ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

<object height="355" width="425">

<embed src="http://www.youtube.com/v/YcHHl_m8ocg" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" height="355" width="425"></object><object height="355" width="425">ดูออกไหมครับว่าอันนี้ปลอม ผมยังดูไม่ออกเลย...
แต่ฝรั่งเขาลงมติว่า...ปลอม

<embed src="http://www.youtube.com/v/FtKuBKIaVvs" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" height="355" width="425"></object>

 

ถอดรหัสยังกะดาวินชี่ โค้ดเลยพี่แอสโตร นี่โม่
ขอบคุณสําหรับคําเตือนครับ
ทางที่ดีคือพวกเราต้องมี"สติ"กันอยู่ตลอดเวลาครับ
ช่วยเหลือได้ทุกสถานการณ์
และจะได้ช่วยเหลือผู้อื่นด้วย

 

วันนี้ เป็นวันวิสาขบูชา<O</O
เป็นวันที่พระพุทธเจ้าทรงประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน<O</O
เป็นวันมหามงคลในมหากุศลทั้งหลายที่หาประมาณมิได้<O</O
<O</O
ขอเชิญเพื่อน ๆ สมาชิก ร่วมตั้งจิต แผ่กุศลผลบุญไปยังผู้ล่วงลับ ในเหตุของภัยพิบัติรุนแรงในหลายประเทศ<O</O
<O</O
โดยขอบารมีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แผ่ไพศาลไปยังจิตวิญญาณทุกดวงที่ล่วงลับไปแล้ว สู่สุคติด้วยเถิด <O</O
<O</O
สาธุ สาธุ สาธุ <O</O

 

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา พี่สุดใจอาจไม่ได้เข้ามาสนทนากับเพื่อนสมาชิกในกระทู้แห่งนี้ค่อนข้างนานก็จริง แต่ทุกวินาที มีค่าอย่างยิ่งในการเร่งปฏิบัติธรรม เร่งฝึกจิต เร่งที่จะเรียนรู้ในการปล่อยวางขันธ์ห้าอย่างยิ่งยวด เพราะงานของระบบที่วางไว้ เริ่มปรากฏให้เห็นชัดเจนอย่างต่อเนื่อง<O</O
<O</O
อย่างที่คุณจินตวดี ได้กล่าวไว้ นั่นถูกต้อง<O</O
<O</O
ตอนนี้หลายท่านคงถูกเร่งฝึกกันน่าดูฉะนั้นบทเรียนจึงหนักเอาการ ให้เห็น ให้เรียนรู้<O</O
<O</O
เพราะตอนนี้หลาย ๆ คน ก็คงเจอบททดสอบที่หนักหนาสาหัสคล้ายกันเลยทีเดียว ดังนั้นการที่หลาย ๆ ท่าน รวมทั้งพี่สุดใจ ที่ไม่ได้เข้ามาร่วมสนทนาด้วยนั้น มิได้หมายความว่าจะละทิ้งเพื่อน ๆ สมาชิก หรือละเลยการปฏิบัติธรรมหรอกนะคะ
<O</O</O
แต่เพราะมีการฝึกในสถานการณ์จริง ที่บีบบังคับให้มีการปฏิบัติทางจิตมากขึ้น มีการกระทบอารมณ์ที่รุนแรงมากขึ้น เพื่อให้เรียนรู้และสามารถปล่อยวางตัวตนของตนให้เร็วยิ่งขึ้นนั่นเอง
<O</O</O</O</O
ธรรมชาติอันเคยสงบร่มเย็นของโลกใบนี้เปลี่ยนไปแล้ว สถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา มีแต่จะทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ทั่วทุกทวีปของโลก<O</O
<O</O
ความคิดที่หลายคนเคยตีกรอบไว้ว่าไม่เกิด ไม่จริง ไม่มี อาจต้องมีการนำมาพิจารณาใหม่อีกครั้ง<O</O

 

10 ปีที่ผ่านมา ในครั้งที่เหตุการณ์ของโลกไม่มีสัญญาณบ่งชี้ว่าจะรุนแรงขึ้นเลยนั้น แม้จะมีเรื่องของแผ่นดินไหวบ้าง แต่ก็นาน ๆ ครั้ง คนตายหลักร้อยก็เป็นเรื่องที่น่าตกใจอย่างมากในขณะนั้น
<O</O
แต่ทำไม มนุษย์ต่างดาวจึงต้องบอกซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ในครั้งนั้นว่า
<O</O
เหตุการณ์ข้างหน้า จะน่าสลดหดหู่มากมาย คนจะตายเป็นเบือจากภัยธรรมชาติ ตายครั้งละเป็นหมื่นเป็นแสนไม่ใช่ร้อยสองร้อยอย่างตอนนี้ ความน่าเอน็จอนาถจะมีให้เห็นทั่วไป ทั้งคนเจ็บ คนตาย คนที่เสียสติบ้าบอไป เพราะญาติพี่น้องตายหมดจะมีให้เห็นมากมายในวันข้างหน้า<O</O
<O</O
ตอนนั้นปี 2541 เมื่อ 10 ปีที่แล้ว ได้แต่ฟัง แต่ยังนึกภาพไม่ออก เพราะไม่มีเหตุการณ์ให้เทียบเคียง มนุษย์ต่างดาวมาบอกถึงสถานการณ์รุนแรง ในขณะที่โลกยังสงบ มันจึงนึกภาพไม่ออก เข้าใจไม่ได้ในขณะนั้น<O</O
<O</O
แต่วันนี้ เหตุการณ์เศร้าสลดจากพม่า ทำให้เห็นภาพความน่าเวทนานั้นแจ่มชัดขึ้น<O</O
<O</O
ถึงแม้ว่า หลังจากฝึกเสร็จในปี 2543 สถานการณ์โลกเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นบ้าง แต่ยังไม่มากนัก<O</O
<O</O
จนกระทั่ง เข้าสู่ระบบทำงานกับมนุษย์ต่างดาวในปี 2547 ในชื่อ กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา) สถานการณ์ของภัยพิบัติจึงเริ่มปรากฏให้เห็นชัดเจนมากขึ้น <O</O
<O</O
ในปี 2547 ที่เข้าระบบทำงาน เกิดสถานการณ์ความรุนแรงที่ใกล้ตัวเป็นครั้งแรกในปีนั้น
<O</O
คลื่นยักษ์ซึนามิ........นั่นเอง<O</O
<O</O
ภาพที่เห็น ทำให้เราเริ่มตระหนักว่า สิ่งที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ไม่เคยจินตนาการมาก่อน มันสามารถเกิดขึ้นได้และสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงจากภัยธรรมชาติในพริบตา<O</O
<O</O
ประเทศที่มีผลกระทบมากมาย คนที่ตายนับแสนก็คือ อินโดนีเซีย
<O</O
ส่วนประเทศอื่น ๆ ในเอเชียรวมทั้งไทย ก็ได้รับผลกระทบไปด้วยแม้จะน้อยกว่าอินโดนีเซียก็ตาม<O</O
<O</O
นั่นเป็นเหตุการณ์ที่ใกล้ตัวเหตุการณ์แรก ที่คนไทยเริ่มตระหนักถึงภัยพิบัติทางธรรมชาติที่ไม่อาจคาดเดาได้<O</O
<O</O
<Oสิ่งที่เกิดขึ้น หากจะถามว่า มีผู้รู้ล่วงหน้าก่อนไหม ถ้ามีแล้วทำไมไม่มีใครเตือน<O</O
<O</O
คงต้องถามกลับว่า เตือนแล้วใครจะฟัง ? เพราะเหตุการณ์มันยังไม่เกิดขึ้น<O</O
<O</O
แม้แต่ท่านสมิทธ ธรรมสโรช ออกมาเตือนความน่าจะเป็นของการเกิดแผ่นดินไหวในทะเล จะทำให้เกิดคลื่นซึนามิ มีผลกระทบกับจังหวัดทางภาคใต้ของไทย ก็ยังถูกต่อว่าเสียยับเยินในขณะนั้น <O</O
<O</O
เพราะเหตุการณ์ยังไม่เกิด ยังไม่เคยเกิด และคิดว่าไม่น่าจะเกิดนั่นเอง<O</O
<O</O

