หาคำตอบเกี่ยวกับอภิญญาที่ติดตัวมาครับ

กสิน...
ภาพที่ชอบ....
คือการกระทบกันและเกิดการสั่นสะเทือนแบบรุนแรงและเป็นกานเปลี่ยนที่เร็วมาก
เป็นการเคลื่อนย้ายและเปลี่ยนแบบไม่ให้ตั้งตัว
หลายปีมาแล้ว.....นิมิต
ที่ข้าพเจ้าเห็นพระเดินในป่าที่จังหวัดชัยภูมิเพราะออกทริปทุกเดือนเห็นอยู่3เดือนท่านออกธุดงค์องเดียว..เดินผ่านไปแล้วแต่เดินกลับมามองหน้าและก็ผ่านไปเห็นอยู่2-3องค์....
เดือนที่4อันนี้...ชัดเจน
พระเดินขึ้นเขาลูกหนึ่งผ้าเหลืองเต็มเขสลูกนั้นจนเป็นสีเหลืองพระเยอัมาก...ที่ต่างคนต่างเดินขึ่นเขา
บางองไม่เดินบางองกระโดด..บางองค์เหาะ
...มีพระเดินมาหาข้าพเจ้า....ท่านบอกให้ข้าพเจ้ามำอย่างที่ท่านทำ...ท่านบอกง่ายอหมือนพลิกฝ่ามือ
....สิ่งที่ท่านทำคือ...กระโดดขึ้นไปยอดเขาและโดดลงมายืนตรงหน้าข้าพเจ้า..
ท่านบอกง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ...

 

เห็นจิตตัวเอง....
ข้าพเจ้าชอบไปสวดมนต์ทำสมาธิที่...พุธมนฑลหลังองค์พระใหญ่...
ตอนเช้าอากาศดีมากเราไปตั้งแต่ตี5บ้างตี4บ้างจนถึง2ถึง3โมงเช้าจึงกลับ...
ทำทุกวันเมื่อว่าง....
จนเช้าวันหนึ่ง
ข้าพเจ้าเห็น..จิตตัวเองลอยอยู่ห่างตัวด้านซ้ายมือลอยห่างลำตัว...เมื่อเดินเขาก็เคลื่อนตามเมื่อหยุดเขาก็หยุดสวยเป็นลูกกลมๆสีขาวและมี....เป็นบางส่วน....
ที่นั้นทำสมาธิดีมากๆ
ที่นั้น...ในนิมิตข้าพเจ้า...เห็น
พระพุทธชินราชองเหลืองอร่ามองค์ใหญ่มากลอยอยู่บนฟ้าบนพระใหญ่และเห็นพระฤาษีเป็นคนนั่งสมาธิใหญ่เท่าองค์พระเลย....
ท่านมองลงมา..
...

 

คนบางคนทำทุกวิถีทางที่จะปิดธรรมของคนอื่น
กรรมเขาหนักมาก....
จะมีเหมือนไม่มีทุกอย่าง..
ที่เป็นธรรมได้...จะทรมานสุดๆ
แต่ก็นั้นแหละ..กรรม

 

ธรรมที่ได้....
จะต้องนำมาใช้ไห้ตัวเองเห็นผล....
ให้รู้...ว่า
คนนี้เป็นอย่างนี้...ทำไม...เพราะอะไร
เหตุคือ...ปัจจัยคือ...และก็จบ
ไม่มีต่อที่พ้นจากศิล....

 

หยุดคือหยุด
เห็นเหตุ....
เห็นผลของกรรม....
รู้เหตุและผล...คือจบแล้ว
ใครสร้าง...ใครก็รับ...เราแค่ผู้ดู.ให้รู้เพื่อเตือนตน..
เพื่อเตือนคนอื่น...ที่เตือนได้
ไม่ได้ปล่อย..
เรารู้เพื่อตัวเองคือหยุด...ที่ตัวเอง

 

เมื่อคืน....
มีลมหมุน.....ลมด้วยอารมณ์กับลมที่ไม่ใช้อารมณ์
สามารถแบ่างแยกได้....
ทำเพราะใจหรือทำแค่ให้จบไป.........
เราแบ่งใด้เมื่อเราเห็นเราแล้ว....

