เรื่องเด่น เรื่องเร้นลับที่เคยเจอกับตัวเองที่ไม่เคยเล่าที่ไหนมาก่อน

โมทนาบุญกับท่านด้วยในการบวชครั้งนี้ ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขี้นไป สาธุ

 

ท่าน feveur เล่ามาถึงช่วง peak แล้ว มารอติดตามตอนต่อไป พักก่อนก็ได้นะคะ rabbit_sleepy เดี๋ยวจะเหนื่อย

 

เรื่องอ่านแล้วสนุกมาก และก็หน้ากลัว ติดตามอ่านอยู่นะครับ ตอนจบจะเป็นอย่างไร

 

เป็นความคิดเห็นที่แคบมาก ๆ บวชเรียนมาแล้ว หัดปฏิบัติธรรมมาแล้ว ไม่ได้ช่วยขัดเกลาจิตใจเท่าไหร่

 

รออ่านต่อครับกำลัง สนุกเลย ไม่รู้วิญญาณได้ไปเกิดไหม
มีบทภาวนานะครับ กันคุณไสย และผลักคุณไสยด้วย ให้ภาวนาก่อนนั่งสมาธิ สัก 5 นาที หรือใช้เป็นคำภาวนาเลยก็ได้
สัมปจิตฉามิ ผลที่ได้เหมือนอภิญญา

คาถาสนองกลับผู้กระทำไสยศาสตร์
"สัมปจิตฉามิ"

หมายเหตุ "สัมปจิตฉามิ" อ่านว่า สัม - ปะ - จิต - ฉา - มิ คาถาบทนี้ใช้ได้เฉพาะผู้ที่เป็นสัมมาทิฏฐิเท่านั้น ไม่มีผลสำหรับผู้เป็นมิจฉาทิฏฐิ พระโมคคัลลาน์ท่านมายืนยันว่า คาถาบทนี้เป็นคาถาอภิญญา บอกว่าคนที่ได้อภิญญามาในชาติก่อน ถ้าใช้คาถาบทนี้ของเก่าจะรวมตัว คือว่า ทำไป ๆ ถ้าเข้าถึงผรณาปีติจะรู้สึกว่าตัวไม่มีเหลือแต่หน้า ต่อไปก็ไม่มีอะไรเหลือเลย หน้าก็ไม่มี ถ้าทำได้เช่นนี้บ่อย ๆ ไม่ช้าก็รวมตัวจะไปไหนก็ได้ เที่ยวต่างประเทศเรื่องเล็ก ฆราวาสทำได้ทุกอย่าง แต่พระห้ามแสดงต่อหน้าคน

สัมปติสฉามิ หลวงพ่อท่านบอกว่าเป็น คาถากันคุณไสย ไ้ด้

หลวงพ่อพระราชพรหมยานเถระ (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)
อานุภาพพระคาถา สัม-ปะ-จิต-ฉา-มิ มีผลทางอภิญญา


http://palungjit.org/threads/การทดลอง-คาถา-สัมปะจิตฉามิ-พบความสั่นสะเทือนและกสิณ.3643/page-2

 

ขอบคุณท่าน phataravudh ที่ได้เมตตาบอกคาถา กันคุณไสย และผลักคุณไสย ให้นะคะ สำหรับผู้เขียนไม่เคยโดนค่ะ แต่แค่เคยเจอมาค่ะ
สาธุ กราบนมัสการ หลวงพ่อพระราชพรหมยานเถระ (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)ด้วยความเคารพด้วยเศียรเกล้าค่ะ ..

