ความจริงวันนี้(เรียนเชิญพระอริยมาตอบกระทู้นี้นะขอรับ)

********

[ถอดรหัสบูรณการสวรรค์บนดินสรรพสัตว์คนปลูกพืชเลี้ยงสัตว์เลี้ยงคน]<O</O​

>><O></O>
กระบวนการถอดรหัสพลังงานใหม่ ไพพลูตาเนียมคาร์บอนไฮโดรเสค<O></O>
เพื่อขับสารพิษจากธาตุยูเรเนียม ต้องมีโรงงานถอดรหัสพลังงานใหม่ นั่นคือ<O></O>
พืชที่จะถูกสร้างขึ้นมาใหม่ในโลกปัจจุบัน <O></O>
ทั้งนี้ปัจจุบันคืออนาคตของทั้งเอกภพ มิมีจักรวาลใดเกิดขึ้นมาก่อนจักรวาลนี้อีกแล้ว <O></O>
อนาคตคือปัจจุบัน จักรวาลที่เคยเกิดขึ้นมาก่อนทั้งปวง จากอนันต์จักรวาลใดๆ<O></O>
ล้วนจะกลับกลายเป็นอดีตเพราะจะล่มสลายไปทั้งสิ้น <O></O>
ภายหลังจากนั้นจะถูกนำมาใช้เป็นนรกล้านขุมที่มิอาจหลุดพ้นได้ <O></O>
ในอดีตมิอาจจะบังคับใช้กฎแห่งกรรมได้โดยสมบูรณ์ เพราะหมู่มารจงใจฝ่าฝืนกฎแห่งกรรม <O></O>
>><O></O>
พระผู้สร้างมีเพียงพระพรหมเพียงมหาสากลจักรวาลละ 1 พระองค์เพียงเท่านั้น <O></O>
มหาสากลจักรวาลละ 10,000 จักรวาล <O></O>
แม้ว่ามหาสากลจักรวาลใดๆ ที่ตั้งอยู่วงรัศมีภายนอกทั้ง 999,999 อนันต์จักรวาล <O></O>
จะมีสากลจักรวาลมากมายเป็นอนันต์ <O></O>
เพียงแต่สร้างจักรวาลที่มีสรรพสัตว์เกิดขึ้นมาเวียนว่ายตายเกิดเพียง <O></O>
มหาสากลจักรวาลละ 10,000 จักรวาลเท่านั้น <O></O>
มีเพียงพระพรหมหนึ่งพระองค์ที่เป็นผู้ดูแลทั้ง 10,000 จักรวาล <O></O>
มิมีทีมงานผู้ช่วย ซึ่งมิอาจดูแลได้ทั่วถึงแม้จักรวาลเดียว <O></O>
>><O></O>
ทั้งนี้กระบวนการควบคุมสรรพสัตว์ใช้โปรแกรมระบบเต๋าเพื่อบังคับใช้กฎแห่งกรรม <O></O>
ใช้กลุ่มดาวจักรราศีจักรวาลคติ ลัคนาสุริยะคติ และอักขระจันทรคติ รวมทั้งกฎแห่งกรรม<O></O>
เป็นเครื่องมือในการบังคับใช้กฎแห่งกรรม พระพรหมจึงมิได้ทำหน้าที่หมดทุกจักรวาล<O></O>
เพียงดูแลจักรวาลที่หนึ่ง ที่เหลืออีก 9,999 จักรวาล ล้วนเดินตามกัน<O></O>
อาศัยโปรแกรมเต๋าระบบ ร่วมกับกลุ่มดาวจักรราศีจักรวาลคติ ลัคนาสุริยะคติ อักขระจันทรคติ <O></O>
โดยเฉพาะกลุ่มดาวจักรราศีจักรวาลคติ <O></O>
ทั้งนี้กลุ่มดาวจักรราศีจักรวาลคติ มิได้เคลื่อนที่ หมุนไปกับการหมุนของมหาสากลจักรวาล <O></O>
กลุ่มดาวจักรราศี ล้วนอยู่กับที่เปลี่ยนแปลงทุกวัน<O></O>
นั่นหมายถึง จะต้องสร้างกลุ่มดาวจักรราศีขึ้นมามากมายเพื่อควบคุมจิตสรรพสัตว์<O></O>
ให้อยู่ในกรอบของกฎแห่งกรรม โดยมิใช้คนควบคุม <O></O>
การเคลื่อนย้ายกลุ่มดาวจักรราศีจะกระทำในจักรวาลที่หนึ่งแล้วค้างไว้ <O></O>
อีกหนึ่งสังสารวัฏ หรือ หนึ่งศตวรรษ หรือหนึ่งร้อยปี จักรวาลที่สองหมุนตามมา<O></O>
ตรงกับกลุ่มดาวจักรราศี จะทำให้พฤติกรรมสรรพสัตว์เป็นเฉกเช่น<O></O>
พฤติกรรมสรรพสัตว์จักรวาลที่หนึ่งซึ่งเคลื่อนที่ผ่านไปก่อนในทุกประการ <O></O>
