ทำไมจึงเรียกว่าอารมณ์ญาณ

ทำไมจึงเรียกว่าอารมณ์ญาณ ใช่เพราะอารมร์ปรุงร่วมกับญาณรึเปล่า

 

อารมณ์ เปนภาษา บาลี แปลว่า object

เปน ภาษา อธิบายแบบ อธิบาย
ไวายากรณ์หรือ gramma of bali

ใช้บ่งบอก ความเปน กรรม
ของประโยคเหมือน แกรมแมร์
อังกฤษ ประทาน+กริยา+อารมณ์

พูดตามภาษาอภิธรรมไทยว่า สิ่งที่ถูกรู้


คนไทย รับคำว่า อารมณ์มาใช้ แล้ว
เพี้ยนไปตาม เด็กแนวในแต่ละยุค
แต่ละสมัย จนกระทั่ง คนไทยส่วน
ใหญ่ แปลคำว่า อารมณ์คือ mood

ฉัน(รู้)อารมณ์ไม่ดี กลายเปน i'm in
bad mood

แต่ถ้า แปลตามรากศัพทเดิม จะเปน

สิ่งเปนอกุสลถูกจับได้โดยฉัน เปน
ธรรมานุปัสสนา


อารมณ์ญาน ความหมายตาม ธรรม
คือ " จับได้ไบ่ทันว่า ญาน เปนเพียง
สิ่งเกิดดับ " เกิดขึ้นเพราะเหต ดับ
ไปเพราะเหตุดับ ฌาณดับ นั่นเอง

เดี๋ยวเข้า เดี๋ยวออก เดี๋ยวรู้นั่น รู้นี้
ฌาณไม่เต็มที่ ก้ส่งเดก เปนธรรมดา

เหนอยู่แบบนี้ จน เจโตสมาธิ ที่เปน
หนทางประชุมกันเปนญาน ตามเจ
โตสมาธินั้นๆ แสดง ความเปน
กาย(ประชุม) คตา สติอาสัยระลึก
ความดับ

รวมเรียกว่า กายคตาสติ

 

แล้วอาไรคับที่มันไม่ดับ ญาณดับแต่อันนี้ไม่ดับ

 

+++ เป็น "หัวข้อกระทู้" ที่ตั้งขึ้นมาแบบ "ผิด ๆ"
+++ เป็น "คำถาม" แบบ "ผิด ๆ"

+++ "ญาณ (ยาน)" ไม่ใช่อารมณ์ และ "ไม่มีอารมณ์"
+++ "ฌาน (ชาน)" เป็นอารมณ์ และ "เป็น" ไปตามอารมณ์

+++ ควร "ใช้ภาษา ให้ถูกต้อง" เสียก่อน นะครับ

 

ต้อง ตั้งจิตให้ตรง

เรียนธรรมะ เพื่อ มุ่งออกจาก สังวารวัฏ

ถ้า เรียนเพื่อ รู้ตามๆกันไป

ภาษาธรรม จะฟังแล้วแปร่งหู

แต่ถ้า มุ่งออกจากสังสารวัฏ

จะ สดับแบบแปร่งหู แต่ทว่า ขอพิสูจน์

นะ

พร้อมยัง ....แถววววว ตรง

ในทางธรรม "สรรพเพ ธรรมา อนัตตา"

อะไรที่ ค้าง ...... จขกท ต้อง กำหนด
ดู ฉันทะ ก่อน ....

พอใจ สภาวะที่ปรากฏ นั้นหรือเปล่า
สิ่งที่ดับไปแล้ว แต่ "เพลินในความ
พอใจ" เหน ตนใส่ใจ ชอบธรรมะ
ตัว ฉันทะ จะ อาสัย สัญญาวิปลาส
(ไม่ได้แปลว่าบ้า นะ แปลตามธรรม
ว่า .สัญญาไม่เที่ยง กับเหนว่าเที่ยง)

ถ้าไม่มช่ ฉันทะ ก้เหลือ สัญญาหมาย
จะเปนเพียวๆ หรือ สัญญาวิปลาส

เหนตัวไหน ก้ กำหนดรู้ตัวนั้น

ถ้ายังเหนว่า ต้องเที่ยง สำหรับฉาน
ก้จะเลิกคุยธรรมมะ เพราะ จขกท
ตั้งจิตไม่ตรง ไม่ได้ปฏิบัติเพื่อออก
จากสังสารวัฏ

เอาเท่านี้ก่อน

หากกำหนดรู้ได้ แค่นี้ก้ บรรลุธรรม

เรียนจาก สิ่งที่ผิด ก้ บรรลุได้

เพราะ ธรรมะ เปนเรื่อง วิมุตติ

ไม่มีอะไรขวางได้

เว้นเจ้าตัว พอใจ ฉันทะเผลอ
เพลิน หรือ สัญญาเสีย ..ตั้งจิตไม่ตรง

 