 

ท่าน Astro Neemo ดูโหงวเฮ้งคล้ายๆนักเขียนการ์ตูนญี่ปุ่นเลยครับ
ถ้าผมเจอตามร้านขายการ์ตูน คงได้เข้าไปขอลายเซ็น

 

สำหรับกลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา) ก็คงถูกถามเช่นเดียวกันว่า

มนุษย์ต่างดาวมาบอกไหม ว่าจะเกิดอะไร? เมื่อไร? ตอนไหน? วันที่เท่าไร?<O</O
<O</O
เราก็คงตอบเช่นเดิมว่า มนุษย์ต่างดาวไม่เคยบอกเหตุการณ์ล่วงหน้า ถ้ายังไม่ถึงเวลาที่เขาต้องช่วยเหลือ นี่เป็นกฏของจักรวาล
<O</O
แต่มนุษย์ต่างดาวรู้ไหม? ว่าจะเกิดอะไรขึ้น?<O</O
<O</O
เราก็ยังคงยืนยันเหมือนเดิมว่า เขารู้ ... แต่ส่งสัญญาณออกมาในรูปแบบให้เหมือนการบังเอิญ
<O</O
<O</Oแม้แต่ผู้ทำงานให้กับระบบในขณะนั้น ยังไม่รู้ตัวเลยว่านี่คือการเตือนช่องทางหนึ่ง<O</O
</O</O
1 เมษายน 2547 เริ่มเข้าสู่ระบบทำงาน เราก็ยังคงอยู่นครสวรรค์ตามปกติ การจะเดินทางเข้ามากรุงเทพฯ นั้น มีน้อยมาก ... แต่
<O</O
วันที่ 16 ธันวาคม 2547 มนุษย์ต่างดาว ให้กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา) มาออกรายการ V.I.P. ตามที่ผู้จัดรายการเสนอไป และให้เปิดเผยเรื่องของมนุษย์ต่างดาวที่มาติดต่อกับมนุษย์โลกเพื่อช่วยเหลือเรื่องภัยพิบัติออกสู่สาธารณะ (ความจริงอัดรายการเกือบ 3 ชั่วโมง แต่สถานีตัดเรื่องของการพูดถึงภัยพิบัติออกไปเยอะมาก)
<O</O
รายการวางผังที่จะออกอากาศอาทิตย์ถัดไป แต่รายการยังไม่ทันได้ออนแอร์
<O</O
วันที่ 26 ธันวาคม 2547 ก็เกิดคลื่นยักษ์สึนามิ ถล่มภาคใต้ขึ้นเสียก่อน<O</O
<O</O
ถัดจากการแจ้งข่าวผ่านสื่อทีวีแค่ 10 วัน<O</O
<O</O
อาจจะเป็นแค่การบังเอิญ อย่างที่หลาย ๆ ท่านคิดก็ได้<O</O
<O</O
แต่เมื่อย้อนกลับมาคิดถึง

การบังเอิญอีกครั้ง<O</O
<O</O
<O</O
จากโพส # 1488
<O</O
วันที่ 2 พฤษภาคม 2551<O</O
ระบบมีการทำแบ็งค์ 50 ที่ไม่มีอยู่จริง หล่นมาจากกระเป๋าเสื้อ เมื่อประมาณ 11.30 นาฬิกา แล้วสั่งให้โพสแจ้งในเวปไซด์แห่งนี้ เมื่อประมาณเวลา 14.36 นาฬิกา
<O</O
ให้แจ้งล่วงหน้าก่อนออกรางวัลจากกองสลากในเย็นวันเดียวกัน (วันที่ 1 วันแรงงานงดออกสลาก)
<O</O
ทั้ง ๆ ที่พี่สุดใจไม่เต็มใจอยากจะโพสแบ็งค์ใบนั้นเลยก็ตาม
<O</O
<O</O
แต่เมื่อให้โพส ก็แสดงว่าต้องการเผยแพร่ข้อมูลเหล่านั้นออกสู่สาธารณะ
<O</O
<O</O
แม้ว่าเย็นวันนั้น 2 พฤษภาคม จะมีเซอร์ไพร์นิดหน่อยที่มีตัวเลขจากธนบัตรใบนั้นออกมาด้วยถึง 2 ครั้งจากกองสลาก 011.. 001.. 001
<O</O
<O</O
แต่ในคืนนั้นเอง พายุไซโคลนนากิสเข้าถล่มพม่า คนตายนับแสน
<O</O
และถัดมาอีก 10 วัน วันที่ 12 พฤษภาคม 2551 แผ่นดินไหวในจีน คนเสียชีวิตหลายหมื่นคน

