เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

รอดูกันต่อไป

 

วันที่ ๒๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันเสาร์ แรม ๙ ค่ำ เดือน ๔ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

เปิดกระทู้วันพักผ่อนที่อากาศ
ร้อนอ้าวสลับเมฆฝนครึ้มเป็นพักๆ
ตามประสาบ้านเรา รับทักน้องปรายฯ
ที่มาแต่เย็นวันวาน

 

มัวแต่ "เล่นใหญ่" ถึงขนาด
"ผ่าดวงเมือง"ไปนู่น...ดันลืม
"ผ่าดวงตัวเอง" รึปล่าว หลวงพี่?

 

ยามเช้า-พระที่คงทำหน้าที่"พุทธบุตร"ของท่านไป ไม่ต้องวุ่นวายกับเรื่องทางโลก พูดง่ายๆไม่ต้อง"เผือก"ถ้าโลกมันอยู่ส่วนโลก พระอยู่ส่วนพระ...สงบ เงียบ สมถะ หาทางละกิเลส ถ้าอยากเผือกเรื่องโลก ก็สึกออกมาซะ โชว์ออฟฝีมือให้เต็มที่ เผื่อเข้าตาคนเลือกเป็นผู้แทน เป็นนายกฯ(สมาคมป่าช้า)วันข้างหน้า

เช่นภาพตรงหน้าเรานี้สมควรเป็นพระที่เราใส่บาตรทุกเช้าอย่างหลวงพ่อ หลวงตาแถวชุมพร ร่วมอนุโมทนาแล้วก็ยังมีความสุข คนได้ใส่ท่านบาตรจะมีความสุขใจแค่ไหน ลองคิดดู?

 

เหรียญ'หลวงพ่อโต๊ะ-วัดสระเกษ'
"หลวงปู่โต๊ะ"ร่วมเสกรับเสด็จปี13
===============

--หลวงพ่อโต๊ะ สุวัณโณ วัดสระเกษ อ.ป่าโมก จ.อ่างทอง
--หลวงปู่โต๊ะ อินทสุวัณโณ วัดประดู่ฉิมพลี ธนบุรี

ทั้ง 2 ท่าน มีความเหมือนในชื่อ มีความต่างทางฉายานิดเดียว แต่ไม่ต่างคือ เป็น "สหธรรมิก'สนิทสนมกันมากเป็นพิเศษ

หลวงพ่อโต๊ะ สุวัณโณ เป็นรุ่นน้องหลวงปู่เล็กน้อย ท่านขึ้นครองวัดสระเกษตั้งแต่ปี 2462 จวบถึงกาลมรณภาพในปี 2514 นับว่าครองวัดยาวนานถึง 52 ปี ไม่ดีจริง เด็ดจังยากที่จะครองใจชาวบ้านทั้งได้รับความเคารพนับถือมากมายขนาดนั้น

วัดสระเกษเป็นวัดเก่าแก่แต่ครั้งกรุงศรีฯยุคกลาง เปลี่ยนชื่อตามเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์เมื่อเจ้าเมืองเชียงใหม่ยกทัพมาลองดีกรุงศรีฯและพักทัพอยู่บริเวณนี้ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช กับพระเอกาทศรถ พระอนุชานำทัพตีแตกพ่ายกระเจิง จากนั้น 2 พระองค์ก็ทรงพัก ทรงสรงพระเกษาที่สระน้ำของวัด จึงเป็นที่มาของนาม "วัดสระเกษ"ตราบถึงวันนี้

จากความสนิทสนมระหว่าง หลวงพ่อโต๊ะ สุวัณโณ กับ หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฯ เป็นพิเศษ ดังนั้นทุกครั้งที่ วัดสระเกษมีการสร้างวัตถุมงคล ลป.โต๊ะ วัดประดู่ฯ จะเดินทางมาร่วมปลุกเสกให้เสมอ

ในปี 2513 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙ และสมเด็จพระนางเจ้า ฯ ทรงเสด็จพระราชดำเนินวัดสระเกษ บำเพ็ญพระราชกุศลบวงสรวง สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ณ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้

เป็นงานใหญ่สุดในรอบปีและรอบชีวิตของการครองวัดสระเกษ งานนี้ท่านได้สร้าง วัตถุมงคลลือชื่อหลายอย่าง อาทิ สมเด็จวัดเกษไชโย พิมพ์ 9 ชั้นหลังติดรูปตัวท่านเป็นเอกลักษณ์ ถือเป็นสมเด็จวัดเกษฯรุ่น 2 ของท่าน โดยนำเนื้อหามวลสารวัดเกษฯที่เหลือจากการสร้างรุ่นแรกในปี 2480-2500 กับเนื้อแตกหักวัดเกษฯของจริงจากกรุที่ยังมีเป็นบาตรลงผสม

อีกอย่างที่สำคัญคือ เหรียญรูปไข่ รุ่น 2 ในปี13 นี้(รุ่นแรกปี12) แจกแก่ผู้ร่วมงานและร่วมทำบุญ

งานอภิมหายิ่งใหญ่แห่งปี หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี พร้อมคณาจารย์แถวหน้าของประเทศและชื่อดัง เข้าร่วม "รับเสด็จฯ" และร่วมพุทธาภิเษกคับคั่ง ความเกรียงไกรของงานยังเป็นที่กล่าวขานตราบวันนี้ของชาวป่าโมก อ่างทอง ที่มีโอกาสได้สัมผัสพระบารมีรับเสด็จองค์ประมุขแห่งชาติและพระราชินี ได้ต้อนรับเถราจารย์ชื่อก้องระดับชาติมากมาย!!!