 

เหนือฟ้าก็ยังมีฟ้า
กฎตายตัวฮะ

 

.....

จะไปรู้ผู้อื่นมัยน่ะ
แค่รู้จิตตัวเองว่าเสวยอารมณ์รัยอยู่ขณะปัจจุบัน
แต่การรู้ความเป็นไปของผู้อื่นเพื่อเป็นอุทาหรณ์
ก็ไม่ผิด
หรือถ้ารู้เขาแล้วให้ข้อคิดเพื่อเตือนเขาได้ยิ่งเป็น
กุศล ถ้าทำได้...
แต่การตำหนิกรรมผู้อื่น พระท่านว่าไม่ควรทำฮะ
ทำแล้วขาดทุน

 

ต้องทำฮะ...
บางคนนะ.....
ย้ำๆซ้ำๆฮะจะได้..เห็นผลไวฮะ

 

จิตรวมเมื่อไหร่...
ก็โป๊ะเช๊ะฮะ...
ธรรมจัดสรรฮะ....

 

ตรงที่ว่าชีวิตยืนยาว.น่ะ..คนทำประโยชน์ก็มีประโยชน์..แต่คนที่ทำประโยชน์ไม่เป็นก็มี...ตรงนี้ไม่ได้ว่า....แต่ที่จะโคลนนิ่งร่าง แล้วย้ายจิต ย้ายวิญญาณ ย้ายความทรงจำน่ะ...อันนี้แหล่ะ ที่..ไม่ปกติละ...มันมีแต่ในหนังฮะ

 

อิอิ....เคยเห็นบางคน ที่ชัยภูมิ เขาเรียนไสยะ เขาปิดจิต ขังจิต คนอื่น ได้ด้วยนะ

แต่มันก็ ไม่ยั่งยืนหรอกนะคนเรา...ทำกรรมชั่วย่อมไม่ได้ดี
ส่วนการปิดธรรมคนอื่น..ไม่มีหรอกครับ..เขาเรียกว่า..ท้วงติง.ครับ
การแสดงธรรมน่ะ อยากทำก็ทำไป...แต่ทำไม่ถูก ก็ต้องกรรม ด้วยน่ะสิครับ

อิอิ...นะฮะ

 

เหนือฟ้า ยังมี ดาว ดวงจันทร์ และดวงอาติ๊ด...ไง

 

อย่างสีลังอาน5 เนี่ย...มันบอกมันเป็นคนดีนะ...แต่เวลาแสดงธรรม มันจะตบท้ายด้วยการ กระแนะกระแหนคนอิ่น...แทบทุกครั้ง..อันนี้เขาเรียกว่า...เป็นโดยกรรม เป็นโดยสันดานครับ

ส่วนผมเนี่ย ไม่กระแนะกระแหน ผมพูดตรงๆเลย..ครับ..

อิอิ..นะฮะ

 

ที่เขาว่า คนเก่งจะไม่แสดงออก...มันก็มีสองแบบ แบบแรกไม่แสดงเพราะไม่อยากอวด...แบบที่สองไม่แสดงเพราะแอบทำไม่ดีได้ คนอื่นจะได้ไม่รู้

ส่วนที่แสดงออก ก็มีสองแบบ แบบแรกอยากโชว์พาว โชว์โง่ของตนเอง แต่คิดว่าตนเองฉลาด แบบที่สองแบบอยากโม้เหมือนผมคนอื่นเห็นว่าเราโง่ผมก็ว่าผมโง่นะ

อิอิ

 

+++ แสดงว่า "ได้นิสัย" ในการ "เปิดจิต วางจิต" (open mind and stay in mental place) มาบ้างแล้ว อายตนะ (sense) จึงเปิดกว้างและละเอียดมากขึ้น การ "รับรู้" (perception) จึงเข้าสู่ความละเอียดมากขึ้น