จาก 2 - 12 เพียง 10 วันมีถึงสองเหตุการณ์ร้ายแรง


<O</O
มีทั้งเกิดขึ้นภายในวันนั้น
และอีกเหตุการณ์ที่มีระยะห่างกัน 10 วันเช่นเดิม

สิ่งที่พี่สุดใจกล่าวมานี้ คือความบังเอิญที่มีมาให้เห็นมากเกินไปเหมือนมีการจงใจจัดวางนั้น แสดงให้เห็นว่า
<O</O
<O</O
เขารู้มากกว่าที่เรารู้ เขาเห็นมากกว่าที่เราจะคิดได้ ดังนั้นหากถึงเวลาที่ต้องเตือน หรือต้องดำเนินการเพื่อให้การช่วยเหลือแล้วเขาย่อมทำได้

แต่การที่จะทำอะไรได้มากน้อยแค่ไหนนั้น ต้องเป็นสิ่งที่ไม่เป็นการแทรกแซงกฎของจักรวาล ไม่มีการแทรกแซงในกฎของกรรม ในกฎของธรรมชาติ ที่คนบางส่วนต้องตายไปตามกลไกของธรรมชาติ

สิ่งหนึ่งที่มนุษย์ต่างดาวได้เคยกล่าวไว้นานแล้วก็คือ
<O</O
ภัยพิบัติที่เกิดขึ้น จะทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ความน่าอเน็จอนาถ ความน่าเวทนาจะมีให้เห็นมากมาย<O</O
<O</O
วันนี้ เราได้เห็นแล้วจากประเทศเพื่อนบ้าน ที่น่าอเน็จอนาถน่าเวทนาอย่างยิ่ง ทั้งคนที่เสียชีวิต และคนที่ยังมีชีวิตอยู่<O</O
<O</O
หรือกระทั่งประเทศจีน ที่มีเทคโนโลยีมากมาย แต่ก็มิอาจที่จะนำมาใช้เพื่อช่วยเหลือชีวิตได้ทันท่วงทีเพราะมีข้อจำกัดมากมาย หลายหมื่นชีวิตจึงต้องสูญเสียไป<O</O
<O</O
จึงไม่มีใครเอาชนะธรรมชาติได้ ต่อให้ยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็ต้องแพ้พ่ายกับภัยธรรมชาติทั้งสิ้น <O</O
<O</O
ในวันข้างหน้าจะไม่มีใครช่วยใครได้ เพราะจะเกิดไปพร้อมกันทั่วโลก<O</O
<O</O
วันนี้เราได้เห็นแล้วว่า แม้จีนอยากจะส่งคนมาช่วยพม่า แต่ประเทศก็เกิดโศกนาฏกรรมด้วย ดังนั้น จึงต้องช่วยตัวเองก่อน ไม่สามารถไปช่วยประเทศใด ๆ ได้<O</O
<O</O
และถ้ายิ่งในอนาคตข้างหน้า หากทุกประเทศต้องเจอภัยพิบัติคล้ายกัน ที่เริ่มส่งผลกระทบไปทั่วโลกเช่นนี้ โอกาสที่จะไปช่วยเหลือประเทศอื่นยิ่งยากมากขึ้น<O</O
<O</O
เรื่องของภัยพิบัติของโลกใบนี้มันใหญ่เกินกว่าใครจะจินตนาการได้ และการที่จะเราจะสามารถช่วยเหลือใครได้มากน้อยแค่ไหนนั้น ก็แล้วแต่สถานการณ์ที่แต่ละคนจะทำในขณะนั้น ๆ<O</O
<O</O
แต่สิ่งที่ทุกคนควรจะทำให้ได้ในขณะนี้คือ การปฏิบัติธรรม น้อมนำจิตเข้าสู่ความเป็นเช่นนั้นเองของธรรมชาติ เห็นความว่าง ปล่อยวางจากความยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ห้า ในความเป็นตัวตนของตน เสียก่อน<O</O
<O</O
โดยเห็นการ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของธรรมดาของโลก <O</O
<O</O
ต้องฝึกฝนให้เชี่ยวชาญแต่วันนี้ เพราะถ้ามีเหตุการณ์ในวันข้างหน้า หากไม่มีสติมองเห็นความเป็นเช่นนั้นเองของธรรมชาติแล้ว เมื่อเจอภาวะวิกฤติแห่งการสูญเสียเหล่านั้นอย่างเพื่อนบ้านเราเป็น จะประคองสติไว้ไม่ได้ จะกลายเป็นคนวิปลาสไป </O
<O</O
พี่สุดใจขออนุโมทนาบุญกับทุก ๆ ท่าน ที่บังเอิญผ่านมาอ่านกระทู้แห่งนี้ ขอให้ทุกท่านมีดวงตาเห็นธรรม น้อมนำดวงจิตเข้าสู่กระแสพระนิพพาน ในชาติปัจจุบันนี้เทอญ.. สาธุ.
<O</O
<!-- / message -->

 

<hr style="color: rgb(255, 255, 255);" size="1"> <!-- / icon and title --><!-- message --> UFO ไม่ได้กลัวคนนะ พวกนี้พยายามเปิดเผยตัวเองมานานแล้วเพราะมี
คนที่เคยเห็นจานบินมาจอด หลังบ้านกลับกลัวหัวหด ไม่กล้าพูดความจริง ผัวของน้า ที่อยู่บ้านติดกัน ห้องนอนแกจะอยู่ติดกับ เล้าเป็ด กับ ลานโล่งหลังบ้านของน้าดิฉัน ดิฉันคิดว่าแกต้องเห็นอะไรแน่ๆ แต่กลัวหัวหด ไม่กล้าพูดอะไร เพราะขี้ขลาดมากๆ

มีอยู่ คืนมีเสียงดังแปลกๆดังมาจากหลังบ้าน เสียงเป็ดร้องดังมาก เหมือนมีใครไปทำอะไรมัน

ตอนเช้าพอไปดูพบว่า เป็ดตายแบบ โดนเลเซอร์ ผ่ากลางลำตัว ในแนวตั้ง ( มันทิ้งครึ่งขวาไว้ในเล้าเป็ด )

