พระหกกษัตริย์

พระหกกษัตริย์

โดย พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ



สมัยยังหนุ่ม ๆ (แฮ่...ยอมรับว่าแก่แล้ว) อาตมาออกเสาะหาพระเครื่องเป็นการใหญ่ จนไปเจอดีจาก หลวงปู่ฝั้น อาจาโร ท่านว่า “ดีนอก เอาไปเดี๋ยวก็หล่นหาย เอาดีในซิ...” ดีในของท่านคือ “พุทโธ” ท่านว่า คำเดียวคุ้มได้ทั้งสามโลก...

หลวงปู่ให้ของดีแบบนั้น อาตมากลับไม่ชอบใจ (จะเอาอะไรกับเด็กโง่แต่อวดฉลาด) เที่ยวเสาะหาเรื่อยไป หมดเงินหมดทองไปไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร แต่พระแบบที่อยากได้กลับไม่ได้ซักที พระที่ว่าพระเครื่องของ

หลวงปู่ปาน วัดบางนมโค จังหวัดพระนครศรีอยุธยา...

หลวงปู่ปานนั้น นอกจากจะมีชื่อเสียงทาง รักษาโรค และ เป่ายันต์เกราะเพชรแล้ว เครื่องรางของขลังอื่น ๆ ของท่าน ก็มีชื่อเสียงเลื่องลือไม่แพ้กัน โดยเฉพาะพระดินเผาชุดที่เรียกว่า พระหกกษัตริย์ เป็นที่สรรหาของเหล่านักสะสมพระเครื่องเป็นอย่างยิ่ง...

พระเครื่อง และ เครื่องรางของขลังนั้น บางสำนักเขาโจมตีว่าเป็นเรื่องเหลวไหล บ้างก็ว่าเป็นเดรัจฉานวิชา หลอกลวงให้คนหลงงมงายช่างน่าสมเพชเวทนา ที่ท่านมีความคิดสั้น ๆ โดยไม่มองให้เห็นถึงอุบายอันชาญฉลาด ของคนโบราณที่แฝงไว้...

หลวงพ่อฤาษี บอกว่า คนเล่นพระเครื่อง ไม่ใช่ว่าจะไม่มีดีเอาเลย ถ้าจิตเขาเกาะจริง ๆ จัดเป็นพุทธานุสติ หรือสังฆานุสติ ถ้าตายไปอย่างน้อยก็เกิดเป็นเทวดาได้ (แต่พวกที่เอาพระไปทำเม็ดถั่ว กำทายกันเล่นการพนัน รับรองว่าลงนรกแน่...! อันนี้อาตมาว่าเอง)

อานุภาพของ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ย่อมตามรักษาผู้ที่ระลึกถึง อย่างน้อยก็ป้องกันอบายภูมิได้ จิตที่เกาะพระคือจิตที่เป็นกุศล ผู้ที่จิตเป็นกุศลเขาห้ามลงอบายภูมิ ถ้าไม่เชื่อลองไปถามพระยายมยมราชดูซิ...(หรืออยากลงเลยก็เชิญตามสบายนะจ๊ะ...)

พระราชธรรมาภรณ์ (หลวงพ่อเงิน) วัดดอนยายหอม จังหวัดนครปฐม พูดถึงกำลังใจของผู้ที่แขวนพระเครื่องไว้ว่า...

กำลังใจสูงสุดเข้มข้นมาก ปืนจะยิงไม่ออก (มหาอุตม์)
กำลังใจอ่อนลงมานิดหนึ่ง ยิงออกแต่ไม่ถูก (แคล้วคลาด)
กำลังปานกลาง ยิงถูกแต่ไม่เข้า (คงกระพัน)
กำลังใจอ่อนมาก ยิงเข้าแต่ไม่ตาย (โชคดี)
กำลังใจอย่างแย่ที่สุด ยิงตายแต่ไปสวรรค์ (สุคติ)

ครูบาอาจารย์สมัยก่อน ท่านมีความฉลาดมาก หาอุบายให้คนเกาะความดีด้วยประการต่าง ๆ การสร้างพระขึ้นมาแจก ก็เป็นวิธีการอย่างหนึ่ง ท่านจะแนะนำให้ผู้รับพระเครื่องไป ตั้งอยู่ในศีลในธรรม ห้ามพูดคำหยาบ ห้ามด่าแม่เขา โดยสำทับว่า ถ้าทำไม่ได้ พระจะไม่คุ้มครอง ผู้ที่รับพระไป จึงกลายเป็นคนมีศีลสัตย์ไปโดยปริยาย...

