คุณมีจิตสัมผัส-ความผูกพัน-สื่อพลังพุทธะ พลังเทพหรือไม่

พระศิวะ-พระพิฆคเณศ-พระแม่อุมา (สามพระองค์ สี่พระเนตร)

 

ใช่ค่ะ ชอบแอบเข้ามาดูในนี้ค่ะ มีรูปดีๆเยอะเลย ขอเริ่มโหลดเก็บต่อนะคะ นี่ขนาดอยู่ที่ทำงานก็ขอเข้ามาเยี่ยมกระทู้ออกบ่อย อุ่นใจไงไม่รู้

 

ยินดีด้วยครับคุณ artty ความสุขและความอุ่นใจของคนเรานั้นมีหลายแบบ อยู่ที่ว่าจะเลือกแบบใด เมื่อเลือกแล้ว ผลภายหน้าจะเป็นอย่างไร ชีวิตคนเรา มีสุขกับทุกข์ สลับสับเปลี่ยนกันตลอดเวลา ถ้าเรารู้เท่าทัน เราก็จะทุกข์น้อยลง จริงไหมครับ

 

เคยนอนทำสมาธิแล้วเหมือนตื่นขึ้นมาในภวังค์ จากนั้นก็มีแสงลูกกลมๆสองลูกพุ่งเข้ามาในตัวเราตรงบริเวณกลางทรวงอก รู้สึกได้ถึงพลังของแสงสองลูกนั้นซึ่งก็ค่อยๆแผ่ซ่านกระจายไปทั่วร่างกายของเรา แล้วต่อจากนั้นเหมือนดับวูบไปสักพักหนึ่ง แล้วก็เหมือนรู้สึกตัวขึ้นมาในภวังค์ใหม่อีกรอบ แล้วสักพักรู้สึกว่าตัวเราก็ยกนิ้วชี้ขึ้นพร้อมกับแกว่งไปมา ในความรู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่รอบๆนิ้วชี้ของเราด้วย จากนั้นก็มีเสียงภายในก้องออกมาว่า "หนุมานแกว่งจักร" ครับ
ปล.ตอนแรกก็นึกว่าเป็นพวกของขึ้นอะไรพวกนี้รึเปล่า แต่คิดไปคิดมาตัวผมไม่เคยไปสักที่ไหนมาก่อนเลย แถมวันนั้นก็ไม่ได้นึกถึงหนุมานเลยไม่ทราบเหมือนกันว่าสภาวะเหล่านี้หมายถึงอะไรครับ (จริงๆตอนแสงลูกแรกพุ่งเข้าร่างก็มีเสียงภายในใจผุดขึ้นมา แต่ผมคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ ก็เลยไม่อยากเล่าว่ามีเสียงว่าอะไรครับ)

 

มีบางอย่างได้ถูกกำหนดไว้แล้ว โดยสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเราไม่อาจรู้ได้ บางครั้งเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเป็นอย่างนั้น มันเป็นไปได้อย่างไร ไม่น่าเป็นไปได้ ในกรณีของคุณ wit ผมเชื่อว่า(เป็นความเห็นส่วนตัว ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาน 555) สิ่งที่คุณ wit เคยมีกรรมผูกพันกันมาแต่อดีตชาติ ได้ส่งสัญญาณแห่งสัญญา มาให้คุณ wit ได้รับทราบเป็นเบื้องต้น แล้วครับ หมั่นฝึกจิตให้เป็นสมาธิ เอาแค่ ขณิกสมาธิ คุณ wit ก็จะสามารถสื่อรู้ได้ด้วยตนเองครับ ขอให้เชื่อมั่นเถอะครับ

 

ค่ะจริงๆแล้วอาร์ตเคยได้ยินเรื่องราวของท่านวสิษฐฤาษีค่ะ อาร์ตไปทราบเรื่องราวของท่านโดยบังเอิญ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับที่ท่านเคยไปเข้าฝันบุคคลท่านหนึ่งซี่งอาศัยอยู่ที่แอลเอนี่แหล่ะค่ะ พอดีว่าผู้ชายคนนี้เค้าป่วยมาก เค้าจึงฝันว่ามีชายนุ่งขาวห่มขาวมาเข้าฝันและรักษาในฝันค่ะ แล้วเค้าก็มีอาการดีขื้นเรื่อยๆ คือเรื่องของเรื่องคุณลุงคนนั้นเค้าก็อาการหายเป็นปรกติ ก็เลยเกิดความศรัทธาในตัวฤาษีที่เห็นในฝัน ก็เลยอยากให้คนที่นี่ได้รู้เรื่องราวของท่านกระมังคะ หลังจากนั้นเค้าก็ได้ภาพท่านฤาษีมา จึงนำมา copy และก็เริ่มแจกเป็นธรรมทานค่ะ อาร์ตไม่ทราบว่าเรื่องนี้จะจริงเท็จแค่ไหน แต่เท่าที่อาร์ตสอบถามมาก๋ได้เรื่องนี้มาค่ะ ก็เลยพูดได้ว่าเคยเห็นภาพท่านที่เค้าวางในวัดค่ะ

