ถ้าปรารถนาเป็นนางแก้ว แต่ว่ายังไม่มีคู่บารมี

<TABLE class=tborder id=post1067126 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1 id=td_post_1067126 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid">กรณีของคุณ คุณเป็นนางแก้วคู่บารมีที่มีนิสัยไปทางปัญญาธิกะ
และคุณจะได้ชักชวนพุทธภูมิคู่บารมีที่เป็นวิริยาธิกะของคุณ
เข้ามาบำเพ็ญบารมี
<!-- / message --></TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> </TD><TD class=alt1 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right><!-- controls --></TD></TR></TBODY></TABLE>

งง อ่ะค่ะช่วยอธิบายให้ละเอียดหน่อยสิคะ

 

55555+

 

· ดูก่อนสารีบุตรผู้เป็นพระยาธรรมของพระตถาคต ในเมื่อว่างพระศาสนาแห่งสมเด็จพระพุทธเจ้า ๒ พระองค์ คือพระกัสสปสัพพัญญู และศาสนาพระตถาคตต่อกันนั้น เป็นกาลควรพระพุทธเจ้าจวนจะมาตรัสอยู่แล้ว ในท่ามกลางระหว่างศาสนานั้น โตไทยพราหมณ์ผู้นี้เกิดเป็นวาณิชผู้หนึ่ง มีชื่อว่านันทมาณพ ไปเที่ยวค้าขายในประเทศต่างๆ ครั้งหนึ่งยังมีพระปัจเจกโพธิเจ้าองค์หนึ่ง เสด็จไปเที่ยวโคจรบิณฑบาต นันทมาณพเห็นองค์พระปัจเจกโพธิเจ้าก็บังเกิดมีความเลื่อมใสศรัทธายกเอาผ้ากำพลสีแดงผืนหนึ่งกับทองแสนตำลึง กระทำเป็นเครื่องไทยธรรมถวายแก่พระปัจเจกโพธิเจ้าเป็นมหาบริจาค แล้วจึงตั้งปณิธานความปรารถนาว่า ข้าแต่พระปัจเจกโพธิผู้ตรัสรู้ธรรมวิเศษต่างๆ พระคุณเจริญมากหาที่สุดมิได้ ข้าพเจ้าถวายทานบัดนี้ ขอจงเป็นปัจจัยแก่พระสัพพัญญุตญาณในเบื้องหน้า ด้วยเดชะผลทานนี้ พระปัจเจกโพธิเจ้ารับเอาผ้ากำพลผืนนั้นมาคลุมพระองค์ลง ผ้ากำพลนั้นปกปิดพระองค์โดยรอบคอบยังเหลือแต่พระหัตถ์และพระบาทในเบื้องบนนั้นมีประมาณศอกหนึ่ง นันทมาณพเห็นดังนั้นจึงตั้งความปรารถนาเป็นสองประการอีกเล่าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ นานไปในอนาคตเบื้องหน้าโน้น ขอให้ข้าพระพุทธเจ้ามีเดชานุภาพแผ่ทั่วอาณาจักรไปในภายใต้แผ่นพื้นปฐพีนั้นโยชน์หนึ่ง ด้วยเดชะผลทานในครั้งนี้ ครั้นนันทมาณพตั้งความปรารถนาแล้ว พระปัจเจกโพธิเจ้าจึงอนุโมทนาทานของนันทมาณพแล้วคมนาการไปจากที่นั้น ไปถึงกลางมรรคา ยังมีนางกุมารีสาวน้อยผู้หนึ่งเห็นพระปัจเจกโพธิเจ้าห่มผ้าแดงเดินมา นางจึงถามว่า ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้าผู้เจริญพระเจ้าข้า ผ้าผืนนี้ที่พระผู้เป็นเจ้าห่มมีสีแดงงามบุคคลผู้ใดถวายแก่พระผู้เป็นเจ้า พระปัจเจกโพธิจึงบอกว่า ดูก่อนสีกา ผ็าแดงผืนนี้พาณิชนันทมาณพถวายแก่อาตมา พระเจ้าข้าพระผู้เป็นเจ้าเขาถวายผ้ากัมพลแล้วเขากระทำความปรารถนาดังฤา พระปัจเจกโพธิบอกว่าดูก่อนสีกา มาณพนั้นถวายผ้าแล้วกระทำความปรารถนาสองประการ คือ ปรารถนาพระสัพพัญญูประการหนึ่ง ปรารถนาศิริราชสมบัติประการหนึ่ง นางกุมารีได้สดับดังนั้นจึงยกเอาผ้าของอาตมาถวายแก่พระปัจเจกโพธิเจ้า แล้วก็ตั้งความปรารถนาว่า ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพระคุณอันยิ่ง ถ้าแม้ว่ามาณพพาณิชนั้นได้เสวยศิริราชสมบัติเป็นบรมกษัตริย์แล้ว ข้าพเจ้าขอปรารถนาเป็นนางพระยาราชมเหสีแห่งพาณิชผู้นั้น ด้วยเดชะนางกุมารีพลอยกระทำบุญตามพาณิชนั้น คนทั้งสองนั้นก็ได้สมัครสังวาสอยู่กินเป็นภรรยาสามีในปัจจุบันชาตินั้นมาแล้ว ก็คิดอ่านการกุศลสร้างศาลาหลังหนึ่งไว้ในที่นั้น ยังให้นายช่างสลักเป็นรูปพระปัจเจกโพธิเจ้า ประดิษฐานตั้งไว้ในศาลา ฝ่ายว่านางกุมารีจึงโกนซึ่งเกศ เอาเกศามาชุบน้ำมันหอมกระทำสักการบูชาพระปัจเจกโพธิเจ้า กระทำผมของต่างไส้ประทีปตามถวาย <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
