ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

สวัสดีตอนเช้าค่ะ

แอบมาอ่านได้พักหนึ่งแล้วค่ะ ยังไม่มีโอกาสมาทักทายหรือรายงานตัวเลยค่ะ

ขอสมัครเป็นสมาชิกใหม่ด้วยคนนะค่ะ

 

ขออนุญาติพี่ Me จขกท. ก่อนล่วงหน้า
เนื่องจากพี่Me คุณฝน คุณอ้อย ช่วงนี้กำลังฝึกหนักเพื่อพวกเราอยู่
เลยเกิดการว่างจากการอ่านของผมเอง เลยหาเรื่องแทรกรายการเล็กๆน้อยๆจากผมครับ ^^

สมัยก่อนนี้ ช่วงกะลังวัยสะรุ่น เป็นช่วงที่เพื่งเข้าเจอเป็นลูกศิษย์ห่างๆหลวงพ่อใหม่ๆ (ห่างมากกกกกกก)
หมัยนั้น มีข้ออ้างมากมายหลังจากเข้าไปหาหลวงพ่อ ที่จะไม่นั่งสมาธิ กลางวัน ทำงานครับ
กลางคืนละ ไปเที่ยวครับ(ยอมรับอย่างลูกผู้ชาย ไม่ดีนะครับ อย่าลอกเลียนแบบ)
ก่อนนอนละ กลับมาบ้านก็ ตี2-ตี5 ละครับจะเอาเวลาไปนั่งทำไมละนอนดิครับ(เลวครับ เลว)
ชนะ ครับไม่ต้องนั่ง เอิ๊กๆ หลวงพ่อสิ้น ซวยละ อาไรก็ไม่ได้ มโนก็ไม่มี สมาธิแทบจะไม่กระดิก
เอาหนังสืออ่านเล่น ของหลวงพ่อมาอ่านดีกว่า เอิ๊กๆ โดนเต็มๆละงานนี่
พวกที่คิดว่าตัวเองไม่ว่างมั้งละ งานเยอะมั้งละ ไม่มีเวลานั่งมั้งละ ไม่ดีนะครับ
เดินทางไปทำงาน นั่งรถเมล์ไปทำงานคิดอะไรอยู่ นั่งทำอะไรอยู่ ว่างมั้ยละ
ก่อนกินข้าวเอย หลังกินข้าวเอย กินกาแฟตอนเช้า เดินทางกลับบ้านเอย อะถ้าขับรถไปเอง
ช่วงรถติดละ ว่างมั้ยละ ยังไม่หมดนะครับ กลับมาถึงบ้านนั่งพักเหนื่อย ทำไมไม่จับลมหายใจซักฟู๊ด2ฟู๊ดละ
แค่เนื่ย จับทีละฟู๊ด2ฟู๊ด แต่ตั้งใจจับลมหายใจไม่วอกแวก แค่นี้ก็ถือว่าไม่ห่างจากพระพุทธองค์แล้วครับ

เด๋วมีต่อครับ กินน้ำแปปนึง...
ผิดพลาดประการใดผมขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ

 

hello4Jenny_Lee, ปฏิสัมภิทัปปัตโต, titaporn
สวัสดีค่ะคุณเมย์และคุณทิตาภรณ์
นอกจากพวกเราแล้วยังมีพี่ไพฑูรย์และคุณริคาร์โด
ที่คอยตามอ่านกระทู้ของคุณMe myself อยู่ค่ะ

บางท่านอาจจะงงว่าดิฉันกำลังบอกอะไร ดิฉันกำลังจะบอกว่า
พวกเราทั้งห้าคนมีดิฉัน คุณพี่ไพฑูรย์ คุณริคาร์โด คุณเมย์ คุณทิตาภรณ์
พวกเรามาจากกระทู้เกี่ยวกับพญานาคมาก่อนค่ะ แล้วพวกเราต่างก็เข้ามาในกระทู้ของคุณMe myself โดยไม่มีการบอกกล่าวกันและไม่ได้นัดหมายอะไรกันเลยค่ะ ต่างคนต่างเข้ามาเองค่ะ เป็นเรื่องแปลกมากเลยนะคะ ยิ่งมาเจอข้อความของน้องอ้อยแล้วก็คิดว่าคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ตัวดิฉันเองเคยมีหมอดูทางในทักว่าเคยเกิดเป็นพยานาคมาค่ะ แล้วที่บ้านลูกชายคนเล็ก ตอนที่เค้าอายุ 3-4 ขวบ ตอนนอนเค้าชอบบอกว่าเห็นผีงู ลอยอยู่ที่หน้าต่างค่ะ

