เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

@wanwi สั้นๆค่ะ ตื่นเต้น มุตื่นมาตั้งแต่ตีสามครึ่ง เอาล่ะ ไว้เย็นๆจะมารายงานผลค่ะว่าสอบจบและได้เป็นด็อกเตอร์ไหม

 

เปิดสัปดาห์ด้วยภาพงามตา
น้องมากิส่งเป็นปจว-เขียน....

เหลืองสะพรั่ง.....ดังอาบย้อม
จริงฤาปลอม......น้อมนำนึก
ดอกดวงแดง......แรงล้อมลึก
เหลืองข่มคึก......ตรึกอ่อนโยน!

 

ตามด้วยพรดีศรีวันจันทร์
หลวงพ่อโสธร เชิญรับพลัน...

พรวันจันทร์.......ปันแคล้วคลาด
"นะ"องอาจ......."โม"ปราดเปรื่อง
"พุทธ"รุ่งเรือง....."ธา"กระเดื่อง
"ยะ"ฟุ้งเฟื่อง......เรื่องโชคชัย!

 

ภาพสู้ชีวิตชาวทะเลหายไปนาน
น้องเมษฯจัดมา ก็จัดตามไป...

ยอดนักล่า.....เตรียมหาเหยื่อ
มัจฉาเหลือ....มิเบื่อหา
นาวาน้อย......ลอยลำท่า
ชายหาปลา....ล่าเพื่อชีพ!

 

ตามสบายและโชคดีหนูมุ เป็นด็อกตั้ง...เอ้ย เตอร์ เต็มตัวแหงๆ

 

เข้าเว็ปเช้าเป็นพิเศษ มีงานใหญ่รอท่าตั้งแต่เที่ยงยันบ่าย อาจพบกันบ่ายแก่สักหน่อยสำหรับวันเปิดงานของสัปดาห์สุดท้ายแห่งเดือน

โชคดีมีชัย งานราบรื่นสำเร็จปลอดภัยทุกท่านครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่านครับ

 

อ่านเรื่องเจ้าถ้ำฯของคุณอา แล้วอดเป็นห่วงน้องๆทั้ง 13 คนที่ตอนนี้หลงในถ้ำเป็นวันแล้ว ไม่รู้โดนอาถรรพ์ป่าเล่นงานหรือเปล่า ยังไงก็ขออาราธนาคุณพระรัตนตรัย ช่วยปกป้องคุ้มครองน้องๆทุกคน รวมถึงเจ้าหน้าที่ทุกนายโดยเฉพาะหน่วยซีลที่ต้องดำและฝ่ากระแสน้ำเข้าไปในถ้ำลึกหลายกิโลเมตร ให้ปลอดภัยทุกท่านด้วยครับ

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆ ที่รักทุกท่านครับ
ขอขอบคุณ 2 ตอน ยาวๆๆๆๆ มาก ผมกลับมาถึงกรุงเทพฯเมื่อคืนนี้เกือบเที่ยงคืน อ่านแล้วเข้านอนหลับสบายหายคิดถึงไปเลยครับ

เรื่องช้าง คงยังไม่สายไปที่ผมจะเล่า ช้างกับ ชาวนา ก็อยู่กันได้ เป็นเรื่องเล่านะ ผมไม่ได้พบเจอเอง แต่ที่ได้ฟัง เพราะผมชอบที่จะคุยกับคุณตาคุณยายทั้งหลายรอบๆ หมู่บ้าน
อยุธยา เมืองเก่าของเราแต่ก่อน.....จิตใจอาวรมาเล่าสู่กันฟัง.... แฮ่ๆๆๆๆๆ อารมณ์พาไป
อยุธยา(ย้อนหลังไปมากกว่า 90 ปี) ขณะนั้นเป็นเมืองเกษตรกรรม ทำนาเป็นหลัก น้ำท่วมทุ่ง เป็นเรื่องปกติเราเรียกกันว่า หน้าน้ำ(ช่วงน้ำหลาก)กรกจนถึงธันวาคมปลายๆ หน้าแล้ง แต่ไม่แล้ง คือช่วงน้ำลดจนถึงเข้าช่วงเพาะปลูก ตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ถึงต้นมิถุนายน การทำนาเป็นนาปี มีนาปรังบ้างประปรายในพื้นที่ๆเป็นที่ไกล้แหล่งน้ำ
สมัยนั้น ยังมีช้างอาศัยอยู่ในพื้นที่นี้บ้างสองโขลง คือโขลงอีด้วน (ช้างจ่าฝูงหางด้วนเป็นช้างพัง) อีกโขลงจำไม่ได้แล้ว ส่วนช้างตัวผู้ก็จะเป็นช้างเดี่ยว ก็มีเจ้าเก ช้างงาบิด(จำไม่ได้ว่าบิดไปทางใด) อีกงาตรง ส่วนช้างอื่นๆ อีกหลายเชือกก็มีแต่จำชื่อไม่ได้แล้ว ช้างโขลงหากินไปเรื่อยๆ ตรงใหนมีอาหารก็จะแค่กินแต่เนื่องจากตัวโตจึงกินมาก ส่วนช้างพราย เป็นช้างเดี่ยวออกจะดุดัน เป็นที่น่าเกรงขาม

