ร่องรอยแห่ง จิตพระอริยะเจ้า ที่เราจะต้องฝึกตาม จะต้องรู้ จะต้องมีในใจ

พระศาสนาต่างๆ ที่มีอยู่ในโลกนี้
ทุกศาสนา และ ความเชื่อต่างๆ เหล่านั้น
ก็คือ พระพุทธศาสนา ด้านที่เป็น มิฏฉาทิฏฐิ นั่นเอง
หากพวกเค้าเจริญบารมีให้มากพอ และมี สัมมาทิฏฐิตรง
พวกเค้าก็จะบรรลุเป็น พระพุทธะ ได้สักวันหนึ่งข้างหน้าโน้น
ไม่มีแบ่งแยกว่า เป็น ศาสนาไหน แต่ถูกแบ่งแยกว่า
เราทำหน้าอะไร เราก็จะเล่นไปตามหน้าที่นั้นให้มันจบ
นี่ก็เรียกว่า สัมมาทิฏฐิประเภทหนึ่ง ได้เหมือนกัน

 

พระอาจารย์ตักม๊อ ตั้งใจจะสอนสติ ให้ พระจีนอยู่กับจิตปัจจุบัน
โดยการสอนด้วย การออกท่าทางแบบหลวงพ่อเทียน
แต่ พระรุ่นหลังไปเข้าใจผิดว่า ท่านสอนพระให้เตะต่อย
ความจริงท่านต้องการจะสอน พระให้มีสติอยู่กับท่านั้นๆ
เช่น ยืนยกมือ ก็ให้มีสติอยู่ในการยืนและยกมือ
จึงจะพิจารณาพระไตรลักษณ์ได้ หากทำได้เช่นนี้
แม้แต่การรำไทเก๊ก หากฝึกสติปัจจุบัน รวมไปด้วย
แล้วพิจารณาถึงความไม่เที่ยงในท่ารำต่อเนื่องไป
ผู้ที่ฝึกท่ารำ ก็อาจจะบรรลุธรรมได้วันหนึ่งข้างหน้า
นี่จึงเรียก สภาวะธรรมหนึ่งๆ

 

หากท่านอยากจะ สร้างบารมีให้เต็ม
ไม่ต้อง ถือบาตร หรือ แบกกรด ไปที่โน่นที่นี่ให้วุ่นวาย
เรื่มจาก โปรดคนรอบๆ ตัวของท่านเสียก่อน
เช่น พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ เพื่อนฝูง
ท่านสอนเค้าแล้วหรือยัง สอนแล้วสอนอีก
พยายามแล้วพยายามอีกหรือไม่
เริ่มบารมีจากคนข้างกายเสียก่อน
หาก จิตคิดทำเพื่อคนหมู่มาก
มันก็จะเป็น มหาบารมี ไปในตัว
ถ้าหากว่า คนรอบข้างที่ท่านรู้จักนิสัยเค้าดี
ท่านยังโปรดเค้าไม่ได้ แล้วจะไปหวัง โปรดคนหมู่มาก
ที่มีนิสัยไม่เหมือนกัน มีมานะทิฏฐิไม่เท่ากัน ได้อย่างไร
นี่ก็จะเรียกว่า สัมมาทิฏฐิ ประเภทหนึ่ง

 

อยู่กะตัวเองยันตายยังสอนตัวเองไม่ได้
อยู่พ่อแม่ตั้งแต่เกิดยังสอนไม่ได้
อยู่กะญาติพี่น้องตั้งแต่เด็กยังสอนไม่ได้
แต่จะสอนคนพึ่งเจอหน้ากันได้555มุขนี้ได้55

 

ถ้า พระ พัฒนาวัด ให้เป็น วัดเพื่อชุมชม และ ชาวบ้านข้างวัดของตนเอง
ทุกวัดในประเทศไทย ต่างช่วยกันทำคนละไม้คนละมือ
เราก็จะสามารถสร้างสังคมแห่ง ยุคศิวิไลย์ ได้อย่างแท้จริงแน่นอน

 

ขี้แพ้ คิดแบบคนขี้แพ้ ก็จะเป็นไอ้ขี้แพ้ แพ้ตัวเองก็ไม่น่าจะชนะอะไรและไม่ควรไปแข่งอะไร ดังนั้นต้องชนะตนเองก่อน มันควรจะมีสักอย่างที่เราชนะตัวเองได้ ห้ามตนเองได้ จนไปถึงชนะตัวเองแล้วได้อะไร ถ้าเอาโลกธรรม ก็ได้ตามนั้นถ้าเอาเหนือกว่านั้นก็จะได้ตามนั้น สอนคนอื่นได้ก็ต้องสอนตัวเองไปด้วย ยิ่งถ้าตนเองผ่านมันไปได้แล้ว ยิ่งให้มีแรงได้ลุยต่อ ที่ลุยต่อไม่ได้เพราะแพ้อยู่ คนแรกที่แพ้คือตนเอง ไม่ใช่คนอื่น ว่าไหม มุกนี้ดีนะน่าเก็บไว้ใช้