 

ถูกต้องครับ ยิ่งแผ่ยิ่งมา เอาไปร่ำลือกันเจ้าของบ้านนี้ใจดี แจกบุญให้โมทนาถ้าทำต้องทำตลอด ถ้าทำๆหยุดๆ พวกมาแล้วไม่ได้ ก็โกรธเอา ทำเราไม่ได้ ก็คนรอบข้างเดือดร้อน นึกแล้วน่าหนีไปอยู่คนเดียวนิ ทำหูทวนลมไปสบายใจดี

 

รออ่านตอนต่อไปอยู่ครับ(deejai)(deejai)(deejai)

 

มาแล้วนะคะ เรื่องเล่าร้อน เชิญอ่านกันตามอัธยาศรัยได้แล้วจ้า... ;aa2

ความเดิมตอนที่แล้ว .....
ถัดจากวันนี้ไปอีก1วัน พวกเราได้เดินทางพาพี่นกไปหาหลวงพ่อที่ จ.สิงห์บุรี ขอให้ท่านเมตตาปลดปล่อยวิญญาณในร่างของพี่นก เพราะวิญญาณสารภาพว่า ก็ไม่ได้อยากทำร้ายพี่เค้าหรอก แต่ว่าถูกสั่งมา และบอกอีกว่า เขาบอกได้แค่นี้ เขาเองก็อยากจะไปเกิดเหมือนกัน ไม่อยากทำบาป เขาบอกว่าเวลาที่พี่นกไปทำบุญเขาก็ได้ไปด้วย ได้ทำด้วย แต่เขาถูกบังคับ เขาจึงต้องจำใจทำร้ายพี่นก

.... ตอนนี้จะใกล้จะถึงเวลาที่วิญญาณผีตายโหงในร่างพี่นกถูกปลดปล่อย โดยพระอาจารย์ที่ผู้เขียนเคารพศรัทธา ผู้มีเมตตาบารมีอันหาประมาณมิได้ สาธุ
(ที่ทราบว่าเป็นผีตายโหงเพราะ วิญญาณในร่างพี่นกบอกผู้เขียนเอง)

……. วันที่พวกเราจะเดินทางไปหาหลวงพ่อให้ท่านเมตตาช่วยพี่นกนั้น พี่นกเขาเป็นคนพูดเองว่าไม่มีใครช่วยเขาได้ นอกจากหลวง.........พ่อที่วัดนี้เท่านั้น บางครั้งบางที พี่แกก็เหมือนจะสติสัมปชัญญะดี แต่บางทีก็เหม่อๆลอย เหมือนจิตไม่อยู่กับตัว ยิ่งช่วงระหว่างนี้ด้วย ยิ่งน่าเป็นห่วง พวกเราอันประกอบด้วย ผู้เขียน น้าชายพี่นก (เป็นคนขับรถ) ญาติพี่นกอีกสองคน และพระอาจารย์ (ที่เป็นญาติห่างๆ)
เราออกเดินทางจากบ้านมาตั้งแต่เช้า ไปถึงวัดที่ สิงห์บุรี ก็เป็นเวลาเย็นพอดี มีแม่ชี (จำไม่ได้ว่าท่านชื่ออะไร) ท่านมาต้อนรับแนะนำที่พักให้ ทั้งพระและฆราวาส แยกย้ายกันไปพักผ่อน ผู้เขียนกับพี่นกพักด้วยกัน

พอตอนเช้าเราเตรียมตัวเพื่อไปทำบุญ ถวายสังฆทาน และรอขอเมตตาให้หลวงพ่อช่วยเหลือ หลวงพ่อท่านจะลงมา รับศรัทธาญาติโยมที่มาทำบุญกับหลวงพ่อ ระหว่างเวลา 10.00น และเวลา 14.00น.ซึ่งทุกวัน จะมีลูกศิษย์จากทั่วประเทศ มากราบนมัสการ มาทำบุญที่วัดกับท่านไม่เคยขาด และไม่เคยน้อยเลยสักวัน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขาเหล่นานั้นมาจากทิศไหนกันบ้าง แต่ขอเน้นว่าล้นกุฏิพระเดชพระคุณท่านทุกวัน

