เป็นพระโพธิสัตว์ ชีวิตไม่สบาย จริงไหม

การบำเพ็ญบารมีแบบพระโพธิสัตว์นั้น ชีวิตคงไม่สบายแบบคนทั่วไป จริงไหมครับ

ไม่ว่าจะมาจากภพภูมิใด เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ ต่างปรารถนามาสร้างบารมีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ทั้งนั้น

อนึ่ง สมัยผมบวช ได้มีโอกาสพบกับหลวงพ่อท่านหนึ่ง ท่านบอกว่าผมสบาย เล็งญาณเกิด ส่วนหลวงพ่อท่านต้องชกมวยเลี้ยงชีวิต เลี้ยงครอบครัว กว่าจะได้มาบวช

ถ้าพระโพธิสัตว์เกิดมาแล้วสมบูรณ์แบบทุกอย่าง ทุกชาติ อย่างนั้นคงไม่ได้สร้างบารมีในอีกหลายด้าน จริงไหมครับ

 

โดยส่วนตัวผมคิดว่า ความยากลำบากต่างๆของพวกเราในชาตินี้ ไม่ว่าทางกาย หรือใจ ล้วนช่วยให้เราสร้างบารมีให้เต็มไว ลองคิดดูสิ ถ้าพวกเราปรารถนาพุทธภูมิ แล้วมัวเสวยผลบุญอยู่บนสวรรค์นานๆ แล้วเมื่อไรบารมีจะเต็มเล่า!

 

ผมเคยคุยกับลูกศิษย์คนสนิทของหลวงพ่อฤาษีฯ ท่านหนึ่ง (ลุงแดง) ท่านบอกกับผมว่า พวกพระโพธิสัตว์ ก่อนลงจากสวรรค์มาเกิดเป็นมนุษย์ พวกนี้จะเล็งญาณก่อนว่า หากเกิดเป็นมนุษย์แล้ว จะบรรลุวัตถุประสงค์แห่งการเกิด หรือการสร้างบารมีในครั้งนั้นๆ หรือไม่ หากไม่บรรลุจุดประสงค์ ก็จะยังไม่ขอเกิด...(โดยพวกนี้มีบุญวิเศษ คือ สามารถอธิษฐานให้จุติ(ตาย)จากการเป็นเทพเทวดาก่อนอายุไขได้ เพื่อเร่งรัดในการสร้างบารมี)


ปล. คุณลุงแดงนี้ ผมเคยอ่านเจอในหนังสือสอนกรรมฐานของหลวงพ่อฤาษีลิงดำเล่มหนึ่ง อยู่ท้ายๆเล่ม หลวงพ่อท่านบอกว่า
มีอะไรสงสัยให้ไปถามลุงแดง (พล.ต.ศรีพันธุ์ วิชชุพันธ์)

 

บารมี 10 บางอย่างเต็ม บางอย่างยังพร่อง

ลุงแดงท่านบอกกับผมว่า สำหรับผม บารมี 10 นั้น เต็มแล้ว 6 เหลืออีก 4 ยังต้องทำต่อไป

ท่านใช้คำว่า "ปรมัตร์ 6"

ที่เล่านี่ไม่ใช่เพื่ออวดตนนะ แต่เพื่อแชร์ประสบการณ์ว่า อย่างนี้ก็มีด้วยในโลกนี้
เผื่อใครมีประสบการณ์คล้ายๆกับผม จะได้มาเล่าให้ฟัง เพื่อความบันเทิงปัญญากับเหล่าพุทธภูมิ และสาธุชนในเว็บนี้บ้างครับ

ส่วนผม พอได้ฟังอย่างนั้น ก็รู้สึกเฉยๆ ไม่ยินดียินร้าย เพราะสุดท้ายคงไม่พ้นวิสัยที่ผู้ปฏิบัติจะรู้เอง

เหมือนที่ผมเคยถามเพื่อนนักปฏิบัติว่า ชาติที่แล้วผมเกิดเป็นใคร แต่เขาบอกว่า ปฏิบัติไป เดี๋ยวรู้เอง
(เหตุก็เพราะว่า เพื่อนผมคนนี้แกชอบมาเล่าว่า ระลึกได้ว่าชาติที่แล้วเป็นโน่นเป็นนี่ ไอ้เราเลยหูผึ่ง อย่างจะรู้บ้างอ่ะสิ)

 

สำหรับผมบำเพ็ญบารมีเป็นงานอดิเรก ทำด้วยกาย วาจา ใจ อย่างสดใส ร่าเริง และมีความสุขครับ

 

ถ้าไม่ลงมาบำเพ็ญบารมีหรือลงมาสร้างคุณประโยชน์แก่พระศาสนา พระโพธิ์ท่านไม่ลงมาให้ลำบาก. แต่เมื่อลงมาแล้วแต่ละท่านจะได้บททดสอบตามแต่กรรมและการอธิษฐานจิต.