ด้านหลัง มีรอยเขม่า วงกลมขนาดใหญ่ไม่มาก แต่ขนาดวงกลมใหญ่กว่ารถนะ

ตอนนั้นเราอายุประมาณ 11 ไม่รู้อะไรมากนัก

แต่แกแปลกไปมาก เพราะเวลานอนแกต้องปิดหน้าต่างหมด ไม่กล้าเปิดหน้าต่างสักบาน

แถมเช้าวันนั้นแกหน้าซีด เหมือนเห็นผี ไม่กล้าพูดว่าเห็นอะไร ทำให้ความจริงไม่ถูกเปิดเผย

เป็นต้นเหตุทำให้เราซวยไปเลย เพราะ ตอนนั้นเราเด็กมากเลยไม่ทันระวังตัว

ไม่รู้นะว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่เรามั่นใจว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ


ที่จำได้เพราะ มานั่งนึกดูมันเป็นเรื่องที่แปลกมากๆ ไม่น่าจะเป็นไปได้เลย ขี้เมาจะ ปืนรั้วสูง 3 เมตรเข้ามาได้ไง ถ้าเป็นยานบินหน่ะมีโอกาสเพราะ ลานหลังบ้านมันกว้างพอจะจอดได้

ตอนนั้นแก ไม่ตอบอะไรด้วยนะ แถมแกจะพูดอะไรแปลกๆเหมือนกัน
ว่า จานบิน มีจริงๆนะ ( สงสัยเพราะขี้กลัวมั๊งเลยรอดตายมาได้อาจจะ แอบๆดู โดยไม่ให้ใครเห็น)
พอมีคนในบ้านถาม แกพูดไปว่า มีคนเมาเหล้าแอบเข้าบ้าน เอามีดมาผ่าเป็ด ( มีดอะไรมัน ผ่าสมองแบ่งได้เป็น 2 ซีก ตรงเป็นแนวเลยด้วย)

ลักษณะเป็ดที่โดนผ่า มันแปลกมากๆ ไม่น่าจะฝีมือ พวกขี้เมา เป็ดโดนผ่าแบ่งเป็น 2 ซีก ซีดซ้ายกับขวา

เราจำได้ว่า มันผ่าได้ตรงมากๆ เหมือนเอาแสงเลเซอร์ ผ่ากลางลำตัว


เพราะความที่แกเป็นผู้ชายขี้ขลาดไม่กล้าพูดความจริง แกเลยปิดเรื่องเงียบไม่พูดอะไร

แกโกหกไม่พูดความจริงให้ใครฟังเลยว่า เกิดอะไรขึ้นอ้างแค่ว่า ขี้เมามาขโมยเป็ดไป

ทำไม ขี้เมาไม่เอาเป็ดไปทั้งตัว ทำไมทิ้งเป็ดไว้ ครึ่งตัวหล่ะ

แล้วรอย เขม่าดำเป็น วงกลมหล่ะมันมาจากไหน? พอถามก็ไม่มีใครตอบได้

สรุป คือหลังจากน้านไม่นาน มีโจร(หรือ...)ปีนเข้าบ้านเรา แล้วเรารู้สึกตัวด้วยเพราะมันปีนเข้ามาทาง ห้องเรา แล้วเสียงไม้มันลั่นดัง ตอนนั้นหน้าต่างไม่มีลูกกรงเหล็กดัดด้วย เรากลัวเลยแกล้งหลับแต่จริงๆไมได้หลับ เรารู้สึกเหมือนมีคนเอาเข็มมาฉีดที่แขนแล้วเราก็จำอะไรไม่ได้

เพราะมันมืดมาก แต่ที่เห็นเป็น เงาคนนะ มี 2 คน ( รูปร่างก็เหมือนคนนี่แหล่ะแต่ตัวโตมากกว่าคนปรกติ)
มันมืดมาก จำหน้าไม่ได้ แต่รู้สึกว่าเป็นผู้ชายนะเพราะ จำได้ว่า มีเงาดำๆเป็น ลักษณะทรงผมสั้นๆแบบผู้ชายนี่แหล่ะมีหูแบบมนุษย์นะ

มาตื่นอีกที เอาตอนเทื่ยง แม่ด่าใหญ่เลยว่าทำไมปลุกไม่ตื่น หลีงจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในชีวิตเลยนะแต่เราพยาายามคิดว่า มันจับเราไป ครั้งเดียว

บางทีก็คิดว่าเป็น แก๊งค์ลักเด็กไปขาย(ตอนนั้นเด็กไง เลยคิดว่าเป็นแก๊งค์ลักเด็กอ่ะ)

พอเริ่มโต คิดว่า อาจจะเป็น UFO

เพราะเราเคยฝันเห็น ยานยูเอฟโอ ขนาดใหญ่นะ เราคิดว่าเขาไม่ทำร้ายเราหรอกนะอีกอย่างเรา ย้ายที่อยู่บ่อย
มันก็คงจะ ตามเราไมได้ด้วยอ่ะ แล้วก็ไม่อยากเจอด้วย
GU เกลียดพวกเมิง ไปตายซะ พวกเอเลืยนบ้าๆ(cry)


ปล... ทุกวันนี้ ผัวของน้าแกย้ายห้องนอน ไปแล้วนะ ก็ไม่ค่อยเปิดหน้าต่างเวลานอนด้วยนะ แกจะเปิดแง้มๆ แค่ 1-2 บานไว้หายใจส่วนบานที่อยู่ตรงติดกับห้องนอนเก่า แกจะปิดตายไปเลย ส่วนห้องนอนเก่าของแก แกก็ไม่ยอมอยู่แกปิดห้องไปเลยเอาไว้เก็บของ
(i)(i)(i)(i)(i)(i)(i)(i)

ปล.. ผัวของน้าเราคนนี้แก นิสัยไม่ดี แอบมีเมียน้อยเราไม่ชอบ ยิ่งนึกยิ่งไม่ชอบ


ใน ตจว ที่ยอดต้นตาลสูงมากๆ มันหายไป เราว่าเพราะ ยานบินที่แหล่ะมันบินชน

ยอดต้นตาลที่ ตจว มันเลยแหว่งไป

 

ขอขอบคุณคุณ เซลล์ มากนะคะ ที่ได้กรุณาติดตามอ่านข้อมูลเหล่านี้

หากธรรมะใด ๆ ในกระทู้นี้ ที่คุณเซลล์นำไปใช้แล้วเกิดประโยชน์ในการปฏิบัติเพื่อการลด ละ เลิก เพื่อการปล่อยวางอัตตาตัวตนแล้วละก้อ

พี่สุดใจขออนุโมทนาด้วยค่ะ

 