 

ปู่ฤาษีวสิษฐฤาษี (หรือปู่พระอาทิตย์ หรือ ปู่พิฆคเณศนเรศวร)

 

ฝึกลมปราณ เพื่อพัฒนาจิต ปัดเป่าหินออกจากใจ(พื้นฐานของการมีสื่อทางจิต)

<font color=#FF00CC size=4>ผมนำมาฝาก ลองปฏิบัติดูนะครับ</font>

<CENTER>ลมหายใจ...
เป็นลมวิเศษที่ปัดเป่าหินออกจากใจ
แล้วยังช่วยพัดพาความเย็นมาสู่ใจเรา </CENTER>

ของที่หนักราวกับก้อนมหึมา แทบจะไม่ขยับเขยื้อนเอาเลย บางทีก็ปลิวไปได้ง่าย ๆ เพราะลมเบา ๆ

ที่พูดนี้ไม่ได้หมายถึงลมสลาตัน หรือเทคโนโลยีใหม่ล่าสุด ลมที่ว่าอยู่ใกล้ตัวเรายิ่งกว่านั้นอีก ก็ลมหายใจไงล่ะ


<DD><DD>ลมหายใจเข้าออกนี้แหละ สามารถพัดพาของหนักออกไปได้ ของหนักที่ว่าไม่ได้อยู่ที่ไหน หากอยู่ในใจเรานั่นเอง ความเครียด ความโกรธ ความวิตกกังวล เกิดขึ้นกับเราเมื่อใด ใจก็จะหนักราวกับมีหินก้อนใหญ่ถ่วงอยู่ข้างใน

หินที่หนักเกินกำลัง เพียงแค่เราปล่อยมือ มันก็ตกลงพื้นแล้ว แต่หินในใจนั้น แม้อยากปล่อย ก็ไม่ยอมไปจากเราง่าย ๆ

[FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed,Tahoma]ถ้าทำเท่าไหร่มันก็ไม่ยอมไป ลองใช้ลมหายใจของเราดีไหม วิธีการก็ง่าย ๆ แค่หายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกยาว ๆ ลืมตาหรือปิดตาก็ได้ทั้งนั้น ตอนทำใหม่ อย่าปล่อยให้ลมหายใจเดินทางเข้าออกร่างกายของเรา อย่างโดดเดี่ยว ให้ส่งใจไปเป็นเพื่อนร่วมทางกับลมหายใจด้วย การน้อมใจให้จดจ่อ อยู่กับลมที่เคลื่อนเข้าเคลื่อนออก อย่างสม่ำเสมอ จะช่วยให้ลมหายใจของเรามีพลังมากขึ้น มันเข้มแข็งมั่นคงขึ้น เพราะมีใจเป็นเพื่อนนั่นเอง

ลองทำแบบนี้อย่างช้า ๆ ไม่เร่งรีบ ติดต่อกันสัก ๑๐ ครั้งหินที่กองสุมจะค่อย ๆ หล่นไปจากใจทีละก้อน ๒ ก้อน แรก ๆ อาจเป็นแค่ก้อนเล็ก ๆ แต่ถ้าเราทำนานขึ้นและต่อเนื่อง ใจไม่วอกแวกหรือละจากลมหายใจ แอบไปโลดแล่นที่อื่น ทีนี้หินก้อนใหญ่ ๆ ก็ถึงคราวต้องไปบ้าง

<DD><DD>ใจกับลมหายใจนั้น เกี่ยวข้องสัมพันธ์กันอย่างแน่นแฟ้น เวลาเราเครียดหรือโกรธ ลมหายใจของเราจะปั่นป่วน แรง ตื้นและถี่ แต่ถ้าเราดูแลลมหายใจของเราให้ดี ๆ อย่างที่ว่ามา ใจของเราจะเริ่มเบาและคลาย

