เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

จัดไปครับร่วมบุญด้วย

 

มาแอบอ่าน ให้กำลังใจคนเขียนและแฟนคลับทุกท่านเลย

 

ขอลงชื่อด้วยคนครับ
เผื่อจะมีโชคดี และได้มีโอกาสร่วมทำบุญ

 

กราบขอบพระคุณคุณอา wanwi มากๆค่ะ

หนูได้อ่านจากโพสต์ของคุณเรย์ (พวงสุวรรณ์) ว่าคนเกิดวันศุกร์ควรแขวนพระปิดตา ลูกสาวคนโตของหนูเกิดวันศุกร์น่ะค่ะ ก็เลยอยากจะขอให้ลูกสาวไว้แขวนติดตัว (อายุเพิ่ง 4 ขวบค่ะ) ขอบพระคุณคุณอาอีกครั้งค่ะ

 

ขอร่วมบุญลงชื่อด้วยคนครับ

 

มีเรื่องประหลาดใจครับ คุณอา หลังได้รับพระแล้วก็ได้ลาภ สองตัวที่แจ้งคุณอาไปเมื่อวาน มาวันนี้ตรวจสลากกินแบ่งรัฐบาล ปรากฏ ตามรูปนี้เลยครับ แบ่งส่วนหนึ่งไปไปทำบุญแน่นอนครับ

 

ได้รับพระแล้วครับเมื่อสักครู่นี้เอง ขอบคุณมากครับ

 

ลงชื่อด้วยครับ ก่อนกินข้าวกลางวัน
อย่าลืมทานข้าวนะครับพี่วัน บ่ายๆหรือเย็นๆ
จะได้มีงานเขียนสนุกๆมาให้อ่านกันอีก

 

หลังมื้อเที่ยง ต่อด้วยของหวาน...รอตามอ่านเรื่องราวการผจญไพร ของชาวคณะต่อครับ

 

ครับ อ่านบ่อย ครับ กะทู้ นี้วิ่งไวมาก จนน่าตกใจ ให้อ่าน ทุกอันคงไม่ไหว... แต่ชอบ เรื่องความรู้ที่ เป็นของจริง ครับ ... รึการตอบปัญหา ตอบโพส จากประสบการณ์ของท่าน นี่ ชอบมาก ๆ ครับ

 

ผมได้รับพระแล้วนะครับ ขอขอบคุณของขวัญสำหรับคนที่รักด้วยนะครับ ผมจะเลี่ยมให้ภรรยาขึ้นคอบูชาครับ ขอให้คุณอา Wanwi เจริญทั้งทางโลกและทางธรรมนะครับ ขอบพระคุณมากๆครับ
ขอลงชื่อด้วยคนนะครับ(รุ่งฉวี)

 

วันนี้ไดรับพระเเล้วครับเเล้วก็ขอบพระคุณพี่วันวิด้วยครับสำหรับของขวัญวันปีใหม่ด้วยครับจะได้ให้ลูกสาว2คนห้อยให้หลวงปู่คุ้มครองครับ ขอให้พี่วันวิสุขภาพเเข็งเเรงมีความสุขมากในวันปีใหม่ครับคอยติดตามเรื่องดีตลอดครับ

 

ซุ่มอ่านมานานหลายเพลาตอนนี้อ่านทันแล้วครับ สนุกตื่นแต้น เร้าใจทุกตอนเลยครับพี่วันวิ ขออนุญาตเรียกพี่เพราะอายุมากกว่าผมไม่มาก ได้สาระ ความรู้ทั้งทางโลก ทางธรรม ได้ทั้งแง่คิด ปรัชญาในการดำเนินชีวิต เหมือนที่ท่านสมาชิกหลายๆท่านได้กล่าวไว้ ถ้ารวมเล่มเมื่อไร ผมจะรีบไปซื้อทันทีแต่อยากให้พี่แต่งเพิ่มเติมเข้าไปอีกในส่วนที่บรรยายรวบรัดตัดตอนครับ เป็นกำลังใจและติดตามผลงานตลอด และขออนุญาตลงชื่อด้วยคนครับ

