ทำบุญเป็นอาจิณนะครับ แต่ก็กลัวตกนรกเพราะตอนตายจิตเศร้าหมอง

กระผมถือศีล 5 ทุกวัน อาจมีผิดบ้างนานๆๆๆที ใส่บาตร ร่วมทอดผ้าป่า ทอดกฐิน โอนเงินต่างๆ แต่พอศึกษาเรื่องมรณานุสติที่จะตายเมื่อไหร่ก็ได้ ความตายทรมาน จะตกนรกหากใจเศร้าหมอง ก็อดคิดกลัวไม่ได้นะครับ ผมก็มีความผิดเหมือนกันในบันทึกบาป กลัวว่าจิตเศร้าหมองในเรื่องที่เคยผิดศีลตอนเป็นมนุษย์ไม่ว่าเรื่องใดเผลอนึกขึ้นมาก็ลงนรกเลย และจะได้ขึ้นสวรรค์ไหม // หรือตกนรกแล้วก็มาเป็นคน หรือแล้วแต่บุญที่ทำไว้ด้วย

ปล.ผมเป็นคนชอบคิดเยอะครับ อิอิ ตอนนี้ชอบศึกษาพระพุทธศาสนาแล้วเอาไปสอนเพื่อนหรือปลอบใจคนอกหัก ซึ่งกำลังได้ผลดีด้วย ในอนาคตถ้ามีความรู้ที่มากพอและมีเพื่อนร่วมอุดมการณ์จะสร้างเพจหรือเว็บไซต์ธรรมะครับผม แต่เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่ผมต้องศึกษา

#ขอบคุณมากนะครับ

 

<a href="http://image.ohozaa.com/view2/xxcN1Xw1S3hxQkGF" target="_blank"><img border="0" src="http://image.ohozaa.com/i/e97/TMUZJc.jpg" /></a>

 

.กลัวตกนรก กลัวตาย กลัวผี....
.เป็นกิเลสนำอบายภูมิ
.ตั้งสติ ปิดอบายภูมิ
.เริ่มกลัว นี่เริ่มหมองแล้วนะ....

 

ไอที่พูดมาเนี่ยครับ ผมรู้ครับว่ามันเป็นทางอบาย แต่มันก็อดคิดไม่ได้สำหรับปุถุชนที่ยังไม่บรรลุอะไรเลย แล้วปิดอบายก็พยายามกันไป แต่นี่ผมถามว่าถ้าเกิดตกนรกขึ้นมาเนี่ยจะได้ขึ้นสวรรค์ไหม ผมถามประมาณนี้ครับ

ตอบคำถามด้วยคำถาม อย่าตอบแบบนี้เลยครับ ศึกษาเรื่องพระนางมัลลิกาหรือเรื่องอื่นๆมาเทียบเคียงได้ไหมดีกว่าครับ แล้วมาตอบกัน

 

ถ้าตกนรกเพราะทำผิดศีลอันนี้ขึ้นสวรรค์ยากเพราะเมื่อพ้นนรกก็ต้องมาเกิดเป็นเปรต อสูรกาย สัตว์เดรัจฉาน จำนวนชาติตามความหนักเบาที่ละเมิดศีลจนกว่าบาปกรรมเบาบางจึงจะเกิดมาเป็นคนได้ แต่ถ้าตกนรกแบบพระนางมัลลิการเทวีที่เกิดมาไม่เคยทำบาปรักษาศีลตลอดแต่ดันจิตเศร้าหมองเพราะไปนึกถึงกรรมที่พลาดไปสะดุดเท้าพระเจ้าปเสนทิโกศลแค่นั้นตกนรกเป็นนางฟ้าเอาเท้าไปจุ่มในนรกอยู่เจ็ดวันหมดกรรมก็ขึ้นสวรรค์

 

ก็สมควรแล้วที่จะกลัว เพราะวัฎสงสารมีภัยมาก ถ้าใจเศร้าหมองก็ต้องไปอบายก่อน พอลงอบายแล้วไม่ง่ายที่จะพ้นออกมาแม้จะเคยทำบุญมามากมาย แต่ก็มีโอกาสสูงกว่าคนที่ไม่ค่อยได้ทำบุญ ดังนั้นจึงต้องระวังจิตใจตลอดเวลา หมั่นเจริญสติให้มั่นคง

 

กลัวอย่างนั้นก็พยายามอย่าตายซิคะ หายใจเข้าไว้
catt2

 

สร้างกรรมดีให้มากๆ

อย่าสร้างกรรมชั่วครับ

ถ้าเกิดพลาดลงนรก อย่างน้อยก็ลงแค่ไม่กี่วัน ก็หมดกรรม ไปเสวยบุญ กุศลกรรมต่อ

.