· ครั้งนั้น คนทั้งสองได้กระทำกุศลด้วยประการดังนี้ ครั้นกระทำกาลกิริยาตายก็ได้ไปบังเกิดในดาวดึงสพิภพเทวโลกเสวยทิพยสมบัติอยู่ช้านาน จนประมาณนับด้วยปีในมนุษย์นี้ได้ ๓ โกฏิ ๖๐ แสนปีเป็นกำหนด ครั้นสิ้นอายุแล้วจุติลงมาเกิดเป็นบรมกษัตริย์ทรงทศพิธราชธรรมทั้ง ๑๐ ประการ เสวยราชสมบัติอยู่ในกรุงทวารวดีมหานคร ส่วนว่านางฟ้ากุมารีนั้น ก็จุติลงมาเกิดในสกุลมหาเศรษฐี อันประกอบไปด้วยสมบัติมากในกรุงทราวดี ครั้นนางกุมารีธิดาจำเริญชันษาได้ ๑๖ ปี ก็ได้มาเป็นพระราชอัครมหาเศรษฐีแห่งบรมกษัตริย์นั้นทรงพระนามว่า พระมงคลราชเทวี มีแสนสาวสุรางค์แวดล้อมเป็นยศศักดิ์บริวารประมาณ ๑๐ แสน วันหนึ่งสมเด็จพระเจ้ากรุงทราวดีเสด็จแวดล้อมพร้อมด้วยพระสนมข้างในประมาณ ๑๖ แสน ประสงค์พระทัยจะทดลองบุญแห่งพระมงคลราชมเหสีนั้น ให้ปรากฏแก่หมู่สาวสนมทั้งหลาย จึงมีพระราชโองการตรัสสั่งแก่หมู่นางทั้งหลาย ให้จัดแจงแต่งสำรับเข้าคนละสำรับให้ถ้วนทุกตัวนาง แล้วพระองค์ให้นั่งบริโภคอยู่ตรงหน้าพระที่นั่ง เหล่านางทั้งหลายก็นั่งบริโภคโภชนาหารเป็นปรกติ จะได้เห็นประหลาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งหามิได้ แต่องค์พระมงคลราชมเหสีนั้น นางนั่งอยู่ในที่สุวรรณภาชน์ ล้างพระหัตถ์ลงในที่สุวรรณภาชน์นั้นแล้วก็รับเอาอาหารกระทำเป็นคำขึ้นเข้าไปในพระโอษฐ์ อันว่านิ้วพระหัตถ์ของนางที่จับเอาคำข้าวไว้นั้นก็กลายเป็นทองทุกนิ้วพระหัตถ์ ทุกคำเสวยในที่นั้น ด้วยเดชะผลทานที่พระนางได้ตกแต่งเป็นการกุศลอันประณีตบรรจงแต่บุพพชาติหนหลัง เหล่านางสนมทั้งหลายได้เห็นนิ้วพระหัตถ์พระลงคลราชมเหสี เป็นทองปรากฏแก่อาตมา ก็รู้แจ้งว่านางพระยาเจ้ามีบุญหาควรที่เราท่านทั้งหลายจะเกิดความริษยาหึงหวงไม่ ตั้งแต่วันนั้นมาก็ยำเกรงพระราชมเหสีเป็นอันมากฯ <o></o>
· สมเด็จพระเจ้ากรุงทราวดีนั้นก็มีความเสน่หาในพระมงคลราชมเหสี เสด็จบรรทมเหนือแท่นอันเดียวกัน ก็ได้ทรงตั้งพระนางนั้นไว้ในที่เป็นเอกอัครราชเทวี ผู้มีบุญหานางจะเปรียบเสมอสองมิได้ ด้วยเดชะผลทานของพระนางและของพระองค์ได้กระทำมาเสมอกันแต่บุพพชาติจึงได้เสวยศิริราชสมบัติดังนั้นฯ สมเด็จพระสัพพัญญูเจ้าของเรา ตรัสพระสัทธรรมเทศนาแก่พระสารีบุตรว่า โตไทยพราหมณ์ได้กระทำบุญมาแต่ก่อน จึงได้เสวยสมบัติในสวรรค์และมนุษย์ บัดนี้จึงได้บังเกิดเป็นพราหมณ์ในศาสนาของตถาคต นานไปเบื้องหน้าโน้น โตไทยพราหมณ์จักได้เกิดเป็นพระสัพพัญญูสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงพระนามว่านรสีหะ ด้วยเดชะผลทานอันเป็นปรมัตถบารมีปรากฏดุจกล่าวมาฉะนี้ แสดงมาด้วยเรื่องราวโตไทยพราหมณ์ บรมโพธิสัตว์คำรบ ๘ ก็ยุติแต่เพียงนี้ฯ <o></o>
เอวํ ก็มี ด้วยประการฉะนี้ <o></o>

