เมียผี

ขนหัวลุก

"ใบหนาด"

"ชาญสมร" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากห้องเช่าที่ท่าพระ

ผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีๆ สางๆ เท่าไหร่หรอกครับ คิดว่าคนตายแล้วก็แล้วไป ส่วนจะมีวิญญาณจริงหรือไม่? ตายแล้วไปอยู่ที่ไหน? ต้องบอกว่าไม่ทราบและไม่สนใจด้วย ใครบอกว่ามีนรก-สวรรค์ ผมก็ไม่ขัดคอให้เสียเวลา

ขนาดเป็นมนุษย์แท้ๆ มีลมหายใจอยู่เดี๋ยวนี้ ยังเห็นนรกบนดินเกลื่อนไปหมด ไม่ว่าตามตรอกซอยหรือข้างถนนหนทาง

คนพิกลพิการ คนยากจนข้นแค้นขนาดไม่มีที่ซุกหัวนอน วันๆ กระเสือกกระสนหาอาหารมาประทังชีวิต ราวกับสุนัขจรจัด ถูกขับไสไล่ส่ง โดนตะเพิดให้พ้นๆ หน้า คนแก่เฒ่าใกล้จะสิ้นแรงนอนแซ่วอยู่ใต้ต้นไม้ ดมฝุ่นกับควันพิษไปจนตาย

นี่แหละ! นรกบนดินชัดๆ

ส่วนสวรรค์ผมไม่เคยเห็น เขาว่าคนขี่รถเก๋ง อยู่ตึกใหญ่ ได้กินอาหารดีๆ แพงๆ ย่อมเหมือนล่องลอยอยู่บนเมืองสวรรค์ แต่เห็นหลายคนหน้าตาอมทุกข์ คนอยู่ตึกก็ทะเลาะกัน ตีกัน ฆ่ากันจนถึงฆ่าตัวตายก็มี...แล้วมันจะเป็นแดนสวรรค์ไปได้ไง?

ผมว่าเราอยู่ไปวันๆ ทำงานให้มีกินมีใช้ตามสมควรนี่แหละ ดีที่สุดแล้ว

เมื่อราว 4-5 ปีก่อน ผมทำงานเป็นเซลส์ขายเครื่องสำอาง ร่อนเร่ไปตามต่างจังหวัด พอได้กลับกรุงเทพฯ ก็ไปนอนบ้านญาติบ้าง บ้านเพื่อนบ้าง จนกระทั่งมีแฟนเป็นนักร้องคาเฟ่อยู่แถวท่าพระ สมมติว่าชื่อหล้านะครับ

หล้าเป็นคนระยองใกล้ๆ เมืองจันท์ จะเป็นลาวพวนหรือญวนผมไม่แน่ใจ แต่เธอเป็นคนสวยได้การเชียวละ หุ่นผอมสูงแต่มีอกมีสะโพกงามมาก ผมเห็นตอนแรกก็ติดใจจนต้องหาเวลาไปเที่ยวคาเฟ่ที่หล้าร้องเพลงบ่อยๆ หรือที่เขาเรียกว่า "เฝ้านักร้อง" นั่นแหละ...ก็ปิ๊งเข้าแล้วนี่ ทำไงได้!

ไม่ช้าเราก็เป็นแฟนกัน ถ้ากลับกรุงเทพฯ ก็ไปค้างกับเหล้าในห้องเช่าของเธอที่อยู่ไม่ไกลจากคาเฟ่นัก...เราถือกุญแจห้องคนละดอก หมดปัญหาเรื่องเข้าห้องไม่ได้นะครับ

ห้องพักดังกล่าวเป็นแบบบ้านแบ่งห้องเช่า มี 2 ชั้น เจ้าของก็พยายามกั้นห้องให้มากที่สุด ห้องน้ำรวม ตอนสายๆ จนถึงเที่ยงคิวยาวน่าดู บางห้องต้องซื้อโถมีฝาครอบไว้ใช้ส่วนตัว

แม้ว่าจะอยู่ในซอยลึกพอสมควร แต่มีคิวมอเตอร์ไซค์ให้ความสะดวกตั้งแต่เช้าจนดึก ซอยนั้นมีทั้งบ้านและตึกแถว หาบเร่และแผงลอย ส่วนมากจะขายอาหารกันทั้งนั้น มีรถราผู้คนคึ่กๆ ไม่เคยเปลี่ยวเลย

ผมเองออกต่างจังหวัดครั้งละ 3-4 วัน ขากลับก็เอาแน่ไม่ได้ ถ้าเป็นตอนกลางวันก็พบหล้า แต่ถ้าเป็นกลางคืนก็ไขกุญแจเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาอาบน้ำแล้วดูทีวี หรือไม่ก็เข้านอน

ราวๆ ตี 3 หล้าก็จะกลับมา ท่าทางอ่อนระโหยโรยแรงน่าดู!

