นั่งสมาธิเหมือนจะเข้าถึงณานได้แต่ก็เด้งออก

ลุง ดูด้วย ว่าห้องนี้ห้องอะไร เขาคุยอะไร
ไม่ใช่เอาแต่เพ้อ ย้ำคิดย้ำทำไปเรื่อยนะลุง

 

ท่านหมายถึงเขาคุยแบบหาเรื่องกันนะเหรอ

ตั้งแต่หน้าแรกเราเห็นคำแนะนำที่มีให้เจ้าของกระทู้ไม่กี่โพสต์เอง

ท่านนั้นแหละไม่รู้เรื่องอะไร

 

ท่านก็เที่ยวตามหาครูบาอาจารย์มาตลอดหลายปีนะท่านปวี สภาวะธรรมที่ท่านติดอยู่ไปต่อไม่เป็นละ

น่าเสียดายที่ท่านเผลอไปปรามาสคนมากมาย เห็นไม่ตรงกับจริตตนเองก็เอาแล้ว อดนินทาไม่ได้แล้ว

เขาเรียกว่า "ปากพาจน"

 

เพราะอาศัย มิจฉาทิฏฐิเป็น ปัจจัย เกิดเรียนรู้

พอเมื่อ มารู้ทุกข์ จึงรู้สัมมา สัมมาตามเป็นจริง

จึงระลึกของการกระทำของความประมาท

อนัตตา


การกระทำความประมาท ไม่มีใครบอกหรือสั่งสอนได้ มีแต่ ตรัสรู้ชอบโดยพระองศ์เอง

 

เราขอเตือนท่านอีกครั้งนะท่านปวี หยุดปรามาสคนอื่นได้แล้ว หลายปีที่ผ่านมาท่านปรามาสคนในเวปนี้มากมาย ท่านไม่รู้ใครเป็นใคร

เราจะบอกให้รู้ไว้ บุคคลที่ทุกคนตามหาและรอคอยในเวปนี้มีทั้งของจริงและไม่จริง ที่สำคัญท่านได้เผลอปรามาสเขามาแล้ว กลับไปทบทวนความผิดตนเองเสีย

 

เนี่ยะ อาการประสาทหลอนจากยาบ้า
ไอ้ที่เขาฟัดกัน กุจะไปดูทำไมวะ กุก้อดูที่เขาตอบและแย้งที่ดูเป็นเหตุเป็นผลสิวะ เนี่ยะเขาเรียกสู่รู้ สาระแนหน้างานตลอด แล้วสรุปตามสมองควายๆ

อีกอย่างเรื่อง เรื่องหาครูอาจารย์ สภาวะติดหล่ม ชอบปรามาส ขาดสติขนาดเขียนว่าพระปัจเจกมาสอนและข่มขืนมึงจนเสปิม์แตก คงจะมึงแล้วแหล่ะ ฝึกเอง มโนเอง ยานขึ้นเอง บรรลุนิพพานเอง แต่ทั้งหมดทั้งมวล ก็อาการประสาทหลอนข้างเคียงจากยาบ้า จะให้ดีลุงก็ไปพุทโธรัวๆ เองเรย แบบที่ชอบไปก๊อบคำคนโน้น คนนี้ แล้วตั้งตัวเป็นอริยะ

วันๆ เข้าเว็บมาไม่มีห่านไรหรอก นอกจากเพ้อเพราะยาบ้ามันทำลายสมอง จนไม่มีใครเขาคุยด้วย นอกจากคู่จิ้น อา-จมสายเหลือง เนี่ยะแหล่ะเขาเรียก ปากพาจนของจริง

 

สันดานแก้ยาก คงต้องปล่อยเลยตามเลย

จบ..

 

หลายปีที่ผ่านมา กุปรามาสใครมากมาย ?55
กุว่ามึงหุบปากมึงไว้เหอะเนอะ แล้วไปคุยกะคุ่จิ้นสายเหลืองมึง นั่นแหล่ะ เผื่อมันจะช่วยบำบัดอาการจิตเวทมึงได้มั่ง

 

ก้อคงประมาณนั้นแหล่ะ แก้ยังไงก็ไม่หาย หลอนไม่เลิกลา

 

บุคคลผู้ไม่เพ่งโทษตนเอง ก็ยากจะถึงความพ้นทุกข์ได้

ท่านทั้งหลายก็ดูไว้เป็นตัวอย่างก็แล้วกัน..

