ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

พี่ณหทัยครับที่เห็นคือโบสถวัดพระพุทธบาทสี่รอยครับเดี๋ยวเอารูปให้ดูอีก

 

ขอบคุณค่า....เป็นบุญตาจริง...ได้บุญทุกรูปแบบ...โอกาสหน้าช่วยนำเที่ยวด้วยเด้อ คุณไกด์วัด

 

"เรื่องบังเอิญน่ะ มันไม่มีจริง" นี่...ต้องขอยืมปฎิปฑาท่านอาจารย์กูเฟ่ยจากเรื่องกังฟูแพนด้ามาสักหน่อยนะคะ เพราะเป็นอย่างที่หลายๆท่านบอกจริงๆนั่นแหละค่ะ รู้สึกคุ้นหน้าทุกๆท่านกันไปหมด พี่ลี พี่อ้อยและน้องเบนนี่ หน้าเหมือนเพื่อนที่ทำงานเก่าค่ะ ส่วนน้องฟอสกะน้องเล้งนี่หน้าเหมือนเพื่อนสมัยเรียนมัธยมมากเลย

แม้แต่เรื่องพี่Waraที่โพสว่าพาแฟนไปสอบที่รร.สป. ท่านอื่นๆอาจจะอ่านแล้วก็ผ่านๆ แต่สำหรับเอนะคะมันรู้สึกตื้นๆอ่ะค่ะ เพราะบ้านที่อยู่มาตั้งแต่เกิดจนเรียนจบทำงานอยู่ซอยตรงข้ามกับรร.นี้ค่ะ พี่สาวของเอก็จบรร.นี้เหมือนกัน เอยังเคยแอบซ่าส์ไปงานวิทยาศาสย์รร.นี้โดยเอาเสื้อนักเรียนของพี่สาวมาใส่กะเพื่อนสนิทอีกคนนึงเลยค่ะ...ลิงขนาด >_<

หรือว่ารูปที่พี่Jenny_Leeถ่ายที่โค้งช้างนะคะ นั่นก็ที่สมุทรปราการ เห็นแล้วก็อดคิดถึงความหลังไม่ได้ เพราะต้องนั่งรถเมล์ผ่านอยู่ทุกวัน แล้วเวลาที่เอต้องการที่จะผ่านเหตุการณ์หนักๆต้องการพลังใจเยอะๆนี่ เอจะไปไหว้ขอพรที่นั่นค่ะ แล้วก็ได้สมปรารภนามาทุกครั้งค่ะ

เลยคิดว่าไม่น่าจะเป็นเรื่องบังเอิญแล้วละค่ะ เพราะว่าพวกเราทุกคนทั้งหมดนี่น่าจะเป็นคนกลุ่มเดิมๆแน่ๆ เพียงแต่เราต่างกรรม ต่างวาระ ไปตามภารกิจของเราซะก่อน แต่สุดท้ายก็ได้วนเวียนกลับมาพบกันใหม่อยู่ดีนะคะ อิอิอิ ^^

 

พี่หนิงครับเท่าที่ดูไม่เห็นลำโพงอะไรเลยตอนขึ้นไปถึงยังคิดเลยว่าสงบดีแท้แต่พอไหว้พระอะไรเสร็จแล้วลงมาที่รถคนอื่นๆหิวกันก็เลยกินอาหารกันมีน้องคนนึงทักว่าได้ยินเสียงอะไรไหมก็ฟังและมองดูก็ไม่เห็นอะไรแต่ได้ยินจนกระทั่งจะขับรถลงมาก็อธิฐานขอเทวดาช่วยคุ้มครองได้ยินเสียงมาตลอดทางจนลงมาถึงข้างล่างเสียงถึงเงียบไป

 

พี่ครับผมได้ชื่อใหม่จากพี่อ้อว่า คนบ้าวัด ครับเหตุผลพี่ถามเอาเองเหอะ เสื้อสีชมพูนั่นแหละพี่อ้อคนสวยเดินทางไปด้วยกัน