บางวันผมกลับมาตอนบ่ายๆ เห็นห้องใส่กุญแจก็ไขเข้าไป มีจดหมายหล้าเขียนติดไว้ที่ประตูว่าไปเยี่ยมแม่กะทันหัน จะกลับวันรุ่งขึ้น...ผมก็ไม่คิดอะไรมาก เมื่อหล้ากลับมาก็บอกว่า แม่เป็นทั้งเบาหวานและความดันสูง ตอนนี้ทุเลาแล้ว มีพ่อกับพี่สาวเธอช่วยดูแลอยู่ที่บ้าน

บอกตรงๆ ว่า ผมไม่ได้คิดหึงหวงอะไรนะครับ เราอยู่กันด้วยความรักและความเข้าใจ เชื่อใจกันมาตลอดราว 5-6 เดือนถึงได้เกิดเรื่องขนหัวลุกขึ้น

คืนนั้น ผมเพิ่งจะกลับจากสระแก้วมาถึงห้องราวๆ สองยาม เกือบจะควักกุญแจมาไขอยู่แล้วก็พอดีเห็นว่าห้องไม่ได้ใส่กุญแจ เลยเคาะประตูเรียกเบาๆ หล้าก็เปิดรับทั้งๆ ที่ในห้องดับไฟมืด

สาเหตุคือเธอปวดหัวจนต้องหยุดงาน นอนพักผ่อน กำลังหลับสนิท...ไม่คิดว่าผมจะกลับมาคืนนี้น่ะซีครับ

ผมผลัดเสื้อผ้า นุ่งผ้าเช็ดตัวออกไปอาบน้ำจนเบาเนื้อเบาตัว กลับมาก็เห็นหล้านอนตะแคงมองผมอยู่ในชุดสีชมพูสั้นๆ นัยน์ตาดำขลับมองอยู่แล้ว ผมจัดการดับไฟก้าวขึ้นไปบนเตียง ถามว่าตอนนี้หายปวดหัวหรือยัง? หล้าบอกว่าหายตั้งแต่เห็นหน้าพี่แล้ว!

ต้องจูบแก้มหอมๆ ให้รางวัลปากหวาน เรากอดกันและมีความสุขด้วยกันตามประสาหนุ่มสาว ได้ยินเธอกระซิบว่า...หล้ารักพี่ๆ อย่าทิ้งหล้านะ...

สังเกตว่าคืนนั้นหล้ามีอารมณ์พิศวาสมากเป็นพิเศษ แต่คิดอีกที...เธอหายแล้วนี่นา พรุ่งนี้ก็ไปร้องเพลงได้ ผมเองก็ได้ค้างอีกคืน ก่อนจะเข้าบริษัทเพื่อดูตารางอาทิตย์หน้าว่าจะไปจังหวัดไหน?

คืนนั้น ผมฝันว่าเห็นหล้ายืนเด่นอยู่ข้างเตียง หน้าผากใกล้ขมับแตกกว้าง มีเลือดไหลรินน่าสยอง นัยน์ตาดำโตจ้องมองผมพลางขยับปากช้าๆ

"พี่อย่าทิ้งหล้าไปนะ...หล้ารักพี่..."

ก่อนที่จะตอบอะไร ภาพนั้นก็ค่อยๆ จางหายไป ทิ้งไว้แต่เสียงสะอื้นเบาๆ ดังอ้อยอิ่งอยู่ในห้อง...จนกระทั่งผมตื่นขึ้นมาในตอนสายวันรุ่งขึ้น แต่ไม่เห็นหล้าอยู่บนเตียงเสียแล้ว...เธอคงจะเข้าห้องน้ำ หรือไม่ก็ออกไปซื้อต้มเลือดหมูกับข้าวสวยมาให้ เพราะรู้ว่าเป็นอาหารโปรดของผม

เหลือบไปที่ประตูก็แทบไม่เชื่อนัยน์ตาตัวเอง ขนลุกซู่ทั้งตัวทันที!

ประตูใส่กลอน...มีกระดาษติดเป๊กอยู่ที่นั่นด้วย

"หล้าไปเยี่ยมแม่นะ พรุ่งนี้กลับ"

ผมรีบแต่งตัวมือไม้สั่น ออกไปถามห้องข้างๆ ว่าหล้าไปเมื่อไหร่? คำตอบคือไปตั้งแต่เมื่อวาน! เล่นเอาผมเข่าอ่อน ตาพร่าไปหมด...แล้วหล้าที่ผมนอนด้วยทั้งคืนล่ะเป็นใคร? มาจากไหน? ทำไมจึงออกไปได้ทั้งๆ ที่ประตูยังใส่กลอน

รีบโทร.เข้ามือถือเธอ ปรากฏว่าคนรับเป็นพี่สาว บอกเสียงปนสะอื้นว่า หล้านั่งมอเตอร์ไซค์จากขนส่งมาบ้าน แต่โดนปิคอัพชนตายคาที่...ถ้างั้นผมก็นอนกับผีทั้งคืนน่ะซีครับ!