อยากบรรลุธรรมเข้ามา

ไม่เก็ตเเฮะ ดีเเต่โม้.... ไม่รู้จะโม้ทำไม

 

เก็ตหรือเปล่า....ดีเเต่โม้
ไม่ต้องโม้...ห้องนี้ห้องธรรมะของคุณ ไม่ใช่ห้องบันทึดเกมส์โชว์ โม้ทำไม

 

ทิฎฐิเรา เข้าไปแทรกแซง ก็จะกล่าวโทษผู้อื่น คิดว่าสิ่งที่เราคิดนั้นถูกต้อง จริงๆแล้วเราอาจจะไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งนั้นๆ ตถะตาอย่างที่ท่านกล่าวซิ มันถึงเลิศ เพราะในดีมีเสีย ในเสียมีดี ในสั้นมียาว ในยาวมีสั้น โลกมันก็เป็นแบบนี้เปลี่ยนไม่ได้

 

เพิ่งพูดไปหยกๆ นี่ ว่า สัพเพ ธัมมา อนัตตาติ

นี่คุณจะเอาสภาวะธรรม มายัดให้เป็นตัวตน เกิดการรับรองขึ้น โดยการยึดสภาวะธรรมหรอกเหรอ???

ผู้ที่เดินทางสายหลุดพ้นหนะครับ เขาวัดกันที่ เห็นการเกิด การแปลี่ยนแปลง การแตกดับสูญสลายของ สภาวะธรรมตามธรรมชาติ
สภาวะปรมัตถ์เป็นเช่นไร จิตเห็นใกล้เคียงความจริงมากขนาดไหน ยิ่งเห็นใกล้เคียงความจริงมาก เห็นเป็นเรื่องธรรมดามาก ก็ตรงทางมากเท่านั้น
เมื่อเห็นเป็นเรื่องธรรมดา เห็นแบบถูกทางตรงทาง สภาวะธรรมใด เกิด ดับ มันก็เท่านั้นเอง ไม่ได้เห็นเป็นสลักสำคัญอะไร ไม่เอามายึดเป็นเครื่องรับรองภูมิธรรมด้วย

ถ้าหากเห็นสภาวะธรรม แล้วเอาไปปรุงแต่ง ใส่ label ให้มันว่า "ไอ้นี่ของวิเศษ" "ไอ้นี่สภาวะธรรมประเสริฐ" ฯลฯ อันนี้โดนกิเลสหลอกกินไปเรียบร้อยแล้วนะ

หากจะพูดถึงสภาวะธรรมที่คุณเคยเห็นนั่นหนะนะ แล้วคุณไปทึกทักเอาว่า เฮ้ย ยูเรก้า ข้าเห็นแล้ว ข้าเป็นผู้วิเศษแล้ว เนี่ยนะ... ผมก็ขออาราธนาบารมีพระพุทธองค์ มาสอนคุณหน่อยนะ

ในอดีตนะ มีปรมาจารย์สองท่าน ชื่อ อาฬาร กับ อุทก
สองปรมาจารย์นี่นะ เป็นสุดยอดด้านการวิจัยจิตในยุคนั้น ก่อนหน้าพระพุทธองค์จะตรัสรู้นะ

ไอ้สภาวะอนุบาลจิ๊บๆ ที่คุณเคยเห็นแว้บๆ นั่นหนะ ท่านอาฬาร กับ ท่านอุทก เห็นเป็นธรรมชาติ เห็นทุกวัน เห็นจนทรงได้เป็นปกติ

แล้วนิทานเรื่องนี้จบอย่างไรดี??

ก็จบตรงที่ว่า พระพุทธองค์ อุทานถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับ ท่านอาฬาร และ ท่านอุทก ว่า "ทั้งสองนั้น ฉิบหายจากความดีเสียแล้ว" หนะสิ!!!

 

ท่าน newamazing แล้ววิชาที่ว่า มีอะไรบ้าง
อวิชชาที่ว่ามีอะไรบ้าง ท่านคิดว่า อวิชชาตัวไหนร้ายสุด
(หากอธิบายได้ละเอียดแสดงว่าเข้าใจและมีความรู้มากน่ะท่าน...)
ลองตอบเพื่อแสดงศักยภาพความรู้ในทางธรรมและปัญญาที่ท่านได้อบรมมาหน่อยซิท่าน...​

 

งานเข้าอีก(ปริญญาเอกสอบปากเปล่าเนิร์สเซอรี่)

 

