เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ยินดีเผยแพร่ความรู้เหล่านี้เป็นวิทยาทานไปเรื่อยๆน้องน้อต เก็บไว้กับตัวก็สูญเปล่า ให้คนรุ่นหลังรู้มากๆ สืบทอดกันต่อไป เหมือนเผยแผ่บารมีคุณพระอริยสงฆ์ไปในตัว จูงคนเข้าหาสิ่งมงคล ดีกว่าไปหาวัตถุอัปมงคล ดังหลวงปู่ดู่ท่านสอนไว้

 

ข้ามโพสท์น้องบานชื่นไป5หน้า
กลับมาหาจนเจอ เพื่อจะบอกว่า...

เพื่อนผมคนนี้ใช้ชีวิตแบบ เจมส์ บอนด์ ในภาคเพลย์บอย คือเล่นพนันชั้นสูงกับเคล้านารีชั้นยอดทั่วโลก ไม่มีสถานที่หรูระดับโลกแห่งไหนไม่ต้อนรับ เป็นนักเล่นมีระดับสุดยอด เล่นเพื่อชนะ ไม่โลภ ได้แน่ เอาทุนมากไปแลกกับกำไรเล็กน้อย เป็นสิ่งที่นักเล่นทั้งโลกมองข้าม(นักเล่นทั้งโลก 99เปอร์เซ็นต์-เข้าบ่อนด้วยความคิดว่า กูต้องปล้นมึงได้แน่ กูต้องชนะมากๆ แล้วหมดตูดทุกราย)

เขาเป็นนักเล่นที่บ่อนรังเกียจ เพราะเล่นเสียยาก แต่ปฏิเสธไม่ได้ เพราะมีทุนหนา บ่อนต้องต้อนรับ

ฟังน้ำจิ้มแค่นี้ คงอยากอ่านกันเต็มแก่ ผมก็ลุ้นให้อีพูดใส่เทปสักที เพราะสถานที่และคาสิโนหรูในโลก ผมโม้แทนไม่ได้ ต้องให้อีบรรยายให้ทราบ บ่อนแต่ละแห่งหรูไม่เท่ากัน เกรดไม่เหมือนกัน คลาสของนักเล่นก็ไม่เท่ากัน มีตั้งแต่ระดับขอทานเล่น ไปจนถึงซุปเปอร์วีไอพี ได้รับการปฏิบัติต่างกันเหมือนฟ้ากับเหว

เขียนแล้วจะเหมือน บรรยายเรื่อง"สวรรค์ในนรก"ชัดๆ-ฮ่า!!!

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ผมต้องอวยทวยเทพ ขอพรมากกว่า7ก้าว เพื่อ5ชีวิตติดปีก หลุดไปจากถ้ำแมงป่องช้างมฤตยู!!!
___________________________________________

สามทหารเสือ แยกเป็นสามจุด ผมอยู่ตรงกลาง บักสมยึดปีกซ้าย ลุงพรานประจำการปีกขวา

ดุ้นฟืนในมือทำงานแย่งกันทุบตุบตับ คนละหนุบหนับ สลับการโยนเถาถั่วไปต้มถั่วรากเดียวกัน ให้เป็นอาหารต่อชีวิตแมงป่องช้าง เพื่อทางหนีเปิดกว้าง ยืดชีวิตเรา

บักสมทุบในวงแหวนไฟช้าไม่ทันใจ แพลมเท้าก้าวออกนอกวง ผมหรือใครก็ห้ามไม่ทัน...

แมงป่องตัวดำใหญ่ คงหิวงุ่นง่านเต็มแก่ ดีดตัวลอยข้ามหัวตัวอื่นในฝูงใส่บักสม

โอ้ คุณพระ คุณเจ้าช่วย ป่องช้างมหากาฬลอยยังกับกุ้งดีดตัวในน้ำ เกิดมาเพิ่งเคยเห็น...

