เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เยี่ยมเลยครับ^^

 

สวัสดีเย็นวันอังคารครับคุณอาวันวิและ FCทุกท่าน

 

สวัสดีตอนค่ำครับ คุณอาและแฟนคลับทุกท่าน

 

วันนี้คุณน้า Wanwi คงหลับแล้วผมขอแอบมาขุดกรุครับ เพราะดึกแล้วทางสะดวก

ความรักความนับถือ ของคนที่ไม่ใช่พี่น้อง แต่รักเหมือนพี่น้อง

ชีวิตผมได้พบเจอเรื่องดีๆ อีกเรื่องหนึ่งครับ ครั้งหนึ่งผมเคยทำงานที่โรงเรียนแห่งหนึ่งผมได้หัวหน้างานที่ถูกใจมากๆ เป็นคนเรียบง่าย เข้ากับชาวบ้านได้ดี มาอยูด้วยกันได้ ๒ ปีกว่าๆ เกือบ ๓ ปี ท่านไม่เคยเกี่ยงงาน ทำงานเช้าจนค่ำ เพื่อพัฒนาโรงเรียนให้ก้าวหน้า ทำตั้งแต่ผู้บริหารจนถึงนักการภารโรง ไม่มีบ่น ไม่มีอู้ แต่ไม่ชอบเข้าหน้าผู้ใหญ่เท่าไรนักอาจด้วยความที่ท่านอายุยังน้อย ชาวบ้านรักและเคารพมาก เรื่องรับบนโต๊ะใต้โต๊ะไม่มีอย่างแน่นอน
จากงบประมาณที่ตัดแล้วตัดอีกเพราะเด็กมีจำนวนไม่ถึงร้อยคน จึงเหลืองบประมาณน้อย แม้กระนั้นเราก็สามารถช่วยกันร่วมกับชาวบ้าน สร้างอาคารอเนกประสงค์ให้กับโรงเรียนโดยไม่ได้ของบประมาณใดๆจากรัฐเลยแม้แต่บาทเดียว ต่อจากนั้นก็ทำฐานพระ ซ่อมแซมโรงเรียน ทำเสาธงใหม่ทั้งนี้ไม่เคยของบประมาณใดๆจากรัฐเช่นกัน หาเงินซื้อปูน ทราย หินกันเอง ใช้แรงงานตนเอง ทำสนามเด็กเล่นโดยการสร้างจากวัสดุที่เหลือใช้ และเงินในกระเป๋าท่านเอง ประมาณ ๓๐๐๐ บาท ได้ของเล่นเป็นชิงช้า ๔ ที่ ม้าหมุน ๑ ที่ บันใดโค้ง ๑ ที่ กระดานหก ๓ ชุด บาร์โหนตัว ๑ ชุด ไม้เดินทรงตัว ๑ ชุด โรงเรียนกำลังได้รับการพัฒนา เราเหนื่อยแต่มีความสุขมากๆครับ แต่แล้วในช่วงปิดเทอม ทางโรงเรียนได้รับข่าวร้าย ท่านผู้บริหารท่านเข้าโรงพยาบาล และตรวจว่าท่านเป็นมะเร็ง ผมได้มาเยี่ยมท่านแล้วต้องตกใจมากจากร่างกายที่แข็งแรงตอนนี้ท่านผอมผิดรูป แต่ท่านก็พยายามสู้โรคร้ายจนวารสุดท้ายมาถึง ท่านไม่ย่อท้อ แต่ท่านก็ต้องจากผมไปในที่สุด
วันแรกที่ผมไปงานศพท่าน รู้สึกสลดหดหู่ใจ ท่านเหมือนญาติผู้ใหญ่ของผมและคนในโรงเรียน ท่านจากไปด้วยวัยเพียง ๓๒ ปีเท่านั้น ผมเองได้รับการดูแลช่วยเหลือจากท่านเสมือนน้องของท่านเอง ท่านรักและเอ็นดูผมมาก ทุกๆคนที่รู้จักท่านรักและเคารพท่านมากจึงมีคนไกล้โรงเรียนมางานศพท่่านมากมาย ผมเองขับรถมอเตอร์ไซด์ ไปงานศพท่านทุกๆ วันครับ ในทุกๆวันที่เดินทางกลับมานั้น วันแรกๆ รู้สึกถึงความแปลกประหลาด เนื่องจากรถมอเตอร์ไซด์ที่คุ้นเคยมีลักษณะ อัตราเร่งฝืดเคือง ผมก็แปลกใจ ขับรถบนถนนใหญ่มารู้สึกแบบนั้นตลอดทางแต่แล้วเมื่อเลี้ยวรถเข้าซอยบ้าน ระยะทางกว่า ๔ กิโลเมตร หากผ่านไกล้บ้านใดมีหมา ก็จะเห่าและเจ้ากรรมดันหอนตลอดทุกหลังเมื่อรถผมผ่านนึกในใจว่าเอเกิดอะไรหนอ จนมาถึงบางอ้อ พี่เขาคงมาส่งผมละกระมัง เมื่อถึงบ้านจึงบอกพี่เขาว่าพี่ครับ ถึงบ้านแล้วครับไม่ต้องห่วงผมแล้วครับ ปลอดภัยแล้วครับ เท่านั้นละ เสียงเห่าหอนของเหล่าสุนัขก็เป็นอันเงียบลง เป็นอย่างนี้สัก ๕ วัน ผมไม่รู้สึกกลัวครับแต่รับรู้ได้ว่าท่านห่วงผมเช่นตอนท่านมีชีวิตอยู่ ในวันที่ ๖ ผมจึงบวชเณรหน้าไฟให้ท่าน หลังจากนั้นก็จะมีคนเห็นท่านเดินบนอาคารเรียนบ้างยามค่ำคืน เพราะท่านรักท่านห่วงสถานที่นี้กระมัง