 

ภาพนี้ถ่ายจากโบสถลงมาเป็นวิหารครอบรอยพระพุทธบาทครับ

 

ลุงนึกไม่ถึงทำไม ขาโจ๋ ทำร้ายจิตใจดวงน้อยๆที่เป็นสีช้ำเลือดช้ำหนองของลุงได้ลงคอ..ลุงม่ายยอม..ลุงม่ายยอม..ก็คนข้างเคียงเค้าบอกลุงเหมือน...เคน ธีรเดช...อิ...อิ..ไม่ได้แล้วสงสัยลอยกระทงปีนี้ลุงต้อง เต็มใจ เอ้ย..ฝืนใจ เอาคนข้างเคียงใส่กระทงลอยไปกับน้ำปิงแน่ๆ..อิ..อิ...เพราะมีคน เป๊ก ลุงเข้าแล้ว...เป๊ก ลุงเข้าแล้ว...นะหะไทย..นะหะไทย..นะหะไทย...รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานหทัยหนักหนา....อิ..อิ..นี่...นี่..ริคาโด..เจ้า..เจ้า..จะประชดลุงเรอะ..ว่าดูข้างหลัง 25 ดูข้างหน้า 52 ใช่ป่ะ..อิ..อิ..นี่ลุงมีเรื่องมาบอกมีท่านหนึ่งสัญญากับลุงว่าจะช่วยดึงลุงให้ไปที่สูงที่สุดแต่ก็บอกกับลุงว่าจะช่วยทุกคนนั้นแหละ...สัญญา..สัญญา...ท่านนั้นก็คือ...พี่สาวที่แสนดี..พี่สาวที่แสนประเสริฐ..พี่สาวที่แสนเคารพ..พี่สาวที่แสนน่ารัก..พี่สาวที่แสนกันเอง..นั้นเอง แต่เนื่องจากว่าลุงอย่างหนาตราช้างกิเลสท่วมหัวเอาตัวไม่รอด พี่สาวจำต้องโซ่เหล็กคล้องคอลุงแล้วผูกกับโคมลอยแล้วยังจุดไฟเผาอีกต่างหากเผื่อลอยไปที่สูงไวๆ...เออ...ลุงว่าวันนี้ลุงคงเพี้ยน....ไปล่ะ....ฝิ้วววว.....เดี๋ยวกลับมาก่อน..ลุงขอกราบโมทนาสาตุกับทุกผู้ทุกคนทุกรูปทุกนามทุกองค์ในกลุ่มของพวกเราทั้งหมดที่ได้ทำบุญมาไม่ว่าจะเป็นอดีตก็ ในปัจจุบันก็ดี และจะมีมาในอนาคตก็ดี ลุงขอโมทนาสาตุด้วยความดีใจเต็มใจและขอให้ทุกท่านเข้าถึงพระนิพพานในชาตินี้เทอญ..สาตุ..สาตุ..สาตุ....ฝิ้วววววว

 

ขอบคุณค่าพี่ดี ก็สบายใจขึ้นบ้างแล้วค่ะ แบบว่าปลง&ปล่อยน่ะค่ะ คิดถึงพี่ดีนะคะ ขอบคุณที่เป็นห่วงเมย์ค่ะ

ขอให้บุญรักษา พระคุ้มครองพี่ดีเช่นกันค่ะ

 

สวัสดีค่ะ ทุกๆท่าน อิ่มบุญ อุ่นกุศลกันถ้วนหน้านะคะ

แวะนำบทเพลงมาฝากอีกเช่นเคยค่ะ

พระนเรศวรมหาราช




http://palungjit.org/threads/เพลง-พระนเรศวรมหาราช-เนื้อร้อง-ทำนอง-ขับร้อง-กัญญนัทธ์-ศิริ.182216/

 

ว่าแล้ว..ว่าต้องถึงสองร้อยหน้าภายใน 1 วันที่กลับมา..ฮ่า..