+++ "เมื่อตั้งสติจะจับใจความและทิศทางของเสียง" จริง ๆ แล้วตรงนี้ "ภาษาพูดกับภาษาปฏิบัติ" สวนทางกันแบบ "180 องศา"

+++ อาการของ "สติ" เมื่อตั้งใจหรือกำหนดแล้ว จะให้ผลลัพธ์เป็น "รู้กาย รู้สึกกาย รู้จิต และรู้สึกจิต" เท่านั้น นอกนั้นจัดเป็น "จิตส่งออก" ทั้งหมด

+++ สำหรับ "ผู้ที่ยังไม่ผ่าน ปัฏฐาน 4" จิตส่งออกจัดเป็น สมุทัย

+++ ส่วนผู้ที่ ได้ปัฏฐาน 4 แล้ว "ในยามที่จิตส่งออก" สามารถ "ตั้งสติ รู้จิต และรู้สึกจิต" ได้ ตรงนี้จัดเป็น "ถอดกาย ถอดจิต" และมี "สติประกอบจิต (ปัฏฐานในจิตตานุปัสสนา) ประกอบเวทนาจิต (ปัฏฐานในธรรมานุปัสสนา)"

+++ เฉพาะผู้ที่มี อุปนิสัยในการ "รู้แจ้งกระบวนการทำงานของจิต" จะชัดเจนประการหนึ่งว่า "ก่อนจิตจะส่งออก หรือตั้งใจจะจับปรากฏการณ์ภายนอก" จะเกิดอาการ "เกร็งตัวทางจิต" ก่อนทุกครั้ง ก่อน "ปล่อยความเป็นตน ให้เข้าอยู่ไปใน ธรรมเฉพาะหน้า (กระบวนการ อยู่-ย้าย เคลื่อน-จุติ (วิชชา 3) ทางจิต)" หากจับสังเกตุตรง ๆ ที่กระบวนการนี้จนชำนาญ ก็จะสามารถเข้าใจในคำพูดของพระพุทธเจ้าที่ว่า "ประดุจบุรุษคู้แขนเข้า แล้ว เหยียดออกด้วยกำลัง"

*** หมายเหตุ กระทู้นี้อยู่ในห้อง อภิญญา - สมาธิ ชื่อกระทู้ "หาคำตอบเกี่ยวกับอภิญญาที่ติดตัวมาครับ" ดังนั้น คำตอบในโพสท์นี้ จึงถูกต้องตาม หมวดหมู่และหัวข้อเรื่อง ***

+++ สำหรับ ผู้ที่ยังไม่ผ่าน ปัฏฐาน 4 "เมื่อตั้งสติจะจับใจความและทิศทางของเสียงก็เงียบไปทุกครั้ง" ตรงนี้เกิดจาก "การเกร็งตัวทางจิต จนเกิดเป็นสภาพ แล้วสภาพนั้น ปิดบังเสียงภายนอก (Object) จนขาดการสืบเนื่อง จึงเกิดการ ตัดขาด สภาวะของธรรมเฉพาะหน้า" ผลลัพธ์แบบ ปลายน้ำ ตรงนี้ บางคนเรียกว่า "เกิด-ดับ" แต่ถ้าเห็นว่าตรงนี้ก็พอแล้ว ก็จะไปถึง "ต้นน้ำ" ไม่ได้ และจะต้อง "เกิด-ดับ ไปอีกหลายอสงไขย"

+++ ดังนั้น "เมื่อตั้งสติจะจับใจความและทิศทางของเสียงก็เงียบไปทุกครั้ง" หากหมั่นสังเกตุที่อาการ "เกร็งตัวทางจิต" โดยที่ "เสียงภายนอกยังอยู่" ไม่นานก็จะสามารถเข้าใจในเรื่องของ อภิญญา ว่าจริง ๆ แล้วมันคือเรื่อง "สติปัญญาในการใช้ขันธ์" เท่านั้นเอง