ค่อยๆ เรียนไปนะ อย่า ซีเรียส ภาษา

ต่อให้พูดว่า

มันมีสภาวะ ยิ ยิบ หนุบๆ หนับๆ

ล้วนเอามากำหนดรู้ ไตรลักษณ์
ได้หมดแหละ


แม้นแต่ มีสภาวะอะไรก้ไม่รู้

เอา สภาวะไม่รู้ มาตามรู้ ความ
ไม่เที่ยงได้เช่นกัน

ถ้าไปเหนว่า เที่ยง ....ก้กลับไป
ตั้งจิตให้ตรง

ความ ไม่ประมาท จะอุปาการะ
เข้ามาเอง

ธรรมะ จึงพ้น ภาษา ยาก ง่าย

อยู่ที่ ปฏิบัติ ปรารภความเพียร

หากมี ก้ พยากรณ์นิพพาน
ได้ สบายๆ ไม่เครียด ไม่แช่ง

 

ดูแล้วยังไม่มีปัญญาหรอกคับ แค่ดีหน่อยที่ตอนนี้ไม่เครียดแล้ว แต่บอกได้ตรงดีนะคับ

 

ขอบคุณคับ คราวหน้าจะพยายามหาภาษาให้ถุกขึ้นคับ

 

แล้วถ้าเครียดแต่ไม่ทุก พอจะพ้นๆบางป่ะคับ

 

กล่าวแบบนี้ ค่อยเหมือน บุคคล
ปรารภความเพียร เพื่อ ออกจากทุกข์

นักปฏิบัติที่ ภาวนาถูก จะ ยังคงเหน

ความเครียดมี และ ชัด

ต่างจาก พวก เอาโวหารนำหน้า
แล้ว พากันอุปทานหมู่ ว่า หันต์

นักปฏิบัจที่ชื่อว่า จบกิจ ท่าน
จะเหน ทุกขเท่านั้นที่เกิด ทุกข
เท่านั้นทีดับ ...

งง ไหม

ไม่ใช่ เครียดหาย ...มันจะมี
ของมันอยู่อย่างนั้นในส่วน
ของขันํ5 ....

การลงไปคว้า มาเปนตน ของตน

การยื่นไปฉวย การส่งจิตออก..
จะเปน อุปทานขันธ์

และ...

เหนแล้วใช่ว่า มันจะหายไป เพียง
แต่แทนที่จะไปดู เครียด

ก้เอา สภาว ฉวยเข้า หรือ ส่งออก
มาดูแทน. ( ภาษาบาลี คือ เอามา
เปน อารมณ์ญาน )

ทีนี้ จขกท อย่าไป เออะ อะ หา
สิ่งใดว่า เที่ยง

มันเปน อาการ สักกายทิฏฐิสังโยชน์

ของจริง นิ่งเปนใบ้

เหน " สรรพเพ ธรรมาอนัตตา " เปน ญาน
ที่ถูกกำหนดรู้ แม้นนี้ ก้เกิดดับ

เพียงแค่นี้ ก้ พยากรณ์ การพ้นทุกข์ได้

ไม่ต้อง ควานหา ผล มารองรับว่า เที่ยง


อุปมา เปลวไฟดับไป เราจะไม่ไปชี้
เปลวไฟอยู่ไหน เปนอะไร .....
และ จะไม่ลังเลย้อนกลับไป จุด
ฉวยเครียด ฉวยอุปทานขันธ์
มา จุดใหม่ กลัวหาย

 

" จิตที่แล่นไปตามอตีตารมณ์
ตกไปข้างฝ่ายฟุ้งซ่าน ย่อม
เป็นอันตรายแก่สมาธิ

จิตที่ปรารถนาอนาคตารมณ์
ถึงความฟุ้งซ่าน ย่อมเป็นอัน
ตรายแก่สมาธิ

จิตที่หดหู่ ตกไปข้างฝ่ายเกียจ
คร้าน ย่อมเป็นอันตรายแก่สมาธิ

จิตที่ถือจัด ตกไปข้างฝ่ายฟุ้งซ่าน
ย่อมเป็นอันตรายแก่สมาธิ

จิตที่รู้เกินไป ตกไปข้างฝ่ายความ
กำหนัด ย่อมเป็นอันตรายแก่สมาธิ

จิตที่ไม่รู้ ตกไปข้างฝ่ายพยาบาท
ย่อมเป็นอันตรายแก่สมาธิ ฯ "

คดย่อธรรมบท ให้ จขกท ปฏิบัติ
เหน เครียด ด้วยอาการอย่างไร

ลอง พิสูจน์ รู้ญาณ นั้นๆ เปน...
....อารมณ์...(สิ่งถูกรู้ว่าเกิดดับ)