 

ขออนุโมทนากับทุกท่านที่ปรารถนาพุทธภูมิ ขอท่านทั้งหลายจงสำเร็จดังความปรารถนาเทอญ

 

&middot; ดูก่อนสารีบุตรผู้เป็นพระยาธรรมของพระตถาคต ในเมื่อว่างพระศาสนาแห่งสมเด็จพระพุทธเจ้า ๒ พระองค์ คือพระกัสสปสัพพัญญู และศาสนาพระตถาคตต่อกันนั้น เป็นกาลควรพระพุทธเจ้าจวนจะมาตรัสอยู่แล้ว ในท่ามกลางระหว่างศาสนานั้น โตไทยพราหมณ์ผู้นี้เกิดเป็นวาณิชผู้หนึ่ง มีชื่อว่านันทมาณพ ไปเที่ยวค้าขายในประเทศต่างๆ ครั้งหนึ่งยังมีพระปัจเจกโพธิเจ้าองค์หนึ่ง เสด็จไปเที่ยวโคจรบิณฑบาต นันทมาณพเห็นองค์พระปัจเจกโพธิเจ้าก็บังเกิดมีความเลื่อมใสศรัทธายกเอาผ้ากำพลสีแดงผืนหนึ่งกับทองแสนตำลึง กระทำเป็นเครื่องไทยธรรมถวายแก่พระปัจเจกโพธิเจ้าเป็นมหาบริจาค แล้วจึงตั้งปณิธานความปรารถนาว่า ข้าแต่พระปัจเจกโพธิผู้ตรัสรู้ธรรมวิเศษต่างๆ พระคุณเจริญมากหาที่สุดมิได้ ข้าพเจ้าถวายทานบัดนี้ ขอจงเป็นปัจจัยแก่พระสัพพัญญุตญาณในเบื้องหน้า ด้วยเดชะผลทานนี้ พระปัจเจกโพธิเจ้ารับเอาผ้ากำพลผืนนั้นมาคลุมพระองค์ลง ผ้ากำพลนั้นปกปิดพระองค์โดยรอบคอบยังเหลือแต่พระหัตถ์และพระบาทในเบื้องบนนั้นมีประมาณศอกหนึ่ง นันทมาณพเห็นดังนั้นจึงตั้งความปรารถนาเป็นสองประการอีกเล่าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ นานไปในอนาคตเบื้องหน้าโน้น ขอให้ข้าพระพุทธเจ้ามีเดชานุภาพแผ่ทั่วอาณาจักรไปในภายใต้แผ่นพื้นปฐพีนั้นโยชน์หนึ่ง ด้วยเดชะผลทานในครั้งนี้ ครั้นนันทมาณพตั้งความปรารถนาแล้ว พระปัจเจกโพธิเจ้าจึงอนุโมทนาทานของนันทมาณพแล้วคมนาการไปจากที่นั้น ไปถึงกลางมรรคา ยังมีนางกุมารีสาวน้อยผู้หนึ่งเห็นพระปัจเจกโพธิเจ้าห่มผ้าแดงเดินมา นางจึงถามว่า ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้าผู้เจริญพระเจ้าข้า ผ้าผืนนี้ที่พระผู้เป็นเจ้าห่มมีสีแดงงามบุคคลผู้ใดถวายแก่พระผู้เป็นเจ้า พระปัจเจกโพธิจึงบอกว่า ดูก่อนสีกา ผ็าแดงผืนนี้พาณิชนันทมาณพถวายแก่อาตมา พระเจ้าข้าพระผู้เป็นเจ้าเขาถวายผ้ากัมพลแล้วเขากระทำความปรารถนาดังฤา พระปัจเจกโพธิบอกว่าดูก่อนสีกา มาณพนั้นถวายผ้าแล้วกระทำความปรารถนาสองประการ คือ ปรารถนาพระสัพพัญญูประการหนึ่ง ปรารถนาศิริราชสมบัติประการหนึ่ง นางกุมารีได้สดับดังนั้นจึงยกเอาผ้าของอาตมาถวายแก่พระปัจเจกโพธิเจ้า แล้วก็ตั้งความปรารถนาว่า ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพระคุณอันยิ่ง ถ้าแม้ว่ามาณพพาณิชนั้นได้เสวยศิริราชสมบัติเป็นบรมกษัตริย์แล้ว ข้าพเจ้าขอปรารถนาเป็นนางพระยาราชมเหสีแห่งพาณิชผู้นั้น ด้วยเดชะนางกุมารีพลอยกระทำบุญตามพาณิชนั้น คนทั้งสองนั้นก็ได้สมัครสังวาสอยู่กินเป็นภรรยาสามีในปัจจุบันชาตินั้นมาแล้ว ก็คิดอ่านการกุศลสร้างศาลาหลังหนึ่งไว้ในที่นั้น ยังให้นายช่างสลักเป็นรูปพระปัจเจกโพธิเจ้า ประดิษฐานตั้งไว้ในศาลา ฝ่ายว่านางกุมารีจึงโกนซึ่งเกศ เอาเกศามาชุบน้ำมันหอมกระทำสักการบูชาพระปัจเจกโพธิเจ้า กระทำผมของต่างไส้ประทีปตามถวาย <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