หลวงพ่อโต๊ะ สุวัณโณ วัดสระเกษ มรณภาพ ศุกร์ที่ 3 ธันวาคม 2514 สิริอายุ 80 ปี 59 พรรษา

***(((หมายเหตุ...ประวัติ หลวงพ่อโต๊ะ วัดสระเกษ สามารถเปิดหาดูได้ทั่วไป จะเห็นว่าท่านคือ "สุดยอด" รูปหนึ่งของ จ.อ่างทอง มิได้น้อยหน้ากว่า'นิทานเกจิ' รูปใดเลย)))***

เหรียญรูปไข่ รุ่นมหามงคล "รับเสด็จฯ" จึงเป็นรุ่น2-รุ่นสุดท้ายอันทรงคุณค่า แต่ไม่แพงมากนักในท้องตลาด เพราะไม่มีการโฆษณาปชส. เนื่องจากทำแจกไม่ได้ทำขายมีจำนวนไม่มาก

นี่คืออีกหนึ่งพระดีเหรียญดัง สุดยอดวัตถุมงคลเป็นที่พึ่งให้ปลอดภัยได้แน่ แต่ไม่มีนิทานหรือนิยายประกอบเพราะไม่รู้จะเล่าไปทำไม ในเมื่อยุคนั้น "ของจริงนิ่งเป็นใบ้" ส่วนยุคนี้"ของไม่จริง" วิ่ง'ตีปิ้บ'กันพล่าน!

เพียงแต่ในยุคสมัยแห่งการหลอกลวงด้วยการโฆษณาชวนเชื่อบวกนิยายลวงโลก ก็สามารถทำให้ "ของจริงนิ่งเป็นใบ้"...นิ่งสนิทจริงๆจมอยู่ใต้ก้นทะเล ในขณะที่ "ของไม่จริง" กลายเป็น "กระเบื้องลอยฟู" ขึ้นมาให้คนไม่รู้ความจริงหรือโง่ๆเห็น ตื่นเต้นนึกว่าเป็นของจริง

นำ 'หลวงพ่อโต๊ะ+หลวงปู่โต๊ะ" กับพลังเหนือโลกหลายสิบคณาจารย์ที่ร่วมกันปลุกเสกให้ร่วมบุญเหรียญหนึ่งเดียว สถาพสวยคลาสสิคสมเป็นเหรียญยุคเก่าอายุเกิน 50 ปี มีให้ร่วมบุญเหรียญเดียว

=======1,500=======

เหรียญ หลวงพ่อโต๊ะ สุวัณโณ ปี 13 งดงามในความเรียบง่าย งามเข้มขลังขรึม สมเป็นหนึ่งในยอดเกจิระดับ"พระทองคำ"รูปหนึ่งของเมืองอ่างทอง!

ด้านหลังระบุชัดเจน 25 มกราคม 2513 วาระ'รับเสด็จฯ" ความยิ่งใหญ่ของวัดบ้านนอก แต่เป็นสถานที่ประวัติศาสตร์ ปัจจุบันวัดสระเกษเป็นสถานที่ควรไปเยือนแห่งหนึ่งกับความเจริญด้วยการพัฒนามายาวนานตั้งแต่ยุค หลวงพ่อโต๊ะ ครองวัด มีรูปหล่อเหมือนเท่าตัวจริงของท่านให้สักการะเป็นที่ศักดิ์สิทธิ์ เลื่องชื่อ!

เหรียญรูปไข่มาตรฐานที่- หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี กับหลายสิบคณาจารย์ร่วมปลุกเสก!

หลวงพ่อโต๊ะ สุวัณโณ รูปนี้ ติดอยู่ด้านหลังสมเด็จเกษไชโย 9 ชั้น ปี 13 ที่สร้างพร้อมเหรียญรับเสด็จฯ

 

สมเด็จวัดเกษไชโย 9 ชั้น
"หลวงพ่อโต๊ะ" วัดสระเกษ
เนื้อวัดเกษไชโยแท้ปี 85
===============

สมเด็จวัดเกษไชโย ของจริงของแท้ยุค สมเด็จพระพุฒาจารย์โต สร้างบรรจุกรุเอาไว้...

--มีอยู่กี่องค์ ที่เล่นกัน ?
--หาของแท้แบบไหน?
--หรือเล่นแค่ชอบ!
--เพราะ...'เล่นสมเด็จ เสร็จทุกราย"?