 

ที่ต้องเรียกว่า อารมณ์ญาน ก็เพราะว่า
เมื่อจะฝึกเข้าญานแบบไหน
ก็จะต้องรู้จัก อารมณ์ของญานนั้นด้วย เช่น
อารมณ์ญานของกสินไฟ ก็คือ ความรู้สึกร้อนๆ
อารมณ์ญานของกสินน้ำ ก็คือ ความรู้สึกเปียกๆชุ่มๆ
อารมณ์ญานของกสินดิน ก็คือ หนึบๆแข็งๆ
อารมณ์ญานของกสินลม ก็คือ ลมพัดเย็นๆ
อารมณ์ญานของกสินอากาส ก็คือ อากาสว่างๆ
อารมณ์ญานของอรูปญานขั้นอากาสัง ก็คือ
อากาสที่แผ่ออกไปไม่สิ้นสุด

 

พอจะเห็นคำว่าของจริงนิ่งเป็นใบ้แล้วค้าบบบบบบ

 

ที่ยังมีสภาวะ เป็นเพราะมีสิ่งเจือปนอยู่ใช่รึเปล่าคับ

 

ยางก็คืออารมณ์ญานที่เรานั่งสมาธิส่วนอารมณ์การปล่อยตัวจากการนั่งสมาธิแล้วนั้นก็คืออารมณ์หรือลมหายใจที่เราหายใจออกมาหรือต่อจากอารมณ์ที่เรานั่งสมาธิแล้วก็คือการนอนที่ตื่นจะกลับจากการนั่งสมาธิทำให้สมองเราปลอดโปร่งและทำให้เรามีสติในการใช้ชีวิตแต่ละวันอารมณ์
ญาณที่เค้าเรียกว่าอารมณ์ก็คือตอนเค้าญาณ
ส่วน อารมณ์ตอนออกญาณนั้นก็คือรมณ์หายใจ
เฉยๆ

 

ไป พินาให้ มากๆ เองนะ

ต้อง ภาวนามากๆ เห็นซ้ำๆ เปน
พหุลีกตา

เหน มีสภาวะ แต่ ถ้าไม่มอมแมม
สามารถลุกออกจาก สภาวะใดๆ
ได้เร็ว เรียกว่าตื่นตัว ชาคริยานุโยค

ทีนี้ ฟังเล่นๆ

แม้นจะ ลุกออกได้ เหนห่างๆ
เครียดมีอยู่ก้ดี ไม่มีอยู่ก้ดี แต่
มันเหมือนมีสภาวะ(เหมือน ยัง
คลุกเล่นกับมันยังฉวยมาเปนตน
ของตน หรือ ยังสำคัญว่า ตน
ต้องมี ต้องมีเปนตน)

อันนี้ ให้ยกเห็น การหิวอารมณ์
ก่อน

ส่วนการยังเข้าไปคลุก ไปฉวย ก้
ยกเหนเปน การเสวยอารมณ์

หรือ จิตมีปรกติส่งออก

พอยกเหน ค่อยพิจารณาว่า เปนวิบาก
เก่ามาให้ผล เปนอุปนิสัย เปนกรรม
เปนเรื่องเผ่าพันธ์ ทายาท รึเปล่า

หรือ เปน กรรมใหม่

ถ้าเปน กรรมใหม่ แล้ว เสวยอารมณ์
แม้นจะสามารถ กำหนดรู้ได้ จะถือ
ว่า โหลยโถ้ย

แต่ถ้าเปน วิบากเก่า เวทนาเก่า
หรือ อภิชชญา โทมนัสในการก่อนๆ
ปรากฏ(เพื่อ ดับ มอด) ก้จะเหนเลย
ว่า งานภาวนานั้นมี ทางจบ

จะมอมแมมหน่อยๆ มี แต่ไม่เอา
( แค่ สมควรแก่ธรรม มีประโยชน์แล้ว)

เว้นแต่จะมีฌาณ ถึงจะ สาวไป
เหนเหตุแล้วละได้แบบสะอาด
อีกนิด ( ไม่ใช่แก่น )

ลองดู

ถ้า เริ่มนิ่งเปนใบ้ จริงๆ ต้องลุยเอง

หากถาม ป๋ม ป๋ม จะพา พินาละเอียด
เกินความจำเปน

 

แล้วทำไงคับ ถึงจะไม่มีอารมณ์

 

......

 

" จิตที่ไม่รู้ ตกไปข้างฝ่ายพยาบาท
ย่อมเป็นอันตรายแก่สมาธิ ฯ "

 

ความอิ่มตัวของสมาธิไงครับ เมื่อนั่งไปนานๆอารมณ์ญาณย่อมเกิดขึ้น ต้องดูด้วยว่าอยู่ที่ณานขั้นไหน