 

เจอโพสท์มากมายล้นหลาม มโหฬารบานตะไท
ยังตอบไม่ไหว ไปเขียนเรื่องให้อ่านก่อนดีกว่า

ช่วงค่ำค่อยกลับมาลุยกับเม้นท์ตะละท่าน
รอการจิ้มอันว่องไวสักพักนะครับ

 

เอ้า พี่เขาเปิดลงชื่อแล้วใช่มั้ย

ผมขอลงชื่อด้วยคนครับ

 

ขอร่วมบุญลงชื่อด้วยคับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม..."ลำน้ำภาชี"...ลุงพรานบอกเมื่อเห็นสายน้ำเต็มสองตาทุกคน...!
____________________________________________________________

อีกหนึ่งสายมหานทีที่มีีต้นกำเนิดจากยอดเขาในจอมบึง ราชบุรี ไหลรี่ไปลงแควน้อย เมืองกาญจน์ฯ สายน้ำนี้ยาวนับร้อยกิโล เป็นอีกเส้นเลือดที่ผลิตจากเทือกเขาตะนาวศรีี แม่ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ มีพระคุณเหลือล้นแห่งแผ่นดิน 2 ฟากฝั่งไทย-พม่ารามัญ!

ลุงพรานชักมึนเล็กๆ การเจอสายน้ำภาชีแสดงว่า แกนำชาวคณะเบี่ยงเบนทิศทาง หากเดินสวนลำน้ำก็กลับเหมือง มีหนทางแก้ไขคือข้ามไป แล้วเดินตามสายน้ำ ไปจนเจอจุดที่แกรู้จัก เลี้ยวขวาเบนขึ้นตะวันตก เข้าสู่เป้าหมายที่ขีดเส้นไว้ปูมสมองน้อย

แกไม่บอกให้ใครรู้ว่า กำลังเดินวน แต่พาเดินหาช่องแคบที่ข้ามลำน้ำได้ หากดวงตะวันบนหัวที่ใกล้ลับทิวไม้รอมร่อ ทำให้ต้องเปลี่ยนใจ...

"หาที่พักก่อน...ไปมืดกลางน้ำจะยุ่ง"...ลุงว่า ทุกคนเห็นชอบ โดยเฉพาะ
บักสม คนดอนที่ราบสูง เกลียดการลงแหวกว่ายในสายนที ที่มันไม่รู้ตื้น
-ลึกชลธาร

ลุงพรานเองก็พิศมัยน้ำซะเมื่อไหร่...คงจำกันได้บนยอดสูงสุดภูนมโต
ที่2 มหาเทวี สำแดงอิทธิฤทธิ์ เรียกแม่ธาตุทั้ง4ถล่ม...

ลุงรู้ว่า เดี๋ยวน้ำจะมาลำดับถัดไป เป็นสิ่งที่แกผจญมาตลอดในป่า และไม่ชอบ เพราะว่ายน้ำไม่เป็น!

ชายน้ำที่เป็นทางลงหากินของสัตว์ป่า ร่องรอยหาดูไม่ยาก มือสมัครเล่นอย่างคุณชาติยังดูออก รอยตีน เสือ ช้าง กวาง ควายป่า ฯ ย่ำกันเป็นเทือก ลุงพรานนำเดินเลี่ยง ลัดเลาะหนีห่างไกล

ได้จุดพอเหมาะ ไม่ใช่ทำเลทอง แต่พอใช้ได้ เป็นช่วงดงไม้ใหญ่หลายต้นล้อมรอบ มีที่ว่างตรงกลางให้ก่อกองไฟ มีที่นอน นั่งเวรยาม ด้านหลัง ต้นไม้ขยับชิดติดกันเป็นกำแพงธรรมชาติ สัตว์ใหญ่ผ่านไม่ได้ เหนือหัวไม้ใหญ่ ใบโตบังน้ำค้าง เอาผ้าขาวม้าโพกพันหัว ก็ต้านอยู่