อย่ากระนั้นเลย มาเล่น "สมเด็จวัดเกษไชโย" ของจริงของแท้ แต่สร้างโดย "หลวงพ่อโต๊ะ สุวัณโณ" วัดสระเกษ อ.ป่าโมก จ.อ่างทอง สร้างตั้งแต่ ปี 2485-2500 ท่านสร้างมาเรื่อย กดพิมพ์ด้วยมือตนเองตั้งแต่แม่พิมพ์ไม้ มายันแม่พิมพ์ทองเหลืองกับลูกศิษย์ ปลุกเสกก็เชิญ หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี มาช่วยตามแต่จังหวะจะโคนของเวลาที่เหมาะสม

แต่ถึงไม่ปลุกเสก พระวัดเกษฯพิมพ์ 9 ชั้นของท่าน ก็แทบจะเป็น "สุดยอดศักดิ์สิทธิ์ไร้เทียมทาน"เพราะท่านนำเอาพระวัดเกษฯแตกหักสมัยเปิดกรุ เป็นส่วนผสมลงไปมหาศาลเนื่องจากท่านได้พระชุดนี้มามากที่สุด ทั้งนี้ยังไม่นับผงพุทธคุณที่ท่านสร้างเอง เสกเอง และผงครบถ้วน 5 ประการจาก "หลวงปู่โต๊ะ" สหธรรมิกรุ่นพี่

อยากดูเนื้อหาพระ "วัดเกษไชโย" เม็ดผงพราวตาของจริง ต้องนำ "วัดเกษ-วัดสระเกษ" ไปส่องให้หนำใจ จำได้ขึ้นใจ รับรองไปเห็น "วัดเกษฯองค์จริง"ที่ไหน ไม่มีพลาด เพราะวัดเกษฯ วัดสระเกษ เนื้อหาใกล้เคียงถึง 80% ยิ่งอายุการสร้างปาเข้าร่วมร้อยปีในวันนี้ ความแห้ง แกร่ง แต่หนึกนุ่ม คราบแป้งโรยพิมพ์ผุดจากองค์พระตามกาลเวลาถึงอายุ ครบถ้วน

ดู"วัดเกษฯ-วัดสระเกษ"เป็น ก็ไม่หลงเนื้อ "วัดเกษฯ"ของจริงอายุกว่า 200 ปี!!!

เชิญนำ "วัดเกษฯ-วัดสระเกษ" ยุคแรก ปี2485-2500 องค์งามระดับแชมเปี้ยนเก็บรักษานานเกิน 40 ปี ไม่เคยใช้ ไม่เคยให้ต้องมือใคร งัดกรุออกมาในวาระ "หลวงปู่โต๊ะ+หลวงพ่อโต๊ะ" 2 แรงแข็งขันให้ท่านตั้งโต๊ะรับความเฮง เฮง ของชีวิตและสติปัญญา...

=======5,500=======

สมเด็จเกษไชโย วัดสระเกษ พิมพ์ 9ชั้นยุคต้นงามระดับแชมเปี้ยนโลก เนื้อวัดเกษฯของแท้เพียบเต็มองค์ทั้งหน้า-หลัง เชิญเอาไปศึกษาหาความจริงของเนื้อหาและความเก่า ดูพระองค์นี้เป็น ก็อาจฟลุ๊คเจอวัดเกษของจริงผ่านตาให้หยิบเป็นรางวัลชีวิตเข้าสักวัน

ด้านหลังที่แกร่ง แต่แห้งผสานความหนึกนุ่ม ไม่กระด้างตาเหมือนพระที่มีแต่ปูนซีเมนต์อย่างที่นักเล่านิทานมันชอบเล่ากันตามเว็บ พระปี 2485-2500 เนื้อวัดเกษฯอุดมสมบูรณ์ท่วมที่สุดสำหรับองค์นี้ ดูความเก่าก็ได้ ความแกร่งก็ดี จะได้เรียนรู้ "ความเก่า-เนื้อเก่า" เป็นอย่างไร? ด้วยตนเอง ยิ่งแขวนใช้จะยิ่งแกร่ง หนึกนุ่ม ขนาดโดนมือจับนิดหน่อย ยังขึ้นเงาวับในเนื้อ ตามที่เซียนสมเด็จชอบพูดกันว่า เงาสว่างในเนื้อดูไม่เบื่อตา

ให้ชมด้านข้าง ซ้าย-ขวา
บน-ล่าง การตัดด้วยมือ
ครบทั้ง 4 ด้านทุกมิติทุก
มุมมอง ไม่ต้องซื้อหา ชม
เป็นความรู้เพลินตาก็ได้
ดูเป็นความรู้เพลินใจเพิ่ม
ทักษะในรอยหยักสมอง ก็
ไม่เสียหลาย-ชมฟรีดูเพลิน!

ขนาดเท่าวัดเกษไชโยมาตรฐานที่เล่นหากัน รุ่นนี้ หลวงพ่อโต๊ะ ไม่ติดรูปด้านหลัง ท่านติดรุ่น2 ที่สร้างปี 13 ดังที่เล่าไว้แล้ว!

 

กลับเข้าเว็บยามเย็นอากาศเริ่มผ่อนคลายความอบอ้าว ได้เวลาเข้าเยือนตะแวเมื่อยามสงบผ่านศึกรัก-ศึกรบไปแล้ว มาชมยุทธวิธีเอาตัวรอดบทต่อไป ความสนุกมีทุกขั้นตอนและตัวอักษรรวมทั้งความรู้อันแพรวพราวที่สอดแทรกไว้ อ่านแล้วได้ความบันเทิง+ความรู้ครบ!

รอเคาะๆจิ้มๆกับการแก้ไขอีกพักใหญ่ ใครหิวก็ล่อมื้อเย็นก่อนตามสบาย

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
===============
@@ บทส่งท้าย @@
----------------------

ความวัวกระทิงยังคาราคาซัง ความควายมหิงสาจังก้ามาแทรก!