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ เจ๋วะรัฐถะ
คุณ พีพี2004 คะ น้องฝนกับพี่me,myselfเคยบอกอ้อยว่า คนที่เคยเป็นลูกหลานของหลวงพ่อฤาษี กับสมเด็จองค์ปฐม ส่วนมากก็จะเคยเกี่ยวข้องกับพญานาคมาก่อน ดังนั้นหากจะเจองู ทั้งงูจริง และงูนิมิต ก็ไม่ต้องตกใจนะคะ อ้อยเองเพิ่งได้มณีนาคามาไม่กี่วัน(ได้มาจากน้องฝนค่ะ) พอได้ปุ๊บ เจอพี่งูปั๊บค่ะ เวลานั่งสมาธิ พี่งูมักจะออกมาให้คนอื่นๆวิ๊ดว๊ายกันเล่นค่ะ แต่พอเรากำหนดจิตดูก็จะเห็นเป็นอีกภาคหนึ่งค่ะ แบบว่ามาเยี่ยมอะไรประมาณนั้น หรือเวลาเดินทาง ก็จะได้ยลโฉมพี่งูน้องงูระหว่างทางอยู่เรื่อยๆค่ะ เหมือนกับมาทักทายอะไรประมาณนั้น

 

ได้ยินว่าคุณMe, myself ได้รับโอกาสอันเป็นมงคล
ขอแสดงความยินดีด้วยครับ

 