การป้องกันของชาวบ้านใช้การเก็บผลิตผลและบ้านเรือนในวงล้อมของใผ่สีสุกเป็นร้ัวบ้าน ปลูกอย่างหนาแน่นและรายล้อมรอบบ้านเป็นแนวขอบรั้ว สองชั้นบ้าง สามชั้นบ้าง ช้างแค่มาด้านนอก ไม่สามารถฝ่าเข้ามาด้านในได้ ส่วนที่พักกลางทุ่งนั้น เรานิยมขุดคูล้อมรอบพื้นนาแล้วกั้นคันด้านใน ขอบบ่อสูงด้านใน ด้านนอก เป็นคูน้ำ ช้างข้ามไม่ได้ในพื้นที่ชันอย่างเก่งมาได้แค่ลงบ่อน้ำ แต่ขึ้นมาอีกฝั่งไม่ได้ เป็นอันปลอดภัยจากช้างครับ

ช้างได้ยินคนนินทา ช้างได้ยินคนด่า มีใหม อย่างที่คุณสอยดาวว่าไว้ครับ มีครับ คนที่ด่าส่วนใหญ่จะถูกมารบกวนบ่อยๆ มาแกล้ง มาทำของให้เสียหาย เป็นการสั่งสอน

ช้างชอบน้ำแต่ไม่ชอบหล่มโคลน ช้างชอบกินยอดใผ่แต่ไม่ชอบหนามใผ่ ชอบหน่อไม้ แต่หากอยู่ลึกในกอช้างไม่ขอรับทาน ช้างไม่ชอบมดแดง หรือมดตะนอย แฟ้ทางกัน

ช้างขว้างบ้านคน มีบ้างแต่ไม่บ่อยนัก คือเข้าบริเวณบ้านไม่ได้ แต่สามารถโยนก้อนดิน หิน กิ่งไม้ ได้ไกลมาก ส่วนใหญ่จะทำกับคนที่พูดไม่ดี ช้างรื้อบ้าน มีครับ แค่รื้อบ้าน ไม่ทำร้ายใคร รื้อพังแล้วก็จากไป

นี่ละครับที่คนแถบอยุธยาใช้ป้องกันตัวครับ พร้อมเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย

ส่วนหลวงพ่อจรัญท่านเคยกล่าวไว้ว่า ช้างไม่ได้ได้ยินเรื่องที่คนด่า แต่ที่ได้ยินนั้นเทวดารักษาช้างเขาได้ยิน

ดังนั้นการไปสู่ที่ต่างๆไม่ว่าเป็นการเดินทางผ่านหรือการท่องเที่ยวไปตามป่าเขาหรือตามที่พักอาศัยต่างๆที่เราเดินทางเข้าไป อยากเชิญชวนให้เพื่อนๆ หลับตาลง กำหนดใจเป็นสมาธิ แลบอกกล่าวเจ้าของสถานที่ต่างๆ นั้นด้วย (สาเหตุที่แนะนำ ผมเดินทางไปใหว้ศาลเจ้าพ่อเขาใหญ่ คนขับรถขึ้นไปเที่ยว ไม่ค่อยเจอรถคันใดจอดใหว้ท่าน จึงทำให้นึกถึงว่า เอเป็นอย่างนี้กระมังเขาถึงถูกช้างรบกวน หรือผมคิดมากไปมัง)

ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับอาทิตย์ปลายเดือนครับ

อ้อ ขอให้น้องๆ ทั้ง 13 คน ปลอดภัยด้วยครับ

 