ผมระเบิดอารมณ์ใส่ล่ามรุนแรง เพราะสะกดเก็บเอาไว้ตอนอยู่ที่เวทีมวย รอจนกลับถึงกระท่อม...

"ผมเป็นคนไทย จะมาเป็นครูฝึกค่ายทหารพม่าไม่ได้ กักขังหน่วงเหนี่ยวตัวผมไว้ ผิดกฏหมายระหว่างประเทศทุกข้อ"!

ล่ามไม่โกรธตอบที่เห็นอาการฟิวส์ขาด แต่มองผมอย่างเคร่งขรึม หากแววตาเอ็นดูเหมือนพี่ชายมองน้องชาย ไม่ถือสาที่ผมโขมงโฉงเฉงไปถึงกฏบัตรกฏหมาย ที่ในบ้านป่าเมืองเถื่อนเผด็จการฟังแล้ว อาจหัวร่อขำฟันหัก

เอามือแตะบ่าผม ล่ามเอ่ยอย่างปลอบโยน...

"เย็นไว้ไอ้น้อง เราชาวมอญมีคำกล่าวประโยคหนึ่ง...'ฝนตกชุกอย่าเข้าป่า'...ตรงกับของคนไทยมั่งมั้ย"?

ผมนั่งนึกแวบเดียว คิดออกไม่ยาก...

"น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือขวาง"!!!

"ใช่แล้ว..ใช่เลย ความหมายเดียวกัน ผู้การสั่งความผมต่อหน้าลูกน้อง ต่อหน้าผู้คนมากมาย ถ้าเราไม่ทำตาม เขาจะเสียหน้ามาก..."

ล่ามหยุดกลืนน้ำลาย หยุดคำพูดไว้หน่อยเพื่อคิดเค้นแต่ละประโยคเป็นภาษาไทยใกล้เคียงที่สุด

"คนใหญ่คนโตระดับผู้การ ถ้าเสียหน้า...จะเกิดอะไรขึ้นรู้มั้ย โยเดีย?"

ผมไม่สั่นหัวปฏิเสธ เพราะรู้เรื่องเหล่านี้ดี ได้แต่พยักหน้ายอมรับว่า เหตุผลในทุกคำพูดของล่ามถูกทุกอย่าง ไม่ถูกอย่างเดียว...ผมอาจติดแหง็กอยู่ที่นี่ ไม่รู้กี่วัน กี่เดือน หรืออาจเป็นปี?!

หนี...ต้องหาทางหนี ป่าดงดิบรายล้อมค่ายนี้อยู่ไม่ไกล ขอผมเข้าป่าหลุดสู่เทือกเขาตะนาวศรีที่ส่วนหนึ่งเหมือนบ้าน ผมเอาตัวรอดได้แน่...แต่ต้องมีคนช่วย

"โน เวย์...ไม่มีทาง'...ล่ามบอกทันควันเมื่อฟังข้อเรียกร้องหรือง่าย ๆ ว่า คำขอร้องจากผม

"อย่างแรก ป่ารอบค่ายระยะกว่าหนึ่งกิโลเมตรที่เห็น แถบชายป่าก่อนเข้าดงล้วนมี 'กับระเบิด' ฝังเป็นจุดอันตราย บางช่วงเป็น "ทุ่งสังหาร" ตัวจริง ไม่เห็นหรือว่าผมไม่เคยพาโยเดียเฉียดใกล้เลย"

อีกครั้งที่ล่ามต้องนึกคำพูดต่อเนื่อง ผมส่งน้ำให้จิบคล่องคอเพื่อฟังการสาธิตหนทางชีวิตตัวเองต่อ...

"แล้วป่ารอบด้านที่เห็นสงบเงียบสวยงาม ที่จริงมีการรบประปรายสลับรุนแรงตลอดเวลา ในป่าตะนาวศรีจากนี่ไม่ไกล กองกำลังกะเหรี่ยง KNU ของนายพลโบเมียะ สู้กับกองทัพพม่ามาตั้งแต่ปี 1948 (พ.ศ.2491) ถึงวันนี้เกือบยี่สิบปีแล้ว พวกกะเหรี่ยงไม่เคยถอย สู้ไป เจรจากันไป ไม่จบสักที"

ล่ามติดลมบน สาธยายเหมือนครูกำลังเล็กเชอร์อบรมศิษย์หัวดื้อว่า...ค่ายนี้เป็นจุดยุทธศาสตร์ในการขวางกั้นกองกำลังกะเหรี่ยง,มอญ และชนกลุ่มน้อยอีก 2 - 3 กลุ่ม สามารถเข้าตีโต้รบในป่าได้ทันที ลงทะเลอันดามันที่อยู่ไม่ไกล สนับสนุนกองกำลังทางเรือปราบชนกลุ่มน้อยได้รวดเร็ว

"เรารบแบบปรามเอาไว้ ไม่ให้นักรบป่าเข้ามาก่อความวุ่นวายในเมือง ป่าแถวนี้ไม่ปลอดภัย ยกเว้นช่วงติดชายแดนไทยที่โยเดียเดินทางมา ความรุนแรงเบาบางกว่าแถบอื่น"

ฟังล่ามเล่ายุทธวิธีอันเป็นของชอบ ทำให้ผมเห็นภาพในหัวแจ่มแจ้ง ในป่าที่ไม่คุ้นชิน ผมมีสิทธิ์ถูกยิงทิ้งจากกองกำลังทุกฝ่ายในฐานะเป็น 'แนวที่ห้า' ข้อหารุนแรงที่สุด เพราะทะเล่อทะล่าเดินป่าคนเดียวที่มี "แนวที่ห้า" กับคนบ้าเท่านั้นกล้าประพฤติ...