ลมหายใจ นอกจากจะเป็นลมวิเศษที่สามารถปัดเป่าหินออกจากใจแล้ว ยังช่วยพัดพาความเย็นมาสู่ใจเรา เวลาเกิดโทสะ ถ้าไม่อยากทรมานเพราะไฟโทสะ ก็ลองใช้ลมหายใจของเราระงับดับความร้อนรุ่มดูบ้าง ถ้าทำได้บ่อย ๆ จะรู้ว่าลมหายใจนี้เป็นเพื่อนที่แสนวิเศษ เพราะไม่เพียงแต่จะเก่งในการปลอบใจให้เย็นลง ยังช่วยเตือนไม่ให้ลุแก่โทสะ จนเผลอทำสิ่งที่ไม่ควรทำ

<DD><DD>เพราะฉะนั้น เวลาโกรธใคร ก่อนจะตอบโต้ ขอให้หายใจลึก ๆ สัก ๑๐ ครั้ง แล้วจึงค่อยพูดหรือทำ คนที่เปิดโอกาสให้ลมหายใจได้เตือนสติตนเองในยามเช่นนั้น มักไม่ค่อยเสียใจภายหลังจากที่ทำอะไรลงไป แต่ปัญหาก็คือ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าลมหายใจเป็นเพื่อนที่ประเสริฐ แต่เราก็มักลืมเพื่อนคนนี้เสมอเวลามีปัญหา
</DD>[/FONT]​

</DD>

 

เพื่อไม่ให้ลืมง่าย เราจึงควรระลึกนึกถึง ลมหายใจของเราอยู่เสมอ ด้วยการน้อมใจจดจ่ออยู่กับลมหายใจเข้าและออกทุกครั้งที่มีโอกาส แม้จะมีเวลาประเดี๋ยวเดียวก็ไม่เป็นไร เริ่มแรกทำตอนว่าง ๆ เช่น เวลานั่งรถ รอไฟแดง ฟังวิทยุ ดูโทรทัศน์ พักโฆษณา ตอนล้างมือหรือเข้าห้องน้ำก็เป็นโอกาสวิเศษ ที่เราจะได้ทำความคุ้นเคยกับลมหายใจของเราด้วยเช่นกัน

ต่อไปก็ลองฝึกระหว่างทำงาน เช่น ระหว่างประชุม หรือขณะกำลังครุ่นคิดเรื่องงานการ ตอนที่กำลังเหนื่อยหรือเครียดนั่นแหละ เหมาะดีนัก พักสมองสักครู่ แล้วลองทำดูสักหน่อย ให้รู้สึกสบาย ๆ เหมือนกับว่าทำเล่น ๆ ใจจะวอกแวก ฟุ้งซ่านไปบ้างก็ไม่เป็นไร แต่ขอให้หายใจเข้าออกติดต่อกันอย่างน้อย ๑๐ ครั้ง ถ้าไม่ได้ ลดเหลือ ๕ ครั้งก็ยังดี…เอ้า ต่อเหลือ ๓ ครั้งก็ได้

เมื่อใจเริ่มแนบแน่นสนิทสนมกับลมหายใจแล้ว ก็ทำให้นานขึ้น เพิ่มเป็น ๕ นาที ๑๐ นาที ๒๐ นาทีก็ยิ่งดี คราวนี้อาจทำตอนก่อนนอนหรือตื่นนอน

นอกจากนั้นเรายังอาจยักเยื้องวิธีการให้มีสีสันขึ้น เช่น ระหว่างหายใจเข้าหายใจออก ก็ปิดตานึกภาพดอกไม้กำลังบานสายน้ำฉ่ำเย็น หรือม่านหมอกลอยขึ้นฟ้า ไม่ช้าไม่นานใจเราก็จะกลายเป็นดอกไม้งาม น้ำฉ่ำเย็น หรือหมอกบางเบาตามไปด้วย

<DD><DD>วันแล้ววันเล่าที่เราหายใจรดทิ้งไปเปล่า ๆ ทั้ง ๆ ที่ลมหายใจออกของเรา สามารถระบายความหม่นหมอง ออกจากใจได้เป็นอย่างดี ส่วนลมหายใจเข้าก็เช่นกัน มันไม่เพียงแต่นำออกซิเจนไปเลี้ยงเซลล์ต่าง ๆ ในร่างกายเราเท่านั้น หากยังสามารถพาความสงบมาสู่หัวใจเราด้วย