 

เห็นสุขอยู่ที่ไหนก็เห็นทุกอยู่ที่นั้น เห็นสวรรอยู่ที่ไหนนรกก็อยู่ที่นั้น
ไม่อยากตกนรกแต่มองหาสวรร นี่ก็คนหลงดีๆนี่เอง
ตอนนี้ท่าเห็นสวรรหลายที่ใหม ท่าเห็นไม่หลายที่
ผมว่าท่านก็คง เสี่ยงลงนรกน้อยลงแล้วหละคับ

 

ผมก็ทราบดีครับว่าต้องตั้งใจนั่งกรรฐานวิปัสนาเพื่อให้จิตเราพร้อมและมั่นคงตลอดเวลา

แต่ตอนนี้ที่ผมถามเลยจุดนั้นมาแล้ว ผมแค่ยกตัวอย่างไงครับ เช่น ตายแล้วตกนรกแต่มีบุญอยู่ผลจะเป็นอย่างไร เมื่อใช้กรรมเสร็จ

ทุกวันนี้ผมพยายามนึกเหมือนกันว่าจะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ นึกถึงบุญกุศลตลอด และทำบุญทุกครั้งที่มีโอกาส แต่ด้วยความที่เป็นปุถุชน และอยากรู้เรื่องพวกนี้คงไม่ถือเป็นอจินไตยเลยถามมาน่ะครับ ใครพอมีข้อมูลก็ลองบอกหน่อยนะครับ ปรึกษา คุยกันครับ

 

เหมือนกับเจ้าของกระทู้เลย ในเกือบทุกประโยคที่เข้าของกระทู้กล่าวมา

เเต่เอาเท่าที่ผมทำได้ ก็ทำดีกลบเลวไปก่อนครับ ถ้ามีเหตุให้ลงนรกอย่างน้อยที่สุดก็ลงไม่นานมาก

 

ต้องฝึกสติให้มั่นคงใหัได้ครับและอยู่กับปัจจุบัน...แค่นั้นพอ

 

มองการไกล มีปณิธาน ท่าเป็นเรื่องที่ดีนี่มันก็ดีคับ
เรื่องตายนี่ผมไม่ค่อยนึกเพราะผมตายแน่ๆอยู่แล้ว
บารมี 10 กับการกระทำไม่ได้แตกต่างกันเลย
มีอยู่อันหนึ่งในนั้น คือ สัจจะ คือพูดไม่เกินการกระทำ ทำไม่เกินการกระทำ
ช้วยเรื่องความเห็นได้ครับ
บางข้อความผมอ่าน มองไกล้ๆนี่ไกล บางอันมองไกลๆนี่ไกล้

 

ไม่มีอะไรต้องกลัวครับ อย่าไปคิดถึงกรรมไม่ดีทั้งหลายที่เคยทำผิดพลาดไปแล้ว รู้แค่จะไม่ทำอีกก็พอแล้ว นำมาเตือนตนเอง คิดถึงกรรมไม่ดีบ่อยๆ ระวังจะไปเป็นนิมิตตอนตาย ผลกรรมทั้งหลายย่อมรอส่งผลในอนาคตแน่นอนอยู่แล้วไม่ว่าเราจะกลัวหรือไม่กลัว ถ้าพลาดพลั้งจริงๆ ก็ทำใจกล้าๆ รับกรรมไปครับเดี๋ยวมันก็หมด การเลี่ยงอบายภูมิสามารถทำได้ด้วยจิตที่ผ่องใส ดังนั้นจะกลัวไปทำไมให้จิตหดหู่เศร้าหมอง อบายภูมิไม่ใช่ที่อยู่ของจิตที่เป็นกุศลครับ

 

ขอผมร่วมด้วยคนคับ

 

ความศักดิ์สิทธิ์ของคน
อยู่ที่ความบริสุทธิ์ของใจ
(เครดิตท่านอจ.กสินัง)

 

เหมือนที่คุณ Saber บอก ถ้าทำบุญเยอะแล้วตกนรก พอหมดบาป ก็มีโอกาสขึ้นสวรรค์

หรือไม่ก็อาจไปเป็นอย่างอื่น ไม่แน่ไม่นอน แต่ชาติที่จะได้ขึ้นสวรรค์ มีแน่ เพียงแต่ไม่รู้ว่าชาติไหน

เรื่องนี้เคยมีมาแล้ว แต่ผมจำชื่อไม่ได้ว่าอยู่ในพระสูตรไหน เสียดายมาก หาเท่าไรก็หาไม่เจอ
ใครหาเจอช่วยเอามาแปะที แต่จำความได้ประมาณนี้