ในเมื่อผมมิใช่คนบ้า ก็หนีข้อหาอุกฉกรรจ์นั้นไม่พ้นแน่!!!

อุตส่าห์เอาความเจ็บปวดกับฝีมือสู้จน 'รอดคุก' แล้ว แต่กลับหมดโอกาส "รอดค่าย" ช่องทางกลับบ้านริบหรี่ ทำผมหดหู่หัวใจเหลือจะพรรณนา แต่ล่ามก็รู้อาการ เอามือแตะบ่าผมบีบเบา ๆ ปลุกปลอบ

"น่า...โยเดีย เล่นตามน้ำกับผู้การไปก่อน น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือขวาง รอหัวหน้ากลับมา ผมมีวิธีให้โยเดียออกไปจากที่นี่อยู่แล้ว"

ล่ามเอานิ้วชี้เคาะขมับตัวเอง โชว์ให้ผมดูว่าต้องใช้สมอง เรื่องพลกำลังนั้นเอาไว้ใช้ต่อสู้บนเวที ตอนนี้เป็นอีกสนามหนึ่ง ใช้ความมุทะลุบุ่มบ่ามไม่ได้ หมัด เท้า เข่า ศอกไม่มีความหมาย!

"เอ้านี่...เงิน 10,000 จั๊ด เด็กในค่ายกับผมรวบรวมมอบให้โยเดียเป็นรางวัลที่ทำเงินก้อนโตในชีวิตให้พวกเรา ไอ้เจ้ามือแทบหมดตัว สมน้ำหน้า..มันกวาดเงินในค่ายมานาน โยเดียทำพวกเราได้ล้างแค้นสะใจที่สุด"!

หะแรกผมทำท่าจะไม่รับ แต่ฉุกคิดถึงประโยค มีเงินจ้างผีโม่แป้งได้ ก็เปลี่ยนใจรับเงินปึกใหญ่มาถือไว้ อย่างน้อยมันก็มาจากหยาดเหงื่อ ความเจ็บปวด น้ำพักน้ำแรงตัวเองของจริง ล่ามสั่งผมนอนพักยาวตลอดคืนถึงพรุ่งนี้อีกวัน ต่อวันมะรืนค่อยไปทำหน้าที่ตามคำสั่งนายใหญ่ของค่าย

"พรุ่งนี้ จะพาไปกินอาหารทะเลอร่อยที่สุด"...!

ล่ามบอกด้วยน้ำเสียงร่าเริง ก่อนขอตัวกลับปิดประตูกระท่อม ลั่นกุญแจด้านนอกแข็งแรง ปล่อยผมจมอยู่ในห้วงภวังค์สับสนกับชะตากรรมที่พลิกไปพลิกมาเหมือนเทวดาเห็นผมเป็นลูกฟุตบอล เตะซ้ายเตะขวาตามใจชอบ บางทีมันถูกเตะลงหล่มโคลนหลุมขี้แต่ถูกจับมาขัดล้าง เตะใหม่ลอยโด่งขึ้นท้องฟ้าเฉียดใกล้นางฟ้านางสวรรค์

ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่าลูกบอลอยู่ตรงไหน กำลังลอยขึ้นสวรรค์หรือเป็นภาพลวงตาก่อนตกลงมาบ่อโคลนอีกหน ?

ความอ่อนเพลีย เหน็ดเหนื่อย ระบมเนื้อตัวจากศึกกับหม่อง วิน คางด้านขวาก็เริ่มระบมเพราะหมัดที่มันส่งผมนับ ผมหลับไหลราวกับปลาตาย!

รุ่งวันใหม่ ล่ามมาถึงกระท่อมค่อนข้างสาย รู้ว่าผมต้องนอนยาว แต่ก็พ่วงด้วยเณรเจ้าปัญหากับเพื่อนร่วมค่ายอีก 2 หน่อ ทุกคนเฮฮาเต็มที่ จับผมสวมเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ดูกลมกลืนกับคนพื้นเมือง ยืมจากคนตัวสูงที่สุดในค่ายที่เกือบจะหาไม่ได้ ฉุดผมขึ้นรถ

"ไปเที่ยวทะเล ดูสาวกัน เมาสักวันโยเดีย"!

เณรเจ้าปัญหาแต่เป็นคนอารมณ์ดี รื่นเริง จริงใจ ไร้มารยาที่สุด พูดกับผมแล้วให้ล่ามแปล

ตลาดเมืองทะวายผมเคยเดินเที่ยว แต่ไม่ทั่วเหมือนหนนี้ ที่มีรถจิ๊ปบุโรทั่งให้รองก้น แถมล่ามเจ้าถิ่นกับเณรเจ้าที่มีเครื่องแบบ ทำให้คนทั่วไปคร้ามเกรงหัวหด แม้เจ้าหน้าที่ในเมืองก็แสร้งเมินไม่มองเมื่อรถเฉี่ยวผ่าน ล่ามพาเข้าตรอกซอกซอยชมวิถีชีวิตชาวเมือง เณรตะโกนแหย่สาว ๆ เมื่อรถแล่นผ่านช้าๆ บางทีก็โดนตะโกนด่ากลับให้เฮฮา ประสาหนุ่มกระทงที่โลกตรงหน้ายังสว่างไสวเป็นสีชมพูกว่าสีอื่น ๆ