<CENTER>ใช้น้ำ ไฟ ให้มีประสิทธิภาพแล้ว
อย่าลืมใช้ลมหายใจของเราให้คุ้มค่าด้วย
คัดลอกมาจากที่นี้ครับhttp://www.khonnaruk.com/html/verandah/happy/happy_17.htm</CENTER></DD>

 

ถ้าฝันเห็นองค์เทพ..แล้วเราจะรู้ได้ไงคะว่าเป็นเทพองค์ไหน..อย่างพระพิฆเนท..จริงๆแล้วท่านไม่ได้มีเศียรเป็นช้าง..แล้วเราจะทำไงถึงได้รู้ว่าเป็นเทพองค์ไหนคะ...เพราะคล้ายๆกันหมดค่ะ

 

สงสัยคุณ rinnn ต้องหมั่นเข้ามาดูภาพเทพ จากกระทู้นี้บ่อยๆ แล้วหละครับ ใช้เวลานิดนึง เวลาดูแต่ละภาพ เดี๋ยวจะมีสื่อมาสะกิดใจเอง ครับ

 

พระสุรัสวดี... พระประจำโรงเรียนมัธยมแอนล่ะ งามแต้ๆ

 

ขอบคุณนะคะ ที่แนะนำ...

แล้วรินอยากทราบว่า พระพิฆเนท ท่านมีชายามั้ยคะ?

 

สวัสดีค่ะพี่เม้า
ขอบคุณสำหรับรูปที่นำมาลงให้ดูนะคะ ชอบๆๆ งามมากๆเลยค่ะ สงสัยคงได้เข้ามาดูบ่อยๆแน่เลยงานนี้

 

ถ้าจำไม่ผิด ผมเคยได้ยิน มีคนเล่าให้ฟังว่า ท่านก็มีชายา เหมือนกัน บอกชื่อด้วย แต่ผมลืมไปแล้ว เนื่องจากบางตำราเขาก็ไม่ระบุเรื่องนี้

 

สวัสดีน้องแอน
แวะมาดูบ่อยๆนะ รูปสวยๆยังมีอีกเยอะ ไม่ซ้ำกันเลย จะค่อยๆนำมาลง ยิ่งดูยิ่งรู้สึกถึงพลังบางอย่างได้นะครับ คนวาดก็ไม่ใช่ธรรมดา วาดออกมาแต่ละภาพ เหมือนมีชีวิตจิตใจ

 

.....รูปสวยดีครับ เหมือนมีพลังชีวิตอยู่ในตัวเองเลยครับ ไม่ทราบว่าใครพอจะมีรูปและประวัติของท่านฤาษีกไลโกฏ(ไม่ทราบว่าพิมพ์ถูกหรือไม่นะครับ)บ้างไหมครับ ผมเคยพบท่านในฝันหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจนะครับเพราะมันหลับๆตื่นๆ ซึ่งในฝัน(ก็แล้วกันนะ)ผมใช้ความหน้าด้านขอเรียนวิชากับท่านอ่ะครับ ก็เลยอยากได้ข้อมูลอะไรบ้างซักเล็กน้อยก็ยังดีครับ
.....ชอบรูป 3 มหาราชมากๆครับไม่รู้ทำไม

 

ขอบคุณที่แนะนำครับคุณ MOUNTAIN

 

อาร์ตชอบองค์พระพิคเนศ ที่คุณ mountain ใส่ไว้ใต้ชื่อคุณ mountain หน่ะค่ะ เป็นภาพพระพิคเนศตอนเด็ก ภาพนี้ดูแล้วบอกไม่ถูกค่ะ คือ อาร์ตรักเด็กหน่ะค่ะ เลยเห็นว่าภาพนี้เป็นภาพที่องค์ท่านแบบไร้เดียงสาตามประสาเด็กๆ ค่ะ

 

สวัสดีวันพระค่ะพี่เม้า วันนี้แวะเข้ามาดูรูปอีกค่ะ ขอแอบเซฟรูปไปบ้างนะคะ หลังจากเปิดเข้ามาอยู่หลายรอบตั้งแต่เมื่อวาน เพิ่งจะมีครั้งนี้ที่รูปโหลดครบนะเนี่ย วิ้ววว อิอิ