สัมผัสของผม

มาลงชื่อ...

 

อนุโมทนา แด่ท่านเจ้าของกระทู้

ผมทราบครับว่าคุณไม่ได้มีจิตที่คิดจะให้ผู้อื่นมายกย่องว่า คุณเป็นผู้วิเศษ ก็เพียงแต่กล่าวในสิ่งที่ผมคิดว่า ผมควรกล่าว แต่ถ้าคุณเห็นควรจะเล่า ก็แล้วแต่คุณท่านเจ้าของกระทู้ เห็นสมควร เถอะครับ

 

สวัสดีครับ


ในความคิดผมนะ ผมว่าผมจะยุติการเขียนเรื่องราวของตัวเองดีกว่าครับ เพราะว่าผมว่า

เรื่องราวของผมอาจจะมีผลกระทบอะไรหรือป่าว ต่อคนอื่นๆๆ ด้วย ผมพยายามเต็มที่

แล้วครับที่คิดก่อนจะเขียน



เอาอย่างนี้ เพื่อความสบายใจของผม ผมไม่เขียนแล้วดีกว่าครับ ผมขอโทษเพื่อนๆๆ

คนอื่นๆ ทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของผมและให้กำลังใจนะครับ


ที่ผมไม่เขียนไม่ได้มีผลเกียวข้องกับใครทั้งสิ้นนะครับ ผมตั้งใจแล้วก่อนจะเขียนถ่ายทอก

เรื่องราวของตนเอง เพื่อนประโยชน์สำหรับคนที่เริ่มจะเป็นแบบผม จะได้มีทางออก หรือ

คนที่ต้องการศึกษาเรื่องแบบนี้ครับ แต่ถ้าผลออกมาแล้ว ผมรู้สึกไม่สบายใจ ผมก็จะยุติ

การเขียนของผมทันทีครับ


สวัสดีครับทุกๆๆ คน

 

อาจจะเป็นเพราะเจ้าจีนอยู่นไทยมากไปเลยติดธรรมเนียมไทยไปน่ะครับ

 

เรียน ท่านเจ้าของกระทู้ ครับ

ผมไม่ได้ ห้าม นะครับ ว่า ไม่ให้ ท่านเจ้าของกระทู้ เขียน เพราะบอกตรง ๆ ผมเองก็อยากจะอ่าน เรื่องของท่านครับ

ผมเพียงแต่ ให้ท่านพิจารณา หรือลองกำหนดจิต ถาม องค์ ของท่านดูก่อนว่า เรื่องนี้ เล่าได้ไหม เรื่องไหน ที่สวรรค์อนุญาต ให้เล่า ก็เล่าเพื่อเป็นวิทยาทาน เถอะครับ เรื่องไหนที่เล่าไม่ได้ ก็อย่าเล่า เพราะผมเป็นห่วงท่านเจ้าของกระทู้ เกรงว่า จะบาป นะครับ

คิดว่า ท่านเจ้าของกระทู้ ก็คงสัมผัสจิตของผมได้ว่า ผมมีจิต คิดอย่างไรต่อท่านนะครับ

อนุโมทนาจริง ๆ ครับ ที่เขียนให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกัน.........สาธุ

 

ครับๆๆ



ผมเข้าใจคุณนะ แต่ที่ผมไม่อยากเขียนต่อ เพราะกลัวๆๆๆ จะไปกระทบอะไรหรือป่าว

อาทิ กระทบต่ออาจารย์ กระทบต่อคนอื่น ประมาณเนี้ยอ่ะคับ


แค่เป็นความรู้สึกส่วนตัวคับ ผมไม่ได้คิดไรกับใครเลยจิงๆๆ อย่าคิดมากนะครับ

 

ครับผม

ขอบคุณมากครับ ยังไง ไม่ทราบว่า ถ้าผมขอติดต่อกับคุณทาง PM จะได้ไหมครับ อยากรู้จักนะครับ

 

อนุโมทนาครับ
เร่งพากเพียรให้มาก เพราะชีวิตคนเราเหลือไม่มากแล้ว ทำอารมณ์ให้ถึงพระนิพานเพื่อไม่ให้เกิดความประมาทแก่ตัวเอง น่ะครับ

 