+++ "หยุดคิดจึงรู้" (ไร้นิวรณ์ 5 นั่นเอง ไม่มีอะไรมาก) ความคิดนั่นแหละคือ "ตัวปิดกั้น" เมื่อไม่มีตัวปิดกั้น "จิตจึงเปิดออก" (open mind) จึงรู้ได้

+++ ทำ open mind เอาไว้แล้วจะรู้ได้เองว่า "มันพูดโดยไม่มี เว้นวรรค ลมหายใจ" แม้แต่นิดเดียว หาก open mind ไปเรื่อย ๆ จนละเอียดมากกว่านี้ (open mind and stay in mental place) ก็จะข้ามพ้น ด่านของภาษา มาสู่ ด่านของความเข้าใจ (เจโตปริยะญาณ) ได้เอง

+++ ขึ้นอยู่กับว่าใน ปัจจุบัณขณะนั้น ๆ open mind อยู่หรือเปล่า

+++ หากรักความก้าวหน้าในการปฏิบัติ ควรรู้ด้วยว่า "เสวยอารมณ์รัยอยู่ขณะปัจจุบัน นั้น มีลักษณะ "เนื้ออารมณ์-เนื้อธาตุ" เป็นอย่างไร" ตรงนี้ต้อง open mind จนกลายเป็น broad mind (เปิดใจให้กว้างจริง ๆ ตรงตามภาษาปฏิบัตินะ ไม่ใช่ภาษาพูด เพราะพูดเท่าไรก็ทำไม่ได้หรอก "เปิดใจ" คือ หยุดคิด แล้ว ขยายรู้ให้ครอบคลุม Object นั่นเอง) จึงรู้จัก "เนื้อของธรรมารมณ์" ได้ และจะชัดเจนได้เองว่า "เนื้อของธรรมารมณ์ มันก็คือ เนื้อของ ฌาน นั่นเอง" แต่ภาษาที่ใช้ในการพูด มันอยู่ต่างหมวดกัน

+++ เรียกว่า "เป็นบทศึกษา" ก็แล้วกัน

+++ ตรงนี้ แล้วแต่กรณี ให้ดูที่ "จริต (เจตนา) ไม่ใช่ คำพูด" และลักษณะ "ธรรมะ-อธรรม" ของผู้นั้น "ให้ชัดเจน" ก่อนก็แล้วกัน ไม่งั้นก็ "หลง" เรื่อยไปไม่จบสิ้น

+++ ตรงนี้ แล้วแต่กรณี ให้ดูที่ "จริต (เจตนา) ไม่ใช่ คำพูด" และลักษณะ "ธรรมะ-อธรรม" ของผู้นั้น "ให้ชัดเจน" ก่อน แล้วคำณวณว่า "ตำหนิแล้วผลจะออกมาเป็นอย่างไร" นะครับ

 

..จะทำเอาฤทธิ์ทีไร ออกไปเป็นสติปัญญาทุกที เพ่งดิน,เพ่งไฟ,น้ำ ไม่รู้สึกชอบติดใจอะไรเลยไม่ถูกจริต แต่ถ้าไปทางพิจารณาอสุภะ,ความตาย มันโดนจิตใจดีแท้ ถ้าจะเพ่งเอาฤทธิ์จริงๆ คงต้องเพ่งกระดูก ได้ฤทธิ์ด้วยพร้อมมีปัญญารักษา ฤทธิ์เพรียวๆเลย ไปไม่รอดแน่ของสวยของงามอารมณ์กระทบใจเสมอ ควบคู่กันไปได้ฤทธิ์มา เราก้อจะมีปัญญารักษาไว้ได้..