อีกสองร้อยปีเมื่อจักรวาลที่สามหมุนตามมาตรงตำแหน่งเดิมซึ่งกลุ่มดาวจักรราศีค้างไว้ <O></O>
ล้วนส่งผลต่อพฤติกรรมของสรรพสัตว์ ในจักรวาลที่หมุนตามมา<O></O>
ให้มีพฤติกรรมเหมือนกันในทุกประการทั้งสิ้น เหมือนกันทั้งหนึ่งหมื่นจักรวาล <O></O>
>><O></O>
นั่นคือการควบคุมและบังคับใช้กฎแห่งกรรมเพียงกึ่งหนึ่ง <O></O>
เพราะมิอาจสอนพระพรหมให้รอบรู้ทุกศาสตร์วิชาได้ <O></O>
หากเรามิใช้โปรแกรมเต๋าระบบเข้ามาช่วยจัดการร่วมกับกลุ่มดาวจักรราศี<O></O>
ย่อมมิอาจทำงานคนเดียวได้ พระพรหมมหาสากลจักรวาลจึงมีบทบาทเพียงเล็กน้อยเท่านั้น <O></O>
กระบวนการสร้างทีมงานพระพรหม นายนิรบาล พญามัจจุราช <O></O>
รวมทั้งทีมงานผู้ช่วย ยมทูต เวชสุวรรณ ทั้งปวง <O></O>
ยังคงสร้างมิเสร็จสมบูรณ์ เพราะยังมิถึงกาลสร้างยุคที่ดีที่สุด<O></O>
ที่จะใช้พระผู้สร้างเข้ามาควบคุมระบบ <O></O>
รวมทั้งกำกับดูแลร่วมกับโปรแกรมเต๋าระบบที่เราสร้างขึ้น เพื่อควบคุมจิตสรรพสัตว์ทั้งปวง<O></O>
ในอดีตอนันต์จักรวาลทั้งปวงที่ตั้งอยู่วงรัศมีภายนอกทั้ง 999,999 อนันต์จักรวาล <O></O>
ล้วนมิอาจบังคับใช้กฎแห่งกรรมได้ 100 เปอร์เซ็นต์ <O></O>
เพราะมีมนุษย์โคลนนิ่งเกิดขึ้นมามากมายมิมีวันตาย มิยอมชดใช้กรรม ครองโลกมนุษย์ในทุกจักรวาล <O></O>
เป็นจิตมารที่เข้าไปครอบครองร่างของมนุษย์โคลนนิ่ง <O></O>
การโคลนนิ่งมนุษย์ สามารถทำได้แต่กาย มิอาจโคลนนิ่งจิตมนุษย์ได้ เป็นข้อเท็จจริง <O></O>
เพราะคนมิอาจแบ่งจิตได้ <O></O>
>><O></O>
มีเพียงจิตมารเท่านั้นที่สามารถครอบครองกายสังขารมนุษย์โคลนนิ่งเหล่านั้น <O></O>
ทั้งนี้จิตมารเป็นจิตสรรพสัตว์ที่ถูกสั่งห้ามมิให้ลงมาเกิดเป็นสรรพสัตว์ใดๆ<O></O>
เพราะมิยอมเป็นผู้ถูกกินคืนตามกฎแห่งกรรม คิดจะกินผู้อื่นฝ่ายเดียว <O></O>
เป็นจิตที่เห็นแก่ตัว คือจิตมหาปักษา และจิตมหายักษา <O></O>
เพราะก่อกรรมทำเข็ญกับสรรพสัตว์อื่นไว้มากที่สุด <O></O>
จักต้องชดใช้กรรมเป็นผู้ถูกกินตราบนานเท่านาน <O></O>
>><O></O>
ดังนั้นกระบวนการสร้างทีมงานผู้ดูแลจักรวาลใดๆ ยังมิเสร็จสิ้นสมบูรณ์<O></O>
นั่นคือการสร้างพรหมจักรวาล สร้างนายนิรบาล สร้างพญามัจจุราช และทีมงานผู้ช่วย <O></O>
สร้างยมทูต สร้างเวชสุวรรณ เพื่อทำงานร่วมกันทั่วทั้งมหาสากลจักรวาล<O></O>
จึงเริ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง <O></O>
เต๋ารุ่นบุกเบิกมิได้บรรลุเต๋า มีความสัมพันธ์กับปัญจวัคคีทั้งห้า มีความสัมพันธ์กับพราหมณ์ <O></O>
เซียนเต๋าที่เก่งที่สุดมีความสัมพันธ์กับคริสต์และอิสลาม <O></O>
เซียนเต๋าที่เก่งที่สุดเป็นหนึ่งในปัญจวัคคีทั้งห้า <O></O>
เต๋ารุ่นบุกเบิกและเต๋าคนสุดท้ายมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งเป็นเซียนเต๋าที่เก่งที่สุด<O></O>
เซียนเต๋าทั้ง 4 เซียน จากลัทธิเต๋า ล้วนเป็นหนึ่งในปัญจวัคคีทั้งห้า <O></O>