ร่างมันพุ่งแว่บเข้าใส่ตัวน้องรักเลือดอีสาน บักสมร้อง เฮ้ย! กระโจนข้ามเส้นไฟกลับที่ แต่สัมภาระเต็มหลังทำให้ช้าลง มันพลาด ป่องช้างลงใส่หลังมือขวา หางใหญ่เข็มโตแทงพลั่กเข้าให้

"โอ๊ย..."บักสมร้องเสียงลั่น สลัดมือขวาเอาร่างแมงป่องกลิ้งกระเด็น ตามทุบไม่ปราณี คว้าตัวโยนออกไป

ผมกระโจนเข้าหา คว้ามือมันขึ้นมาดู หลังมือถูกเหล็กไนแทงบวมเป่งทันที สีเลือดห้อแดงก่ำตัดกับมือดำกุลี

"เจ็บมั้ยว่ะ...เอาปากดูดแผลก่อน"

ผมว่า เท่าที่พอนึกออก ลุงพรานรีบควักถุงเล็กในย่าม หยิบไม้ชิ้นแห้งๆออกมาเคี้ยว แล้วส่งให้บักสมทั้งชุ่มน้ำลาย

"โป๊ะตรงแผล รางจืด" ...แกว่า ผมพอรู้สรรพคุณแก้พิษแมลงสัตว์กัดต่อยสารพันของว่านครอบจักรวาลชนิดนี้ ค่อยเบาใจ สีหน้าบักสมไม่แสดงอาการเจ็บปวดมาก

คุณนงรีบส่งยาแก้ปวดให้..."เอ้า กลืนลงไปสม กันไว้ก่อน ถ้าเป็นไข้ มียาแก้ไข้อีก"

การสอดประสานสามัคคีพร้อมเพรียงในทีม ทำผมใจชื้น ทีมเราต้องรอดแน่ คุณชาติรีบคว้าไอ้ปืนโตมาถือแทน บอกบักสม...

"อย่าห่วงปืน ผมไหว จัดการตามแผนเดิมต่อ"

ทางรอดไม่มีทางเลือก ผมสาละวนโยนแมงป่องช้างมือเป็นระวิง คุณนงลงมาเป็นมือสังหารแทนบักสมที่ถูกสั่งพัก เอาผ้าขาวผ้าพันข้อมือขวาไว้ ...

"กินมันตั้งเยอะ พิษมันทำไรผมบ่ได้ดอกพี่...ฮ่วย" บักสมสบถ ให้กำลังใจพวกเราอย่าห่วง

สงครามชีวิตดำเนินไป ฝูงป่องช้าง ขยับไกลห่างแนวไฟ เหลืออีกไม่กี่สิบตัวเท่าที่เห็น...ผมสังเกตสังกาวิถีชีวิตของมันไปด้วย เห็นชัดว่า แมงป่องช้างกินอาหารช้ามากๆ ถ้าหากนี่เป็นดินเนอร์ มันคงละเลียดถึงเที่ยงคืนกว่าจะจบมื้อ

แต่ละตัวที่ฉีกเนื้อพวกเดียวกันเป็นภักษาหาร ใช้เวลาในการกัดกลืน เคี้ยวหมดชิ้น เหยื่อตรงหน้าก็ถูกตัวอื่นกระซวกอันตรธานไปแล้ว ต้องคลานงุ่มง่ามหาเหยื่อชิ้นใหม่

ผมอาจพูดผิดในการใช้คำว่า...งุ่มง่าม ในความมืดสลัวราง มีแต่แสงไฟจากกองฟืนเป็นแนวโค้งครึ่งวงกลม แมงป่องเคลื่อนไหวว่องไวเหลือเชื่อ แปดขาของมัน ขยับพรวดเดียวได้ระยะทางหลายนิ้ว ย่างหนึ่งก้าวยาวหรือหนึ่งหลาของเรา แมงป่องขยับไม่เกิน 3 ครั้ง!