 

สัตว์โลกที่มันกลัวความผิดที่ตนได้กระทำ มันจะปิดบังความผิดตนเอง ด้วยโทสะบ้าง ด้วยอุเบกขาบ้าง

มันจะไม่สำนึกในความผิดตน


นี้แหละสัตว์โลก นี้แหละตัวตัณหา..

 

เรื่องของเรื่องคือจินตนาการมันถูกทำลายไง
ไอ้โพสแอ๊บหล่อคุณมึง แล้วย้อนแย้งในตัวเองเนี่ยะ มีให้เห็นจนเบื่อ เช่น อยู่ห้องนี้หมอบกระดิกหางใส่แบบนอบน้อม แต่ห้องภัยเขียนว่าจะด่าให้ ใครมีฤทธิ์จะปราบให้หมด อภืญญาส้มเน่าหล่นใส่อ่ะหรอ เนี่ยะแหล่ะโทษของการเพ่งโทษคนอื่น มันมาถึงตัวลุงแล้ว

 

อย่าประมาทในบาปกรรมเพียงน้อยนิด

อย่าประมาทความดีเพียงเล็กน้อย..

 

การเดินจิตมรรคจิตมันไม่ได้ยุ่งยากหรือน่ากลัวอะไรเลย

ฝั่งนิพพานไม่ได้ไกลจากปลายจมูกเลย



สัมมาทิฏฐิ เป็นบาทฐาน

 

เราไม่เคยหมอบให้ใครคนไหน..

ในห้องโซนอภิญญานี้ก็มีนะ โดยเฉพาะกระทู้นี้แหละ เราเพิ่งบอกไปเมื่อวันก่อนนี้เอง..

 

เว็บนี้ก็มีทั้ง ช/ญ ทุกที่นั้นหละ
ไปเอาตรรกะอะไรมาว่าหมวดนี้หมวด ช หมวดนั้นฝั่ง ญ

โดยส่วนตัวปลีกตัวออกมาจากกระทู้ที่เคยไปแจมความเห็นในจักรวานคู่ขนาน
เพราะ เหตุแห่งกระทู้นี้ เลยวิปปยุตธรรมออกมา

https://palungjit.org/threads/มหาสุทัสสนสูตร-พระอาจารย์คึกฤทธิ์-โสตถิผโล.648924/

และการที่มากระแนะกระแหนเราในส่วนสำนวนนี้

ฝั่งโน้นสุภาพสตรีเยอะด้วยสิ ไหนบอกชอบอยู่ป่า (ฮา)

โดยส่วนตัวเรายอมรับว่าเรา ก็ยังชอบผู้หญิงอยู่นี้หละ
ตัณหา ราคะ เราก็ยังไม่ขาดสะบั้น แต่มันก็ไม่ใช่ว่าเราจะพูดคุยกับใคร
แล้วเราก็หน้าม้อมันไปทั่วนะ

หลอนมากนักระวังจะไปเป็น วิปลาส นะ อิอิ

 

มันสลับขั้วกันมากกว่า ที่ว่าผู้อื่นมาเพ่งโทษน้ำดำหนะ

เพราะสภาพน้ำดำหนะเห็นสิ่งที่เป็นคุณที่เข้ามากลับกลายเป็นโทษเสียมากกว่านะ

มันถึงได้เริ่มออกอาการเพี้ยนๆอยู่นี้ไง อิอิ

 

ที่ว่าอาจารย์ธรรมชาติเข้ากันไม่ได้กับธรรมหลวงตา
นี้ก็คิดเองเออเองทั้งนั้น

กีดขวางธรรมผู้อื่นที่เข้ากันได้ ให้กลายไปเป็นสิ่งที่เข้ากันไม่ได้
นั้น ย่อมได้ผลออกมาเป็นโทษ โดยถ่ายเดียว

 

เขาให้เหลือกิเลส ราคะ ตัณหา ไว้ทำงาน ทำหน้าที่

กิเลสราคะตัณหามีอยู่แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่..