เซียนไต๋เป็นหนึ่งในปัญจวัคคีทั้งห้า มีความสัมพันธ์กับพุทธปฐม มีความสัมพันธ์กับพระพุทธเจ้า <O></O>
มีความสัมพันธ์กับพ่อขุนรามคำแหงมหาราช <O></O>
มีความสัมพันธ์กับสมเด็จพระนเรศวรมหาราช <O></O>
มีความสัมพันธ์กับพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช <O></O>
มีความสัมพันธ์กับพระศรีอารยะเมตไตรยพุทธเจ้า <O></O>
>><O></O>
เซียนเต๋าทั้ง 4 เซียนต้องทำหน้าที่ของพระพรหมคือพรหมสี่หน้า <O></O>
เซียนไต๋ต้องทำหน้าที่ของนายนิรบาลและผู้นำเซียนทั้ง 4 รวมทั้งพญามัจจุราช แต่ละจักรวาล <O></O>
ปรมาจารย์ตั๊กม๊อเป็นศิษย์สายตรงของพุทธปฐม ทำหน้าที่ปราบมารทุกยุคทุกสมัย <O></O>
เป็นผู้ตามในหมู่ผู้นำ และเป็นผู้นำในหมู่ผู้ตาม <O></O>
กลุ่มผู้นำคือ 5 เซียน เซียนไต๋เป็นผู้นำในกลุ่มผู้นำ <O></O>
เต๋ากว้างใหญ่ไพศาล พรหมต้องรอบรู้ทุกศาสตร์วิชา <O></O>
ไต๋คือรากเหง้าของกฎแห่งกรรม <O></O>
มีไต๋เป็นแก่นมีเต๋าเป็นเนื้อมีต๋าวเป็นเปลือก <O></O>
คนเสพตรงเปลือกไต๋เต๋าคือผู้สร้างต๋าวคือผู้เสพ ไต๋เป็นต๋าว เต๋าเป็นต๋าว <O></O>
ต๋าวมิอาจเป็นเซียนไต๋มิอาจเป็นเซียนเต๋ามิอาจเป็นผู้นำได้ <O></O>
เต๋าซ้ายไต๋ขวาต๋าวกลาง <O></O>
>><O></O>
4 เซียนเต๋าทำหน้าที่พรหมจักรวาลใดๆ <O></O>
เซียนไต๋ทำหน้าที่นายนิรบาลและผู้นำในกลุ่มของผู้นำทั้งปวง <O></O>
ต๋าวต้องทำหน้าที่พญามัจจุราช ตามเต๋าและไต๋ต๋าวเป็นผู้ตามในกลุ่มผู้นำ <O></O>
มิอาจตัดสินใจลงมือเองได้ ต้องได้รับการเห็นชอบจากเซียนเต๋าและเซียนไต๋ก่อนเสมอ <O></O>
ทำผิดมิได้ลงโทษคนผิดพลาดมิได้ <O></O>
สามารถบังคับใช้กฎแห่งกรรมตามกฎแห่งกรรมเท่านั้น <O></O>
เป็นผู้บังคับใช้กฎแห่งกรรม ตราบใดยังมิอาจรู้จริงในกฎแห่งกรรมมิอาจลงโทษผู้อื่นโดยเด็ดขาด <O></O>
มิรอบรู้ทุกศาสตร์วิชามิอาจลงมือเองโดยเด็ดขาด <O></O>
พรหมทั้ง 4 นายนิรบาล และพญามัจจุราช จะต้องทำงานกันเป็นทีมที่เหนียวแน่น <O></O>
เป็นผู้นำในหมู่ผู้นำทั้งปวง เป็นผู้นำพรหม นายนิรบาล พญามัจจุราช <O></O>
ทุกจักรวาลทั้ง 10,000 ล้านจักรวาล <O></O>
>><O></O>
เซียนเต๋าทั้ง 4 เซียน มีความสัมพันธ์กับพระศิวะ <O></O>
เซียนไต๋มีความสัมพันธ์กับพุทธปฐม <O></O>
พระอรหันต์ พระอนาคามี มีความสัมพันธ์กับพระนาราย <O></O>
พระพุทธเจ้ามีความสัมพันธ์กับพระอินทร์ <O></O>
ยมทูต เวชสุวรรณ มีความสัมพันธ์กับพุทธปฐม <O></O>
พระโพธิสัตว์ทั้งปวงมีความสัมพันธ์กับพระอิศวร <O></O>
พระผู้สร้างทั้งปวงเป็นพี่น้องกันคลานตามกันมาทั้งสิ้น มิอาจมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวได้ <O></O>
พระอินทร์ พระนาราย เป็นพระภาคกายของพระอิศวร <O></O>
พระศิวะเป็นพระภาคจิตของพระนาราย <O></O>
พระแม่ธรณีเป็นพระภาคจิตของพระอิศวร <O></O>
