คิดแต่ใช้ชีวิตเพื่อคนอื่น ไม่เป็นตัวของตัวเอง

เป็นอะไรไม่รู้ครับ วันๆคิดแต่จะทำอะไร พูดอะไรเพื่อคนอื่น เพื่ออยากให้คนอื่นชอบเรา ปลื้ม ชื่นชมเรา เวลาทำอะไรก็จะทำให้สิ่งที่คนอื่นเห็นแล้วชื่นชอบในตัวเรา จนกลายเป็นว่าผมต้องทำในสิ่งที่คนอื่นชอบตลอดเวลา ไม่เป็นตัวของตัวเองเลย

ตั้งแต่จำได้ ก็เริ่มตั้งแต่สมัยเรียน ผมเป็นคนเรียนดี และหน้าตาค่อนข้างดี มีคนชอบอยากคบหามากมาย แต่บางเรื่องผมก็ไม่เก่ง ทำอะไรไม่ค่อยเป็น ไม่ค่อยรู้เรื่องโลกภายนอกเท่าไหร่ มันเลยทำให้ผมรู้สึกกลัวว่าคนอื่นจะไม่ชอบเราในสิ่งนี้ที่ผมเป็น ก็เลยต้องพยายามทำสิ่งต่างๆ แม้ว่าสิ่งนั้นมันยากเกินสำหรับผม ผมอยากกลับมาสู่ตัวตนของผม ไม่ต้องไปทำอะไรเพื่อให้คนอื่นชื่นชอบเรา ทำอย่างไรถึงจะหยุดความคิดนี้ได้ครับ

 

Hi !
คิดมากนะเนี่ย

คิดเสียว่าปิดทองหลังพระก็ได้ค่ะถ้าลำบากใจมาก

 

อันดับแรกคุณต้องมั่นใจและภูมิใจในตัวเองก่อน เพราะการขาดความมั่นใจ จึงต้องการให้คนอื่นมาชื่นชม เพื่อเพิ่มความมั่นใจให้กับคุณ ไม่มีใครที่สามารถทำให้คนทุกคนมารักเราได้ มีรัก ก็มีเกลียด มีสรรเสริญ ก็มีนินทา มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่เกิดขึ้น คุณทำให้คนนึงชอบแต่ในขณะเดียวกันก็อาจจะให้อีกคนนึงเกลียดได้เช่นกัน ไม่สามารถทำอะไรให้ถูกใจคนทุกคนได้นะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

 

ขอบคุณมากครับ
ใช่เลยครับ ผมเป็นคนไม่ค่อยมีความภูมิใจในตัวเอง ผมรู้สึกยึดติดเอามากๆเลย คือเคยมีคนให้ความสนใจชอบเรา แล้วต่อมาพวกเค้าก็เลิกสนใจเรา แล้วผมรู้สึกปล่อยวางไม่ได้สักที เพียงเพราะบุคลิกการแสดงออกของผมเป็นแบบไม่ค่อยมั่นใจ คนอื่นก็เมินผมแล้ว คนเราเป็นยังงี้กันทุกคนเหรอครับ

 

คุณแคร์คนอื่นมากไปนะคะ ไม่มีใครที่จะทำให้คนทุกคนชอบเราได้หรอกคะ เค้าไม่มาสนใจเราหนะดีแล้ว ไม่ต้องวุ่นวาย หาอะไรทำเพลิน ๆ ให้เกิดความรู้ เป็นประโยชน์ต่อคุณเองดีกว่า จริง ๆ คนที่ควรจะใส่ใจและแคร์ควรจะเป็นคนในครอบครัวของคุณมากกว่านะคะ เพราะสุดท้ายแล้วเมื่อคุณมีความทุกข์หรือเจอปัญหา ครอบครัวเรานี่หละจะเป็นที่พึ่งทางใจให้เราได้ดีที่สุด

 

คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ คนเราร้อยพ่อ พันแม่ ไม่มีใครคิดเหมือนกันสักคน
ไม่จำเป็นที่ความคิดของทุกคนจะถูกต้องเสมอไป ไม่มีใคร เพอเพ็ก
เพราะคนเราต่างกัน มีเสน่ห์ต่างกัน จะเอาอะไรเป็นมาตราฐาน ก็เห็นว่าแคบไปค่ะ
ใครเค้าไม่เห็นด้วย กับเรา บ้างครั้งก็ต้องปล่อยวาง ใช่ว่าความคิดเค้าจะถูกต้องสักหน่อย
อยากทำอะไรที่ไม่เดือนร้อนคนอื่นก็ทำเถอะค่ะ หากมั่นใจว่าถูกต้องแล้ว
ก็ไม่ต้องสนใจใครมาก เพราะบางครั้งไอ้คนที่ค่อยจับผิดชาวบ้านนั่นแหล่ะตัวทำผิดเลย

 

การที่จะหยุดความคิดแบบนี้ได้ อย่างแรกที่คุณต้องทำคือ ประเมินตัวเองและยอมรับความเป็นจริงก่อนครับ
ผมว่าคนเราทุกคนจะรู้ตัวเองดีครับว่าเราเป็นอย่างไร หน้าตาดีไม่ดี หุ่นดีไม่ดี เก่งหรือไม่เก่งด้านไหน เพียงแต่จะยอมรับความเป็นจริงหรือเปล่า ถ้าเราไม่หลอกตัวเอง คนชมหรือตำหนิก็ไม่ได้มีผลอะไร อย่างเช่นสมมติว่าคุณเป็นคนหน้าตาค่อนข้างดี แต่ไม่ได้ถึงกับว่าหล่อแบบพระเอกหนัง มีคนชมว่าคุณหล่อ ก็ไม่ได้ทำให้คุณหล่อขึ้น มีคนว่าคุณขี้เหร่ ก็ไม่ได้ทำให้คุณน่าเกลียดขึ้น คุณก็ยังเป็นคุณเหมือนเดิม หน้าตาก็แบบเดิม แล้วจะไปสนใจทำไมครับ ถ้าว่ามีคนชมว่าคุณหล่อขึ้น จะสามารถทำให้หน้าตาคุณเปลี่ยนไป หล่อขึ้นกว่าเก่า แบบนั้นถึงค่อยน่าสนใจ เราต้องรู้ตัวเองครับว่าเราเป็นอย่างไร แบบสมมติว่าคุณไม่เก่งคำนวน ก็ต้องยอมรับสิครับว่าเราไม่เก่งด้านนั้น ไม่ใช่ว่าจะทำเพื่อให้คนอื่นดูเหมือนว่าเราเก่งคำนวน หลอกทั้งตัวเองและคนอื่น เรื่องแบบนี้คุยไม่กี่คำ เขาจับไต๋ได้ครับ คนรู้จริงกับพูดเหมือนรู้จริง ถามคำถามไม่กี่คำก็รู้แล้วว่าเขาเก่งจริงหรือเปล่า ถ้าเราอยากแก้ไขก็ต้องศึกษาหาความรู้ฝึกหัดให้เราค่อยๆเก่งขึ้น ถ้าไม่ไหวก็ไม่ไหว แต่อย่าไปพยายามสร้างภาพพจน์ฉาบหน้าว่าเราเป็นคนเก่ง

ถ้าเป็นแค่บุคคลิกแบบไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง ไม่ได้ทำให้คนอื่นเมินหรอกครับ ผมกลัวแต่ว่าจะเป็นบุคคลิกแบบหวาดระแวง แบบทำอะไรก็กลัวผิดอยู่ตลอดเวลา พูดไปอย่างพอเห็นว่าเขาจะไม่ชอบก็รีบเปลี่ยน เขาทักมาอีกนิดก็เปลี่ยนอีก ทักอีกทีก็เปลี่ยนอีก ไม่อยู่กะร่องกะรอย ไม่เป็นตัวของตัวเอง เขาจะว่าเราประสาทน่ะครับ นี่ยกตัวอย่างนะครับ แต่ถ้าคุณเป็นแบบนี้จริง ต้องหาทางแก้ไขแบบจริงๆจังๆแล้วครับ ปรึกษาทางโทรศัพท์ได้ครับ ถ้าต้องการ pm มานะครับ