&middot; ครั้งนั้น คนทั้งสองได้กระทำกุศลด้วยประการดังนี้ ครั้นกระทำกาลกิริยาตายก็ได้ไปบังเกิดในดาวดึงสพิภพเทวโลกเสวยทิพยสมบัติอยู่ช้านาน จนประมาณนับด้วยปีในมนุษย์นี้ได้ ๓ โกฏิ ๖๐ แสนปีเป็นกำหนด ครั้นสิ้นอายุแล้วจุติลงมาเกิดเป็นบรมกษัตริย์ทรงทศพิธราชธรรมทั้ง ๑๐ ประการ เสวยราชสมบัติอยู่ในกรุงทวารวดีมหานคร ส่วนว่านางฟ้ากุมารีนั้น ก็จุติลงมาเกิดในสกุลมหาเศรษฐี อันประกอบไปด้วยสมบัติมากในกรุงทราวดี ครั้นนางกุมารีธิดาจำเริญชันษาได้ ๑๖ ปี ก็ได้มาเป็นพระราชอัครมหาเศรษฐีแห่งบรมกษัตริย์นั้นทรงพระนามว่า พระมงคลราชเทวี มีแสนสาวสุรางค์แวดล้อมเป็นยศศักดิ์บริวารประมาณ ๑๐ แสน วันหนึ่งสมเด็จพระเจ้ากรุงทราวดีเสด็จแวดล้อมพร้อมด้วยพระสนมข้างในประมาณ ๑๖ แสน ประสงค์พระทัยจะทดลองบุญแห่งพระมงคลราชมเหสีนั้น ให้ปรากฏแก่หมู่สาวสนมทั้งหลาย จึงมีพระราชโองการตรัสสั่งแก่หมู่นางทั้งหลาย ให้จัดแจงแต่งสำรับเข้าคนละสำรับให้ถ้วนทุกตัวนาง แล้วพระองค์ให้นั่งบริโภคอยู่ตรงหน้าพระที่นั่ง เหล่านางทั้งหลายก็นั่งบริโภคโภชนาหารเป็นปรกติ จะได้เห็นประหลาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งหามิได้ แต่องค์พระมงคลราชมเหสีนั้น นางนั่งอยู่ในที่สุวรรณภาชน์ ล้างพระหัตถ์ลงในที่สุวรรณภาชน์นั้นแล้วก็รับเอาอาหารกระทำเป็นคำขึ้นเข้าไปในพระโอษฐ์ อันว่านิ้วพระหัตถ์ของนางที่จับเอาคำข้าวไว้นั้นก็กลายเป็นทองทุกนิ้วพระหัตถ์ ทุกคำเสวยในที่นั้น ด้วยเดชะผลทานที่พระนางได้ตกแต่งเป็นการกุศลอันประณีตบรรจงแต่บุพพชาติหนหลัง เหล่านางสนมทั้งหลายได้เห็นนิ้วพระหัตถ์พระลงคลราชมเหสี เป็นทองปรากฏแก่อาตมา ก็รู้แจ้งว่านางพระยาเจ้ามีบุญหาควรที่เราท่านทั้งหลายจะเกิดความริษยาหึงหวงไม่ ตั้งแต่วันนั้นมาก็ยำเกรงพระราชมเหสีเป็นอันมากฯ <o></o>
&middot; สมเด็จพระเจ้ากรุงทราวดีนั้นก็มีความเสน่หาในพระมงคลราชมเหสี เสด็จบรรทมเหนือแท่นอันเดียวกัน ก็ได้ทรงตั้งพระนางนั้นไว้ในที่เป็นเอกอัครราชเทวี ผู้มีบุญหานางจะเปรียบเสมอสองมิได้ ด้วยเดชะผลทานของพระนางและของพระองค์ได้กระทำมาเสมอกันแต่บุพพชาติจึงได้เสวยศิริราชสมบัติดังนั้นฯ สมเด็จพระสัพพัญญูเจ้าของเรา ตรัสพระสัทธรรมเทศนาแก่พระสารีบุตรว่า โตไทยพราหมณ์ได้กระทำบุญมาแต่ก่อน จึงได้เสวยสมบัติในสวรรค์และมนุษย์ บัดนี้จึงได้บังเกิดเป็นพราหมณ์ในศาสนาของตถาคต นานไปเบื้องหน้าโน้น โตไทยพราหมณ์จักได้เกิดเป็นพระสัพพัญญูสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงพระนามว่านรสีหะ ด้วยเดชะผลทานอันเป็นปรมัตถบารมีปรากฏดุจกล่าวมาฉะนี้ แสดงมาด้วยเรื่องราวโตไทยพราหมณ์ บรมโพธิสัตว์คำรบ ๘ ก็ยุติแต่เพียงนี้ฯ <o></o>
เอวํ ก็มี ด้วยประการฉะนี้ <o></o>