สมัยก่อน กษัตริย์คนหนึ่งไปเข้าเฝ้าพราม์ผู้หนึ่ง แล้วคุยกันเรื่อง บาป-บุญ ไม่มีจริง
กษัตริย์ระลึกชาติได้ 1 ชาติ ก็คุยกับพราหม เรื่องบาป-บุญ ไม่มีผล
คนในที่ประชุมมีคนหนึ่งก็เห็นด้วย เพราะเมื่อก่อน เคยเป็นโจร เป็นอะไรนี้แหละ ประมาณว่า ทำแต่เรื่องไม่ดี
แต่เกิดมาชาตินี้สุข สบาย แสดงว่า บาป-บุญ ไม่มีจริง
พอคุยกันเรื่องนี้ ปรากฎว่า ทาสกรรมกร ที่อยู่ตรงนั้นก็ร้องไห้ออกมา
เขาก็ระลึกได้ 1 ชาติ แล้วจำได้ว่าชาติก่อนทำบุญไว้มาก แต่เกิดมากลับมีแต่ความทุกข์
แสดงว่า บาป-บุญ ไม่มีจริง

พอคุยกันเสร็จ รู้ว่าบาป บุญ ไม่มีจริง กษัตริย์ก็ปิดประชุม ประมาณว่า ในเมื่อไม่มีจริง งั้นการมาคุยกันนี้ไม่มีประโยชน์ ก็ต่างคน ต่างกลับ

แล้วก็ไปฉลอง บอกประชาชนให้ร้อง รำ เที่ยว เมา ประมาณว่า ในเมื่อบาป-บุญ ไม่มีจริง
ก็ใช้ชีวิตให้มีความสุข

แล้วลูกสาว ชื่อไรจำไม่ได้ ปรากฎว่า ระลึกได้ 7 ชาติ เห็นพ่อ มีมิจฉาทิฐิ
เลยไปคุย แล้วก็ยืนยันว่า บาป-บุญ มีจริง เพราะตนระลึกได้ 7 ชาติ
แล้วก็มี เทพที่เป็นพรหม โผล่มา รัศมี สว่างมาก
แล้วก็คุยกันเรื่องนี้

ลูกสาวก็เล่าว่า
เคยทำผิดข้อกามเมชาติหนึ่ง พอตายก็ไปเกิดบนเทวโลก เสร็จเทวโลก ก็ไปลงนรก แล้วไปเกิดเป็นลา
เป็นสัตว์ อะไรนี้แหละ แล้วโดนหมารุมกัดอัณฑะ ตาย อีกหลายชาติอยู่ แล้วก็ไปเกิดเป็นกระเทย
แล้วเป็นอะไรไม่รู้จำไม่ได้ (เรียงกันประมาณนี้ ถ้าจำไม่ผิด)
แล้วก็มาเกิดเป็นลูกสาวกษัตริย์นี้แหละ

แล้วพ่อ (กษัตริย) ก็เลยถาม เทพพรหมว่า งั้น ตนจะได้เกิดเป็นอะไร
พรหมก็บอกว่า ทำชั่วไว้มาก ชาติหน้า ลงนรก แน่
ก็เลยกลัว เลยทำความดี

ลูกสาว คนนั้น คือ พระสารีบุตร
พราหม ที่บอกผิด น่าจะเป็น เทวทัต
ส่วนเทพพรหม คือ พระพุทธเจ้า

ประมาณนี้แหละคับ
ผิดพลาด ประการใด ขออภัย

 

ประเด็นของ จขกท คือ ทำบุญไว้เยอะแล้ว แต่ก็ยังกลัวจะตกนรกอยู่ มันอดคิดไม่ได้

เพราะฉะนั้น ถ้ากลัวก็ทำเยอะขึ้นไปอีก ศีล 5 ถือได้แล้ว ก็ลองถือ อุโบสถ์ศีล ดู
แล้วก็ เพิ่ม กุศลกรรม 10 เพื่อ ความชัวร์ขึ้นไปอีก
ก็ทำเยอะๆ จนจิตมันมั่นใจว่า ไม่ตกนรกชัวร์ ยังไงก็เกิดบนสวรรค์
ตราบใดที่ยังไม่มั่นใจ ก็ต้องทำจนกว่าจะมั่นใจ

เหมือน นักกีฬาว่ายน้ำ จะว่ายน้ำ 200 เมตร ในระยะเวลากำหนด
นักกีฬาที่ฝึกมาดีแล้ว ย่อมรู้ว่าตนว่าย 200 เมตร ในระยะเวลากำหนดได้สบายๆ
จะว่ายกี่ครั้งก็ผ่านตลอด เพราะตนฝึกมาดีแล้ว

ฉันใด ฉันนั้น เมื่อเราฝึกจิตมาดี ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบแล้ว ย่อมรู้ได้ว่า ในอนาคต เราจะไปทางไหน

 

อีกข้อหนึ่ง เหมือน คนที่ตั้งใจอ่านหนังสือสอบ
ทำแบบฝึกหัดเยอะมาก จนรู้ว่า วิชานี้ ยังไงตนก็สอบผ่าน
และได้คะแนนเยอะด้วย
เพราะตนทำการบ้านมาดี

 

มีเฟสบุคไหมครับ มาเปิดเพจธรรมะกันเลยไหมครับผม
เฟสผม www.facebook.com/pai.radchapong26

ลองแอดมาแล้วเปิดเพจกันนะครับ