ยังคิดถึงเรื่องราวของเจ้าโบ้อยู่เลยครับ
หมดเรื่องช้างแล้วถ้าช่วงไหนว่าง ๆ เข้ามาเล่าเรื่องราวของเจ้าโบ้ต่อนะครับ

 

เรื่องประสบการเดินหลงป่า
เดินมุดถ้ำก็พอมีอยู่บ้าง
ครั้งหนึ่งได้ไปเที่ยว อช.ขุนแจ
ดอยลังกาน้อย-ลังกาหลวง
เขตรอยต่อ จ.ลำปาง เชียงใหม่-เชียงราย
วันแรกผ่านไปด้วยดี ตั้งแคมป์ที่ดอยลังกาน้อย
รุ่งขึ้นต้องเดินไปตั้งแคมป์ที่ลังกาหลวง
เดินตามๆกัน
แต่ปรากฎว่าเดินหลงพลัดจากลุ่ม
กลายเป็นเดินคนเดียวทั้งวันไต่เขาเนินหินเจอฝูงลิงป่า
เดินดุ่มๆไปเรื่อยเปื่อยคนเดียว
จนรู้ว่าหลงแน่แล้วหาทางไปต่อไม่เจอ
ทางเดียวคือต้องตั้งสติแล้วเดินกลับมาที่แคมป์แรก
รอพวกเดินมาตาม
เหนื่อยก็เหนื่อย แต่ไม่กลัว
กำลังใจยังดีกลับมามาถึงแคมป์แรกก็เย็นมากแล้ว
อาหารก็ไม่มีก็หาที่นอนในพงหญ้านั่นล่ะ
ตกกลางคืน พวกก็เดินกลับมาตามถึงพาเดินไปที่ลังกาหลวงหลวงต่อ ตามที่กลุ่มใหญ่ได้พักไปก่อนแล้ว
เป็น Night Trail ครั้งแรก เดินกลางคืนถึงแคมป์ลังกาหลวง
ตอน ตี2-ตี3 ได้
ได้พักแป้ป1 ยังไม่หาซ่า ไปดูพระอาทิตย์ขี้นต่อ

กับอีกประสบการไปเที่ยวถ้ำคนเดียวที่ อุทัยธานี
ถ่ายภาพหินงอกหินย้อยในถ้ำ
ภายในถ้ำ้มีผมเที่ยวอยู่คนเดียว
ถ่ายภาพไปเรื่อยเปื่อย
จนเสร็จกลับมาบ้านพัก
ดูภาพที่ถ่ายมา
ปรากฎว่ามีงูที่ขาใกล้ที่ถ่ายตั้งกล้องถ่ายภาพนั่นล่ะ
ห่างไม่กี่ก้าว
ตอนอยู่ในถ้ำก็มืดมองไม่ค่อยเห็นพื้นหรอก ได้แต่ใช้ไฟฉาย
ส่องแสงกราดไปที่ผนังถ้ำเพืื่อถ่ายภาพ

เตชะบุญ บุญรักษา คุณพระคุ้มครอง

 

คุณพัฒครับ ผมมีลงไปแล้วแต่เป็นการเล่าถึง เจ้าโบ้เพิ่มเติมที่หน้า 1390 นี้ครับ แต่หากพบช่วงที่ผมทิ้งไว้เมื่อคราวก่อนจะเขียนให้นะครับผมพยายามหายังไม่เจอเลยอะ เป็นเดือนมาแล้วครับ ต้องขออภัยจริงๆ อ่านพอคิดถึงกันไปก่อนนะครับ ย้อนกลับไปหาจนถึงหน้ประมาณ 980 แล้ว หาไม่เจอจริงๆครับ

 

สรุป สอบผ่าน นะคะ

 

ยินดีด้วยครับ

 

นึก ๆ อยู่เหมือนกันครับ เพราะช่วงหลัง ๆ นี้หลาย ๆ วันจะเข้ามาทีนึง ทำให้พลาดรายการเด็ด ๆ ไปเยอะเลย

สรุปว่าผมพลาดไปเองจริง ๆ ครับ แฮ่ ๆ...
ต้องขอโทษด้วยนะครับ

 

ขอแสดงความยินดีกับ ดอกเตอร์ คนใหม่ด้วยนะครับ