เน็ตช้า 56K งุงิงุงิ
ต่อครับ หลังจากนั้นได้ลองทำ ก็พลาดบ้าง ลืมบ้าง นึกได้บ้าง แต่พอนึกได้ก็ทำไปเรื่อย
คิดแค่ว่า จะเข้านิพพาน ร่างกายไม่ใช่เรา เราไม่ใช่ร่างกาย (ได้แต่คิด ตัดไม่ถูก)
พอเช้าวันนึง
เฮ้ย! ตื่นสายเว้ย ใกล้เวลาทำงานแล้ววุ๊ย อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ คว้ามอไซด์คู่ชีพ แว๊ดดดดดดดด
ด้วยเวลาที่มีจำกัด บวกกับรถติด ต้องแข่งกับเวลา ไปถึงที่ทำงานสายโดนหักเงิน ไม่มีเงินจะให้หักละ เพราะหักบ่อยจัด
ออกจาก ซ.บ้านได้ ก็แว๊ดดดด ขึ้นซ.ใหญ่ ก็แว๊ดดดดดดด อะ รถติด ออกขวานิดนึงวิ่งได้นี่หว่า แว๊ดดดดดด
พอ แว๊ดดด สุดท้ายละครับ ตึง! อุ๊! ฮิ๊ย! อุ๊ป!
ตึงแรก รถยนต์ออกจาก ซ.ทางด้านขวา พุ่งเข้าชนรถมอไซด์ผมที่กำลัง..แว๊ดดดด
อุ๊ที่2 ดังจากตัวผมกับรถมอไซด์กระแทกกลับรถวอลโว่ ที่อยู่ด้านซ้ายมือ
ฮิ๊ยที่3 ทั้งรถ ทั้งคน ลอยแยกกันไปตามทางแรงโน้มถ่วง
อุ๊ปที่4 ร่วงครับร่วง ไม่รู้จะร้องยังไง เพราะไม่ได้ร้อง รู้แต่สติวูปไปแล้วครับ อ่อ ลืมบอกถึงจะแว๊ด แต่ไม่ลืมใส่หมวกกันน๊อกนะครับ
ช่วงที่วูปไปเนื่ยละครับ สำมะคัญ
ปริศนา "เป็นไงบ้างละ เจ็บมั้ย"
อะ ถามได้ผม " เจ็บครับ มากด้วย"
ปริศนา "รู้หรือยัง"
ผม "ครับ รู้แหละ ร่างกายนี่ไม่ใช่ของเรา เราไม่ใช่ของร่างกายไม่งั้นมันต้องไม่เจ็บนี่ห้ามไม่ได้ มันไม่มีในเรา เราไม่มีในเรา ครับ หลวงพ่อช่วยด้วย"
ปริศนา "งั้นก็ลืมตา"
ผม "อูย!ลืมตาไม่ขึ้น " หลังจากค่อยๆลืมตาก็ยังไม่ค่อยเห็นอะไร พอเปิดหน้ากากหมวกกันม๊อคเท่านั้นละครับ
เฮ้ย! มันยังไม่ตาย ขยับแล้ว พยุงมันหน่อย ดูมันหน่อย หักตรงไหนมั้งระวังนะ วอ1..วอ2
พอตอบไปได้มั้งแล้ว มันไม่ตายได้งัยหว่า ลอยซะขนาดนั้น รถวอลโว่พังอย่างนี้
ส่วนตัวผมนะเหรอ อะ ยังงงอยู่เลย เกิดอะไรขึ้นหว่า มะกี๊ขับมอไซด์อยู่นี่หว่า งัยคนมารุมเต็มเลย ตำรวจอีก
อ้าว แล้วงัยมานอนที่ถนนฝั่งนี้ละหว่า เฮ้ย แล้วรถตรูละไปไหน โหยสารพัดที่จะมีคำถาม
มีคนช่วยอุ้มอีกด้วย "เอามันออกไปบนฟุตบาทขวางทางจราจร รถมันด้วย" เสียงตำรวจบอก รถผมก็กระเด็น นอนแอ๊แต๊ ใกล้ๆกับผม
พอรวบรวมสติได้เลยถามคนที่เห็นเหตุกราณ์เขาบอกว่า "เอ็งขับมอไซด์ออกขวามาแล้วเจ้ารถคันนั้นมันชน"
"พอมันชน ปุ๊ป เอ็งก็ลอยไปกระแทกวอลโล่คันนั้นคันที่ด้านข้างยุบ ทั้งรถทั้งคนก็ลอยข้ามรถที่ชน มาตกฝั่งข้างคนขับที่ชนเอ็งนั้นละ โชคดีมอไซด์เอ็งมันไม่หล่นใส่กบาลเอ็งอ่ะ"
"แล้วเอ็งละเดินไหวมั้ย เจ็บตรงไหน ขา แขน หัว เป็นไงบ้าง"
ตะนี้ผมก็เรื่มสำรวจทั่วตัว ว่าจะพิการตรงไหนเพื่มมั้ง แขนขยับ ขาขยับ หัวไม่เป็นไร เจ็บหลังนิดหน่อย " แขวนพระอะไรว่ะเอ็งอ่ะ"
ยังสำรวจไม่ทั่วเลยถามละ "มีแต่สายสิน(เขียนไม่ถูกขออภัย)หลวงพ่อฤษีครับ"
"อาไรว่ะ" แล้วก็เดินไป ส่วนผมหลังจากสำรวจจนทั่ว มีแผลอยู่ข้างนิ้วนางด้านซ้ายเกือบนิ้ว
เย็บไป 4 เข็มมีหลักฐานจนถึงทุกวันนี้
ส่วยมอไซด์ผม แฮนด์หักด้านขวาอย่างเดียวมั้งจำไม่ค่อยได้
ส่วนวอลโว่ข้างขวาด้านคนขับและนั่งด้านหลังยุบครับ ด้านคนขับหนักหน่อยเปิดประตูไม่ได้เลยครับ

ตะนี้รู้เลยครับ ต้องตัดแบบไหน อารมณ์ไหน
ทุกวันนี้ ก็ยังย่ำต๊อกเหมือนเดิม ไปไม่ถึงไหน ค่อยๆไปเหมือนเดิม ความอยากมันมากเกินครับ

ผิดพลาดประการใดขออภัยครับ เล่าสู่กันฟังกับความผิดพลาดของตัวเองครับ ขออภัย

 