ทางขวามือ ตามรอยคชสารตกมันชักโล่ง ป่องช้างออฝูงใหญ่ด้านซ้ายที่พวกเราบุกเข้ามา ด้านหน้าคือฝูงมหึมาที่ง่วนกับนาคีตัวใหญ่ ผมตัดสินใจ...

"ไปเดี๋ยวนี้ ไม่รอแล้ว เอาฟืนใส่หลังผมเร็วลุง"

ทั้งลุงพรานกับคุณนง คว้าฟืนที่ยังไม่ใช้ ขึ้นมัดหอบย่อมๆกลางหลังผม...

"ลุงนำทาง สมตาม คุณชาติ-คุณนงไป ผมอยู่ท้าย"

อีกครั้งที่พวกเราสำแดงความเป็นมืออาชีพ ไฟไม่ต้องดับ แต่จับมาเรียงใหม่ ให้เป็นแนวยาวกั้นหลัง ขวางทางที่พวกเราไป

ถ้ำนี้ไม่มีเชื้อไฟ ลืมเรื่องไฟป่าได้เลย ไม่ช้าฟืนก็มอดโรยรา!

ชั่วพริบตา คณะเราก็พบตัวเอง ย่ำตามรอยช้างสาร พลายตกมัน กลางความมืดไร้เดือน ดาว มีเพียงเพดานหินถ้ำตะปุ่มตะป่ำ สีทึมในเงาชวนพรั่นใจ กับแสงไฟฉายส่องนำทางลุงพราน

เราทิ้งถ้ำแมงป่องช้างไว้เป็นความทรงจำเบื้องหลัง อนุสรณ์สถานที่มหัศจรรย์ก็จริง แต่ขอไปแล้ว ไปลับ ไม่ยินดีกลับมาชื่นชมเป็นหนสอง!

เถื่อนถ้ำ บัดนี้ดำมืดสนิททั้งนอกและใน นาฬิกาบนข้อมือบอกเวลาเกือบ 21.00น. เจ้าป่องช้าง กัดกินพลังงานกับเวลา เราไปอักโขหลายชั่วโมง

เวลาเท่านี้ หากเทียบแล้ว ข้างนอกราตรียังเยาว์วัยนัก แต่ข้างในหัวจิตหัวใจเราร้อนเป็นไฟพะเนียง การมะงุมมะงาหราในความมืด ไม่ได้พัก เสมือนผลักไสกายและใจเข้ามุมอับ เกินพิกัดมนุษย์ธรรมดาจะทานทน

เมื่อครั้งบุกไปช่วยเจ้าชาติเพื่อนตายถ้ำฤาษีว่าโหดฉกรรจ์ ตอนนี้การเดินทางกลับภูนมโต โหดหิน กินเลือดเนื้อ สูบพลังงานทุกเม็ดในหยาดเหงื่อ หยดเลือดปานกัน...!

ยิ่งทีมมีคนบาดเจ็บเพิ่มคือบักสม ถึงไม่สาหัส ยังเดินปร๋อ แต่เจ้าป่องช้าง เล่นต่อยจุดยุทธศาสตร์ ล่อมือข้างถนัด เท่ากับตัดแขนขวาบักสมไปชั่วคราว ในยามที่คุณชาติก็ยังอีบัดอีโรย ไม่ฟื้นพละกำลัง

ไอ้ปืนโตถูกเวียนมาให้ผมถือ เพราะผมเห็นคุณชาติเริ่มเดินเท้าสะดุดหัวคะมำ คุณนงรับภาระไอ้ห้านัดแทน ด้วยไม้ค้ำยัน ทำให้หนุ่มกรุงลูกเศรษฐี มีสปีดฝีเท้าขึ้นอีกเฮือก

ผมได้แต่ถอนใจ ภาวนา อย่าให้ใครเป็นอะไรเพิ่ม แม้แต่ตัวเอง ห้ามเจ็บ ห้ามป่วย เป็นอันขาด!