หนิงเข้าไปทีหลังค่ะ กะตาณัฐ.. (โครตภู) เห็นหน้าแม่ใหญ่..แล้ว.. อึ้งๆ นิ.. อารมณ์เหมือนตื้นตันใจที่ได้พบหน้าญาติผู้ใหญ่ที่จากกันมานาน.. แต่เอ.. แม่ใหญ่รู้จักชื่อด้วยนิ..

เรื่องการวางอารมณ์หนักไปเนี่ย ครั้งนี้ โดนทักมาถึง 3 ท่านด้วยกัน.. จนบัดนี้ยังไม่รู้เลยว่า จะวางอารมณ์สบายๆ ได้งัย.. อารมณ์สบายๆ มาแบบแว่บๆ อ่ะ มาให้อยาก..(ได้) แล้ว จากไป..ทรงอารมณ์ไม่ได้นาน

กลับมาแล้วสังเกตได้ว่า.. อารมณ์สบายๆ นะ จะพยายามทำในที่ทำงานให้ได้ ต้องเริ่มและหัดทำทันทีค่ะ(หลวงพี่วิริท..บอกว่า ให้ทำตอนนี้ ทันที..ไม่ให้รอ..แป่วๆ)

เล่าให้ฟังเป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ส่วนตัวจากการไปร่วมบุญมหากุศลครั้งนี้แล้วกันนะคะ ส่วนเรื่องรายละเอียดต่างๆ ของงานบุญ ยกให้กัปตัน เป็นผู้ถ่ายทอดให้ฟังค่ะ

ตัดสินใจ ฉับพลันทันใด เพื่อมาร่วมงาน หนทางโล่ง เพราะมีที่นั่งพอให้หย่อนตัวร่วมทางบนรถตู้มหาสนุก ด้วย ได้พบญาติมิตรที่เป็นเครือญาติเกือบครบ

วันแรกที่ไปวัดวังมุ่ย ได้กราบครูบาวิฑูรย์ (ถ้าจำไม่ผิดนะคะ .. น้องอ้อยจ๋า..ท้วงพี่ด้วยนะคะ ถ้าผิดต้องขอแก้ไขค่ะ) รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก... และช่วงพิธีรับกฐิน. หนิงนั่งอยู่หลังคุณสาวค่ะ กะว่าจะเกาะหลังทำตัวเป็นเห็บเกาะผู้ใหญ่ขึ้นไปข้างบนด้วย.. ฮ่า.. ได้จริงๆ เนอะ ไม่ได้เห็นนะคะแต่รู้สึกได้ว่าภายในวิหาร(หรือโบสถ์) พระเต็มไปหมด พระนั่งสวดอยู่บนหัวเราค่ะ แต่สัมผัสองค์พระศาสดาไม่ได้ (บุญยังน้อยไปค่ะ)

ที่วัดกู่เสือ .. ตอนที่มีคนส่งถุงพระที่อาจารย์ชนะมอบให้นั้น เข้าใจว่าส่งให้น้องตู่มั้งคะ หนิงเสนอให้นำไปเก็บไว้ที่รถ จะได้ไม่ลืม หนิงจะได้เอาสัมภารก ไปไว้ด้วย ช่วงที่เดินลงมาบริเวณที่นางรำ กำลังฟ้อนรำนั้น.. ขนแขนสแตนอัพ..ขึ้นมาซะงั้น..เราก็สงสัยว่า ต้องมีอะไรแน่ๆ เลย เดินไปได้หน่อยนึง ตู่ถามว่า พี่หนิงเห็นไหมครับ อากาศเทวดาเต็มไปหมดเลย.. อ่า.. ไม่เห็นค่ะ จิตยังหยาบอยู่มาก กำลังเคี่ยวให้จิตนิ่งและละเอียดมากกว่านี้