สวัสดีค่ะ มารายงานตัวค่ะ

เมื่อวานไปเข้าเฝ้าพระองค์โสมเพื่อรับประทานเข็มที่ระลึกการบริจาคโลหิตครบ 36 ครั้งมาค่ะ (แต่ปัจจุบันบริจาคได้สี่สิบกว่าครั้งแล้วค่ะ) คนที่บริจาคครบ 36 ครั้งมีประมาณพันกว่าคนค่ะ แล้วก็มีที่บริจาคครบ 108 ครั้งอีกกลุ่มหนึ่งค่ะ มีอยู่ 87 ท่าน ส่วนใหญ่ก็มีอายุกันแล้วทั้งแล้ว แต่มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งอายุแค่ 45 เอง แต่ว่าได้บริจาคมาแล้วถึง 108 ครั้ง สุดยอดมากกกก แสดงว่าพี่เขาคงบริจาคตั้งแต่อายุ 17 แล้วก็บริจาคมาตลอดไม่พลาดเลยสักครั้งหนึ่ง แต่ก็น่าทึ่งมาก เพราะว่าหายาก ยิ่งผู้หญิงด้วยยิ่งยาก เพราะอะไร เพราะว่าผู้หญิงต้องมีประจำเดือน ถ้าตรงกับวันที่บริจาคก็บริจาคไม่ได้ ถ้ามีลูกก็ต้องงดไปอีก

แต่พี่เขามีต้องมีทั้งความรับผิดชอบสูงแล้วก็ร่างกายก็ต้องแข็งแรงมากด้วย ถึงทำได้ขนาดนี้ อนุโทนาในการบริจาคของพี่เขาด้วยค่ะ

เมื่อวานก็ได้โทรไปบอกให้พ่อทราบ เพราะว่าพ่อเคยบริจาคเลือดมาก่อนเหมือนกัน เคยได้รับเข็มจากสมเด็จพระเทพฯท่านมาก่อน แต่สมัยก่อนคนจะน้อย ก็เลยจะได้รับพระราชทานเข็มในช่วงรอบ 12, 24, 36, 48 ไล่ไปเรื่อยๆค่ะ แต่เดี๋ยวนี้คนเยอะ เขาเลยเหลือแค่ช่วงครบ 36 กับ 108 ครั้งเท่านั้นค่ะ

พ่อบอกว่า ดีแล้วให้บริจาคไปเรื่อยๆ เวลาบริจาคตอนที่เลือดออกจากตัวก็ให้อุทิศบุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรแล้วก็ใครก็ว่าไป แล้วก็ขอให้เรามีความสุขมีร่างกายที่แข็งแรง ก็เลยบอกกับพ่อว่า หนูก็ทำอย่างที่พ่อบอกมาทุกครั้งเลยแล้วก็จะบริจาคไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะได้ถึง 108 ครั้งหรือเปล่า แต่ว่าโอกาสยังมีอยู่นะ ยังเหลืออีกประมาณสิบเก้าปี ยังพอทำสถิติได้อยู่ ฮา

 

เจี๊ยบขอยืนยันจริงๆๆค่ะ เราไม่ได้นัดหมายกันเลย เพราะโดยปกติเจี๊ยบจะเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจอะไรมากมาย อยู่ๆๆก็อยากจะแวะเข้ามาดูทั้งๆๆที่ไม่รู้หรอกค่ะว่าห้องนี้คืออะไร แต่ไม่รู้เพราะอะไรจริงๆถึงสะดุดตาสะดุดใจ catt7

 

เรื่องงูนี่ คือว่ามันมีหลายเหตุการณ์ให้นึกคิดได้ค่ะ แต่ว่าอันนี้ขึ้นอยู่กับตัวบุคคลแล้วก็เหตุการณ์ ณ ตอนนั้นด้วย ต้องคอยสังเกตุค่ะ อย่างดิฉันเคยเจองูมาในหลากหลายเหตุการณ์มากเลย คงจะเอามาเล่าได้ไม่ทั้งหมดหรอกค่ะ จะยกตัวอย่างมาอันนึงแล้วกัน จะคล้ายๆกับที่คุณเจอ