ล่ามพาตระเวณเข้าตลาดปลาที่ใหญ่จนชวนตกใจ แม้เป็นตลาดเขลอะ ๆ ค่อนข้างสกปรก วางเข่งปลา แคร่ขายปลากับนั่งร้านเตี้ย ๆ เกือบติดพื้นที่เฉอะแฉะน้ำฝนกับน้ำที่ใช้พรมตัวปลา แต่มันมีเสน่ห์ของกลิ่นปลาสดที่คาวแต่ไม่เหม็นหืน กุ้ง, หอย, ปู, ปลาหมึก ฯ สารพันอาหารทะเลสดชั้นเยี่ยม ปราศจากพิษภัยสารเคมี

เราชี้ ๆ ซื้ออาหารทะเลหลายอย่าง ล่ามบอกไปเที่ยวทะเลกัน มีบ้านแถวริมทะเลเปิดกึ่ง ๆ เป็นร้านอาหาร จ้างเขาทำกินได้ ค่าจ้างถูกมาก ได้กินของสดฝีมือพื้นบ้านขนานแท้

"กินแล้วลืมเมืองไทยเชียวนะโยเดีย"

ทุกคนเย้าผมด้วยน้ำเสียงหัวเราะครึกครื้น...ผมเถียงไม่ออกเพราะชีวิตวุ่นอยู่กับเมืองและป่าเขา ยอมรับว่าห่างไกลทะเล เสียงเห่กลอมของคลื่นลม ไม่คุ้นเหมือนเสียงครืนโครมน้ำตก และเสียงไหลรินของสายน้ำในป่าเขา

บนเส้นทางกระโดกกระเดกอีกพักใหญ่ชั่วเคี้ยวหมากแหลก เราก็ถึงส่วนเสี้ยวหนึ่งของอ่าวเมาะตะมะอันใหญ่โตมโหฬาร จุดยุทธศาสตร์ทางทะเลยิ่งใหญ่สำคัญสุดของพม่า เป็นที่ตั้งของ 3 เมืองใหญ่คือ ตะแว, มะริด, ตะนาวศรี !

ผมเหม่อมองทะเลอันดามันสีครามสดใสเบื้องหน้าอย่างตะลึงลาน น้ำสวยด้วยลูกคลื่นโหมกระหน่ำซัดฝั่งเป็นฟองขาวไม่หยุดนิ่ง หาดทรายช่วงนี้ขาวยาวไกลสุดลูกหูลูกตา บนเนินเขาลิบ ๆ นั้น มีป้อมทหารแข็งแรง น่ามีปืนใหญ่ประจำ มองเห็นบ้านพักที่เจ้าอาณานิคมสร้างทิ้งไว้ ยอมรับกับตัวเองว่า นี่เป็นทะเลอันมีมนต์ขลัง ไม่แพ้สถานที่เลื่องชื่อแห่งไหนของโลกหรือของเมืองไทย!

หัวใจวูบหนึ่งอุตส่าห์คร่ำครวญถึงนางในดวงใจ ป่านนี้เธอขึ้นเรือใหญ่ฝ่าคลื่นลมมหาสมุทรไปสุดขอบฟ้าแล้วหรือไม่หนอ ?

อีกหนึ่งเดือนที่เธอบอกให้รอจดหมาย นับถึงตอนนี้น่าจะปาเข้าไปสิบกว่าวันหรือเกือบครึ่งเดือน ครบกำหนดผมยังไม่ได้กลับเหมือง จดหมายเธออาจมาค้างเติ่งที่เหมือง หรือบางทีหมดโอกาสถึงมือผม?!

"ไป...โยเดีย...อย่ามัวตะลึง ทะเลสวยมองนาน ๆ เดี๋ยวก็เบื่อ ไม่เหมือนผู้หญิง กินของอร่อยกันดีกว่า"

ล่ามนำพวกเราไปที่บ้านชาวประมงปลูกเหมือนกระต๊อบหรือกระท่อมใหญ่ติดพื้น ด้านหน้าโล่ง มีโต๊ะไม้โย้เย้อยู่ 3 - 4 ตัว เก้าอี้ก็สภาพพอกัน ตะโกนส่งภาษาพักเดียว เจ้าของบ้านผู้หญิงวัยกลางคน ก็เดินยิ้มแฉ่งออกมารับข้าวของไปจัดการตามสั่ง

"วันจันทร์ไม่มีคน กองกำลังเรายึดร้านนี้เรียบร้อย ทุกอย่างอยู่ในความควบคุม ฮ่า ฮ่า"

เณรเจ้าปัญหาฝอยฟุ้งหัวร่อหน้าระรื่น เดินเข้าด้านในร้าน สักพักก็ออกมาพร้อมเบียร์พม่า 3 ขวด รสชาติไม่เหมือนกันมีทั้งแรงกับอ่อนยวบยาบ ผมดื่มตามธรรมเนียม เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม

เรากิน ดื่ม คุย สรวลเสเฮฮาไม่ยั้งมีความสุขเต็มที่ ขาดแค่ 'นารี' เคลียเคล้า แต่ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ ได้อยู่ร่วมกันกับผู้คนที่เกือบเหมือนกับผมจริง ๆ ในอดีตแค่ปีกว่า ๆ ที่ผ่านมา ทำให้ผมรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน เป็นส่วนหนึ่งของคนที่ร่วมโต๊ะ ถึงจะพูดกันคนละภาษา แต่ภาษากายกับการแสดงออกของมิตรจิตมิตรใจ เกือบจะเป็นภาษาเดียวกัน

นั่นคือภาษาของไอ้เณรที่ถูกหล่อหลอมด้วยจิตวิญญาณนักสู้ ระเบียบวินัยและเครื่องแบบที่สวมใส่ กิริยาท่าทางห้าวหาญไม่ดัดจริตเสแสร้ง

ส่วนใหญ่หนุ่ม ๆ คุยกันแต่เรื่องการชกเมื่อวาน...

"ถามจริงโยเดีย..ห้ามโกหกนะ ตอนโดนต่อยนับเป็นไงบ้าง ผมหัวใจเกือบวาย"...เณรที่มากับเราถามโดนใจทุกคนบนโต๊ะ

"ถ้าโดนเต็มปลายคาง เสร็จมันแน่ หมัดมันหนักใช้ได้ ผมลืมคิดเรื่องการใช้หัวเป็นอาวุธ มัวแต่พะวงเรื่องห้ามเตะถีบ ทำให้พลาดการป้องกันตัวไปชั่วขณะ"

ผมตอบตามจริง เพื่อนเณรหนุ่มน้อยอีกคน ชูแก้วเบียร์ขอชนกับผม...

"พรุ่งนี้เสียดายจังไม่ได้เรียนมวยกับโยเดีย...ผมถึงรอบไปออกลาดตระเวณ"!!!

-------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

นิมนต์ครับ

 

วันที่ ๒๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันอาทิตย์ แรม ๑๐ ค่ำ เดือน ๔ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

น้องปรายฯคงอ่านเรื่องจบแล้วทัก
พอดีผมปวดตาต้องพัก มารับทัก
หลังมื้อเที่ยงอาทิตย์

 

หลวงพ่อรับบาตรยามเช้า
วันหยุดถนนโล่งสบายตา
ร่วมอนุโมทนาบุญสบายใจ

 

ชมเวลาเคาะของน้องโต้ดแล้วต้องอมยิ้ม เล่นมาในยามนกฮูกกำลังร่าเริง ส่วนอดีตนกเค้าอย่างผมสลบหลับผล็อยไปแล้ว

พระวัดเกษไชโย 9 ชั้น วัดสระเกษ อ่างทอง ผลงานยอดเยี่ยมของ หลวงพ่อโต๊ะ สุวัณโณ เนื้อหาวัดเกษฯของแท้เต็มองค์ ยืนยันว่าเป็นครูดูของแท้ถึงยุคของวัดเกษฯได้แน่

วันนี้จะนำ องค์แทนเนื้อพระสมเด็จโต ลงให้ร่วมบุญบูชาครบทั้งเนื้อผสม"วัดระฆัง" กับเนื้อผสม "บางขุนพรหม" จะเป็นพระสมเด็จวัดไหน หลวงพ่อ-หลวงปู่ใด ก็เชิญรอรับชมกันได้ รับประกัน ไม่มีคำว่าผิดหวัง ไม่ต้องซื้อหาก็มิเป็นไร อยากให้สมาชิกเราได้ความรู้เนื้อแท้ ไม่ใช่เขียนเพื่อขายพระลวงโลกมีแต่นิยายนิทานที่เสกสรรปั้นแต่งขึ้นมา หาความจริงไม่มีสักกระผีก เป็นนักเล่นพระยุคหลังๆที่บังเอิญแต่งนิยายขายพระแล้วประสบความสำเร็จ เหมือน "สามล้อถูกหวย" ก็เลยได้ใจ หาพระมาแต่งนิยายขายไปเรื่อยรุ่ม

ความรู้ของเนื้อพระสมเด็จโดยผ่านการดูจากพระสมเด็จต่างวัดแต่ทันยุคเหล่านี้ เป็นสิ่งที่นักเล่นพระสะสมพระรุ่นเก่า ยุคที่ยังมีกล้องบุโรทั่งใช้ หรือบางทีดูพระตาเปล่าเขาเล่นสืบสานกันมา เป็นวิชาของจริงที่ไม่มีพุทธพาณิชย์แอบอิง ดังนั้นพระที่เล่นและสะสมเหล่านั้น ย่อมเป็นของมีคุณค่าทั้งสิ้น เพียงแต่คุณค่าเมื่ออดีตบางอย่าง เอามาแต่งนิยายขาย
ในปัจจุบันไม่ได้ คนเล่นพระสมองใสมันจึงพลิกแพลง เอาของห่วยๆทำเทียมเลียนแบบมากลายเป็น "ของจริง" ไปเสียมากต่อมากในยุคนี้

โมทนาน้องโต๊ด จัดส่งองค์งามระดับแชมป์โลก ไม่มีชำรุด หักซ่อมตบแต่งเข้าบ้านพรุ่งนี้ หรือจะให้ส่งที่สนง.อย่างเคยก็แจ้งหลังไมค์อีกสักทีได้ครับ

 

ย้อนอดีต 135 ปี"หลวงปู่โต๊ะ"
พระสมเด็จโพธิ์แปด-ปี2468
===============

วันนี้ 27 มีนาคม เมื่อปี 2430 เป็นวาระวันเกิด หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี หากนับเวลาถึงวันปัจจุบันก็ล่วงเลยมา 135 ปี(เลขสวย) พอดิบพอดี!

