ผู้พันแซนเดอร์ส...ชายผู้ล้มเหลวมาตลอดชีวิต....ถ้าคุณล้มเหลวสักครั้ง..ท้อไปใย

ผู้พันแซนเดอร์ส...ชายผู้ล้มเหลวมาตลอดชีวิต

Posted by ลูกเสือหมายเลข9 , ผู้อ่าน : 530 , 11:10:17 น.
หมวด : เศรษฐกิจ
พิมพ์หน้านี้

​

ถ้าคุณล้มเหลวสักครั้ง..ท้อไปใย

เพราะในชีวิตของคนๆหนึ่ง จะมีกี่คนที่"ไม่เคยล้มเหลว" แต่การล้มเหลวไม่ได้หมายถึง"ความพ่ายแพ้" หากแต่หมายถึงการต้อง"เริ่มต้นใหม่"

ผมนับถือชายคนหนึ่งที่"ล้มเหลว"มาตลอดชีวิต แต่เมื่อเขาทำสำเร็จเพียงครั้งเดียว คนทั้งโลกก็รู้จักเขา

ชายคนนี้คือ"ผู้พันแซนเดอร์ส"...เจ้าของ KFC ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดที่มีขายทั่วโลก

ได้รับเกียรติในสนามกีฬา

​

ผู้พันแซนเดอร์ส เป็นชายผู้ล้มเหลวมาตลอดชีวิต

ฮาร์แลนด์ ดี แซนเดอร์ส เกิดที่เมืองคอร์บิน มลรัฐเคนตั๊กกี้ เมื่อวันที่ 9 กันยายน 1890 แต่เมื่อเขาอายุเพียง 5 ขวบ บิดาก็เสียชีวิต ทำให้ครอบครัวอยู่ในสภาพยากจน เขาจึงต้องออกจากโรงเรียนเมื่ออายุ 16 และต้องหางานทำ

ในวัย 17 ปี เขาสร้างสถิติโลกด้วยการตกงานปีเดียว 4 ครั้ง !!!

โชคดีหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่เขาก็ได้แต่งงานในวัยเพียง 18 ซึ่งยังเด็กเกินไปที่จะมีครอบครัวและความรับผิดชอบ แถมอายุ 19 เขาก็กลายเป็นพ่อคน แต่เพียงปีเดียว เมื่อเขาอายุ 20 ภรรยาก็หอบลูกสาวหนีไปจากชีวิต เพราะทนใช้ชีวิตกับคนไม่เอาไหนแบบเขาต่อไปไม่ได้

เขาจึงตัดสินใจสมัครเป็นทหาร !!!

แต่คนจะ"ล้มเหลว"อะไร ก็ช่วยไม่ได้ เพราะไม่นานเขาก็ถูกขับออกจากกองทัพ จึงตัดสินใจเข้าโรงเรียนกฎหมาย แต่ก็ตามฟอร์ม เขาถูกปฏิเสธอย่างไม่ใยดี แซนเดอร์สจึงต้องไปทำงานเป็นพนักงานขายประกัน และก็ตามคาดหมาย..เขาล้มเหลวกับงานนี้

กับ Joan Crawford ดาราสาวชื่อดัง​

แซนเดอร์สเชื่อมั่นว่าเขาต้องมีดีแน่ๆ...สักอย่าง

และสิ่งที่เขาเชื่อว่าเขาทำได้(ดี)ก็คือ การทำอาหาร เพราะต้องช่วยแม่เลี้ยงน้องเมื่อพ่อเสียชีวิต เขาจึงสมัครและได้รับโอกาสให้ทำงานเป็นพ่อครัวและคนล้างจานในร้านกาแฟเล็กๆ แห่งหนึ่ง แต่นั่นก็ไม่ใช่ชีวิตที่ทรงคุณค่าอะไรเลยในความคิดของเขา

กระนั้นก็ตาม แม้แซนเดอร์สเห็นว่านั่นไม่ใช่ชีวิตที่ทรงคุณค่าอะไร แต่เขาทำอาหารและล้างจานที่นั่น