ที่นำเรื่องนี้มาเล่าด้วยสำนึกที่ท่านดูแลผมดั่งน้องของท่านคนหนึ่ง
น้องขอเทอดทูนพี่ชาย ครู สนิท พิกุลขาว ขอให้พี่มีความสุข ความสงบครับ

 

สวัสดีเช้ากลางสัปดาห์ครับคุณอาวันวิและ FCทุกท่าน ขอให้ทำอะไรก็สำเร็จครับ

 

สวัสดี ครับกับวันพุธ
อากาศดีบริสุทธิ์ดุจสรวงสรรค์
ขอให้เพื่อน พี่ น้อง ปองสุขกัน
อุปสรรคขวางกั้นพลันหายไป....

ขอให้งานสำเร็จเสร็จตามเป้า
ใครยังเข้าศึกษาอย่าเหลวไหล
ให้ผ่านการศึกษาดีกว่าใคร
สิ่งสุดท้าย ... ให้มีสุขทุกหัวใจ.....

สวัสดี ครับ

 

ด้วยคุณอา
ไม่เข้ากระทู้
ทุกอักษร
ที่คุณอา
จิ้ม
มีค่ามากมาย

 

ทานข้าวกันครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

ธรรมมะสวัสดีวันนี้ครับ

 

กราบสวัสดียามเที่ยงวันพุธค่ะ คุณอา wanwi และเหล่าสมาชิกนักขุดกรุฯ ทุกท่าน
ระหว่างรออ่านเนื้อเรื่องเล่าจากคุณอา ก็ขอมาทักทายเพื่อนสมาชิกพลางๆก่อนค่ะ
ถึงช่วงกลางสัปดาห์สุดท้ายของเดือนอย่างรวดเร็ว ก็ขอให้ทุกท่านมีความสุขช่วงปลายเดือนนะคะ

 

อะจริงรึครับ ฮ่า

 

ไม่ได้เข้าเว็ปวันกว่าๆ
ป่านนี้น้องฤทธิคงแทบลงแดง
เอาไว้ค่ำๆจะฝ่าฟันอุปสรรคเขียนให้

 

สองทักติดต่อกันน้องบานชื่น
ทักแรกพอเข้าใจได้ ส่วนทักหลัง
มึนจริงๆ หมายความว่าไง?หรือจะให้
ไปแย่งชิงจอมยุทธในแผ่นดินกะใคร?

แต่ก็ขอบคุณ ที่เอาใจช่วยติดตามตลอด
ยอมรับสัปดาห์นี้กับที่แล้ว แสนจะวุ่นวาย
งานของแท้ นี่ก็ว่าจะทำธุระเสร็จวันเดียว
เลี้ยวกินเวลาไปสองวัน

เอาบุญมาฝากทุกท่าน หลังลุยงานแล้ว
แวะไปทำบุญหลายวัด ไหนๆก็มีโอกาส
ก็จึงตระเวณทำบุญกับลูกน้องฉ่ำใจ ดังนี้...

มาเมืองสิงห์.......มิ่งเมืองพระ
น้อมศีรษะ..........กราบถวาย
พ่อจรัล..............มั่นใจกาย
ร้ายก็คลาย........กลับกลายดี
..........อีกวัดคุ้น...........พิกุลทอง
..........ช่างงามผ่อง.......สง่าศรี
..........หลวงพ่อแพ.......แผ่ความดี
..........สมศักดิ์ศรี..........อารามหลวง
วัดช่องแค...........แค่ลัดนิ้ว
ไปเสี่ยงติ้ว...........ลิ่วหายห่วง
กราบพ่อพรหม.....ร่มเย็นทรวง
งานลุล่วง............ปวงราบรื่น!

สาธุ สาธุ สาธุ 3วัดแห่งอริยสงฆ์
ความดีีที่อยู่มั่นคง ไม่มีวันดับสูญ

 

ต้องขอโทษน้องสุทินกับทุกท่านที่ทำให้ลุ้น รอนาน งานมากขนาดจะเขียนเรื่องพระยังไม่มีเวลาค้นออกมาถ่ายรูป พระที่ตั้งใจจะทำบุญกันตามปกติก็ไม่ได้ค้นไว้ หากไม่ทันสัปดาห์แห่งความยุ่งเหยิง งานนี้ ต้องยกยอดไปอาทิตย์หน้า

เรื่องลุยตะนาวฯ จะพยายามเขียนให้คืนนี้ แต่มีข้อแม้ต้องไม่โดนกรงเล็บทะมึนอยู่ข้างหลัง บังคับให้พักก่อน-ฮ่า

 

สองโพสท์น้องไพเรทรวมตอบตรงนี้...
โพสท์แรก-ไม่รู้เช่นกัน คงเป็นอับเฉาเรือ
ตามที่น้องสุทินบรรยายในโพสท์ต่อมา
โพสท์สอง-ต้องขอบคุณน้องสุทินเช่นกัน

 

สีชมพูวันอังคารน้องมากิแพรวพราว
แต่วันวาน ได้มาตอบเย็นวันพุธก็สุด
ประเสริฐเลิศสะแมนแตน-ฮ่า

คุณนงไม่ใช่ซูเปอร์วูแมน
ดังที่น้องสุทินทักท้วงไว้