เรื่องราวประสบการณ์ของคุณGenerationXXX จากโพส # 1507 น่าสนใจมากทีเดียวค่ะ และก็เป็นเรื่องที่เชื่อได้ยาก ถ้าบุคคลนั้นไม่ได้เป็นผู้พบเจอด้วยตนเอง

สำหรับกลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา) ได้พบเจอเหตุการณ์ที่เหลือเชื่อมาแล้วมากมาย จึงไม่แปลกใจอะไรกับสิ่งที่คุณได้เล่ามานั้น
เพราะการมาเตรียมการของมนุษย์ต่างดาวแต่ละกลุ่ม แต่ละดวงดาวนั้นแตกต่างกัน แต่ละงานแต่ละหน้าที่

แต่สิ่งสำคัญก็คือ มาทำงานเรื่องเดียวกัน คือเรื่องของการช่วยเหลือมนุษย์โลกในเวลาที่เกิดภัยพิบัตินั่นเอง

ขออนุโมทนา และเป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

ขอบคุณค่ะ ที่ยังคิดถึง

พี่สุดใจจะหาเวลาเข้ามาโพสให้มากขึ้นค่ะ

อนุโมทนาบุญ

 

ทุกคนกำลังถูกเร่งฝึกเช่นเดียวกัน บางครั้งก็ดูเหมือนจะหนักหนาสาหัส แต่ถ้าก้าวข้ามไปได้ จะเห็นความเบาสบายในการไม่ยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งเหล่านั้น ความทุกข์ที่จะเกิดจากสิ่งเหล่านั้นจะน้อยลงตามไปด้วย และยังสามารถนำมาใช้ได้จริง ในวิกฤติการณ์ข้างหน้าค่ะ

ขออนุโมทนา และเป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

งั้นรบกวนผู้รู้ช่วยกันตีความ จินตวดีได้รับมา แต่ยังไม่คุ้นกับการตีความ เมื่อวานไปทำทัวร์ที่เกาะช้าง จ.ตราดมา 2 วัน 1 คืน (เสาร์ - อาทิตย์) ในคืนวันเสาร์ระหว่างพักที่โรงแรม เวลาประมาณ 12.00 - 01.00 น. ก่อนนอนแปลกเพราะจักระที่ 7 ที่ตั้งบนศรีษะหมุนตลอด แต่พอจะรู้จากประสบการณ์แล้ว ว่าถ้าหมุนแสดงว่ามีการติดต่อจากใครบางคน หรือบางสิ่ง หลับฝันไปได้สักนิด (ฝันเห็นวิญญาณมาเกาะขาขอส่วนบุญ) ก็ลืมตาขึ้นมามองเพดาน เห็นพัดลมบนเพดาน (ห้องเปิดแอร์) สักพักเห็นเป็นกลุ่มพลังงานสีดำปรากฏอยู่บนเพดาน แว้บเดียวเท่านั้น พัดลมบนเพดาน ประตูมุ้งลวด สั่นไหวอย่างรุนแรงเหมือนเกิดแผ่นดินไหว จนทัวร์ลีดเดอร์ที่นอนอยู่เตียงข้าง ๆ ตื่น เราจึงบอกว่า "แผ่นดินไหว" สักพักประมาณ 1- 2 นาที ก็หยุด ตัวเราเอง ณ ตอนนั้นไม่มีความกลัวสักนิดว่าเป็นการกระทำของอะไร คอยคิดแต่ว่าสึนามิจะมาหรือเปล่า เพราะถ้าเกาะช้างแผ่นดินไหวขนาดนี้ สึนามิต้องมาแน่นอน โรงแรมเราอยู่ติดชายหาดขนาดนี้คงไม่รอด ปรากฏว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่หูนั้นยังแว่วได้เสียงเหมือนคลื่นตลอดเวลา จึงหลับต่อ แต่เพียงแค่หลับตาลงเท่านั้นเห็นเป็นเส้นสีขาวเขียนเป็นตัวหนังสือ " pen พร้อมเห็นเส้นสีขาวเป็นรูปประเทศไทย ถึง 2 ครั้ง ลืมตาทันทีพร้อมทั้งคิด แต่คิดไม่ออก หรือเขาให้เราจดกันแน่ มาเมื่อคืนเป็นเลข 11 สรุปไม่แน่ใจ ตอนเช้าได้เช็คกับทุกคน และคนอื่น ๆ สรุปว่า ไม่มีแผ่นดินไหวเลย ก็เลยงงเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ อีกเรื่องเราเป็นคนกลัวความสูงมาก ถึงขนาดคิดว่าถ้าเกิดภัยพิบัติจริง ๆ ต้องย้ายขึ้นที่สูง เราจะทำอย่างไร เพราะกลัวขนาดหนัก สรุปเมื่อวานเจอไฟล์ทบังคับ เมื่อลูกค้าขึ้น (วัดถ้ำเขาระฆังทอง) เราก็ต้องขึ้นไปด้วย ตอนขึ้นกลัวมากจะเป็นลมอยู่หลายรอบ พอขึ้นถึงจุดสูงสุดที่เป็นพระพุทธรูปยืนปางลีลา กลับรู้สึกสบายใจ ข้างบนศรีษะหมุนอีกแล้ว คงแสดงความยินดีกับเรา พลันคิดได้เลย เขาอยากฝึกให้ชินกับความสูงนั่นเอง พอคิดได้ขากลับเดินตัวปลิวลงมาเลย ทั้งที่บันได้ชันมาก ความกลัวกลับหายเป็นปลิดทิ้ง แปลกดีจริง ๆ

สิ่งหนึ่งที่มาพร้อมกันคือ เหมือนจะได้คำสอนมาว่า ความคิดในทางลบของมนุษย์มีพลังรุนแรงมาก พลังความคิดมวลรวมของมนุษย์ในทางลบมีผลทำให้เกิดภัยพิบัติได้ ดังนั้นความคิดที่เป็นประจุในด้านบวกจะหยุด หรือชะลอได้ แต่ถ้าไม่ทันการณ์เป็นหน้าที่ของพวกที่ถูกกำหนดหน้าที่ไว้ในการช่วยเหลือกันอีกทีหนึ่ง

 

คุณสุดใจ จินตวดีว่าตัวเองคิดออกแล้ว ทำไมดิฉันจึงต้องล้อคอินชื่อนี้ ชื่อนี้ดิฉันไม่ได้คิดเอง แต่มีเสียง ๆหนึ่งมาบอกให้ เสียงที่ตัวเองก็ยังไม่รู้ว่าคือใคร จินต คือ ความคิด คำนึง คิดบวกย่อมได้บวก คิดลบย่อมได้ลบ รู้แล้วว่าทำไมต้องไปเรียนบทเรียนที่เน้นแต่เรื่อง ความคิดความเชื่อในแง่บวกตลอดเวลา เรื่องจริงยิ่งกว่านิยายจริง ถ้าดิฉันเป็นนักเขียน รับรอง เพชรพระอุมาคงต้องยอม

 

จะบอกว่ายังไงดีหละเนี่ย..มันมืดตึ๊บไปหมดเลย
แม้เมื่อคืนจะฝันอะไรบางอย่างอยู่ก็ตาม..

ฝันว่าผมนี่เก่งมากเลย กระโดดลอยตัวเหยียบบนยอดไม้ยอดหญ้าสูงๆพุ่งตัวไปที่ไหนสักแห่ง
ความรู้สึกในฝันตอนนั้นบอกว่า
"ผมหนะ ไปหาชิ้นส่วนหรือส่วนประกอบอะไรสำคัญๆบางอย่าง ประมาณ 4-5 ชิ้น นี่แหละ
และได้มาครบแล้ว เหลือแค่จะเอามาประกอบเข้าด้วยกันให้เป็นผลสำเร็จอะไรซักอย่างขึ้นมาเท่านั้นเอง"

ในฝันยังคิดว่าจะรีบไปประกอบ"สิ่งนั้น"ก่อนดีไหม๊ เพราะรู้สึกว่าสำคัญพอสมควร
แต่ไม่รู้เพราะอะไร เลยไม่ได้ไปเลย


แล้วเนี่ย..ตกลงว่าผมมีข้อมูลอะไรบ้างหละเนี่ย..???
แล้วจะประกอบเข้าด้วยกันว่ายังไงบ้าง..???
แล้วมันจะออกมาเป็นอะไรหนอ...????

ยังมืดตึ๊บอยู่เลย..เดี๋ยวจะลองพยายามดู
ได้ไม่ได้ ก็ชั่งมันเถอะเน๊าะ ไม่มีอะไรต้องยึดติดอยู่แล้ว

 

อ้อ..ลืมบอกไปอย่างหนึ่งว่า
ก่อนหน้านี้ประมาณวันที่ 15/5/08 ผมก็ฝันเห็นตัวเลขอยู่ชุดหนึ่ง
แต่ตอนนั้นคิดว่าเป็นเรื่องหวย เลยไม่ได้เอามาใส่ใจมากนัก
คือเห็นเลขแบบนี้

5
4

เรียงกันอยู่แบบนี้แหละ เลข 5 อยู่บนเลข 4 แถมมีเสียงพูดอยู่ในหัวว่า
ตัวเลขที่ผมเห็นปกติมันมักจะเป็นของล่วงหน้าเป็นเดือนโน่นแหนะ ว่างั้นนะ
แบบนี้จะไม่ให้เข้าใจว่าเป็นหวยได้อย่างไร แต่มันอาจจะมีความหมายอย่างอื่นบ้างก็ได้นะ

 

สงสัยระบบให้พี่จินตวดี วาดแผนที่น่ะ เอาปากกาไปจดด้วยน่ะ
(หรือว่า เจ้เพ็ญ เป็นตัวรหัส อืมน่ะยิ่งร้อนๆอยู่)

 

แหนะ..มาอีกหละ !!
จะเป็นเพราะกินมาก นอนมาก เลยฝันมากอย่างที่คุณหล่อลากดินเขาพูดไว้หรือเปล่าก็ไม่รู้
เมื่อคืนก็ฝันเห็นอีกแล้ว..

ฝันว่ามีเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 10 ขวบไปกดซื้อล็อตเตอรรี่จากเครื่องขายล็อตเตอรี่
ได้มาใบหนึ่ง แถมถูกรางวัลใหญ่ซะด้วย แต่ดูท่าจะไม่ใช่รางวัลที่ 1 หรอก
ผมและผู้หญิงอีกคนหนึ่งก็เอามาดูกันว่าถูกจริงๆเหรอ? ปรากฎว่าถูกจริงๆด้วย
เลขที่ว่าก็คือ

"R54_9"

จะแปลว่าอะไรดีหละครับ ???

 

เมื่อคืนมีฝันอยู่ช็อตหนึ่งที่น่าสนใจ(นิดๆ)
ฝันเห็น "การฝึก" และ "การทดสอบ" อีกแล้วครับ

ฉากแรก เห็นตัวเองนี่แหละไปทดสอบ และก็จบบททดสอบนั้นแล้ว เลยมีเวลาพัก
เพื่อรอบททดสอบต่อไป แต่ตอนทดสอบไม่ได้ทำคนเดียวหรอกนะครับ มีพี่เลี้ยงอยู่ด้วย ไม่รู้ใครเหมือนกัน

ในช่วงพักของตัวผมเอง เลยได้มีเวลาว่างไปดูคนอื่นทดสอบบ้าง ปรากฎว่าได้ไปดู และไปช่วยผู้หญิงสาวคนหนึ่งลุ้น
เด็กผู้หญิงคนนั้นกำลังเข้าห้องสอบกับผู้หญิงคนอื่นๆอีกหลายคน การทดสอบไม่ใช่การเขียนคำตอบลงบนกระดาษนะ
แต่เป็นอะไรที่เครียด กดดัน และลำบากมากพอสมควร ผมเห็นครูฝึก หรืออาจจะเรียกว่าผู้คุมการสอบก็ได้
เป็นผู้ชาย แต่งตัวเหมือนครูสอนหนังสือทั่วไป ที่ใช้คำพูดกดดัน ดุด่า และก้าวร้าวมากๆ
ผู้ที่เข้าสอบต้องอดทนสถานเดียว ถ้าใครไม่ผ่านเขาจะไล่ออกมานอกห้องสอบทันที ซึ่งก็จะมีผู้ที่ถูกไล่ออกมาเป็นระยะๆ
จนรอบท้ายๆจะเหลือคนน้อยลงๆเรื่อยๆ ไม่ถึง 10 คน

