เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

น่านแหละ เขาเรียกแค่เห็นเงาโฉบผ่าน ก็สะทกสะท้านทรวง-ฮ่า

 

รังสีอำมะหิตแผ่ซ่านไปถึงคนชื่อคล้าย อย่าเผลอดีดน้ำมันพรายเชียวนะ เดี๋ยวน้องณัฐวุฒิตามไปให้เลี้ยงดูจะยุ่งขิงอลหม่านหลายครัวเรือน-ฮ่า

 

ด้วยความยินดีน้องฤทธิ ว่าแล้วรังสีร้ายกาจของจริงก็โฉบผ่านพร้อมเสียงคำรามสยบมารว่า ยังไม่นอนอีกพรุ่งนี้ต้องเดินทาง ช่างทำตัวเหมือนเด็กๆ

รีบราตรีสวัสดิ์กันเพียงนี้ขอรับทุกท่าน

 

บ้านพี่ไม่มีน้ำมันพรายนะ มีแต่น้ำมันปาล์ม พอจะแทนได้มั้ย ...ปัดโธ่! จะโหดอะไรขนาดนั้นน้อ
เขาว่างแต่ช่วงนี้แหละ เดี๋ยวพอพี่วันลงพระมา เขาก็จะติดงานพอดี พอเขาเข้ามาดูอีกที พี่ก็เคาะได้ไปแล้ว

 

เรียนถามคุณอาไม่มีพระกรุพระปางลีลามาให้ชมบ้างหรือครับ

 

สวัสดีครับ จะอยู่หนใดก็ส่งกำลังใจถึงกันครับ เดินทางปลอดภัยทุกท่านนะครับ

 

สวัสดียามเช้าสัปดาห์สุดท้ายของเดือนพฤศจิกายนครับอาจารย์wanwiและFCทุกท่านครับ วันนี้อาเย็นนิด และไม่ได้เข้าอ่านหลายวัน ใกล้ปิดตัวเลยวุ่นวายมากๆเดียวมานั่งอ่านย้อนหลังเปิดดูเห็นอาจารย์จิ้มจึกหบายท่อน

 

28 พฤศจิกายน 2561
วันนี้เป็นวันครบรอบ 106 ปี ชาตกาลหลวงพ่อเกษม เขมโก อริยสงฆ์แห่งล้านนา
เมื่อประมาณปี 35-36 ผมได้มีโอกาสได้ไปกราบและถวายสังฆทานกับท่านด้วย แม้จะแค่เพียงครั้งเดียวในชิวิต แต่ก็ยังจำได้ไม่ลืม

น้อมกราบหลวงพ่อครับ

 

มาได้ทุกเมื่อ ชอบอะไรเป็นพิเศษบอกก่อนนะครับจะได้เตรียม

 

แหม๋คุณพัฒนา เหมือนรู้ใจรอบหน้าผมว่าจะรอเฝ้าหน้าจอสักหน่อย

 

ครับผมคนหนึ่งละ เมียสั่งห้ามเช่าพระ อิอิ

 

สวัสดียามสายครับ คุณอาWanwi และชาวสมาชิกทุกท่านครับ
ขอให้มีความสุขกับอากาศเย็นๆสบายๆกันครับ

 

เรื่องนี้เกิดประมาณปี2535
สาวน้อยไปเรียนหนังสือในเมืองกับเพื่อน
ขณะที่เดินไปขึ้นรถใน บขส. เพื่อกลับบ้าน
ได้มีผู้ชายเดินผ่านมาแล้วเอามือป้ายที่ปากถึงแก้ม
สาวน้อยก็งง เขาทำเพื่ออะไร
แต่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นในวันนั้น
ในวันรุ่งขึ้น จิตใจเริ่มกระวนกระวาย
เฝ้าคิดถึงแต่หน้าของผู้ชายที่เอามือป้ายแก้ม
จิตใจไม่อยู่กับตัว หงุดหงิด นั่งเหม่อลอย
แต่ก็ยังพอคุมสติได้อยู่
พ่อสงสัย เลยถามว่าเป็นอะไร
สาวน้อยเลยเล่าเรื่องให้พ่อรู้
พ่อพาไปหาอาจารย์คนเฒ่าคนแก่แถวๆบ้าน
รดน้ำมนต์ ทำทุกอย่าง อยู่สองสามคน
ทำอย่างไรก็ไม่หาย แค่พอทุเลา
แล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิม หนักกว่าเดิม
สุดท้ายพาไปกราบขอเมตตาหลวงปู่เชื้อสายเขมร
วัดกุดเวียนที่อยู่ระแวกนั้น
ท่านรดน้ำมนต์ให้
ตะกรุดและสายสิญจน์คล้องคอ
อาการดีขึ้น
แล้วเอาน้ำมนต์มากิน มาอาบที่บ้านอีกสามครั้ง
อาการทั้งปวงจึงมลายหายสิ้น

เหตุการณ์นี้ใช้เวลาประมาณสามถึงสี่เดือน
สาวน้อยไปเรียนหนังสือไม่ได้

 

รอไม่ไหว ขอบคุณครับ

 

อะไรกันครับคุณพัฒน์ อย่างนี้ไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตาเลยหรือครับ..อิอิอุอุ

 

ยังดีนะ ผบ.ผมบอกว่าเช่าอะไรมาเยอะแยะ ห้ามเช่าแล้วนะเอาไปปล่อยขายเลย เหลือไว้นิดเดียวก็พอ เมื่อไหร่จะเอาไปขายผบ.เธอชอบถามมาแบบนี้ครับ ซึ่งคำตอบเลี่ยงบาลีจากผมก็ไม่ค่อยซ้ำกันเอาตัวรอดมาได้เป็นครั้งคราวไป แต่พระก็ยังคงอยู่นะครับ 55

 

ช่วงนี้นินทา ผบ กันรึครับ ระวังนะเธอเข้ามาเจอในกระทู้แล้วจะหาว่าไม่เตือน 55 ยังดีของผมเธอไม่ว่าอะไรเพราะยังมีไม่เยอะ ว่าจะรอถ่ายโอนจากพี่วันนี่หละ

 

ดีนะ ผบ ที่บ้านเป็นฝรั่ง เคยถามทำไมมีพระเยอะขนาดนั้น บอกอย่ามายุ่งนะ...อิอิ

 

พ่อบ้านใจกล้าตัวจริง