คณะเดนตาย ไม่ใช่เดนคน ดุ่มไปตามทางที่ช้างเถื่อนกรุยไว้ ร่องรอยเท้ากลางฝุ่นผงกับดินเห็นชัดเจน...

ด้วยบทเรียนที่ได้รับชนิดเหงื่อตกกีบ หวิดวายวางหมาดๆ... เราบอกกันในหมู่คณะ เป็นมั่นเหมาะ...

"ถ้าไอ้หนุ่มตกมัน ไม่หยุดพัก เราก็จะไม่พัก"!!!

 

สวัสดีวันพุธกลางสัปดาห์ครับคุณอาวันวิและ FC ทุกท่าน แบ่งบุญนั่งสมาธิสวดมนต์ให้ทุกท่านสุขภาพแข็งแรงน่ะครับ

 

ขอรายงานความคืบหน้านะคะ ลูกแมวน้อยสองตัวเริ่มกลมป๊อก ปีนป่ายรถเล่นบ้าง ป่วนในสวนบ้าง แม่แมวก็นอนให้นมใต้ท้องรถสบายใจเฉิบ

 

แค่อ่านคำนำก็คงต้องบอกว่าโอ้ สุดยอดมาก

 

ผมนึกแต่เช้าล่ะครับว่าภาพนี้เคยเอาลงรึยัง จำไม่ได้จริงๆ ขอโทษด้วยครับ ฉายซ้ำ 55 แต่ว่าพี่วันจำแม่นจริงๆ

 

ทานมื้อเย็นกันครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

เป็นเรื่องราวที่น่าติดตามมากๆครับ

 

ซวย

สวัสดีครับพี่สุทิน

ส่งรุปด้านข้างของเหรียญตามที่ขอ มาให้พิจารณาครับ

 

ได้รับพระสมเด็จยะประเสริฐหลวงปู่แล้วครับ สาธุ สาธุ สาธุ ครับ น้าวัน

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ยาววว
ไม่หายใจ
สะใจแท้
85บรรทัด
(จริงจริง)

 

สวัสดีเช้าวันพฤหัสบดีคุณอาวันวิและ FC ทุกท่าน

 

สวัสดีครับ พี่วัน

ขออภัย
ที่กลอน พาไปให้ พี่เข้าใจผิด
55555555555555555555555555555555555

ผมทราบครับ
ถ้า พี่จะเปิดร่วมบุญ
พี่จะบอก
แต่ ผมอาจจะเขียนกวมไปนิด

แต่
พระเกจิรูปนี้
เคยได้ยินแต่ ชื่อ และ ความเก่งของท่าน
เป็น 1 ใน พระดีที่ไม่ดัง(มาก)

เพิ่งเห็นเหรียญท่านครั้งนี้แหละครับ

รักษาสุขภาพด้วย ครับ

 

อรุณสวัสดิ์พี่วันและเหล่าผู้ติดตามพี่วันทุกท่าน อนุโมทานสาธุร่วมกันต่อในการให้บริการเข็นวิลแชร์ผู้มาสักการะพระบรมศพเป็นวันที่สองครับ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

น้องปรายฯ พุธบ่าย-พฤหัสฯเช้า
ทุกบุญที่เผื่อแผ่ โมทนารับไว้หมด
สาธุธรรมกับการปฏิบัติดี-ชอบแล้ว!

 

มิเป็นไรครับน้องชาติ
ท้วงไว้นิด กลัวคนจะรอทำบุญ
เงี่ยหูฟังราคา เมื่อไหร่บอก-ฮ่า

ขอบคุณมิตรใจ ไมตรีจิต
ไม่เคยเลือนหายทุกวี่วัน

 

สาธุ-น้องบาสฯ แม้เป็นงานในหน้าที่
แต่ต้องเต็มใจทำด้วย อย่างน้องนี่
ถือว่า ใช่เลย รับความดีเต็มขั้น
ปีนี้เอาไปอีกสองขั้น-ฮ่า