อยากบรรลุธรรมเข้ามา

ผมกล่าวถึงอนิสงค์ของทานต่างหากครับ ส่วนการปฎิบัตินั้นผมเข้าใจดีนะครับเพราะผมเดินทางอานาปานจนถึงที่สุดผมจึงกล่าวให้ทำตามกันให้มาก

 

พระวจนะ ภิกษุทั้งหลาย เมื่ออานาปานสติสมาธิ อันภิกษุเจรืิญแล้วทำให้มากแล้วอยู่อย่างนี้ ถ้าภิกษุนั้นเสวยเวทนาอันเป็นสุข เธอย่อมรู้ตัวดีว่า เวทนานั้นไม่เที่ยง เธอย่อมรู้ตัวว่าเวทนานั้น อันเราไม่สยบมัวเมาแล้ว ย่อมรู้ตัวว่าเวทนานั้น อันเราไม่เพลิดเพลินเฉพาะแล้ว ดังนี้ ถ้าภิกษุนั้นเสวยเวทนาอันเป็นทุกข์ เธอย่อมรู้ตัวดีว่า เวทนานั้นไม่เที่ยง เธอย่อมรู้ตัวดีว่าเวทนานั้นอันเราไม่สยบมัวเมาแล้ว ย่อมรู้ตัวว่าเวทนานั้นอันเราไม่เพลิดเพลินเฉพาะแล้ว ถ้าภิกษุนั้นเสวยเวทนาอันเป็นอทุกขมสุข เธอย่อมรู้ตัวว่า เวทนานั้นไม่เที่ยง เธอย่อมรู้ตัวว่าเวทนานั้นอันเราไม่สยบมัวเมาแล้ว ย่อมรู้ตัวว่าเวทนานั้น อันเราไม่เพลิดเพลินเฉพาะแล้วดังนี้ ภิกษุนั้นถ้าเสวยเวทนาอันเป้นสุข ก็เป็นผู้ไม่ติดใจพัวพันเสวยเวทนานั้น ถ้าเสวยเวทนาอันเป็นทุกข์ ก็เป็นผู้ไม่ติดใจพัวพันเสวยเวทนานั้น ถ้าเสวยเวทนาอันเป็นอทุกขมสุข ก็เป็นผู้ไม่ติดใจพัวพันเสวยเวทนานั้น ภิกษุนั้น เมื่อเสวยเวทนาอันเป็นที่สุดรอบแห่งกาย เธอย่อมรู้ตัวดีว่า เราเสวยเวทนาอันเป็นที่สุดรอบแห่งกายดังนี้ เมื่อเสวยเวทนาอันเป้นที่สุดรอบแห่งชีวิต เธอย่อมรู้ตัวว่าเราเสวยเวทนาอันเป็นที่สุดรอบแห่งชีวิต ดังนี้ จนกระทั่งการทำลายแห่งกาย ในที่สุดแห่งการถือรอบซึ่งชีวิต เธอย่อมรู้ตัวว่าเวทนาทั้งปวง อันเราไม่เพลิดเพลินเฉพาะแล้ว จักเป็นของดับเย็นในที่นี้นั้นเทียวดังนี้ ภิกษุทั้งหลายประทีปน้ำมันลุกอยู่ได้เพราะอาศัยน้ำมันด้วยเพราะอาศัยไส้ด้วย เมื่อหมดน้ำมันหมดไส้ ก็เป็นประทีปที่หมดเชื้อดับไป ข้อนี้ฉันใด ภิกษุนั้น ก็ฉันนั้น กล่าวคือ เมื่อเสวยเวทนาอันเป้นที่สุดรอบแห่งกาย เมื่อเสวยเวทนาอันเป็นที่สุดรอบแห่งชีวิต ย่อมรู้ตัวว่าเราเสวยเวทนาอันเป้นที่สุดรอบซึ่งชีวิต จนกระทั่งการทำลายแห่งกาย ในที่สุดแห่งการถือเอารอบซึ่งชีวิต เธอย่อมรู้ตัวว่า เวทนาทั้งปวง อันเราไม่เพลิดเพลินเฉพาะแล้ว จักเป็นของดับเย็นในที่นี้นั่นเทียวดังนี้----มหาวาร.สํ.19/404/1346-1347.......ในพระสูตรนี้ กล่าวคำว่า เธอย่อมรู้ตัวว่า....นั่นย่อมกล่าวถึง สติ การระลึกรู้แน่นอน.....ยิ่งคำว่า "อานาปานสติ"ด้วยแล้ว