แต่การ"มีงานทำ"ทำให้เขาคิดถึงการเป็น"ครอบครัว" นั่นคืออยู่พร้อมหน้า 3 คนพ่อแม่ลูก เขาจึงติดต่อภรรยาและอ้อนวอนให้เธอกลับมาใช้ชีวิตร่วมกันอีกครั้ง แต่ก็ได้รับคำปฏิเสธ ทำให้เขาตัดสินใจว่าจะขอคืนเพียงลูกสาว แต่ก็ถูกปฏิเสธ เพราะสถานะของเขาไม่ดีพอที่จะเลี้ยงลูกสาว

แซนเดอร์สวางแผนลักพาตัวลูกกลับมาอยู่ในอ้อมอก

ในร้านกาแฟ เขาวางแผนในการลักพาตัวลูกสาวกลับคืนมาสู่อ้อมอกของตนทุกขั้นตอนละเอียดยิบ คำนวณทุกฝีก้าว และเมื่อถึงเวลา เขาก็ไปซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้นอกบ้านหลังเล็กๆของภรรยาพร้อมจับจ้องเวลาที่ ลูกสาวจะออกมาวิ่งเล่นหน้าบ้านเพื่อลักพาตัว
แต่..อนิจจา วันนั้น ลูกสาวของเขากลับไม่ออกมาเล่นหน้าบ้าน แซนเดอร์สล้มเหลวแม้กระทั่งจะก่ออาชญากรรม แต่โชคดีที่สุดท้าย เขาสามารถโน้มน้าวภรรยาให้กลับมาอยู่ด้วยกันได้ครับพ่อแม่ลูก

รูปปั้นคู่กับ Pete Harmon ผู้ได้รับแฟรนไชส์รายแรก หน้าร้าน KFC ที่บ้านเกิด​

การอยู่พร้อมหน้าทั้งครอบครัว ทำให้เขามีกำลังใจและทำงานจนเกษียณตอนอายุ 65

สิ่งที่เขาได้รับในวันแรกหลังเกษียณไม่มีงานทำ คือเช็คเงินประกันสังคมฉบับแรกในชีวิตของเขาเป็นเงิน 105 ดอลลาร์ ซึ่งแปลว่า เขามีเงินเหลือจากการทำงานเพียง 105 ดอลลาร์ และจากนี้ไป เขาจะมีชีวิตจากเงินสวัสดิการของรัฐบาล

แม้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาล้มเหลว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่แซนเดอร์สหมดกำลังใจและท้อแท้ เขาจึงคิดว่า เมื่อไม่สามารถดูแลตัวเอง ต้องมีชีวิตอยู่โดยให้รัฐบาลดูแล เขาก็ไม่ควรจะมีชีวิตอีกต่อไป

แซนเดอร์สจึงตัดสินใจครั้งสำคัญที่สุดในชีวิต นั่นคือฆ่าตัวตาย !!!

เมื่อตัดสินใจเด็ดขาด เขาจึงหยิบกระดาษขึ้นมาพร้อมกับดินสอ แล้วนั่งลงใต้ต้นไม้ในสวนหลังบ้านเพื่อเขียนคำสั่งเสียและพินัยกรรม แต่ในขณะนั้น เขากลับเขียนสิ่งที่เขาควรจะเป็น และสิ่งที่เขาควรจะมีในชีวิต รวมไปถึงสิ่งที่เขาปรารถนาก่อนตาย และเขาก็พบความจริงที่น่าเศร้าว่าเขาไม่เคยทำอะไรสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันกับ เขาเลย
แต่แซนเดอร์ก็"ยกย่องตัวเอง"ว่าเขาทำได้ในสิ่งที่หลายคนแพ้เขาแน่นอน นั่นคือเขารู้วิธีปรุงอาหาร

​

ชีวิตแซนเดอร์สเปลี่ยนไปทันทีที่เขาเขียนกระดาษแผ่นนั้นจบ

เขาคิดว่าขอเลือกที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อทำอะไรสักอย่างในชีวิตให้ประสบความ สำเร็จ ถ้าจะตายก็ขอตายโดยได้พยายามทำบางสิ่งบางอย่างที่มีคุณค่าด้วยชีวิต เขาจึงลุกขึ้นจากสนามหญ้ามุ่งหน้าไปยังธนาคารเพื่อขอยืมเงิน 87 ดอลลาร์จากเช็คประกันสังคมฉบับต่อไป พร้อมซื้อกล่องเปล่าและไก่จำนวนหนึ่ง

เมื่อกลับถึงบ้าน เขาลงมือทอดไก่ที่ซื้อมาด้วยสูตรพิเศษที่เขาได้คิดค้นขึ้นเองในช่วงหลายปีที่ทำงานที่ร้านกาแฟ