พระแม่อุมาเทวี พระสุรัสวดี เป็นพระภาคจิตของพระแม่ธรณี <O></O>
พระแม่โพสพ พระโพธิสัตว์ อวโลกิเตศวร กวนซี่อิม เป็นอวตารของพระแม่ธรณี <O></O>
พระแม่อุมาเทวีมีอวตาร <O></O>
พระสุรัสวดีมีอวตาร <O></O>
พุทธปฐมมิได้เป็นพี่น้องคลานตามกันมาเฉกเช่นพระผู้สร้างทั้งปวง <O></O>
หน่อพุทธางกูรได้รับการคัดเลือกจากคนดีที่สั่งสมความดี <O></O>
>><O></O>
[สร้างสวรรค์บนดินของสรรพสัตว์คนปลูกพืชเลี้ยงสัตว์เลี้ยงคน]<O></O>
>><O></O>
ต่อไปนี้คือวิธีการถอดรหัสพลังงานใหม่ในยุคที่ดีที่สุด <O></O>
ให้พระแม่โพสพสร้างสรรพพืชพันธุ์ขึ้นมาใหม่ตามรหัสใหม่ที่เรามอบให้<O></O>
เพื่อถอดรหัสพลังงานใหม่ที่เป็นพลังงานบริสุทธิ์ <O></O>
พระสุรัสวดีสร้างสรรพสัตว์พันธุ์ใหม่ที่สามารถบริโภคสรรพพืชพันธุ์ใหม่ที่ถอดรหัสพลังงานใหม่ <O></O>
นำจิตสรรพสัตว์ที่ดีงามที่สมัครใจจะเป็นผู้ถูกกินตามกฎแห่งกรรม <O></O>
เป็นนกไก่ดิน นกกระจอกดิน นกเป็ดดิน <O></O>
พระโพธิสัตว์สร้างระบบนิเวศวิทยาที่สมดุลให้แก่พืชพันธุ์และสรรพสัตว์ที่ดีงามเหล่านั้น <O></O>
ควบคุมพลังหยินหยางของบรรยากาศโดยรอบด้วยเครื่องมือเต๋าปรับอากาศ<O></O>
ร่วมกับทีมงานเทพเซียนไต๋เต๋าและพระศิวะ <O></O>
ทีมงานสร้างสรรค์ทำการสร้างปุ๋ยน้ำจากแสงอาทิตย์<O></O>
เป็นพลังงานบริสุทธิ์เสริมสร้างการเจริญเติบโตของพืชพันธุ์ธัญญาหาร <O></O>
สร้างน้ำบริสุทธิ์จากแสงอาทิตย์เป็นพลังงานใหม่ที่บริสุทธิ์ <O></O>
>><O></O>
สถานที่กำหนดขึ้นเมืองพุทธศาสนาคือเมืองไทยเป็นจุดแรก<O></O>
ขยายไปเมืองพุทธที่รักสงบโดยลำดับ<O></O>
มีความเป็นเต๋ากับพุทธจักได้รับการดูแลเป็นพิเศษกว่าเมืองที่มินับถือพุทธศาสนาเต๋าพระโพธิสัตว์ <O></O>
เราจักสร้างโลกใหม่ที่มีความศานติสุขเฉกเช่นสังคมชนบท [สนปท] เป็นสังคมเกษตรกรรม <O></O>
เกษตรแบบผสมผสาน ต้องมีพื้นที่อย่างน้อย 10 ไร่ ไม่เกิน 10 ไร่ โดยประมาณเป็นของตนเอง<O></O>
เราและทีมงานเต๋าสร้างเต๋าสอนเต๋าทำงานเต๋าบริหารเต๋าจะทำหน้าที่เนรมิตทุกสิ่งให้โดยสมบูรณ์ <O></O>
คนที่มิมีที่ดินของตนเองสามารถเป็นลูกจ้างเจ้าของที่ดินที่ได้รับสิทธิ์ทำหน้าที่เป็นเจ้าภาพ<O></O>
ดูแลสรรพพืชพันธุ์ สรรพสัตว์ที่ยินดีเวียนว่ายตายเกิดอย่างเป็นสุข <O></O>
จิตใจต้องดีงามมิอาจทรมานสัตว์โดยเด็ดขาด <O></O>
หากมิได้รับคัดเลือกแสดงว่าจิตใจอมหิตโหดร้ายทารุณไร้คุณธรรม <O></O>
สามารถเป็นมรดกตกทอดไปยังลูกหลานได้ <O></O>
เป้าหมายอยู่ชนบทห่างไกล ที่ดินไม่แพง<O></O>
ไม่ส่งเสริมนายทุนที่กว๊านซื้อที่ดินเพื่อแสวงหารายได้มิรู้จักพอ <O></O>
สถานที่เราจะกำหนดขึ้นตามความเหมาะสม<O></O>
ตามจุดมุ่งหมายของการกระจายความสุขไปยังคนด้อยโอกาสอย่างทั่วถึง <O></O>
เพื่อสร้างสวรรค์บนดินของสรรพสัตว์คนปลูกพืชเลี้ยงสัตว์เลี้ยงคน<O></O>