 

คนโชคดีหรือวาสนาดีก็จะมีคนคอยสอนคอยอบรมแต่ว่า คนโชคดีหรือวาสนาดีบางคนก็ไม่ได้รอให้ใครมาสอนให้ใครมาอบรม เขาสอนตนเองได้อบรมตนเองได้ ที่เหลือที่ไม่เอ่ยถึง ไม่ใช่ไม่ดีแต่ว่าต้องสั่งสมและเรียนรู้หากไม่แล้ว ก็จะกลายเป็นคนอาภัพ ไม่มีใครคบไม่มีใครเอา ให้ชีวิตลอยไปเหมือนจอกแหน

 

ผมรู้ตัวนะผมเป็นคนฉลาด

จรรยามารยาทเรียบร้อยน่ารัก
ใครๆกะอยากได้ลูกศิษย์แบบนี้้้้้
แต่เคยมีคนบอกผมว่ายื่นฝางให้คนจะจมน้ำ
มีค่ากว่ายื่นซุงให้คนบนเรือ

 

ไม่อาจเอื้อม ไม่ต้องคาดหวังหรอก เป็นแต่ธรรมทาน มีคนอื่นอีกมากที่เป็นแบบนี้ เผื่อเขาผ่านมาเห็นจะได้เป็นแรงใจให้เขาสู้ เว้นเสียว่าเขาชอบดูละคร ก็ปล่อยเขาไป เพราะพูดไปถือเป็นเคสมี่พึงเรียนรู้ว่า เพราะอะไร ทำไมถึงเป็น ก็เท่านั้น ที่เหลือมันสุดแล้วแต่ตัวเขา ไม่อาจเอื้อม ไม่อาจเอื้อม วางไว้ที่เดิมแหละดีแล้ว ก้อนหินบางก้อนแบกไปมันก็ยิ่งทำให้หนัก ยิ่งทำให้เดินไปลำบากและล้าช้า ไม่ช้าสักวันคงมีผู้มีพลังมาแบกและพาไป555 ก้อนหิน จะพาไปเพื่อ?

 

ความเท่ห์

 

เท่ห์แต่กินไม่ได้ 555 มุกนี้ยังใช้ได้ 555

 

มันกะเท่ห์จริงๆนะ
หัวใจทำด้วยอะไร

 

บางครั้ง การที่เราปฏิบัติไปสักพักหนึ่ง รู้เห็นได้ตามความเป็นจริงแล้ว
แต่มันยิ่งปฏิบัติเท่าไหร่ ก็ยังไปต่อไม่ได้สักที
อาจจะเป็นเพราะว่า เรามีกิจที่จะต้องสั่งสอน ญาติพี่น้อง และ คนรอบข้าง
เพราะคนเหล่านั้น เคยได้เป็น ครูบา อาจารย์ กันมาก่อน
ชาตินี้เค้าตามเรามาเพื่อที่จะมาสร้างบารมีต่อ
หรือ เพื่อที่จะบรรลุธรรมตามเราไปด้วย
ไม่อย่างนั้น พวกเค้าเหล่านั้น จะไม่มาเกิดข้างๆ เราเด็ดขาด

 

บางครั้ง เราก็จำเป็นจะต้อง ฝึกให้เค้าเป็นสัมมาทิฏฐิ เสียก่อน
ก็แค่แนะนำว่า สิ่งนี้ควรทำ สิ่งนี้ไม่ควรทำ
เค้าทำได้หรือทำไม่ได้ มันก็เป็น วาสนาส่วนตัวของเค้า
แต่ตัวเราจะต้องให้โอกาสเค้าเสียก่อน ใน ฐานะคนสนิทกัน
แล้ว บารมีของเราก็จะเพิ่มขึ้น หรือ เต็มเร็วได้อย่างง่ายดาย
จะเป็น ฝึกเค้าเพื่อฝึกเราไปตัว เพราะเราก็จะต้อง ดูจิต ของเราไปด้วย
พอเราทำเต็มที่แล้ว เราก็ต้องปล่อยวางเหมือนกัน
เราจึงจะหมดหน้าที่ปล่อยวางได้อย่าง พระอริยะเจ้า

แต่ไม่ใช่ว่า ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
จ้องแต่จะปล่อยวางอยู่ท่าเดียว