 

+++ อภิญญา คือ "ปัญญาในการใช้ขันธ์ หยาบ กลาง ละเอียด" ก่อนจะใช้ขันธ์ ต้องรู้จักขันธ์เสียก่อน ก่อนจะรู้จักขันธ์ ต้องตั้งตนในสติเสียก่อน (ดำรงค์สติมั่นในตน หรือ ดำรงค์ตนมั่นในสติ ทำได้ทั้ง 2 ประการ จะรู้จักคำว่า ตั้งกายไว้ในจิต กับ ตั้งจิตไว้ในกาย ของพระพุทธเจ้า)

+++ ยามใดที่เริ่ม "สติตั้งมั่น" ไม่นานปรากฏการณ์ของ "รู้ธรรมเฉพาะหน้า" จะมีมาเอง และ ธรรมที่ปรากฏนั้น ๆ สามารถพูดได้คร่าว ๆ ว่า "เป็นขันธ์ทั้งสิ้น" แบ่งแบบถ้วนทั่วได้แค่ "รูปกับนาม" เท่านั้น "รูปจำกัดเป็น รูปแบบ" "นามจัดเป็น เนื้อหาและพลังงาน" การเห็นตรงนี้ได้เรียกว่า "ปัญญาในทางพุทธศาสนา" จากนั้น "สังเกตุในส่วนของนาม" ให้ดี ๆ จะรู้จักเองว่า "ทุกข์ละเอียด" เป็นอย่างไร

+++ และจากการ "ตั้งกายไว้ในจิต หรือ ตั้งจิตไว้ในกาย" ไม่นานจะทำให้เกิดอาการ "อยู่ย้าย" ไปมา ในสภาวะขันธ์ต่าง ๆ หาก "อยู่ย้ายในส่วนรูป จะเรียนรู้ในส่วน ภพ" แต่ถ้าหาก "อยู่ย้ายในส่วนนาม จะเรียนรู้ในส่วน ภูมิ และ ตัวเนื้อของฌาน (ฌานมีสภาพอรูป)(สติครองอรูปฌาน อยู่-ย้าย แบบ เอกัคตา สู่ เอกัคตา)" การพ้นออกจาก "รูปและนาม" นั้นรวมถึง การพ้นออกจาก ฌานอันเป็นทุกข์ละเอียดอีกด้วย

+++ ฤทธิ์ ไม่ได้มาจาก จินตนาการ แต่มีรากฐานมาจาก "สติปัญญาในการ เห็นขันธ์ รู้จักขันธ์ และ ใช้ขันธ์" (คำพูดของหลวงปู่ สุวัจจ์ สุวโจ คือ "เห็นจิต รู้จักจิต แล้วจึง ใช้จิต")

+++ สังเกตุคำว่า "เพ่ง" ให้ดี ๆ ว่าเป็นอาการ "สวนทาง" กับคำว่า open mind ในโพสท์ข้างบนหรือเปล่า

+++ อาการเพ่ง จะมี อาการเครียด เป็นองค์ประกอบเสมอ ส่วนอาการ เปิดจิต วางจิต (open mind) จะมีอาการ เบาสบาย เป็นองค์ประกอบเสมอ ให้สังเกตุให้ดี

+++ ให้สังเกตุตรงอาการ "ไม่ถูกจริต" ตรงนี้ว่า "เพราะเจอ อาการเครียด ปรากฏอยู่" ใช่หรือไม่

+++ พิจารณาอสุภะ ถ้าเป็น จะให้ผลเป็น "ความเบื่อหน่ายกาย" พิจารณาความตาย ถ้าเป็น จะให้ผลเป็น "สภาวะไร้กาย" ถ้าถึงที่สุดจริง ๆ จะถึงสภาวะที่ "ตนไม่ปรากฏ"

+++ ตรงนี้ เป็นข้อพิจารณาส่วนบุคคล ผมไม่ก้าวก่าย นะครับ

+++ ข้อความในโพสท์นี้ จะเกิดประโยชน์แก่ผู้ที่ตั้งใจที่จะศึกษาจริงและลงมือทำจริง เท่านั้นนะครับ

 

ทำไม จู่ๆถูกแบน ???? :boo:

 

เมื่อวานนี้ ดื่มสก๊อต ยอดอร่อย
วันนี้กร่อย มาดื่มแบน แสนโศกศัลย์
เมื่ชีวิต วงกลมจุด สุดทางตัน
ลาทุกทั่น ไปพักผ่อน นอนตีพุง

กลอนนี้ไว้อาลัยให้วงกลมจุด....