ลมเย็นจากแม่น้ำกรูเกรียวเข้าสัมผัสใบหน้า หนาวจนชา ต้องรีบก่อกองไฟอย่างว่องไว ท่านผู้เฒ่ากับหนุ่มเหน้ากระวีกระวาด ปัดกวาดที่พัก คุณชาติช่วยเก็บไม้แห้งขนาดพอเหมาะเป็นท่อนฟืน...สามแรงแข็งขันพักเดียว ที่พักชั่วคราวก็พอได้อาศัย

น้ำถูกต้ม อาหารถูกหุงในกระบอกไม้ไผ่ เอาเนื้อกระป๋องเปิดใส่ ราดน้ำขลุกขลิกจากเครื่องกระป๋องลงใส่ข้าวสารหุงสุก บักสมเก็บใบไม้คล้ายโหระพาหรือยี่หร่าริมน้ำได้ เด็ดดอมดูมีกลิ่นหอม กินไม่ตายแน่ เอามา
โรยเป็นเครื่องเคียง

ฝีมือพ่อครัวหัวป่าก์บักสม นับวันยิ่งฉกาจฉกรรจ์ ไว้วางใจได้ทุกเมื่อ!

"เสียดาย เนื้อกวาง"... คุณชาติแกล้งบ่นลอยๆ ใส่หูลุงพรานในขณะเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ หนุ่มกรุงยังติดใจที่ ปล่อยอาวุธพลาดเป้า

ลุงพรานทำเป็นไขสือ หูทวนลม คุณชาติอมยิ้มในหน้า คิดหาวิธีขอดเกร็ด แก้เผ็ดลุงเฒ่าสักมื้อ แต่ยังคิดกลเม็ดเด็ดพราย เจ๋งๆไม่ออก!

"เดี๋ยวก็ได้นาย มีให้ยิงเยอะมากแถวนี้" บักสมไม่รู้ความนัย สอดกลางวง ลุงพรานแอบเหล่ ค้อนนิดๆ แต่แสร้งทำอือ ออ

"เออ กระบอกโตของนาย ยิงได้แน่ ไม่ต้องห่วง"...แกสวมรอยไม่ให้บรรยากาศกร่อย แต่วิสัยลุงพราน ถ้ายังมีอาหารในเป้ แกจะไม่ล่า...

เพราะรู้ว่า การล่าคือ ทิ้งขว้าง...!

หนทางที่ไป แล่เนื้อเอาขาย หรือแบกพกพาไปด้วยทีละมากๆไม่ได้ หากยิงสัตว์ใหญ่ แน่นอน เกือบทั้งตัว ต้องทิ้ง!

นั่นไม่ใช่ลุงพราน แกยอมกินข้าวตังแห้งๆ เคี้ยวเจ็บเหงือก ปวดฟัน ในห่อ ดีกว่า ยิงกวางทั้งตัว เอาเนื้อมาทำอาหารมื้อเดียว

 

ขอบพระคุณครับ คติสอนใจคุณอามีทุกตอน ตอนนี้สอนให้รู้ว่า อย่ากินทิ้งกินขว้าง พอเพียงและพอประมาณ ในความคิดผมนะครับ

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~

แดดผีตากผ้าอ้อม ลำแสงสุดท้ายแห่งตะวัน ลาลับฟ้า รอบตัวเหลือเพียงแสงกองไฟโชติช่วงแดงฉาน ...

บนฟากฟ้า จันทร์เจ้าขาค่อนดวงนวลขาว แต่หมู่เมฆกลุ่มหนาทึบ กับมวลเมฆฝอยเป็นแพหน้าหนาว คอยแต่จะลอยเลื่อนเข้าห่อหุ้มบดบัง หาประโยชน์อันใด จากนวลแสงจันทร์กลางป่านี้ไม่ได้เลย

เสียงแกรกกราก รอบที่พัก เหมือนสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ มาชุมนุมกันดังถนัดหู...กลิ่นสาบสางก็ลอยอวล สัมผัสจมูกตามลมเป็นพักๆ เป็นกลิ่นคาวชวนอ้วก คล้ายคาวปลา...!