ภายในวิหารที่ทำพิธี..ตั้งจิตอธิษฐานของบารมีสมเด็จองค์ปฐมและหลวงปู่ทั้งสองท่าน ขอให้ได้เห็นในสิ่งที่เป็นความจริง ในช่วงที่พระท่านกรานกฐิน และรับผ้ากฐิน มองเห็นด้านบนว่ามีพระสงฆ์ นั่งเรียงเป็นแถวซ้อน 2 แถว ที่นั่งเหนือขึ้นไป อีก 1 ชั้น และตรงกลางองค์พระประธานเป็นตั่งสูงกว่าที่นั่งอื่นๆ มีพระห่มจีวร งามมมม.มาก....นั่งเป็นองค์ประธาน ท่านนั่งยิ้มน้อยๆ ที่หนิงเห็นไม่ได้เป็นภาพชัดเจนนะคะ เป็นภาพจางๆ มองทะลุผ่านได้ค่ะ

ขากลับ.. นั่งติดกับน้องเบน น้องถามว่า พี่หนิงเห็นเสือไหมคะ เสือที่วัดเดินนำขบวนองค์กฐินด้วย
หนิงบอกน้องเบนไปว่า ไม่เห็นค่ะ หลังจากบอกน้องเบนไปแล้ว จิตโล่ง บรรยายไม่ถูก ตัวรู้ จึงเกิดว่า อ๋อ เนี่ยงัย ทำอารมณ์แบบนี้ให้ได้ตลอด เป็นอารมณ์ที่สบายมาก แถมตอนที่รถวิ่งกลับมา ฟ้าสวยมากค่ะ นั่งมองท้องฟ้า มองเมฆมาตลอดทาง สักพักเห็นก้อนเมฆ ค่อยๆ กระจายตัวออกมา เป็นภาพพระพุทธรูปทรงเครื่องกษัตริย์ เราก็อึ้ง.. อีกครั้ง.. จากนั้น..ภาพจางๆ ผุดขึ้นมา (ไม่ได้หลับตานะคะ) เห็นเป็นภาพของขบวนที่วัดกู่เสือ ช่วงที่คนกำลังก้มตัวยกเสลี่ยงผ้ากฐินขึ้นมา มีเสือโคร่งลายพาดกลอนขนาดมหึมา 1 ตัว เดินนำหน้าขบวน หันซ้ายขวา มองตลอดทาง ตรงไปที่วิหาร และมีเสืออีก 2 ตัว ขนาดเล็กกว่าตัวแรก เดินเยื้องมาทางด้านหลัง ซ้ายขวา (สองตัวหลังนี่ ไม่ได้มองซ้ายขวานะคะ มองตรงไปที่ประตูวิหาร) ทั้งสามเดินนำขบวนขึ้นไปยังประตูวิหาร เห็นเท่านี้ค่ะ..

หันมาถามน้องเบน ว่า เสือมี 3 ตัวใช่ไหมค่ะ ตัวแรกใหญ่มาก..เดินนำด้านหน้า มีสองตัวที่ย่อมมาหน่อย เดินอยู่ด้านหลังตัวแรก และขนาบซ้ายขวา..

น้องเบนบอกว่า ใช่ค่ะ พี่หนิงย้อนกลับไปดูได้ใช่ไหมค่ะ
พี่หนิง.. ไม่รู้เหมือนกันน้อง อยู่ๆ ภาพก็มาเอง แค่นึกว่า แหม .. อยากเห็นจัง..

สาธุ..ค่ะ.. ขอเล่าหยอดๆ ไว้เท่านี้ก่อนนะคะ สองวันมานี่ อิ่มบุญมากๆ แทบจะไม่รู้สึกหิวข้าวเลยค่ะ ไว้มาเล่าให้ฟังใหม่..