 

ยิ้ม ผมไม่กล่าวว่าใครเลย เพียงแต่ใครจะจับไปตรวจสอบตนเองก็ได้นะ เพราะเราต้องละเอียดกับตัวเอง

 

ผมเดินทางอานาปานสติจนถึงที่สุด ป้าดดดดจ๊อดก่อนก็ได้ครับ

 

.............ผมว่า สมาชิกหลายท่าน ทักท้วง ท่าน จขกท เรื่องการ สอน ที่ไม่รอบคอบมากกว่า...จขกท คงพอจะเล็งเห้นได้ว่า ถ้าเรากล่าวอะไรที่ ไม่รอบคอบ มันจะมีผลดี หรือ ผลเสียได้ ก่อนใหลลง คีย์บอร์ด แล้ว Enterนะครับ...

 

เกิดดับ เป้นธรรมดา ยิ้ม

 

ความต่างที่น่าสนใจ

 

บ้า หรือเปล่าครับ

ตกลง ไอ้ที่คุณร้องปาวๆ ว่า ทานคือ มิมิต ทานคือนิมิต

แล้วก็พูดเป็นวรรคเป็นเวรว่า ทำให้มากๆ

แต่สำหรับคนภาวนาเป็น เขาจะอาศัยการทำ ทาน ศีล เพื่อเป็นองค์ ภาวนา

สำหรับคนภาวนาเป็นแล้ว เขาจะอาศัยการทำ ภาวนา เพื่อเป็นองค์ ภาวนา

เขาจึงไม่เลือก ไม่แบ่ง ไม่แยก จิตออกเป็นอย่างๆ

หากใครยังแบ่งจิต อย่างนั้น อย่างนี้ เขาเรียกว่า เมาอาการของจิต
ภาวนา ไม่เป็น

สันตติยังไม่ขาด ก็ยกปรักปรำได้

แยกขันธ์5ออกจากจิตไม่ได้ ก็ยกปรักปรำได้

หาก สันตติขาดแล้ว ขันธ์5 แยกได้แล้ว ไม่มีหรอก ทำทานทิ้งแม่น้ำ
โดยเอามาเป็น องค์ภาวนาไม่ได้เนี่ยะ โง้งบานลาย เลย

 

อ้อ แล้วคนที่ ทำ อานาปานสติ เป็นเนี่ยะ

แม้แต่ หายใจเข้า หายใจออก หายใจไว้ๆ ก็ ยังเป็น ทานก็ได้ ศีลก็ได้

หากทำเร็จแล้วก็จะไม่ต้องเป็น การภาวนาอีก แต่ หายใจไปงั้นๆ อยู่สุขสบาย เข้าว่า ฮะเอ่อ

 

สักครู่นี้มีแมวตัวหนึ่เดินเข้ามาข้าพเจ้าไม่ได้เลี้ยงไว้หรอก แต่ใจเป็นทานปรากฎให้ระลึกได้ถึงกุศลที่เกิดดับ ก็รีบเิดินไปเอาอาหารให้มัน

 

ไอ๋หย๊ะ ผมว่า พี่สี5 มีคู่แข่งแล้วหละ

หาก เรื่อยเปื่อย เมากุศลโลกๆ แบบนี้

ก็เนาะ ทำไปเถอะ ไม่ได้ ฆ่าแมว ก็ไม่มีใครว่าอะไรหรอก

นี่ต้อง ขอบคุณน้องแมว ที่ อุตสาห์เห็น คนไร้แก่นสาร

เลยเดินมา โปรดสัตว์

คนสมัยนี้ อาศัย ร่มใบบุญ นา แมว

แต่หาก อาศัย การทำทานให้แมวเพื่อเอาหน้า อันนี้ เขาเรียกว่า

ปล้นทรัพย์แมว นะเว้ยเฮ้ย ต่ำกว่า เดรัจฉาน อีกนะนั่น

 