มีอยู่ครั้งหนึ่งดิฉันขับรถพาลูกไปเที่ยวชมทุ่งทานตะวัน แต่ไปช่วงกลางเดือนธันวาคม แล้วก็ไม่เคยไปมาก่อน ก็อาศัยดูป้ายไปตามทางที่เขาเขียนขึ้นมา ตอนที่ไปถึงสี่แยกมีป้ายบอกว่าเลี้ยวขวาไปดูหุบเขาทุ่งทานตะวัน ดิฉันก็เลี้ยวไปตามทางที่เขาบอก แต่ก็สังเกตุว่าไม่เห็นมีรถเลย ทำไมมันดูว่างเปล่าจังเลย พอขับไปได้สักพัก ดิฉันมองเห็นอะไรสีเขียวๆยาวๆขวางถนนอยู่ ตอนแรกมองไม่ชัดเพราะว่ามันเป็นเหมือนเส้นเล็กๆ เหมือนใบอ้อยยาวๆอ่ะ มาใกล้ๆแล้วถึงเห็นว่าเป็นงูค่ะ แต่เบรคไม่ทันแล้ว เต็มๆค่ะ ทันทีที่ขับเหยียบไป ใจก็นึกไปทันทีว่าเจ้าที่เจ้าทางมาบอกเหตุว่าไม่สมควรไปหรอก ก็ต้องขอขมาโทษเจ้าที่เจ้าทางไปนะคะ จริงๆท่านก็มาเตือนแหละค่ะ เพราะถ้าดิฉันขับย้อนกลับออกมาถนนใหญ่ก็เสียเวลานิดเดียว แล้วก็ไปดูทุ่งอื่นๆที่เขายังมีอยู่ แต่ดิฉันไม่ได้ขับย้อนไปค่ะ ยังขับต่อไปเรื่อยๆ ยังเจองูอีกด้วยนะคะ แต่ไม่ได้เหยียบค่ะ เล่นขับไปตั้งนาน เจอแต่หุบเขาทานตะวันแห้ง ไม่มีรถสักคัน ขับไปให้เสียน้ำมันเล่น จนไปออกถนนใหญ่อีกด้าน แล้วก็ไปดูทุ่งเล็กๆแทน

เรื่องแบบนี้ของแต่ละคนต้องหัดสังเกตุเอาค่ะ คือมันก็บอกยากว่ามันจะสื่ออะไร ต้องรู้เองค่ะ แต่อย่างของดิฉันมันจะมีประสบการณ์เยอะแล้วก็มีสัมผัสที่หก เลยจะรู้อะไรได้ง่ายหน่อยค่ะ

 

อนุโมทนาด้วยนะคะ คงจะได้ไปพบกับพระตั้มละค่ะ

 

ทุกคนก็ต้องมีหน้าที่ของตัวเองนะคะ ก็คือการปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์ ส่วนพวกที่มีหน้าที่ที่พิเศษนอกเหนือไปจากนี้ ก็ไม่ได้มีทุกคนค่ะ เป็นเฉพาะบางคน แต่ก็เยอะอยู่จะรู้ก็ต่อเมื่อถึงเวลาค่ะ

 

ยินดีต้อนรับค่ะ ค่อยๆอ่านไปค่ะ ไม่ต้องรีบ

 

เราสามารถแผ่เมตตาให้กับสัตว์ทุกชนิดค่ะ แล้วก็สมควรทำด้วยค่ะ เป็นการไม่จองเวรและไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกันค่ะ ช่วยได้เยอะนะคะ

 

บอกตามตรงค่ะ ช่วงนี้พวกเราไม่ได้ฝึกกสิณแล้วค่ะ เนื่องจากเครียดจัด เลยต้องกลับมาปฏิบัติตัวตามที่เคยปฏิบัติมา แต่ว่าก็เป็นเรื่องที่ยังต้องฝึก เพียงแต่ว่าต้องมาปรับตัวกันใหม่ค่ะ ขออนุญาตจากเบื้องบนแล้วท่านเลยให้พักก่อน เพราะว่าเราตั้งอารมณ์กันหนักไปหมด ทำอะไรก็เครียดไปหมดเลยค่ะ ก็เลยกลับมาทำสมาธิที่พวกเราถนัดๆกันก่อน แล้วค่อยว่ากันใหม่ค่ะ