ในเมื่อมีท่านหนึ่งมากล่าวว่าผมเดินทางผิด ก็เลยถามการเข้าถึงความดับไปของลมเท่านั้นเอง เพราะลมอัสสาสะ ปัสสาสะ นั้นต้องดับไปในขั้นสุดท้ายของอานาปาน ถามแค่นั้นจะเป็นไรไป และผมก็ถึงสภาวะนั้นผมถึงรู้ตามความจริง ตรงพุทธวจนที่ท่านได้กล่าวกับพระราหุล ผมก็ชี้แจงไป

 

แค่รู้ว่าธรรมทั้งหลายมันไม่เป็นแก่นสารไม่ควรยึดมั่นถือมั่นก็เท่านี้ ก็เพียงพอต่อการออกจากวัฎฎะได้ในภายภาคหน้า ความหลงเป็นต้นต่อของทุกอย่าง

 

ท่านประเมิณเราผิดแล้ว ท่านรู้ได้อย่างไรว่าเราเจอแบบท่านอุทกดาบสและท่านอาฬารดาบท

 

"จิตเเว๊ป เเว๊ป เเว๊ปเห็นเเสงสว่าง3ครั้งต่อเนื่องเมื่อใด
เท่ากับเห็นนิพพานเเล้วบรรลุอรหันต์"
นี่คือ ปรมัตถ์ธรรมที่คุณไตรภพถูกบ่มเพาะมา
อยากจะบอกว่าคุณเจอบาปมิตรเเท้ๆเข้าเเล้ว
เพราะกรรมวิบากของคุณเอง

 

อย่าพึงคัดค้านอย่าพึงเชื่อ

 

"ภิกษุทั้งหลาย ! พวกภิกษุบริษัทในกรณีนี้, สุตตันตะเหล่าใด ที่กวีแต่งขึ้นใหม่เป็นคำร้อยกรองประเภทกาพย์กลอน มีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคำกล่าวของสาวก เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่ เธอจักไม่ฟังด้วยดี ไม่เงี่ยหูฟัง ไม่ตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักไม่สำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน"

"ภิกษุทั้งหลาย ! ส่วนสุตตันตะเหล่าใดที่เป็นคำของตถาคต เป็นข้อความลึก มีความหมายซึ้ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญาตา, เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่; เธอย่อมฟังด้วยดี ย่อมเงี่ยหูฟัง ย่อมตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และย่อมสำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน จึงพากันเล่าเรียนไต่ถาม ทวนถามแก่กันและกันอยู่ว่า "ข้อนี้เป็นอย่างไร? มีความหมายกี่นัย?" ดังนี้. ด้วยการทำดังนี้ เธอย่อมเปิดธรรมที่ถูกปิดไว้ได้. ธรรมที่ยังไม่ปรากฎเธอก็ทำให้ปรากฎได้, ความสงสัยในธรรมหลายประการที่น่าสงสัยเธอก็บรรเทาลงได้"

ทุก. อํ. ๒๐/๖๘/๒๙๒

 

ธรรมสากัจฉาเเบบอุปาทานไม่ค่อยบันเทิงเลย
ห้องเรียนนี้คุณเป็นเปิดขึ้นมา
คุณยกธรรมบทจากพระโอษฐ์ที่จะเพิ่มกำใจใน
ทางธรรมให้ผู้เเวะเข้ามาได้บันเทิงธรรมได้เเล้ว
ขออนุโมทนา

 

"ภิกษุทั้งหลาย ! ถ้าภิกษุในธรรมวินัยนี้กล่าวอย่างนี้ว่า
...(๑) ข้าพเจ้าได้สดับรับมาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาค
...(๒) ในอาวาสชื่อโน้น มีสงฆ์อยู่พร้อมด้วยพระเถระ พร้อมด้วยปาโมกข์ ข้าพเจ้าได้สดับมาเฉพาะหน้าสงฆ์นั้น
...(๓) ในอาวาสชื่อโน้น มีภิกษุผู้เป็นเถระอยู่จำนวนมากเป็นพหูสูตร เรียนคำภีร์ ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกา ข้าพเจ้าได้สดับมาเฉพาะหน้าพระเถระเหล่านั้น
...(๔) ในอาวาสชื่อโน้น มีภิกษุผู้เป็นเถระอยู่รูปหนึ่งเป็นพหูสูตร เรียนคำภีร์ ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกา ข้าพเจ้าได้สดับเฉพาะหน้าพระเถระรูปนั้น
ว่า "นี้เป็นธรรม นี้เป็นวินัย นี้เป็นคำสอนของพระศาสดา"...