รักษาตัว รักษาใจดี ๆ นะครับ

เพ่งดูตัว ดูใจตัวเองมาก ๆ
มรรค ผล นิพพาน
พิจารณาที่ตัว เพ่งดูที่ใจ
ขอให้พบความดับเย็นนะครับ

 

ยินดีครับ ติดต่อได้ครับ


ขอบคุณทุกคนครับ


ที่ให้คำแนะนำที่ดีๆๆครับ

 

เป็นธรรมชาติของก้อนหินสีแดง

 

การรู้ การเห็นเรื่องที่คนทั่วๆ ไปไม่รู้ไม่เห็น เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์นะ สำหรับผู้ฟัง ผู้อ่าน
แต่การรู้ การเห็น อย่างนั้นๆ มีทั้งผิด และถูก
ไม่ใช่ว่า จะถูกอย่างเดียว

พึงระวัง

 

หลวงปู่มั่นท่านก็เคยตามนิมิตแบบนี้ เป็นเดือนๆๆ
แต่ก้ไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี
ก็ได้แต่ตามมันไปเรื่อยๆๆ สนุกเพลิดเพลิน ยินดี พอใจ กับภาพเหล่านั้น อยู่เป็นเดือนๆ

 

แต่สุดท้าย ท่านก็เลิกสนใจมัน

 

ท่านก็ข้ามมันไปได้

 

ผมก็เคยเป็นแบบนี้น่ะ เห็นตั้งแต่เด็กๆๆ เลย เห็นโดยไม่ต้องทำใจให้เป้นสมาธิ เห็นเองด้วยใจ ไม่ใช่ตาเนื้อ

ก็สนุก เพลิดเพลินกับการเห็นของพวกนี้ ที่คนทั่วไปไม่ได้เห้นอย่างตัวเรา

แต่สุดท้ายผมก้อมาคิดได้ว่า

 

"การเห็นของเรา ที่คนอื่นเขาไม่เห็น มันก้ไม่เห็นจะมีประโยชน์ตรงไหนเลย
วันๆๆ หนึ่งๆๆ มีแต่จะทำให้เราอยากไปโน่น ไปนี่ ดูโน่น ดูนี่
นานๆ ไปติด ยึดติดในการเห็นเรื่องพวกนี้
"

 

"เรามาคิดว่า การเห็นของเรา เหมือนคนได้มีโอกาสไปเที่ยวเชียงใหม่ ซึ่งใครๆ ไม่ได้ไปเลย ...เราได้เห้นเชียงใหม่ เราได้สัมผัสเชียงใหม่ ได้เห็นผู้คนในเมืองเชียงใหม่..."

แต่ว่า เมื่อเราได้ไป ได้เห็นแล้ว !!! เรากับไม่ได้ต่างกับคนพวกที่ไม่ได้ไป ไม่ได้เห้นเลย...

 

ตอนนี้ ผมเห็นเทวดา เห้นนรก สวรรค์ เห็นเปรต เห็นอสุกาย
เหมือนเห็นคนทั่วๆ ไปแล้ว
เห็นว่า สัตว์โลกเรา มันก็มีกรรมดี กรรมชั่ว ปรุงแต่ง ให้ดี ให้เลว ละเอียด ประณีต อย่างนี้น้อ....

 

สัตว์โลกที่ผมเห็นเหล่านี้ มันก็มีกรรมดี กรรมชั่วเหมือนเราๆๆ นี่ละ
สัตว์นรก เทวดา ยมทูต เราไปพูด ไปคุยถามไถ่กันได้นะ ไม่ได้แปลกอะไรตรงไหนเลย

เมื่อไปพูดไปคุยแล้วมันก็เท่านั้น เสียเวลาเปล่า เสียเวลากำจัดกิเลส

ผมก็เลยเลิกสนใจ หันมาพิจารณาสภาวธรรม ว่า

"สัตว์โลกทั้งหลาย ที่กรรมดีปรุงแต่ง มนุษย์ เทวดา พรหม อรูปพรหม มันก็ไม่เที่ยงแท้แน่นอนน้อ....
เพื่อนเราที่เป็นเทวดา มันก็จุติแล้ว ตายจากความเป้นเทวดา ไปเกิดเป็นปลาอยู่ในสระแล้วโน่นน่ะ ... เป็นไปตามกรรมอย่างนี้น้อ.. คนเรา "