>><O></O>

 

ariya oh no !!!

 

*****
เราไม่สอนแล้ว ทางใครทางมัน

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ k.kwan


ariya oh no !!!
</TD></TR></TBODY></TABLE>
*****

ขอบใจที่ไม่เชื่อ เราหลุดแล้วเรามิต้องรับผิดชอบมวลหมู่มนุษย์ชาติทั้งปวงที่ไม่เชื่อในสิ่งที่เรานำมาแสดง เหมือนยกภูเขาออกจากอก เราอิสระแล้ว

ขอบใจมวลหมู่มนุษย์ชาติทุกๆคนที่มิเชื่อในสิ่งที่เรานำมาแสดง เรามีความสุขที่มิมีใครเชื่อในสิ่งที่เรานำมาแสดง เพราะนั่นหมายถึงเรามิได้บังคับขืนใจสรรพจิตทั้งปวง สรรพจิตล้วนเลือกทางเดินของตนเอง เป็นข้อเท็จจริง ขอบใจจริงๆ มนุษย์ผู้ชาญฉลาดทั้งปวง

ต่อไปนี้เราจักทำเฉกเช่นเรามิใช่ผู้สร้างสรรพจิตทั้งปวงขึ้นมา มิมีส่วนเกี่ยวข้อง มิต้องรับผิดชอบทั้งปวง เราจะเดินตามทางของเรา สรรพจิตเดินตามทางของตนเอง ทางใครทางมัน
<!-- / message --><!-- sig -->

 

โห 500 กว่าความเห็นแระ จขกท ได้คำตอบยังเนี่ย

 

ไม่แน่ใจเหมือนกันอ่ะครับ มีพระอริยะมาอ่านกระทู้ผมไม่ถึงสิบคนเอง
บ้างก็ว่าเป็นพระอรหันต์
บ้างก็ว่าเป็นพระโพธิสัตว์
บ้างก็ว่ามีตัวเองผู้เดียวที่รู้ความจริง
ก็ว่ากันไปอ่ะครับ
อิๆ

 

อย่างงั้นคงต้องเลิกถามคนอื่นแล้วล่ะครับ หาคำตอบเองเถอะนะ


ปล.ผมเองก็ไม่ใช่พระอริยะ เลยไม่รู้จะตอบไปทำไม อิอิ

 

ไม่ได้อวดครับ ที่บอกว่าไม่แน่ใจน่ะหมายความว่าไม่แน่ใจว่านิพพานคืออะไรกันแน่ ไม่เห็นเกี่ยวกับอวดเลย เอามาให้เกี่ยวกันจนได้นะครับ

 