ทั้งสามพรานอาชีพกับสมัครเล่น ชักใจไม่ดี รีบคว้าอาวุธประจำกายเตรียมพร้อม ลุงพรานขมวดคิ้ว เอะใจ รีบบอกบักสมส่องไฟไปด้านหน้าที่พัก ซึ่งเป็นช่องทางเดินเข้าเหมือนประตู มีต้นไม้ขนาบข้างฟากละต้น

ตรงช่องนั้น ได้จัดเตรียมเป็นที่นั่งยาม ผลัดแรกคืนนี้คือ คุณชาติ... สิ่งใดก็ตามจะผ่า มากลางวง ต้องผ่านทวารแห่งนั้นเป็นก้าวแรก

แสงไฟสีแดงสะท้อนไฟฉายบักสม กลับมาคู่หนึ่ง...มันอยู่ระดับต่ำเกือบติดพื้น บักสมยกปืนลูกซองเล็งเขม็ง แต่ไม่เหนี่ยวไก เพราะลุงห้าม คุณชาติก็ถือไอ้ปืนโตพร้อม

ไฟฉายอีกกระบอก ส่องไล่ลงไปเห็นลำตัวชัด ยาวเกือบสี่เมตร ร่างผอมบางไม่อวบอ้วนเทอะทะ ปากยาวยื่น กำลังคลานงุ่มง่าม ผ่ากลางวงเข้ามาตรงที่พัก

ตะโขงปากยาวน้ำจืด หรือจระเข้ปากกระทุงเหว เจ้าสัตว์ดึกดำบรรพ์เลือดเย็นล้านปี ที่ปัจจุบันไม่เหลือเผ่าพันธุ์ในป่าหรือลุ่มน้ำเมืองไทย สุดยอดสัตว์น้ำสงวนลำดับหนึ่ง

แต่ยุคสมัยนั้น เห็นได้จากหลายที่ โดยเฉพาะลุ่มน้ำที่ก่อกำเนิดจากขุนเขาตะนาวศรี ทั้งเพชรบุรี แก่งกระจาน เมืองกาญจน์ ราชบุรี...

มันไม่สนใจแสงไฟ ไม่หวั่นเกรงมนุษย์ถือปืนยาวทรงอานุภาพที่ซัดมันนัดเดียวจอดถึง 3 กระบอก กลับเร่งสี่ขา ผ่าเฉียดผ่านกองไฟ ...

ลุงพรานร้อง เอิ้บ...ร่างเล็กกระโดดหยองเหยงออกข้าง บักสมกับคุณชาติกระจายห่างคนละมุม ทุกคนล้วนงุนงง ตกตะลึงกับปรากฏการณ์สุดพิศวง กับการมาเยือนของเจ้าตะโขง ตะเข้ที่ไร้พิษภัย

นี่คือ...สุดยอดแห่งแขกหลังอาหารมื้อค่ำ ผู้มิได้รับเชิญ ที่หาดูชมไม่ได้อีกแล้วในชีวิตนี้

เจ้าตะโขงคลานพรวด เข้าไปที่โคนต้นไม้ใหญ่ด้านใน แล้วลงมือ เอ้ย ตีน คุ้ยเขี่ยดินร่วน เป็นดินทราย ปนเหนียวน้อยๆ

มันคุ้ยพัลวัน ดินทรายกระจุยกระจาย ได้แสงสว่างเรื่อเรืองกองไฟช่วย ผสมกับไฟฉายสาดส่อง พักเดียว ก็บังเกิดผลงาน เป็นหลุมลึกพอเหมาะ หันตัวคาปากหลุม ด้านท้ายลำตัว ปล่อยลูกกระสุนไหลเป็นชุด..

แม่ตะโขงกำลังวางไข่ ต่อหน้า ต่อตา 3 ชีวิตที่ส่องไฟฉาย จ้องมองตาแทบถลนออกนอกเบ้า...!