(ขอนอกเรื่องนิดนึงค่ะ ก่อนหน้าที่ผู้เขียนและพี่สาวแท้ๆ ได้มากราบหลวงเป็นครั้งแรกนั้น เมื่อได้เห็นท่านครั้งแรก เราสองพี่น้องร้องไห้ออกมาอย่างกับนัดกันเอาไว้ ปลื้มปีติมากๆ ที่ได้มีบุญได้มากราบมาทำบุญกับท่าน หลังจากนั้นเราเมื่อมีโอกาส ก็ไปทำบุญที่วัดท่านเรื่อยๆ และได้ถวายตัวเป็นลูกศิษย์ท่าน ปฏิบัติตนตามแนวทางที่ท่านสั่งสอนเรื่อยมา
กลับมาที่เรื่องของพี่นกต่อนะคะ )

ระหว่างที่รอหลวงพ่อท่านอยู่นั้นเวลายังเช้าอยู่ ผู้เขียนกับพี่นกจึงได้เดินไปทานอาหารที่โรงทานของวัด แล้วก็นั่งคุยกันต่อ ช่วงนี้ นักปฏิบัติธรรมก็ปฏิบัติกันไป จึงไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านนัก ขณะที่นั่งๆอยู่นั่นเอง พี่นกก็พูดกับผู้เขียนว่า ''น้อง(ชื่อผู้เขียน)ช่วยมากอดพี่หน่อย พี่อยากให้น้องกอด พี่หนาว'' ผู้เขียนก็มองดูหน้าพี่แกนิ่งๆ สังเกตว่า วันนี้หน้าตาไม่น่ากลัวเท่าไร แต่ก็ไม่ใช่หน้าตาของคนปกติ .... พลางก็คิดในใจว่า เอาอีกล่ะ จะยังไงต่อละเนี่ย .... ก็ตั้งสติสักพัก จึงบอกพี่แกไปว่า '' พี่นี่เราอยู่ในวัดนะคะ คงไม่เหมาะสมที่จะมากอดกันในวัด เอางี้ละกันนะ เดี๋ยวหนูจับมือพี่ไว้ละกัน'' พี่แกก็ยิ้มดีใจใหญ่ (เหมือนเด็กได้ของเล่นที่ถุกใจยังไงยังงั้นเลย) และตอบว่า ''ได้ๆ แค่จับมือพี่ก็ได้ แค่นี้พี่ก็รู้สึกอุ่นใจ ดีใจแล้วล่ะ'' พลางผู้เขียนก็ยื่นมือสองข้างไปจับมือพี่แก ตอนนั้นรู้สึกว่ามือพี่เค้าเย็นมากกก พี่เขาก็ขอบคุณผู้เขียนมากมาย

ใกล้ถึงเวลาที่หลวงพ่อจะลงมาแล้ว เราก็เดินไปนั่งรอที่กุฏิ ตอนนี้คนเริ่มหลั่งไหลมาเรื่อยๆ
ใกล้เข้ามาทุกนาทีแล้ว สำหรับวันปลดปล่อยวิญญาณผีตายโหง ........

เดี๋ยวมาต่ออีกนะคะ:boo:

 

เกาะขอบคอม รออ่านค่ะ ..(น่ากลัวจัง)
นี่แหละเรื่องวิบากกรรม ใครก้ช่วยไม่ได้ ไม่มีใครใหญ่เกินกรรมจริงๆค่ะ

 

เรื่องยาวมากเลยน่ะ อนุโมทนาบุญให้ผู้ที่เกี่ยวข้องทุกคนด้วยน่ะ สาธุ

 

เหมือนกันเลยครับ อ่านไปน่าสนใจ และน่ากลัวกับสิ่งที่มองไม่เห็น อนุโมทนาด้วยครับ

 

เมื่อสักครู่วิ่งไปส่งงานมา หอบแฮกๆ วันนี้ล่ะค่ะ ว่าจะเล่าให้จบ อีกนิดเดียวนะคะ chearr

 