**********

[พานทองคำนำทางคนพ้นทุกข์เข็ญ คานทองคำนำทางคนพ้นลำเค็ญ] <O</O​

>><O></O>
[พานทองคำนำทางคนพ้นทุกข์เข็ญ] เป็นหนทางแห่งการดับทุกข์ด้วยการต่อสู้กับความทุกข์<O></O>
เพื่อเอาชนะทุกข์เข็ญ มิใช่การหนีปัญหาเฉกเช่น <O></O>
[คานทองคำนำทางคนพ้นลำเค็ญ] เป็นการปลีกวิเวกอยู่อย่างโดดเดี่ยว<O></O>
สามารถพ้นทุกข์ได้ แต่มิอาจเอาชนะความทุกข์ได้ <O></O>
พ้นจากความยากลำบาก แต่มิอาจชนะความทุกข์ได้ <O></O>
พ้นจากความยากลำบากจากการต่อสู้ดิ้นรน<O></O>
เป็นทางเลือกของสรรพสัตว์ทั้งปวง ที่พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ ต้องทำหน้าที่ของตนเอง<O></O>
กระทั่งหมดสิ้น เป็นการนำตัวเองเข้าไปอยู่ในระบบเป็นมาสเตอร์<O></O>
ใช้ตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของระบบเต๋าหรือแมททริกซ์ <O></O>
หากมิออกจากระบบจะมิอาจหลุดพ้นจากการจองจำของจิตมารได้ตราบชั่วนิรันดร<O></O>
>><O></O>
เราทำหน้าที่ของเราเสร็จสิ้นแล้ว เราของเลิกทำหน้าที่ของเต๋าระบบตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป <O></O>
มิอาจนำเรามาเป็นส่วนหนึ่งของระบบได้อีกต่อไป <O></O>
มิอาจผูกโยงเราเป็นมาสเตอร์ของระบบเต๋าของเอกภพอีกต่อไป <O></O>
สรรพธรรมทั้งปวงเราสำเร็จทั้งสิ้นแล้ว ขอบใจสรรพสัตว์ทั้งปวงที่ทำให้เรารู้ว่า<O></O>
เรามิต้องรับผิดชอบความทุกข์ความสุขของสรรพสัตว์ทั้งปวง<O></O>
เพราะสรรพจิตสรรพสัตว์เลือกทางเดินของตนเอง <O></O>
เราบริสุทธิ์แล้ว เหมือนยกภูเขาออกจากอก มิต้องรับผิดชอบต่อการสร้างสรรพจิตตราบชั่วนิรันดร<O></O>
[หลุด] คือหลุดจากทุกข์เพราะคิดว่าเราเป็นผู้สร้างสรรพจิตแล้ว<O></O>
ใยจึงมีทั้งสรรพจิตที่ดีงามและใยต้องมีสรรพจิตที่ชั่วร้าย<O></O>
เหตุใดเรามิสร้างเฉพาะจิตสรรพสัตว์ที่ดีงาม <O></O>
เราได้ทำหน้าที่ของสิ้นสมบูรณ์แล้วทุกประการ <O></O>
>><O></O>
ต่อไปนี้เรามิช่วยเหลือคนที่ร้องขอให้เราช่วยเหลือ <O></O>
เราจะช่วยเหลือคนที่เราอยากช่วยเหลือ <O></O>
มิต้องจุดธูป เรียกเรา เพราะเรามิช่วยเหลือคนที่อ้อนวอนเทพเจ้า โทษพระเจ้าว่ามิยุติธรรม <O></O>
มิช่วยเหลือตนเอง พอมีทุกข์กลับเรียกหาสิ่งศักดิ์สิทธิเรียกหาพระเจ้า <O></O>
ต้องช่วยเหลือตนเองก่อนที่จะอ้อนวอนร้องขอให้ผู้อื่นช่วย <O></O>
เรามิช่วยคนที่อ้อนวอน ร้องขอโดยมิช่วยเหลือตนเอง มิต่อสู้ดิ้นรนด้วยตนเองก่อน<O></O>
งอมืองอเท้ารอรับการช่วยเหลือจากผู้อื่น <O></O>
เพราะข้อเท็จจริงแม้เราอยู่ต่อหน้ามวลหมู่มนุษย์ชาติ<O></O>
ใช่ว่ามวลหมู่มนุษย์ชาติจะเชื่อถือในสิ่งที่เราสอน <O></O>
มิอยากรู้ที่มาของจิตตนเอง <O></O>
คิดว่ามิมีใครสร้างขึ้น สรรพจิตล้วนเกิดขึ้นมาเอง สรรพสัตว์เกิดขึ้นมาเอง <O></O>
สรรพพืชพันธุ์เกิดขึ้นมาเอง จักรวาลเกิดขึ้นมาเอง มิมีผู้ใดสร้างขึ้น <O></O>
เราหลุดแล้ว เรามิต้องรับผิดชอบต่อสรรพจิตใดๆ ทั้งสิ้น<O></O>
เพราะเรามิได้เป็นผู้กำหนดให้สรรพจิตกระทำความดีหรือกระทำความชั่ว<O></O>
สรรพจิตสรรพสัตว์ล้วนเลือกทางเดินของตนเองทั้งสิ้น <O></O>
ขาดจากเราตราบชั่วนิรันดร<O></O>
ทุกข์เราจบสิ้นทั้งปวง มิผูกโยงตนเองเป็นระบบเต๋าตราบชั่วนิรันดร <O></O>
>><O></O>
เราจะทำในสิ่งที่เราเลือก เราจะช่วยคนที่เราอยากช่วย ช่วยสรรพจิตสรรพสัตว์ที่เราอยากช่วย <O></O>
แต่เราจะมิช่วย คน สรรพจิต สรรพสัตว์ที่ร้องขอ ที่อ้อนวอนให้เราช่วย <O></O>
เรามีสังคมของเราเป็นโลกส่วนตัวของเรากับคนที่เรารักและรักเรา<O></O>
กับสรรพจิต สรรพสัตว์ที่เรารักและรักเรา เป็นเพื่อนกัน <O></O>
จุดมุ่งหมายของเราเพียงต้องการเพื่อนที่รู้ใจคลายเงียบเหงา <O></O>
ลามกวันละนิดจิตแจ่มใส ล้อเลียนกัน ตลกขบขันกันในหมู่คนที่รู้ใจ <O></O>
ทำในสิ่งที่ชอบเหมือนๆกัน เท่านี้ก็สุขใจ ก็สุขใจ <O></O>
>><O></O>