วาระอริยสงฆ์ผู้ทรงคุณประเสริฐทั้งของแผ่นดิน ชาติ พระศาสนา พระมหากษัตริย์อย่างหลวงปู่ เราคงไม่ต้องกล่าวอื่นใด เนื่องจากภูมิธรรมคุณงามความดีของเราต่ำต้อยกว่ามาก ขอเพียงรำลึกถึงพระบารมี พระมหาเมตตาของหลวงปู่ ก็เป็นสิ่งประเสริฐสำหรับชีวิตแล้ว

นำพระ หลวงปู่ มาให้ชมกันเป็นความสำราญเพลินตา เพลินใจ กันดีกว่า ด้วยพระสมเด็จ 13 พิมพ์แรกที่หลวงปู่สร้างจากผงพุทธคุณสุดยอดเยี่ยมชนิดที่ หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ ขอร้องให้เก็บผงไว้บ้าง อย่าทำพระแจกเสียหมด เผื่อวัดปากน้ำจะได้เอาไปผสมสร้างพระ

พระสมเด็จ 13 พิมพ์แรกของหลวงปู่ สร้างในปี 2468 อย่างที่ทุกคนรู้กันดี...เชิญชม "พระสมเด็จพิมพ์โพธิ์ 8" กับการบรรยายด้วยวิธี "ภาพเล่าเรื่อง" ไม่น่าเบื่อหน่ายได้เลย...

โพธิ์ 8 อันสุดสวยเนื้อขาวสะอ้านผ่านการแช่น้ำมนต์น้อย คราบน้ำมนต์ติดด้านหลังมากกว่า พระเนื้อขาวจะเล่นง่ายกว่าเนื้อเหลืองฉ่ำๆ เราสามารถเห็นผงกับเนื้อสีขาวชัดเจน องค์นี้แก่ปูนเล็กน้อย แต่พิมพ์เป๊ะทั้งซุ้มและองค์พระ จะไล่ให้ชมไปทีละภาพ

ด้านหลังปรากฏรอยนิ้วมือกดเนื้อพระยุบลงไป และรอยนิ้วมือที่ติดค่อนข้างชัด พระติดรอยนิ้วมือเนื้อหาเก่าเช่นนี้โอกาสที่จะโดนของเก๊มีน้อยมาก

ชม-รอยนิ้วมือกดยุบอีกภาพ เดี๋ยวนำไปเทียบกับ"องค์ดารา"ในหนังสือเก่าแก่ที่จัดทำยุคแรกๆของหลวงปู่อีกที

คราบน้ำมนต์กับรอยเนื้อผงที่ผงหรือเนื้อองค์อื่นหลุดมาติดแน่นในการแช่น้ำมนต์องค์พระทับถมกันมากๆ คราบเหล่านี้ติดแน่นล้างเฉยๆไม่ออก นอกจากเซาะหรือแซะออกให้เสียของ

เทียบเนื้อเทียบพิมพ์กับองค์ดาราในหนังสือหลวงปู่ปกแดงเมื่อกว่า 30 ปีที่แล้ว จัดทำโดย 2 เจ้าสัว ซึ่งนำมาเป็นตัวอย่างบ่อยครั้ง คราวนี้ก็ต้องขออนุญาตต่อดวงวิญญาณทั้ง 2 ท่านนำมาเป็น 'วิทยาทาน' เพื่อเผยแพร่บารมีหลวงปู่อีกรอบ

เทียบด้านหลัง ปรากฏการกดรอยนิ้วมือรอยเดียวกันเปี้ยบอาจเป็นองค์ที่สร้างต่อเนื่องกัน องค์ดารานี้ก็แกร่ง'แก่ปูน'เห็นชัดเจน

ชมองค์อื่นๆในหนังสือบ้าง สภาพแก่ผงกับแช่น้ำมนต์ไม่นานหรือแช่น้อยตามที่หนังสือบรรยาย มีคราบน้ำมนต์ติดประปรายด้านล่างขวามือเรา

อีกหนึ่งองค์หรืออีกหนึ่งสภาพ

องค์นี้แช่น้ำมนต์นานหรือแช่มาก คราบน้ำมนต์ติดผนึกหน้าหลังอร่อยเหาะ!

พระสมเด็จปรกโพธิ์ 8 ขีด หรือเรียกสั้นๆว่า "โพธิ์แปด" เป็นหนึ่งในชุด 13 พิมพ์แรกที่ปัจจุบันหายากมากกก... เป็นพระทรงอานุภาพทางด้านคุ้มครองป้องกัน เสมือนร่มโพธิ์ร่มไทรให้อยู่เย็นเป็นสุข ขอบารมี หลวงปู่โต๊ะ เมตตาแผ่พลังปกป้องสมาชิกทุกท่านเนื่องในวาระวันคล้ายวันเกิดเมื่อ 135 ปีที่ผ่านมา

โชคดี โชคลาภ เงินไหลนอง ทองไหลมา ทุกคนทุกท่านทั้งชายหญิงไม่เลือกเพศวัยครับ!!!

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน