วิชาขยายขนาดโคมไฟคริสตัลแชนดิเลียเพื่องานพระพุทธศาสนาเป็นพุทธบูชา

ในจีนก็มีโรงงาาชนิดที่ดีถึงที่สุดนี้เช่นกัน แต่ไม่มากโรงงานเท่าในยุโรป

ในจีนมักพบโรงงานที่ผล ตแชนดิเลียคุณภาพปานกลางค่อนข้างกลาง และปานกลางค่อนข้างล่าง มากกว่าที่คุณภาพดี ทั้งๆที่เพื่อนผมในจีนในฮ่องกงที่ผลิตชิ้นส่วนเหล่านี้ส่งยุโรปตั้งแต่ก่อน ค.ศ. 1982 ที่ผมรู้จักก็มีหลายๆโรงงาน คือผลิตส่งให้ยุโรปมาขายให้ทั่วโลกอีกที

 

ยังต่อได้อีก 5-10 นาที

 

มาเข้าประเด็นครับ

ในประทศไทย โรงงานผลิตโคมไฟฟ้ารายแรกและเป็นรายเดียวที่มีโรงงานหลอมแก้ว เป่าแก้วด้วยปอด ปั๊มแก้วของตัวเอง ได้สร้างชิ้นงานแก้วต่างๆทั้งขนาดต่อชิ้นใหญ่ที่สุด ทนที่สุด และแชนดิเลียที่สั่งทำตามการออกแบบแม้เพียงไม่กี่ชุดก็ตามให้แก่โรงแรม 5 ดาวในยุคนั้น และเราได้ยึดถือคุณภาพเช่นเดียวกับยุโรปคือในส่วนโลหะทั้งหมดแใแต่น๊อตสกรูเกลียวละเอียด ขั้วไฟ เราใช้ทองเหลืองเกรดดีที่สุด

ผมจึงมั่นใจว่า ผมพอที่จะรู้พอเข้าใจวิธีการอยู่บ้างไม่มากก็น้อย พอแบ่งปันความรู้นร้เป็นวิทยาทานเป็นพุทธบูชาได้บ้าง

 

ผมจะพูดถึงเรื่องโคมไฟแชนดิเลียโดยไม่ได้เรียงลำดับความสำคัญใดๆ เมื่อภอ่านครบทุกๆเรื่องแล้วท่านค่อยประมวลได้ภายในสมองของท่านเองครับว่า หากจะขยาย หรือหากจะซ่อมแซม ท่านจะทำอย่างไร?

 

1. ชิ้นส่วนสำคัญและการออกแบบที่อาจจะทำให้แชนดิเลีย (โคมระย้า) เมื่อห้อยแล้วเอียง (เอียงน้อยๆก็อาจมีคนสังเกตุออก) ดังนั้น การทำให้ไม่เอียงเลยจะดีที่สุดครับ

 

1.1 ชิ้นส่วนที่ทำให้เอียงได้ง่ายที่สุด

1.1.1 โป๊ะแก้วที่ทำการขึ้นรูปด้วยเทคนิคปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์ม

 

1.1.1 โป๊ะแก้วสีแดงในภาพนี้ เป็น 1 ในหลายร้อยหลายพันรูปแบบ ที่ใช้เทคนิคดังกล่าวขึ้นรูป ช่างปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์มในหลายๆประเทศอาจไม่สามารถควบคุมให้น้ำหนักของทุกชิ้นงานมีน้ำหนักเท่ากันได้

ในยุคที่ปรามาจารย์สอนให้ผมสามารถควบคุมทีมช่างแก้วดังกล่าว

 

เดี๋ยวว่างค่อยมาเขียนต่อครับ

 

ในยุค พ.ศ. 2516-2521 ยุคนั้นช่างปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์ม เรามักเรียกว่าช่างแก้วแฮนด์เมดซึ่งความจริงผมว่าน่าจะเรียกช่างปั้นแก้วมือเปล่ามากกว่า เพราะไม่ใช้แม่พิมพ์ในส่วนที่ตกแต่ง ใช้แค่คีมบ้าง .... บ้าง

 

ที่โรงงานที่ผมเป็นคนคุมทีมช่างแก้วทุกเทคนิคนั้น เรามีคนไทยเชื้อสายจีน คนไทยแท้ คนต่างด้าวมักมีคนจีน คนลาว ยังไม่พบว่ามีคนพม่าเชื้อสายใดๆเลย อาจจะเพราะโรงงานคุณพ่อผมและโรงง่นแก้วที่ติดต่อกันมักอยู่บนถนนเพชรเกษมและใกล้เคียง

 

ในปี พ.ศ. 2550 เดือนมีนาคม ผมได้รับอนุญาตให้ปรึกษากับหัวหน้าช่าง Lost Wax Glass ของโรงงานโลตัสคริสตัล ระยอง ซึ่งเป็นคนพม่าแท้ชื่อ Peter Sai Aung Win ซึ่งเขาเคยทำงานเป็นช่างแก้วอยู่โรงงานแก้วสมุทรปราการตั้งแต่ พ.ศ. 2520 และเป็นช่างแก้วอาชีพเดียวมาโดยตลอด เขาจบมหาวิทยาลัยในมัณฑเลย์ นับเป็นช่างแก้วพม่าคนแรกที่ผมรู้จัก

ถ้าเปรียบเทียบความสามารถระหว่างคนไทยแท้ๆ คนไทยเชื้อสายจีน และคนพม่าแล้ว ผมเรียงลำดับดังนี้ครับ

คนไทยเชื้อสายจีน

คนไทยแท้

คนพม่า

คนลาว

คนกัมพูชา

หมายเหตุ
อย่าถือโทษโกรธเคืองกันนะครับ. นี่เป็นแค่ คหสต. (ความคิดเห็นส่วนตัว)

 

ถ้าเลือกได้ ผมเลือกจีนแท้ๆก่อน คนไทยเชื้อจีนยังรองนะครับ

 

ที่กล่าวมาเสียยืดยาว เพราะว่า งานบางประเภท เช่น งานสร้างชิ้นงานแก้วนั้น ต้องทำงานเป็นทีม บางทีมเขาจับทีมกันแล้ว มักไม่ค่อยยอมเปลี่ยนสมาชิกในทีม เนื่องจากไม่เข้าขากัน มำให้งานช้า ชื้นงานสวยไม่เท่าทีมที่เข้ากันได้ ไปถึงขนาดบางคนทำให้เสียหาย หรืออาจเกิดอุบัติเหตุ

เพราะฉะนั้น ถ้าเป็นไปได้ อาจต้องเลือกสมาชิกที่เข้าชากันจริงๆครับ

หมายเหตุ
ยกเว้นแต่ว่าถ้าเลือกไม่ได้ ก็อาจจะยอมเสียเวลามาฝึกการเข้าขากัน ส่วนจะใช้เวลามากหรือน้อยแล้วแต่หลายเหตุหลายปัจจัยครับ

 

มาต่อกันครับ

 

งานปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์มนั้น มีมากมายหลายชนิด หลายประเภท หลายขนาด คือเยอะมาก มีทีมเล็กตั้งแต่ 2 คนและอาจเยอะได้นับสิบคน หรือมากกว่าสิบ.

ในไทยเรามักเป็นทีม 6 คนที่เป็นช่างล้วนๆ ยังไม่นับช่างเอาชิ้นงานเข้าเตาอบ และทีม 8 คนในบางกรณี ซึ่งถือว่า เยอะเกินไป. เพราะจอนไปดูงานในต่างประเทศ เขามักใช้ทีมเล็กๆแต่ทำได้ดี อย่างทีม 6 เขาอาจใช้เพียง 3-4 คนก็พอ เพราะค่าแรงในเมืองนอกสูงมาก แต่ผมชอบคยเยอะไว้ก่อน เพราะค่าแรงเราถูกมากๆ เราสำรองไว้ถือหัวพ่นไฟไว้ สำรองอีกคนไว้เป่าลมจ่อเฉพาะจุดที่ต้องการ ทั้งนี้เพราะผมจะได้ชิ้นงานที่ดีตามต้องการนั่นเอง