พระหกกษัตริย์ นั้นหลวงปู่ปานเรียนวิธีทำมาจาก ชีปะขาวที่ปรากฏตัวมาบอก เป็นพระพุทธรูปประทับนั่ง อยู่บนหลังสัตว์พาหนะ ๖ ชนิด ประกอบด้วย ครุฑ หนุมาน ไก่ ปลา เม่น และ นกกระจาบ ตำราสร้างพระชุดนี้ ตกทอดมาจากสมัยพระร่วงโน่น...

วิธีการทำพระก็แสนยาก ต้องเป็นผู้ที่ คล่องในสมาบัติ ๘ เท่านั้น ถ้าเป็นพระอนาคามี หรือพระอรหันต์ ก็ต้องเข้า นิโรธสมาบัติ ด้วย ปิดโบสถ์ทำผงพระ ๑๕ วัน ๑๕ คืน ดื่มได้แต่น้ำสะอาดเท่านั้น (ถ้าไม่แน่จริงก็ลมใส่วายปราณไปเองแหละ...)

การทำผงเริ่มด้วยการเอาผ้าขาวมาเสกเป็นรูปสัตว์นั้น ๆ เช่น เสกเป็นครุฑ ครุฑก็จะกางปีกออก มีคาถาปรากฏอยู่ที่ปีก ให้ลอกคาถานั้นมาเขียนด้วยดินสอพองบนกระดานชนวน เสกไป เขียนไป ลบไป จนได้ผงวิเศษมากพอ ที่จะบรรจุในพระชนิดนั้น ๆ ...

ทำพระผงหนุมานก็เสกผ้าขาวเป็นลิงเผือก ลิงจะแบมือออกให้เห็นคาถา ถึงจะเป็น พระไก่ พระปลา พระเม่น และพระนกกระจาบก็เช่นกัน คือ เสกผ้าขาวเป็นสัตว์ชนิดนั้น แล้วลอกคาถามาเขียนลบทำผงวิเศษ (อาตมาเสกเท่าไรก็เป็นผ้าขาวอย่างเดิม...ฮิ...ฮิ...)

องค์พระทำจากดินเหนียวเผาไฟ เจาะรูด้านบนสำหรับบรรจุผงวิเศษ ซึ่งผงแต่ละชนิดมีอานุภาพต่าง ๆ กันไป แต่เวลาหลวงปู่ปานเสกเสร็จ ท่านเอาผงทั้ง ๖ ชนิดเคล้ารวมกัน ดังนั้นพระเครื่องของท่านทุกองค์ จึงมีอานุภาพครบถ้วนทั้ง ๖ ประการ ดังนี้...

พระหนุมาน เป็นพระหมอ ใช้ทำน้ำมนต์รักษาโรคทุกชนิด
พระครุฑ ใช้ทำน้ำมนต์ครรภ์รักษา หญิงมีครรภ์ดื่มกินจะคลอดบุตรง่าย
พระนกกระจาบ ใช้ทำน้ำมนต์พรมไร่นา ข้าวกล้าจะได้ผลดี
พระปลา ใช้ทำน้ำมนต์พรมสินค้า จะซื้อง่ายขายคล่อง
พระไก่ ใช้พกติดตัวไปไหนมีแต่คนรักใคร่เมตตา
พระเม่น ใช้พกติดตัวเวลาเดินทาง ช่วยป้องกันอันตรายทั้งปวง

ดังกล่าวแล้วว่า พระทุกองค์มีอานุภาพครบทั้ง ๖ ประการ นอกจากนี้ยังช่วยป้องกันการกระทำไสยศาสตร์ คุณผีคุณคน และถอนพิษสัตว์ได้ทุกชนิด เมื่อจะถอนพิษให้เอาองค์พระชุบน้ำ ปิดลงที่แผลโดยหันเศียรพระขึ้นด้านบน พระจะดูดติดแน่นกับแผลจนกว่าพิษจะหมด เมื่อพิษหมดพระจะหลุดออกมาเอง (ระวังตกหายนะจ๊ะ...) <!-- / message --><!-- attachments -->

 

<HR style="COLOR: #cccccc" SIZE=1> <!-- / icon and title --><!-- message -->


ส่วนที่พิสดารคือ ชาวบ้านแถวบางนกแขวก จังหวัดสมุทรสงคราม เอาไปแขวนกันไข้จับสั่น (บ่แม่นจับไข่สั่นเด๊ออ้าย...!) เห็นว่าได้ผลชะงัดนัก ขนาดสั่นเป็นจ้าวเข้าแล้ว แขวนไว้พักเดียวหาย (หายไข้นะจ๊ะ ไม่ใช่พระหาย...)