ขอร่วมอนุโมทนาด้วยนะค่ะ ถ้ามีเวลารบกวนมาเล่าต่อนะค่ะ

 

''เมื่อได้เห็นท่านครั้งแรก เราสองพี่น้องร้องไห้ออกมาอย่างกับนัดกันเอาไว้ ปลื้มปีติมากๆ ที่ได้มีบุญได้มากราบมาทำบุญกับท่าน หลังจากนั้นเราเมื่อมีโอกาส ก็ไปทำบุญที่วัดท่านเรื่อยๆ และได้ถวายตัวเป็นลูกศิษย์ท่าน ปฏิบัติตนตามแนวทางที่ท่านสั่งสอนเรื่อยมา"

อ่านถึงตอนนี้แล้วน้ำตาก็พลอยไหลไปด้วยไหลแบบปีติในพระเดชพระคุณหลวงพ่อ สาธุๆๆ
อ่านไปเลื่อนเม้าท์ไปว้ายๆๆจะถึงล่างสุดแล้วๆ อย่านะๆ อิอิ ขอติดขอบจออีกคนนะค่ะ

 

มารอค่ะ และหลวงพ่อนี้ น่าจะเป็นหลวงพ่อที่ข้าพเจ้าเคยได้กราบใกล้ๆด้วย สาธุ

 

หลวงพ่อที่สิงห์บุรี ใช่หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม หรือเปล่าครับ

 

วัดที่ผู้เขียนกล่าวถึงเข้าใจว่าน่าจะเป็นวัดที่ตัวข้าพเจ้าเองก็ได้ปฏิบัติธรรมอยู่หลายครั้ง และได้กราบบารมีของหลวงพ่อท่านด้วย บารมีท่านสูงส่งมากจริง ๆ ใครได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดนี้แม้เพียงครั้งแรกก็จะต้องได้กลับไปอีกเป็นครั้งที่ ๒ ครั้งที่ ๓ เรื่อย ๆ บุญและบารมีของหลวงพ่อท่านใคร ๆ ก็อยากได้ไปกราบนมัสการ แม้ในยามที่มีทุกข์แสนสาหัส เมื่อได้ไปปฏิบัติถือศีลที่วัดนี้ด้วยจิตตั้งมั่นและศรัทธาทุกข์และอุปสรรคทั้งปวงก็ผ่านพ้นไปได้จริง ๆ ขออนุโมทนาบุญกับเจ้าของกระทู้ที่ได้มีบุญไปกราบบารมีของท่าน มารอติดขอบจออ่านต่อนะคะ

 

การคอมเมนต์ควรให้เกียรติกันและกัน การลบหลู่ดูํหมิ่นบุคคลอื่น โดยที่ไม่ได้รู้บุคคลผู้นั้นดีพอ ก็เท่ากับการสร้างวจีกรรม และมโนกรรมให้ตนเอง........อัตตนา โจทยัตตานัง พึงกล่าวโทษ ความผิดตนเองอยู่เสมอ ไม่มีใครรู้ตัวเรา เท่าตัวเราเอง

 

หากเข้ามาอ่านแล้วรู้สึกรำคาญหรือไม่ถูกใจก็แล้วแต่จิตใจของผู้อ่านแต่ละท่านที่จะคิดปรุงแต่งว่าคนนั้นเป็นแบบนั้น คนนี้เป็นแบบนี้ คนส่วนมากมักชอบเพ่งโทษคนอื่นอยู่เสมอ โดยไม่มองที่จิตใจของตัวเองว่าดีแล้ว สมบูรณ์แล้วแค่ไหน มักโทษว่าเป็นความผิดของผู้อื่น แต่ไม่มองที่ตนเองว่ามีสภาพจิตที่พร้อมและยอมรับคนอื่นได้มากแค่ไหน จิตที่บกพร่องก็จะมองเห็นความผิดของผู้อื่นอยู่เสมอ