มีบททดสอบหนึ่งที่ผมจำได้ในฝันคือ เขาให้เอาด้ายสีขาวเหมือนฝ้ายผูกแขนนี่แหละ
ให้ผู้เข้าสอบเอาคอหนีบด้ายไว้กับไหล่ตัวเอง แล้วโยงปลายอีกข้างไว้กับเพดาน คือให้แขวนคอตัวเองไว้กับเพดานว่างั้นเถอะ
แต่แขวนแบบไม่ได้ผูกเชือกไว้นะ ใครทำขาด หรือตกลงมาก่อนจะครบกำหนด 7 วัน ก็เป็นอันว่าสอบตก
ข้าว น้ำก็กินเองไม่ได้ ต้องให้ญาติๆ เพื่อนฝูง ที่ผู้สอบแต่ละคนจะมีญาติ พี่น้อง เพื่อนฝูงมากมาย
คอยห้อมล้อม คอยลุ้น คอยให้กำลังใจอยู่รอบๆ มาป้อนน้ำให้ โดยค่อยๆเอาน้ำใส่ในหลอดดูด แล้วค่อยๆหยอดลงไปในปากให้ เป็นเวลา 7 วัน
ญาตินี่ก็มีส่วนสำคัญนะ เพราะถ้าญาติใคร เกิดใจอ่อน ให้ความช่วยเหลือมากเกินไป ผู้นั้นก็จะถูกไล่ออกจากห้องทันที
ยังไม่พอแค่นั้นะครับ ผู้ช่วยครูฝึกนี่ก็มีไม่น้อยเหมือนกัน ในฝันรู้สึกพวกเขาจะเป็นเทวดานะ เขาก็จะคอยมาแกล้งผู้เข้าสอบด้วยนะ
ไม่ใช่ว่าผู้เข้าสอบจะทำได้ดีๆแล้วจะผ่านทุกคนนะ บางคนเทวดาตนไหนแกล้งมากๆ ก็จะแกล้งให้สอบตกก็มีนะ
ผมกับญาติๆของเด็กผู้หญิงคนนั้นยังซุบซิบกันอยู่เลยว่า ทำไมเทวดาพวกนี้ขี้โกงจัง

ตอนท้ายๆของการสอบ แต่ยังไม่ท้ายสุด เด็กผู้หญิงที่ผมไปช่วยลุ้นอยู่นั้นถูกไล่ออกจากห้องสอบ เพราะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่
ครูฝึกถามว่าเขาปากเหม็นไหม๊ ดันไปตะโกนตอบว่า"ปากเหม็นค่ะ" คนเดียวซะอย่างงั้นแหละ
ครูฝึกเลยบอกว่า "มึงออกไปจากห้องเลยไป!!" ก็เลยออกมานั่งหน้าเศร้าอยู่หน้าห้อง
พร้อมผมและญาติๆคนอื่นๆ แต่เสียงครูฝึกพูดเข้ามาในหัวผมว่า "พาน้องเขาออกไปนั่งรอข้างนอกก่อนนะ"
"เดี๋ยวจะต้องโดนซ่อมก่อน" ซ่อมในทางทหารนี่คือถูกทำโทษก่อนหนะครับ ก็เลยไม่แน่ใจว่าน้องเขาถูกไล่ออกมาจริงๆหรือยัง

แต่มีคำหนึ่งที่น้องคนนี้พูดกับผมตอนออกมานั่งนอกห้องคือ "เขาเรียกผมว่าพ่อ" นะ

ที่เล่ามาตั้งยาวก็เพราะผมเชื่อว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับ "ผู้ที่กำลังถูกทดสอบ" ทั้งหลาย
5000 คนทั่วโลก 100 ครอบครัว และ 60 หมายเลข อย่างที่พี่สุดใจว่า เพราะบรรยากาศที่ผมเล่ามานั้น
อาจจะพอทำให้มองเห็นได้ว่า และผมก็เชื่อว่ามันเป็นแบบนี้ คือ

1. เราต้องอดทนต่อบททดสอบเท่านั้น เราต้องผ่านให้ได้เท่านั้น ไม่มีคำตอบอื่น

2. การคัดเลือกผู้ถูกเลือก เกิดขึ้นตลอดเวลา เป็นระยะๆ โดยเริ่มจากคนมากๆแล้วค่อยคัดออกเป็นระยะๆ จนเหลือผู้ที่เหมาะสมที่สุด

3. ญาติ พี่น้อง เพื่อนฝูงของท่าน ต่างห้อมล้อมท่านอยู่ตลอดเวลาเลย พวกเขาคอยลุ้น คอยเอาใจช่วย
คอยเป็นห่วงเป็นใยท่านอยู่ตลอดเวลา บางทีพวกเขาแทบอยากจะทำแทนท่านด้วยซ้ำไป
ญาติของบางคน แม้จะยังไม่ถึงเวลาที่ครูฝึกอนุญาติให้เอาน้ำมาป้อนได้ เขาก็แอบเอามาป้อนก่อน
ทำให้ผู้ถูกทดสอบผู้นั้นถูกไล่ออกนอกห้องสอบไปเลยนะ นี่แหละพวกเขาถึงต้องระวังมากๆ
คิดดูเถิดในชีวิตจริงของพวกเรา "ผู้ที่กำลังถูกทดสอบทั้งหลาย" บางช่วงเวลาเราจะรู้สึกว่าเหมือนโชคชะตากลั่นแกล้ง
คืออะไรๆมันก็จะแย่ไปหมด พร้อมๆกันหลายๆด้าน หนี้สินก็ท่วมท้น เงินจะกินข้าวก็ยังไม่มีเลย พวกเขาที่ห้อมล้อมท่านอยู่
(ทั้งที่มีกายเนื้อและไม่มีกายเนื้อ) รู้และเห็นอยู่ตลอดเวลา พวกเขาจะสงสารท่านมากแค่ไหน
ผมเชื่อว่าพวกเขาอยากจะช่วยท่านแทบใจจะขาด แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะกลัวท่านจะสอบไม่ผ่าน
(พอพิมพ์ถึงตรงนี้ ผมแทบสะอื้นเลย เพราะผมรู้สึกได้ถึงความหมายของสิ่งที่พิมพ์นี้จริงๆ)

4. ครูฝึกและผู้ช่วยครูฝึกทั้งหลายเอง ก็มิใช่คนเลวร้ายแต่ประการใดเลย แต่พวกเขาแสดงบทบาทร้ายๆ โหดๆเหล่านี้
เพื่อประโยชน์ของพวกท่านทั้งสิ้น ทั้งในฝันและนอกฝันผมรู้สึกได้อย่างนั้นจริงๆ และในชีวิตจริงของผม
ผมกราบแล้ว กราบอีก กราบระลึกถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดามารดา ครูบาอาจารย์
กราบวันละ 2 ครั้ง เช้า-เย็น ครั้ง ละ 5 กราบดังว่านั้น เพราะสำนึกถึงบุญคุณที่ท่านเมตตาสั่งสอนด้วยวิธีใดๆก็ตามมาตลอด
และผมก็ระลึกถึงบททดสอบร้ายๆที่ผมได้รับและผ่านมาแล้วนั้นตลอด ระลึกถึงแบบซาบซึ้งและขอบคุณอย่างที่สุด
เพราะถ้าไม่มีบททดสอบเหล่านั้น ผมก็คงไม่ได้เป็นผู้เป็นคนเหมือนอย่างทุกวันนี้เป็นแน่แท้

5. สติ ก็ยังคงเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดอยู่เสมอ เพราะการทดสอบใดๆก็ตาม มันเหมือนจะดูยาก หรือจะดูง่าย
แต่บางทีมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นทั้งหมด เพราะอาจจะมีลูกหลอก ลูกแกล้ง ด้วยนะ ดังนั้นต้องใช้สติและปัญญาแยกแยะให้ดี
<!-- / message --><!-- sig -->

 

ขออนุโมทนาเป็นอย่างยิ่งกับคุณ Chayutt กับความฝันที่ได้นำมาเล่าในครั้งนี้
<O</O</O
เพราะเป็นการจำลองเหตุการณ์รูปแบบการฝึก ที่มีการฝึกแบบเป็นกลุ่ม ที่ผ่านมาแล้วในปี 2542-2543 นั่นเอง
<O</O<O</O
แต่เพราะคุณ Chayutt ได้รับการฝึกเดี่ยว ดังนั้น จึงไม่สามารถเข้าใจในรูปแบบการฝึกได้ นอกจากต้องพบเจอก่อน ทุกข์ไปก่อนหลาย ๆ ครั้ง แล้วก็จะค่อย ๆ เข้าใจด้วยคำอธิบายที่เข้ามาในความคิดของเรา จากพี่เลี้ยงที่เรามองไม่เห็นนั่นเอง<O</O
</O
สิ่งที่คุณได้เล่ามานั้น พี่สุดใจคงต้องขออธิบายเป็นแต่ละขั้นตอน ดังนี้<O</O
<O</O
ฉากแรก เห็นตัวเองนี่แหละไปทดสอบ และก็จบบททดสอบนั้นแล้วเลยมีเวลาพัก
เพื่อรอบททดสอบต่อไปแต่ตอนทดสอบไม่ได้ทำคนเดียวหรอกนะครับ มีพี่เลี้ยงอยู่ด้วยไม่รู้ใครเหมือนกัน</O

ในช่วงพักของตัวผมเองเลยได้มีเวลาว่างไปดูคนอื่นทดสอบบ้าง ปรากฎว่าได้ไปดูและไปช่วยผู้หญิงสาวคนหนึ่งลุ้น

เด็กผู้หญิงคนนั้นกำลังเข้าห้องสอบกับผู้หญิงคนอื่นๆอีกหลายคนการทดสอบไม่ใช่การเขียนคำตอบลงบนกระดาษนะ

<O</Oแต่เป็นอะไรที่เครียด กดดัน และลำบากมากพอสมควร ผมเห็นครูฝึกหรืออาจจะเรียกว่าผู้คุมการสอบก็ได้
เป็นผู้ชายแต่งตัวเหมือนครูสอนหนังสือทั่วไป ที่ใช้คำพูดกดดัน ดุด่าและก้าวร้าวมากๆ

ผู้ที่เข้าสอบต้องอดทนสถานเดียวถ้าใครไม่ผ่านเขาจะไล่ออกมานอกห้องสอบทันทีซึ่งก็จะมีผู้ที่ถูกไล่ออกมาเป็นระยะๆ

<Oจนรอบท้ายๆจะเหลือคนน้อยลงๆเรื่อยๆ ไม่ถึง 10 คน<O</O
</O</O
การฝึกเป็นกลุ่ม หากท่านใดได้ติดตามอ่านมาโดยตลอด จะทราบว่า มีการเข้าฝึกเริ่มตั้งแต่

รุ่นแรกมากถึง 39 บุคคล

รุ่น 2 ลดลงมาเหลือ 25 บุคคล

รุ่นที่ 3 เหลือเพียง 16 บุคคล

ส่วนรุ่นที่ 4 เหลือเพียง 14 คน

และหลังจากนั้นเป็นการฝึกกระทบจิตขั้นเข้มข้นช่วงสุดท้าย จนเหลือเพียงผู้ที่จบตามเวลาที่กำหนดเพียง 9 บุคคลเท่านั้น โดยแบ่งเป็น




</O
<O</O
ในการฝึก มีการกดดันในทุกสถานการณ์ ทุกรูปแบบโดยครูผู้ฝึก โดยผ่านมาเป็นวาระต่าง ๆ ให้ปฏิบัติ มีทั้งการกดดันทางกาย กดดันทางวาจา พูดจาข่มขู่ คุกคาม กดดันทางใจ หาเรื่องมาให้ทุกข์ตลอดเวลา
<O</O
จนผู้ที่ทนไม่ได้ก็ออกไปเป็นระยะ ระยะ ผู้ที่ทนได้ก็ต้องใช้พระธรรม ระบบเรียกว่า ธรรมโอสถ มาเยียวยารักษา แปะไว้ข้างฝา โดยส่วนมากจะเป็นของท่านพุทธทาส ตัวใหญ่แปะไว้ข้างฝา แล้วเอาไปใช้ในยามถูกกระทบจิตใจมาก ถ้าเอายามาใช้ไม่ทัน ครั้ง 1 ทนเอา ครั้ง 2 ก็ทนอีก พอครั้ง 3 จะทนไม่ไหว ก็ต้องออกจากการฝึกไป
<O</O
ดังนั้น ตัวยาที่ชื่อ ยาระงับสรรพทุกข์ ที่มีตัวยาอยู่ 6 ชนิด เลือกใช้ในแต่ละสถานการณ์ที่ถูกกดจิต ซึ่งผู้ฝึกใช้เยียวยารักษาจนกระทั่งผ่านการฝึกมาได้ ถือว่าใช้กันทุกวัน ทุกเวลาเลยทีเดียว นั่นคือ<O</O
<O
" ยาระงับสรรพทุกข์ "
</O