จะมีกี่คนที่รู้ว่านั่นคือจุดเริ่มต้นของ"ไก่ทอดเคเอฟซี" จากสูตรของแซนเดอร์ส ที่เริ่มในวัย 65 แล้วนำไก่ที่ทดออกขายตามบ้านต่างๆในเมืองคอร์บิน รัฐเคนตั๊กกี้
คนที่ล้มเหลวมาตลอดชีวิต และประสบความสำเร็จในวัย 65 คนนี้ น่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลายคนที่เคยท้อแท้ ลองคิดใหม่ว่าตัวเองก็น่าจะมีดีอะไรสักอย่าง...เหมือนแซนเดอร์ส ชายแก่ผู้สร้างชื่อให้รัฐเคนตั๊กกี้ จนผู้ว่าการรัฐจึงแต่งตั้งให้เขาเป็น"ผู้พันแซนเดอร์ส" เพื่อเป็นเกียรติประวัติ

และวันนี้ KFC ทั่ง โลกกว่า 3 หมื่นร้านใน 100 ประเทศย่อมบอกชัดเจนว่า แม้จะล้มเหลวมาตลอดชีวิต แต่หากสามารถประสบความสำเร็จเพียงครั้งเดียว..ก็คุ้มค่า​

<embed id="flash" name="flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" src="http://video.nationchannel.com/player.swf?file=http://video.nationchannel.com/data/1/2009/07/30/ehf6hg5ak769a8chhg7gd.flv&image=http://video.nationchannel.com/thump/sound.jpg&autostart=true&showfsbutton=true" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" loop="true" quality="high" allowscriptaccess="always" height="30" width="400">

​

ปล.ขอบ คุณแรงบัลดาลใจเรื่องนี้จากหนังสือแจกฟรีเล่มเล็กๆที่ผมอ่านในบ้านอ.หน่อง ที่โคราชเมื่อตอนไปค้างหลังไปมอบโคให้ชาวบ้านกับจ่าจินต์
ขอบคุณภาพและข้อมูลเพิ่มเติมจากอินเตอร์เน็ต

----------------------------------------------------
ขอขอบคุณ
http://www.oknation.net/blog/chai

 

สุดยอด...
สู้จนตาย ดีกว่าตายโดยไม่ได้สู้

 

ชีวิตไม่มีเวลามากมายจะเอาไว้รีรอ
หากเพลงขึ้นแล้วจะยืนเดียวดายหรือจะดิ้นตายไปบนฟลอร์ โว้ว โวว

 

น้ำตาซึมเลย ยอดคนเลยค่ะ ถ้าไม่ถอยความสำเร็จก็รอเราอยู่ เย้..เย้

 

ไก่วิงซ์แซ่บอร่อยจริงๆ แต่รสแกงไก่ผมว่าเผ็ดเกินไปหน่อย

 

ถ้าวันนั้นผู้พันฆ่าตัวตาย เราคงไม่มี KFC อร่อย ๆ ให้กินจนรุ่นลูกรุ่นหลานเนอะ...

ขอบคุณผู้พันที่เป็นแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ให้กับใคร ๆ อีกหลายคน...

 

เคยอ่านแล้วอะนะ แต่ผมก็นับถือจริงๆ ว่าเค้าสุดยอดมากมาก

นับว่าเป็นบุคคลสำคัญที่เป็นกำลังใจให้ได้เลยก็ว่าได้

 

อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ ... ขอบคุณที่นำบทความดีๆ มาให้ได้อ่านนะคะ

 

สู้ตายค๊าาาา

 

น้องๆ หลานๆ ที่กำลังท้อใจอยู่ จะเป็นเรื่อง การเรียน
การงาน ใดๆก็ตาม เราได้ตัวอย่างที่ดี แล้วนะ สู้ๆๆๆๆ
และให้กำลังใจตนเอง อย่าดูถูก ดูแคลน ตนเอง จง
ให้ความมั่นใจตนเอง สักวัน คุณต้องพบและเจอ
สิ่งที่ดีที่สุดของคุณ จนได้

 

อ่านแล้วมีกำลังใจในการเรียนต่อ ค่ะ

ขอบคุณมากๆนะค่ะสำหรับบทความนี้

 

ประทับใจค่ะ^^