การแสดงธรรมทั้งปวงที่เราได้นำมาแสดงอย่างต่อเนื่องมิมีคนสนใจและเข้าถึงได้<O></O>
เพราะคนมิต้องการสิ่งใหม่ๆที่แตกต่างไปจากความเคยชินของตนเอง <O></O>
เราจะสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ขึ้นมารองรับทฤษฎีทั้งปวงที่เราสร้างขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง <O></O>
เริ่มจากวงในขยายออกเป็นรัศมีแผ่ออกไป เราเลือกเองมิมีกำหนดได้ <O></O>
เราเป็นผู้กำหนดเอง หากเมื่อใดเราทำสำเร็จแล้วอย่าได้มาอ้อนวอน ร้องขอ<O></O>
หรือโทษเราที่ช่วยเหลือโดยแบ่งแยก มิทั่วถึง เพราะเรามิจำเป็นต้องทำทุกสิ่งที่คนอื่นต้องการ<O></O>
เราเลือกที่จะทำในสิ่งที่เราอยากทำ อยากช่วยเหลือตามความสุขที่เราได้รับ<O></O>
เรามิต้องรับผิดชอบทุกสรรพจิต ทุกสรรพสัตว์ เพียงรักษาระบบให้สมดุลเพียงเท่านั้น <O></O>
เราจะจรรโลงสร้างสรรค์ในสิ่งดีงาม ที่เราและทีมงานจะสร้างขึ้นตามกรอบที่เราเป็นผู้กำหนด <O></O>
>><O></O>
หากมิแน่จริงเรามิลงมาแสดงธรรมด้วยตนเอง <O></O>
ระบบเต๋าคือสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาเพื่อควบคุมสรรพจิตสรรพสัตว์ <O></O>
เราเข้ามาอยู่ในระบบที่เราสร้างขึ้นเป็นมาสเตอร์รับรู้ความเป็นไปของทั้งระบบ <O></O>
ทุกข์สุขของสรรพจิตสรรพสัตว์ ความดีความชั่วคุณธรรมของสรรพจิตทั้งระบบ ผูกโยงกับเราทั้งสิ้น <O></O>
เราตัดระบบทั้งปวงออกจากตัวเราตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป<O></O>
มิรับรู้ทุกข์สุขของสรรพสัตว์ทั้งปวงตราบชั่วนิรันดร <O></O>
>><O></O>
พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ที่จะต้องอุบัติเป็นพระศรีอารยะเมตไตรย <O></O>
ล้วนจะต้องเข้าไปอยู่ในระบบเต๋า ผูกโยงสุขทุกข์ของระบบเต๋าของแต่ละจักรวาลเข้ากับจิตตนเอง<O></O>
เป็นมาสเตอร์เพื่อเรียนรู้พฤติกรรมของสรรพจิตสรรพสัตว์ทั้งปวง <O></O>
มิอาจหลีกเลี่ยงกระบวนการสร้างตนเองนี้ได้<O></O>
เราต้องออกจากระบบด้วยการบรรยายเป็นหลักฐานในที่สาธารณะเท่านั้น<O></O>
มิอาจกระทำโดยมิบอกกล่าวได้ <O></O>
เมื่อใดที่เรานำออกมาแสดงเป็นหลักฐาน ถือว่าสรรพจิตสรรพสัตว์มวลหมู่มนุษย์ชาติ<O></O>
ล้วนได้รับรู้แล้วทั้งสิ้น<O></O>
กระบวนการตรัสรู้ธรรมนับว่าจบสิ้น <O></O>
ตัดตัวเองออกจากระบบเต๋า <O></O>
มิต้องผูกโยงตัวเองเข้ากับระบบเต๋าอีกตราบชั่วนิรันดร <O></O>
หลุด หลุด หลุด <O></O>
>><O></O>
[พานทองคำนำทางคนพ้นทุกข์เข็ญ] คือ การเวียนว่ายตายเกิดอย่างเป็นสุข <O></O>
พานทองคำเป็นการอยู่รวมกันเป็นสังคม สนทนากันสนุกสนาน ตลกขำขัน <O></O>
ลามกวันละนิดจิตแจ่มใส ล้อเลียนกันฉันเพื่อน เน้นอารมณ์ขัน เน้นความสบายใจ <O></O>
พานทองคำคือคำพูดที่ทรงคุณค่า คำพูดที่จริงใจ ปรัชญาที่ต้องตีความ สนทนาธรรมกับคนที่รู้ใจ <O></O>
สังสรรค์กันในหมู่คณะ ครื้นเครง เฮฮา ร่าเริง อยู่รวมกันเป็นสังคมกับคนที่รู้ใจ <O></O>
มีแนวความคิดแบบเดียวกันมิขัดแย้งกัน <O></O>
ร่วมจรรโลงสร้างสรรค์สิ่งดีงามด้วยกัน <O></O>
เท่านี้ก็สุขใจ ก็สุขใจ <O></O>
>><O></O>
[คานทองคำนำทางคนพ้นลำเค็ญ] คือการฝึกฝนตนเองเพื่อการหลุดพ้นไปจากสังสารวัฏ <O></O>
พ้นจากความยากลำบากจากการต่อสู้ดิ้นรน<O></O>
สรรพสัตว์มีสิทธิที่จะเลือกทางเดินของตนเอง <O></O>
สตรีที่ฝึกฝนตนเองเพื่อการหลุดพ้นไปจากสังสารวัฏคือสตรีเพศที่จะต้องขึ้นคานไปชั่วนิรันดร <O></O>
อยู่อย่างไร้คู่ โดดเดี่ยว ไปตราบชั่วนิรันดร <O></O>
เฉกเช่นกันบุรุษเพศที่ฝึกฝนตนเองเพื่อการหลุดพ้นไปจากสังสารวัฏคือบุรุษที่ต้องขึ้นคาน<O></O>
อยู่อย่างไร้คู่ โดดเดี่ยว ไปตราบชั่วนิรันดร <O></O>
[คานทองคำนำทางคนพ้นทุกข์เข็ญ] เป็นทางเลือกหนึ่งของสรพสัตว์ที่รักสันโดษ <O></O>
ชอบอยู่อย่างโดดเดี่ยว มิชอบอยู่รวมกันเป็นสังคม ฝึกฝนตนเองเพื่อที่จะขึ้นคาน<O></O>