เธอทั้งหลายยังไม่พึงชื่นชม ยังไม่พึงคัดค้านคำกล่าวนั้น พึงเรียนบทและพยัญชนะเหล่านั้นให้ดี แล้วพึงสอบสวนลงในพระสูตร เทียบเคียงดูในวินัย ถ้าบทและพยัญชนะเหล่านั้น สอบลงไม่ได้ เทียบเข้าในวินัยก็ไม่ได้... เธอทั้งหลายพึงทิ้งคำนั้นเสีย"

 

วิชชาทั้งหลายนั้นเป็นความรู้ที่จะพาตนให้พ้นจากทุกข์พบสุขอันยั่งยืน อาทิ
ความรู้เท่าทันอารมณ์ตนหรือสติสัมปะชัญญะ ความสามารถในการทรงจิตให้เป็นกลาง
หรือรวมๆคือ ธรรมะทั้งหลายที่เป็นเสมือนเรือพาเราข้ามฝั่งไปถึงจุดหมายนั่นเอง
**ส่วนอวิชชา ก็คือ ความไม่รู้จริง ความหลุ่มหลง ยึดติด ผูกพันธ์ หรือ กิเลสตัณหา ราคะ
ทั้งหลายนั่นเอง อันเป็นตัวปรุงแต่งจิตให้ดีร้าย ทุกข์สุข เกิดดับมาจนถึงทุกวัน
**ตัวที่ร้ายก็เห็นจะมีตัว โทษะ ความมุ่งร้าย พยาบาท ก่อให้เกิดการสร้างกรรมหรือประทุษร้ายต่อชีวิตอื่นอันเป็นโทษทั้งต่อผู้กระทำและถูกกระทำ
(เรียนรู้ธรรมอย่างเป็นกลาง เปรียบเทียบพิสูจน์ธรรมนั้นในชีวิตจริง ไม่สักแต่จำมาในพระไตรปิฏกอย่างเดียว) ​

 

Dr.Noth โปรดยกธรรมบทที่เเสดงเกี่ยวกับการ
การเตรียมตัวของผู้ปรารถนามรรคผลนิพานว่าจะต้องเริ่มจากอะไร!

 

ท่านประเมินท่านอุทก และท่านอาฬารผิดแล้ว ท่านรู้ได้อย่างไรว่าท่านอุทกและท่านอาฬารไม่เคยเจออะไรแบบท่าน

 

อริยสัจท่านทั้งสองยังไม่เคยพบลย แม้แต่คำว่าอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา 3คำนี้ท่านกยังไม่เคยได้ยินได้ฟังเลย และสิ่งที่เราพบก็เป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 

ฟังธรรมสดๆเลยhttp://watnapp.com/

 

ใครบอกว่าท่านอาฬาร กับท่านอุทก ไม่เคยพบอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ไอ้ยังงี้ มันมั่วเรื่องธรรมะนี่หว่า!!!!!!!!!

ก็สัตว์โลกทั้งหลาย ไม่ว่าจะมีขันธ์ 4 หรือ ขันธ์ 5 ก็ล้วนดำรงอยู่ภายใต้สภาวะของ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทุกขณะจิต ทุกวินาทีของชีวิตอยู่แล้ว

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เกิดขึ้นต่อหน้าเรา ขันธ์ ไม่ว่าจะ 4 หรือ 5 ก็แสดงสภาวะ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ตลอดเวลา

ทุกคน ทุกผู้ ทุกตน ทุกดวงจิต เห็นสภาวะไตรลักษณ์ตลอดเวลาอยู่แล้ว

แต่การมีสติเข้าไปรับรู้ สภาวะเหล่านี้ จนเกิดปัญญา เป็นอีกเรื่องหนึ่งต่างหาก

หากไม่มีสติเข้าไปรับรู้ เห็นการเสื่อมสลาย ควบคุมไม่ได้ ตามความเป็นจริงของอริยสัจ

ก็จะเห็นธรรมแบบ ครึ่งๆ กลางๆ เห็นสภาวะ แทนที่จะดูสภาวะด้วยความบริสุทธิ์ เพื่อให้เกิดปัญญาในอริยสัจ กลับเห็นสภาวะ เห็นการเกิดดับของสภาวะ แล้วสร้างอุปาทานในขันธ์ 5 เอาเข้าไปครอบการเกิดดับของสภาวะ เกิดเป็นเจตสิกอีกตัวหนึ่งซ้อนขึ้นมา แล้วเกิดมีความยินดี ยึดเอาไว้ในจิตอีกต่างหาก

ทำเช่นนี้แหละ ไม่ต่างอะไรกับ ท่านอาฬาร ท่านอุทก และสัตว์โลกน้อยใหญ่ทั้งหลายหรอก เพราะเห็นการเกิดดับอยู่ตรงหน้า แต่ไปสร้างสิ่งที่ไม่น่ายินดีซ้อนการเกิดดับบริสุทธิ์ แล้วก็ไปเกิดยินดีกับมัน ยึดไว้แน่นเลยเชียว