และยุคนี้เป็นยุคเหมาะมากที่จะบำเพ็ญบารมีมาก เพราะยุคนี้กิเลสเครื่องยั่วยุแรง พระศาสนาก็ยังดำรงค์อยู่ แนวทางการปฏิบัติก็ยังมีอยู่พร้อม ถ้าทำสำเร็จบารมีจะก้าวหน้าอย่างมาก

 

นานเหมือนกันที่จะมีกระทู้แบบนี้ในห้องนี้
ดีครับเป็นการสร้างสีสรรค์ในห้องนี้ใครมีความ
รู้ ความคิดเห็น ประสบการณ์ ก็เอามาแชร์
กันครับ
บางครั้งในความเป็นสัตว์ มนุษย์ผู้มี ความอยาก ในกิเลสเราพึงคิดว่าน้อยใจ
ในวาสนาอย่างนี้ว่า ทำใมเราไม่มี ไม่เป็น ไม่ได้ อย่างใครเขาบ้างว่า ไม่มีเงินทอง
ที่จะเก็บ ชีวิตสบายบ้าง มีความสุขกาย สบายใจ อยากให้ครอบครัวมีความสุข
ความภูมิใจในตัวเราบ้าง ความเป็น การ รู้เห็น สังคมพึงสัมผัส รู้ เห็น เข้าใจของ
ความคิดในทางโลกนั้นย่อม มองว่าเรา ไม่อาจก้าวไปสู่ความสำเร็จ มีหน้า มีตา
มีเงินทอง บ้าน รถหรู สุขสบายชีวิตขัดสน ดิ้นรน พากเพียร พยายาม
อดทน อดกลั้น ใช้สติอย่างมาก ในการ แก้ไขปัญหา ดำเนินชีวิต หาทางอยู่รอด
ชีวิตอาจเป็นไปตามฝัน แต่ไม่สามารถประสบ ความสำเร็จในชีวิตได้ มันเป็นเวรกรรม
หรือโชคชะตา หรือเราอธิษฐานมา เรายัง ไม่อาจจะเข้าถึงความเป็นเหตุแห่งนี้ได้
ตอนนี้รู้แต่เพียงว่า เราจะเข้าใจธรรมที่เราแสวง หานั้นได้รู้ถึงความ เป็นไปของความไม่แน่นอน
จีรังยั่งยืน ของชีวิตในธรรมชาติ ของการเกิด ที่มี
แต่ทุกข์ โรคภัยใข้เจ็บ อุปสรรค พากเพียร ดิ้นรน ขัดสน เราได้ใช้ กำลังของสติ ปัญญา ในการอดทน
ดิ้นรน อดกลั้น ได้มองเห็นเหตุแห่งปัญหาต่างๆ นาๆ ได้เรียนรู้ ในสิ่งที่เราได้รู้มาในคำสอน ของตำรา ของ
คำว่าอริยสัจ ในตำราเราได้เพียงอ่าน และรู้มัน แต่ในชีวิตนี้ ความเป็นจริง เราได้เข้าถึง ปฏิบัติในความเป็นไปของอริยสัจ
เราโชคร้ายของคนปถุชนสังคมที่ ไม่มีหน้ามีตา ร่ำรวย เงินทอง
สุขสบายเหมือนใครเขา บางครั้งเขาปลดเปลื้องความทุกข์ ของ
เขานั้นได้ด้วยทรัพย์อันมั่งมี มั่งคั่ง ปล่อยจิต ปล่อยใจ ไปตามความ
เป็นไปของความเพลิดเพลิน ลุ่มหลง มัวเมา ขาดสติ ขาดปัญญา
ที่จะได้เรียนรู้หนทางแห่งมรรค ที่มีอยู่ในความเป็นอริสัจ จะมีใคร
ในสังคมทางโลก เข้าใจชีวิตเราบ้างว่า เราต้องใช้ความ พยายาม
สติ ปัญญา อย่างมาก ที่จะเรียนรู้ เข้าใจ และไปให้ถึงจุด มุ่งหมาย
สูงสุด เพื่อถึงความเหตุแห่งอริยสัจนั้นบ้าง เราไม่ได้เพียงแค่คิดว่า
เราต้องละ หรือปล่อยวาง เพื่อเข้าถึงมรรคในชาตินี้ แต่เรากระทำเพื่อ
เรียนรู้ ปฏิบัติ ในเหตุแห่งการสะสมบารมีอันยาวไกล เพื่อความยิ่งยวด
เพื่อเป็นบรมครูในกาลข้างหน้า

 