นอกจากอานาปานจะทำให้กิเลสดับได้แล้ว ยังสามารถใช้เป็นเครื่องอยู่ที่มีความสุขได้ด้วย จะทำไปตลอดชีวิตก็ได้นั้นแหล่ะดี ทานศิลภาวนาจะไม่ขาดจากผู้เป็นอริย

 

ถ้าเข้าใจ ทำไม ไม่หายใจไปเฉยๆ หละคร้าบ

ปล่อยแมวมันเดินเจื้อยๆ ของมันไปก็ได้

เอาอาหารให้แมว โดยไม่มีสาเหตุอันควร บางทีมันเข้าข่าย ทำให้
แมวติดใจในกามโลก นะ

กามโลก มันก็ลามไปจากใครแถวๆ นั้นนั่นแหละ

*************

น้องหมา บางที่ หากคนแปลกหน้าให้อาหารแล้ว ทะลึ่งรับ

อันนี้ จับถอดยศ ปลดประจำการ กันเลย ทีเดียว

 

แล้วมีอีกนะสักครู่แมวตัวเิดิมนั้นแหล่ะมาแต่มาเยี่ยวใส่ตู้ก็ไล่มันไป แถมมีอารมณ์โกรธด้วย ยิ้ม

 

จะต้องไปโกรธทำไมหละคร้าบ

ก็ คนมันโง้ง ไง

แมวเดินมาหา หากมันเอา สีข้างเข้าถู นั่นมันมาประกาศ ความเป็น นาย

คนที่ถูก ถู หากไม่รู้ ภาษาแมว แล้วไปตอบรับ นั่นคือ กราบแมว ยกแมว
เป็นจ้าวเหนือหัว

แมวมันจะยอมเรา มันจะเอาบางอย่างเข้าถู ไม่เหมือนกัน แมวมันมีภาษา
ของมัน

ทีนี้ เวลา คนบอกสวามิภัก ขอเป็น ทาสรับใช้ หาอาหารให้ตลอดไป
มันก็จะบอกว่า

ดีละ ดีละ ตอนนี้ เราได้ อานานิคม ใหม่แล้ว

จักรพรรดิ์แมว เขาก็ ทำเครื่องหมายอะจิ

โง้ง บรมเลย

 

555+++อย่าว่าแต่ปล่อยมันไปเฉยๆเลยไล่ยังเคยถ้ากุศลจิตไม่เิกิดอกุศลมาก่อน ท่านพอจะเข้าใจยังว่าเวลากุศล หรือ อุศลเกิดนี้ตามเหตุปัจจัย ฉะนั้นผู้เป็นอริยะนั้นกุศลจิตย่อมมีกำลังมากกว่าอกุศล ฉะนั้นทานจึงเป็นนิมิตของผู้เป็นอริยะครับ

 

อย่าไปมั่วเลยครับ

การ นิ่ง สงบ รำงับ ต่างหาก ถึงจะ ดูได้ยากกว่า

เขาไม่อาศัย สิ่งที่ดูง่ายๆ หมายเอาอาการ ยกหางป๊อกๆฉี่ กัน-หลอก

 

พูดดีนี่จะไปโกรธมันทำไม อิอิอิ มันจะได้แต่คำพูดล่ะ โกรธมันเป็นตัวเราที่ไหน มันมีอยู่มันก็แสดงตัวก็เป็นธรรมดา ผู้ปฎิบัติภาวนาย่อมรู้ดี มันเกิดก็ต้องเิกิด เพียงเราเฝ้าดูมันทำได้แค่นี้หล่ะ ถ้าห้ามได้เป็นอรหันต์นานแล้ว สัพเพธรรมาอนัตตา

 

เยี่ยมมาก... แค่ผมพูดประโยคเดียว ตราหน้าว่าผมเป็นคนเลวไปเรียบร้อย...

โคตรแห่งการยึดอัตตาจริงๆ

ว่าแต่... รู้ไหม ว่าคนที่พอจะมีปัญญาทางโลกสักนิดหน่อย ถึงแม้จะยังไม่เกิดปัญญาทางธรรม เขาก็เข้าใจกันเป็นปกตินะ
ว่าคนเลว พูดหวานๆ แต่คนดี พูดหยาบๆ ก็มีเยอะไปนะ...

 

ของหยาบๆแบบนี้ยังไม่รู้จะไปรู้อะไรที่ละเอียดเลย มันแปลกๆนะ