 

ลืมส่งภาพนี้ให้ดู

 

กราบ อนุโมทนา กับทุกๆท่านครับผม ^^
อิ่มบุญกันไปด้วยกันทุกๆท่านนะครับ

 

อ่านที่แต่ละท่านโพสแล้วอ้อยก็นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว ปลื้มใจค่ะ ^_^
ตอนที่น้อมจิตถวายผ้าไตรและบริวารกฐิน
อาจารย์ชนะและอ้อยมาคุยกันทีหลังว่าเราเห็นเหมือนกันคือเห็นพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอริยเจ้า นั่งลดหลั่นกันเป็นลำดับชั้น สว่างไสวไปหมด เหล่าทวยเทพ พรหม ก็มากันเยอะ อ้อยเห็นพระฤาษีก็มานะคะ

พระพุทธเจ้าทรงรับผ้าไตร และเครื่องบริวารของพวกเราทั้งหมดเลย พวกเราน้อมจิตถวาย ท่านก็ทรงรับของๆพวกเรา อันนี้สำคัญมากค่ะ บางคนถวายองค์กฐินเพราะประเพณีหรือถวายตามรูปแบบ แต่มิได้น้อมจิตถวาย ก็เหมือนคนให้ยังไม่พร้อมจะให้ คนรับก็ไม่ได้รับ

แต่ถ้าหากใครถวายโดยน้อมจิตตั้งใจมุ่งมั่น ท่านก็ทรงรับด้วยเมตตา วันนั้นพวกเราคงได้เห็นพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ยิ้มแย้มเมตตาต่อพวกเรา น้ำตาพาลจะไหลด้วยปิติค่ะ ^_^

เห็นพวกเราหลายๆคนศรัทธาต่อแม่ใหญ่ หรืออาจารย์วิของพวกเรา ตอนนี้อาจารย์ชนะแจ้งมาว่าแม่ใหญ่รับรู้ว่าทุกคนรู้สึกยังไง แม่ใหญ่ก็ปลื้มใจมากกับพวกเราทุกๆคน ญาณ8ของท่านละเอียดมาก ท่านรู้วาระจิตของแต่ละคน ใครติดขัดท่านก็ช่วยแก้ไขให้ วันนั้นหากใครได้สนทนากับท่านถือว่าเป็นบุญและโชคดีมากเพราะอาจารย์ชนะและแม่ใหญ่ได้กรุณาแก้ไขข้อติดขัดให้กับทุกคน ดีใจมากค่ะ ^_^

และถ้าหากใครอยากเจอแม่ใหญ่ อ้อยมีข่าวดีมาบอกค่ะ

ประมาณปลายเดือน ก.พ 53 ที่ศูนย์พุทธศรัทธาสระบุรี จะมีงานยกช่อฟ้าค่ะ ถ้าพวกเรายังจำกันได้ พวกเราเคยได้ร่วมทำบุญกับทางศูนย์ไปแล้วครั้งหนึ่ง อาจารย์ชนะก็ได้กรุณาแบ่งไปทำบุญหลายๆกอง หลายๆส่วน มีสร้างสมเด็จองค์ปฐมกับสมเด็จองค์ปัจจุบันด้วยนะคะ มีทั้งวิหารทาน ฯลฯ

ยังมีเวลาอีกประมาณสามเดือนกว่า หากเพื่อนกัลยาณมิตรท่านไหนสนใจ เราค่อยนัดเจอกันที่สระบุรีนะคะ ไปเจอแม่ใหญ่และอาจารย์ชนะและร่วมทำบุญด้วยกันค่ะ ^_^

 

น้องเอกจ๋า รูปน้องอยู่ตรงไหนอ่ะพี่หาบ่เจออ่ะ ได้เห็นหน้าแปบเดียวเองจ้ะ ^_^ น้องเล่าในส่วนที่น้องได้พบเจอด้วยสิคะ ช่วยๆกันค่ะ

ตอนนี้คอมของพี่สาวเกเรอีกแย๊วค่ะ

 