 

ไม่แปลกใจหรอกค่ะ คนเรามันก็มีกรรมเกี่ยวเนื่องกันมาก่อน มันก็ต้องโคจรมาเจอกันเป็นเรื่องธรรมดา พวกเราเองก็เกิดกันมาหลายชาติแล้วค่ะ ส่วนใหญ่ก็เคยเกิดเป็นนาคกันมาทั้งนั้น ดิฉันก็เคยเกิดเป็นนาคมาก่อน ยิ่งลูกชายคนปัจจุบันนี่ แม่พญานาคีเขายังตามมาคุ้มครองเองด้วยซ้ำ เวลาลูกไปไหนดิฉันไม่ค่อยกังวลเพราะมีคนคอยดูแลเยอะมาก หมดห่วงไป ยิ่งแม่พญานาคีท่านรักท่านห่วงของท่านออก เราก็เลยพลอยสบายไป

 

ก็ปฎิบัติไปเรื่อยๆค่ะ แต่อย่าไปอยากรู้อยากเห็น เพราะถ้าอยากอ่ะ ไม่ค่อยได้หรอกค่ะ จะได้ตอนที่ไม่สนใจอยากได้กันแล้วทั้งนั้น อนุโมทนานะคะ

 

ยินดีต้อนรับคุณtitapornค่ะ
พวกเราทุกคนล้วนแล้วแต่เคยเป็นลูกหลานหลวงพ่อกันมาก่อน
อาจจะพบกันช้าไปนิด แต่ก็ถือว่าได้พบกันแล้วนะคะ
^_^ แวะเข้ามาบ่อยๆนะคะ มีประสบการณ์อะไร ก็เล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ

 

จริงๆๆเหรอค่ะ

 

ตอนนี้เป็นเด็ก(แก่)พึ่งหัดค่ะ

 

เจ๋วะรัฐถะ

แต่ก็ขอบคุณมากค่ะ ที่ต้อนรับแบบอบอุ่นจัง
เจี๊ยบก็เหมือนคนทั่วๆไปค่ะ แต่ก่อนก็ไม่เคยหรอกค่ะที่จะทำบุญ ไปเพราะเป็นประเพณี
แต่ตอนนี้ไปเพราะอยากอยู่นิ่ง (ประมาณว่าเป็นตนตรง) บางครั้งก็ชอบคุยกับคนแก่ค่ะ เพราะท่านจะมีอะไรเล่าให้ฟังมากมายชอบ ฟังชอบอ่านค่ะ

 

ก่อนหน้าที่จะได้มารู้จักกระทู้นี้ อ้อยเองก็ปฏิบัติแบบเรื่อยๆเฉื่อยๆน่ะค่ะ
แต่ก็ทำบุญไปเรื่อยๆตามความเข้าใจอันน้อยนิดของตนเอง
ต่อเมื่อได้เข้ามาในกระทู้นี้ มีอะไรบางอย่างดลใจให้เราค้นคว้าศึกษาไปเรื่อยๆ
เคยต่อจิ๊กซอว์ไหมคะ เพลินดีนะคะ จากตัวนั้น โยงไปตัวนั้น ยิ่งต่อยิ่งเพลิน ยิ่งเห็นเป็นรูปเป็นร่างขึ้น อ้อยเองจับจุดการปฏิบัติได้ก็เพราะกระทู้นี้แหล่ะค่ะ จากนั้นก็ศึกษาหาแนวทางปฏิบัติไปเรื่อยๆ หาอยู่หลายแนวทาง แต่เชื่อหรือเปล่าคะ ว่าสุดท้ายแล้ว แนวทางของหลวงพ่อฤาษีอ่ะ ตรงและใช่หมดเลยค่ะ ตอนนี้เลยไม่ลังเลรอช้าอีกแล้วค่ะ ทุกสิ่งในโลกนี้ไม่มีคำว่าบังเอิญค่ะ ย่อมมีเหตุ และผล อยู่เสมอ บางคนผ่านกระทู้นี้ไปเฉยๆ บางคนรอต้องให้ถึงเวลาก่อน แต่ไม่ได้เป็นเรื่องบังเอิญแน่นอนค่ะ ^_^