 

ขอให้ทุกท่านตั้งมั่นไม่หวั่นไหวเที่ยงตรงเพื่อประโยชน์แด่เพื่อนร่วมทุกทั้งปวง ขอให้ทุกท่านลองคิดว่า เราเวียนเกิดเวียนตายอยู่ในวัฏฏสังสารเต็มไปด้วยทุกข์อันมากไม่รู้นานเท่าไรอาจเป็น หมื่น เป็น แสน เป็น ล้าน หรือ ล้าน ๆๆ อสงไขย์ แค่เราจะบำเพ็ญเพื่อประโยชน์แด่เพื่อนร่วมทุกข์ทั้งหลายนี้ แค่ 20 40 หรือ 80 อสงไขย์ นี้ ทำไมเราจะทำไม่ได้ทำไมเราจะอดทนไม่ได้ ทั้งๆๆที่สิ่งนี้เป็นประโยชน์สูงสุด อิอิ *๐* *_* อย่าสงสัยชื่อผม ความหมายคือ ถ้าลูกช้างนั้นไม่อยากจะเป็นช้าง ถึงจะอยากเป็นช้างหรือไม่ก็ตาม ลูกช้างนั้นก็จะเป็นช้างอยู่ดี จะเป็นแพะ เป็น ม้า ไม่เป็นไม่มี ผู้ที่รู้ว่า จิตของตนเป็นจิตแห่งพุทธภูมิ ถึงไม่อยากจะเป็นพระพุทธเจ้าก็ตามแต่เหตุปัจจัยต่างๆก็จะพาเขามาสู่พุทธภูมิเช่นเดิมและจักบำเพ็ญต่อไป การที่เขาไม่อยากเป็นนั้นทำให้เขาช้าในการบำเพ็ญเฉยๆ จากวิริยาธิกะบารมี อิอิ