การทำน้ำมนต์รักษาโรค ให้เอาน้ำสะอาดมา ๑ แก้ว เอาองค์พระแช่น้ำ จุดธูปเทียน บูชาพระ สวดนะโมฯ ๓ จบ ว่าไตรสรณาคม ตั้งแต่ พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ จนถึง ตติยมฺปิ สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ สวดอิติปิโสทั้งสามห้อง แล้วว่าคาถาดังนี้...

“อิทธิฤทธิ พุทธนิมิตตัง ขอเดชะเดชัง ขอเดชเดชะ จงมาเป็นที่พึ่งแก่มะอะอุนี้เถิด”

แล้วอธิษฐานว่า

“ขอบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ และพระ...ขอจงทำน้ำนี้เป็นน้ำมนต์ รักษาโรค...ให้หายโดยพลันด้วยเถิด...”

ที่เว้นวรรคไว้เติมเอาเอง เช่น พระหนุมาน โรคเอดส์ เป็นต้น แล้วเอาน้ำมนต์ให้คนป่วยดื่ม ถ้าไม่หายก็ตายแล...เอ๊ย...ถ้าไม่กรรมหนักจริง ๆ รับรองว่าหาย ก่อนให้ดื่มก็เอาพระออกก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวอร่อยจัดพาลดื่มพระลงท้องไปด้วย มันจะยุ่งกันใหญ่...

หลวงพ่อและเพื่อนพระช่วยกันพิมพ์พระ เจาะรู สุมไฟ บรรจุผงวิเศษ อยู่หลายเดือนจึงได้พระมา ๘๘๐ ปีบ เอามาให้หลวงปู่ปานเสก วันแจกพระคนมาอย่างกับมีงานมหกรรม หุงข้าวพร้อมกันทีละ ๘ กระทะยังไม่ทันคนกินเลย...

การแจกก็แจกฟรี ๆ ให้คนละ ๑ องค์ จึงมีคนหัวดี (ในด้านเลว) เวียนเทียนเข้ามารับ ขนาดหลวงประธานถ่องวิจัย เอาปูนป้ายเสื้อทำเครื่องหมายไว้ มันออกไปกลับเสื้อแล้วเข้ามารับใหม่จนได้ (คนจะโกงซะอย่าง จับไม่ได้ไล่ไม่ทันหรอก) หมดพระไป ๔๔๐ ปีบ ที่เหลือบรรจุเอาไว้ในเจดีย์...

วันหนึ่ง...หลวงพ่อเล่าว่า หลวงปู่ปานมาบอกว่า

"ผู้ที่ได้พระเครื่องของท่านไป ไม่ว่าจะจริงหรือปลอมก็ตาม ถ้านึกถึงท่านมีอานุภาพเท่ากันหมด"

อาตมานึกอยากได้พระของท่าน จึงอธิษฐานขอเอาดื้อ ๆ และได้พิมพ์ขี่ไก่หางพวงมา ๑ องค์ (โดนมือดีงาบไปแล้ว...)

การแขวนพระเครื่องไว้กับคอให้หมั่นนึกถึงท่าน จิตใจจะเกาะอยู่แต่ในด้านกุศล ฉวยพลาดพลั้งอะไรไป พระท่านช่วยไม่ได้จริง ๆ เราก็ยังไม่ลงอบายภูมิละน่า...ถ้ารอดนรกได้ซะอย่างเรื่องอื่นว่ากันทีหลัง ถ้าไม่นึกก็ไม่มีใครช่วยได้เน้อ...

๒๒ มีนาคม ๒๕๓๓
พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ


<!-- / message --><!-- attachments -->

 

"ผู้ที่ได้พระเครื่องของท่านไป ไม่ว่าจะจริงหรือปลอมก็ตาม ถ้านึกถึงท่านมีอานุภาพเท่ากันหมด"



;aa13;aa13;aa13

 

ขอขุดกระทู้ตัวเองขึ้นมาหน่อยครับ

เวปนี้ลูกหลานหลวงพ่อเยอะจะได้อ่านกันครับ ^^

ที่มาตั้งกระทู้นี่ก็หวังจะแนะนำว่า ผู้ใดศรัทธาในองค์ หลวงพ่อปาน วัดบางนมโค และอยากได้พระของท่าน แนะนำว่าหาบูชาจากที่วัดได้ครับ ถึงจะไม่ทันท่านแต่อุดผงสมัยที่ท่านอยู่ เพราะตอนท่านมรณภาพ ผงที่สร้างพระเหลือเป็นหลายๆปี๊ปครับ แถมท่านยังพูดเองอีกว่า

"ผู้ที่ได้พระเครื่องของท่านไป ไม่ว่าจะจริงหรือปลอมก็ตาม ถ้านึกถึงท่านมีอานุภาพเท่ากันหมด"

แบบนี้น่าจะมั่นใจได้นะครับ
<!-- / message --><!-- sig -->