เห็นหัวข้อกระทู้แล้วถ้าจะเป็นไปได้สูงครับ อธิษฐานเบิกบุญกุศลมาใช้ไม่ได้ง่ายๆหรอก ถูกเก็บสะสมไว้หมด แต่ถ้าอธิษฐานเพื่อสร้างเพื่อกระทำแล้ว อันนี้เร็วมากครับ มีให้สารพัดอย่างสารพัดรูปแบบ...ย่อๆนะครับ คงรู้กันอยู่(เหนื่อย ลำบาก แต่ภูมิใจฯ)

 

กำลังใจของผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมินั้น ไม่ได้มีความสนใจในความยากลำบากเหน็ดเหนื่อยของตัวเองแต่อย่างใด....
กังวลสนใจแต่ความทุกข์ยากลำบากของบุคคลอื่นเท่านั้น...

การถือกำเนิดมาก็มาเพื่อฝึกฝนตนให้ชำนิชำนาญ ทั้งทางโลกและทางธรรม ก็ด้วยหวังจะสงเคราะห์หมู่กัลยาณชนทั้งหลาย ให้ไปเสียแล้วจากกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้...ไม่ได้เคยแม้แต่จะคิด เพื่อให้ตัวเองได้ดิบได้ดีอะไรอย่างไรเลย เนื่องเพราะท่านเหล่านี้เชื่อในกฎของกรรม...เชื่อว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว...มีใจรักในการภาวนา...เป็นผู้มุ่งในเหตุ...ไม่ได้จ้องจะเสพในผล...

 

สาธุ ขออนุโมทนาบุญ

ขออนุโมทนาบุญในกุศลจิตของเพื่อนร่วมอุดมการณ์ทุกท่าน

 

ใช่ครับ ปรกติเวลาทำบุญ อย่างเวลาใส่บาตร ผมแทบไม่เคยอธิษฐานให้ตนเองรวย มีแต่อธิษฐานเพื่อบรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณ สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งในอนาคต

แต่หลังๆ ตังไม่ค่อยพอใช้ เลยขอพ่วงอธิษฐานรวยบ้าง อิๆๆ คงไม่ผิดกติกานะ ^_^

 

ไม่ทราบนะครับ
แต่ขอตอบตามความเชื่อนะครับ
ยิ่งบารแก่มากไหร่

พระพักมักจะไม่ค่อยยิ้ม
แววตาจะดูเศร้ามากขึ้นเท่านั้น

 

ตอนนี้ผมก็ พยายามทำเหมือนกันครับ

แต่ผมคิดเสมอว่าถ้ารวยมากๆ จะรวยเพื่อแจกจ่าย ไมไ่ด้รวยเพื่อกินคนเดียว

 

สาธุ

 

"ช่ายยยย เลย ตรงใจฉันเลย"

"ช่ายยยย เลย ตรงใจฉันเลย" อย่างนี้ต้องร้องเพลงของ "ชาย เมืองสิงห์"

 

สาธุ

ที่หลวงปู่ดู่กล่าว นั่นแหละ เป็นเช่นนั้นจริงๆ

 

ถ้าเหมารวมทั้งชีวิตว่าไม่สบายคงจะใช่ แต่ถ้าเป็นลักษณะเดี๋ยวดีบ้าง เดี๋ยวไม่ดีบ้าง แบบนี้เป็นได้ ไม่ใช่เป็นพระโพธิสัตว์จะต้องลำบากกันตลอด 24 ชม. ทั้งชีวิต

ทั้งหมดขึ้นอยู่กับจังหวะชีวิตแต่ละช่วงซึ่งต้องสลับกัน อย่างช่วงที่ดีมีความสุขต้องมี เพื่อเป็นเหตุให้ต้องบำเพ็ญบารมีเสียสละสิ่งที่ตนรัก ไม่ว่าจะเป็นบุคคล สัตว์ สิ่งของ ก็ล้วนแต่ต้องสร้างมาก่อน

โดยมากแล้วเหตุที่จะทำให้กระแสชีวิตแต่ละช่วงเจอความทุกข์นั้น ตามปกติแล้วไม่ได้เกิดเพราะอกุศลของตัวท่านเองแต่เพียงอย่างเดียว ยังมีเหตุที่เกินกว่าปกติคนทั่วไปได้

เพราะถ้าอาศัยอกุศลของตัวท่านเอง ถามง่ายๆ ว่าจะได้บำเพ็ญบารมีเมื่อไหร่ ในเมื่อท่านเองทำแต่มหากุศลเรื่อยมา ดังนั้นเหตุให้สร้างบารมีจริงๆ ที่จะมากยิ่งๆ ขึ้นไป ก็ต้องเป็นหน้าที่ของพรหม เทวดา ทำให้เกิดทั้งนั้น !!!

 

งั้นขอสละเมียเป็นทานเป็นอันดับแรก! (หย่า!)