 

ขอให้ทุกท่านตั้งมั่นไม่หวั่นไหวเที่ยงตรงเพื่อประโยชน์แด่เพื่อนร่วมทุกทั้งปวง ขอให้ทุกท่านลองคิดว่า เราเวียนเกิดเวียนตายอยู่ในวัฏฏสังสารเต็มไปด้วยทุกข์อันมากไม่รู้นานเท่าไรอาจเป็น หมื่น เป็น แสน เป็น ล้าน หรือ ล้าน ๆๆ อสงไขย์ แค่เราจะบำเพ็ญเพื่อประโยชน์แด่เพื่อนร่วมทุกข์ทั้งหลายนี้ แค่ 20 40 หรือ 80 อสงไขย์ นี้ ทำไมเราจะทำไม่ได้ทำไมเราจะอดทนไม่ได้ ทั้งๆๆที่สิ่งนี้เป็นประโยชน์สูงสุด อิอิ *๐* *_* อย่าสงสัยชื่อผม 55+ ความหมายคือ ถ้าลูกช้างนั้นไม่อยากจะเป็นช้าง ถึงจะอยากเป็นช้างหรือไม่ก็ตาม ลูกช้างนั้นก็จะเป็นช้างอยู่ดี จะเป็นแพะ เป็น ม้า ไม่เป็นไม่มี ผู้ที่รู้ว่า จิตของตนเป็นจิตแห่งพุทธภูมิ ถึงไม่อยากจะเป็นพระพุทธเจ้าก็ตามแต่เหตุปัจจัยต่างๆก็จะพาเขามาสู่พุทธภูมิเช่นเดิมและจักบำเพ็ญต่อไป การที่เขาไม่อยากเป็นนั้นทำให้เขาช้าในการบำเพ็ญเฉยๆ จากวิริยาธิกะบารมี อิอิ
<!-- / message -->

 

น่าอนุโมทนานะที่มีผู้หญิงคิดอย่างนี้หายากที่ยอมเสียสระทุกอย่าง สาธุๆๆๆ

 

สาธุสาธุสาธุ ผมยังไม่เคยเห็นผญิงที่ตั้งใจสระทุกอย่างๆนี้เลย ถ้ามีคนปรารถนาก็เพียงปรารถนาเฉยๆไม่ได้คิดตั้งใจสระทุกอย่างเหมือนคุณเลย เลื่อมใสๆๆๆไม่มีนางแก้ว พระโพธิสัตว์ก็จะไม่สำเร็จตามที่ปรารถนา เป็นควมคิดที่ทำให้พระโพธิสัตว์ไม่หนักใจ ไม่เป็นห่วง ทำให้การบำเพ็ญเพื่อพุทธภูมิเป็นไปได้โดยง่ายขึ้น จากวิริยาธิกะ

 

กำลังใจที่ตั้งไว้ยิ่งใหญ่นัก ขอจงเพียรเร่งเถิด อย่าให้เสียเวลาที่อธิษฐานเพื่อลงมาสร้างบารมีต่อเลยนะคะ
นางแก้วส่วนใหญ่ที่จะ" ลา "นั้นเพราะตัด " รัก "
เนื่องด้วยมีนางแก้วหลายองค์ จุดนี้พึงหนักแน่นไว้
ขอให้ก้าวต่อไปเพื่อยัง พระศาสนา
อนุโมทนาสาธุ

 