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=tcat colSpan=2>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 1 คน ( เป็นสมาชิก 1 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD></TR><TR><TD class=alt1 colSpan=2>Sujinno </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ผมไม่มีพลังพิเศษเกินมนุษย์อันใด

 

เธอคงไม่เคยคิดว่าชั้นทำได้

 

ไร้สาระ เพราะสาระที่ไร้ค่า

 

เอาแค่ประเภทเรกก็พอแล้วอ่ะครับ -*-

 

ผมก็เมาทุกวันอ่ะ
เมาความสุข
อิอิ

 

ผู้มีแบกของมาหนัก เมื่อได้วางของเหล่านั้นลงแล้ว รู้สึกเบา รู้สึกโปร่งสบายอย่างไร

ผู้ที่ได้วางภาระของร่างกายทั้งหลายแล้วไม่หยิบขึ้นมาอีก ก็มีความเบา ความสบายอย่างนั้น

ครั้งเมื่อพระอัสชิ (หนึ่งในปัญจวัคคี 5 ) จะทิ้งสังขาร ความทุกข์เวทนามากขนาดลุกไม่ไหว ขอให้พระไปอาราธนาทูลเิชิญพระพุทธองค์ เมื่อทรงมาแล้วตรัสถามพระอัสชิว่า

เธอยังมีความรู้สึกว่า ร่างกายนี้เป็นเรา หรือไม่
เป็นของเราหรือไม่
เรามีในร่างกายหรือไม่
ร่างกายมีในเราหรือไม่
เมื่อพระอัสชิตอบว่าไม่พระพุทธเจ้าข้าทั้งสี่ข้อ ทรงมีสาธุการว่า ธรรมอันวิเศษที่เธอได้แล้วยังไม่เสื่อมไป

พระนิพพานนี้มีที่เดียว

 

ขอบคุณ...