ขอขำพี่ณหทัยกะพ่อพจน์หน่อยนะคะ ^^
อย่างฮาอ่ะ

 

เข้ามาอีกแระ..วันนี้ ไม่ต้องไปไหนค่ะ.. เฝ้าหน้าจอ รอตามอัพเดท ทั้งๆ ที่ไปมาด้วย.. กำลังทำรูปอยู่นะคะ รูปเยอะมากๆ ค่ะ

ก.พ. 53 งานยกช่อฟ้าที่ศูนย์พุทธศรัทธา ไม่พลาดค่ะ..นั่งแถวหน้ารอคิวขึ้นฝั่งไปทำบุญนะคะ อ่ะๆ ใครจะมาต่อคิว..

ขำด้วยคนค่ะน้องอ้อย พี่ณหทัยได้พบคู่ที่พลัดพรากจากกันมานานแสนนานแล้ว..ฮ่า.. กราบสวัสดี พ่อพจน์ อย่างเป็นทางการด้วยค่ะ วันนั้นชุลมุนจนไม่ได้แนะนำตัวเอง เพราะหนูมิรู้นินา ว่าเท่ห์ๆ คนนี้ คือ พ่อพจน์

 

ง่าาาาา... โธ่! ถัง! กะละมังแตกเพื่มอีก ๒ ใบ (สำนวนใครไม่รุจำไม่ได้ละแตกไปแล้ว ๒ ผมเลยแตกเพิ่มอีก ขอยืมเอามาใช้หน่อยละกันครับ ^^)


มิได้ตั้งใจทำร้ายจิตใจขอรับ เพียงแต่จะบอกว่า แนวนี้ผมชอบขอรับ เห็นแล้วมีความรู้สึกว่าเท่ ถึงจะกินไม่ได้ แต่มองแล้วอดมองตามอีกรอบไม่ได้ขอรับ

อีกอย่างนึงนะขอรับ ด้วยอายุที่มากขึ้นแล้วเส้นผมมักจะเปลี่ยนสี เพราะธาตุทั้ง ๔ ภายในร่างกายเรื่มไม่สมบูรณ์ แต่รู้จักปรับตัวให้เข้ากับสภาพ แถมดูมาดยังกินขาด เอิ๊ก ผมให้คะแนนเต็ม ๑๐ เลยขอรับ

ผมชอบคุณ ตู่ ที่ไว้ผมทรงนี้ แถมเจอพ่อพจน์ไว้ด้วย เลยชอบ แบบเห็นปุ๊ปไม่มองคนอื่น มองพ่อพจน์ก่อนใครเลยขอรับ อิอิอิ

 

ตามไปด้วยติดๆค่ะพี่หนิง 555 กราบสวัสดี คุณพ่อพจน์ ด้วยคนค่ะ เห็นครั้งแรก สะดุดตาคุณพ่อพจน์ มากมาย แต่ยังไม่มีโอกาสได้คุย กับพ่อพจน์เลยค่ะ โอกาสหน้านะค่ะ คุณพ่อพจน์ (คุณพ่อพจน์น่ารัก มากๆค่ะ) :VO

 

ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยจ้าบุญใหญ่ ๆ ทั้งนั้นเลย สาธุ

สำหรับใครที่ต้องการร่วมเป็นเจ้าภาพในการบวช ก็สามารถติดต่อได้ที่พี่อ้อยนะครับ
ผมมีแต่เบอร์ของหลวงพ่อเล็ก ไม่มีเลขบัญชี ครับ
นี่แอบเดินมาตลาดหลังจากกินข้าวช่วงเพลครับ

 

ใช่ค่ะ ถึงกับขนลุก น้ำตาซึม กันเลยค่ะ โดยเฉพาะ เบน เพราะ เสียงดังก้องกระหึ่ม ไปหมดเลยค่ะ ขนาด กำลังพิมพ์ ยังจำอารมณ์ และความรู้สึก ตอนนั้นได้อยู่เลย ค่ะ ^^