เป็นเรื่องละเอียด และบางอย่างเป็นเรื่องปัจตัง
บารมีที่พระโพธิสัตว์และนางแก้วแต่ละองค์บำเพ็ญมา เมื่อไม่เท่ากันก็มีสิทธิ์ที่จะเปลี่ยนกันได้ ผู้บำเพ็ญพระโพธิสัตว์มีนางแก้วผู้ปรารถนาตามมากกว่าหนึ่งองค์
นางแก้วเองสามารถที่จะตามพระโพธิสัตว์ได้มากกว่าหนึ่งองค์ได้เช่นกัน
ไม่ใช่เพราะ"หลายใจหรืออยากเป็นหนึ่ง" แต่เราต่างเวียนว่ายตายเกิดกันนับชาติ นับอสงไขยไม่ถ้วน
ใช่ว่าเราจะเจอคู่เดียวตลอด คนที่เคยเป็นคู่เราบางท่านก็เพิ่งตั้งความปรารถนาที่จะเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต เราอาจได้เจอคู่ที่เป็นบารมีต้น อุปปะบารมี และปรมัตถ์บารมี พร้อมกันทีเดียวก็ได้ คราวนี้อยู่ที่บารมีจะใกล้เคียงกับองค์ไหนมากกว่า
คำว่านางแก้วนั้นเกิดขึ้น เพราะ...ศรัทธา
แต่นางแก้วบางองค์นั้นลา เพราะ...ตัดใจ
1.ตัดใจเพราะเบื่อหน่ายการแย่งชิง
2.ตัดใจเพราะอยากเข้าพระนิพพาน

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมนะคะ คุณพี่ Tamsak
แต่อย่าเพิ่งหมิ่นในน้ำใจอันยิ่งใหญ่ของพระนางเหล่านั้นเลย
สำหรับข้อนี้ อาจเกิดได้กับนางแก้วทุกบารมี โดยเฉพาะปรมัตถ์บารมี
เพราะเป็น 1 ใน 5 นะคะ
ข้อนี้อาจป็นปัจตังค่ะ
มาเร่งบารมีกันเถิด ไม่ว่าจะเป็น นางแก้ว หรือ พระโพธิสัตว์
เพราะบารมีเร่งกันได้

 

หุหุ สาธุ สาธุ สาธุ พระโพธิสัตว์จะรู้ได้ด้วยเหตุอะไรครับและระดับไหนครับถึงจะรู้ได้หรือได้ญาณจึงจะรู้ได้ ว่า ใครเป็นนางแก้วของท่าน ขอช่วยอธิบาย และประสบการณ์จริงของแต่ละท่านเป็นอย่างไรมั่งครับ จะเป็นกุศลอย่างยิ่ง ครับ สาธุๆๆๆ [Embarrass

 

โมทนาสาธุ......

ยิ่งคิด และอ่านมาตั้งแต่ต้น ยิ่งรู้สึกสงสาร......
และตื้นตันใจ.....
ตามความเข้าใจของผม ผู้หญิงก็สามารถ ประพฤติ ปฏิบัติธรรม
จนบุญบารมีมากล้น....ตัดกระแสกรรมเก่า (ผิดศีลข้อ ๓ มาแต่อดีตชาติ)
แล้วอธิษฐานกลับมาเป็นผู้ชายก็ได้ (ชีวิตในสังสารวัฏ เวียนวน ยอกย้อนนัก)

พระโพธิสัตว์บางชาติก็ตกอยู่ในอบายภูมิ เป็นสัตว์เดรัจฉานบ้าง ภูมิมนุษย์
ภูมิเทวดาหรือพรหมบ้าง ฯลฯ ไม่แน่นอน (แต่กำลังใจแน่นอน...)
รู้สึกลำบากใจแทน......เหมือนกัน กับเจ้าของกระทู้หรือผู้ที่ปราถนา.....

พระโพธิสัตว์...พยายามจะไม่มีนางแก้วเลย เคยได้ยินหรือรับทราบมาบ้างหรือไม่ !
ในอดีตอาจจะมี..หรือไม่มี ก็ไม่อาจทราบได้
แต่ในอนาคตกาลภายภาคเบื้องหน้า....อาจมีอยู่.......หนึ่ง

รู้สึกสะทกสะท้อน สะท้านกับเรื่องนี้เหมือนกัน ทั้งในเหตุชาติปัจจุบัน
และความผันแปร ผันผวน ในสังสารวัฏ....กฏแห่งกรรม
กระแส..ความผูกพันทั้งปัจจุบันและในอดีตชาติ
ทั้งตั้งใจและ.....ไม่ตั้งใจ กับกระแสความผูกพันที่ตัดไม่ขาด
ความสงสาร.....และความเสียสละของผู้อื่นที่ต้องทนทุกข์ทรมาน

ก็ขอให้ ความตั้งใจของคุณจงเป็นผลสำเร็จ สมความมุ่งมั่น
สมความปราถนา นั้นทุกประการ