อยากบรรลุธรรมเข้ามา

เอ่อ คือว่า เอ่อ

พระท่านบอกว่า เวลาใครสอนธรรมะ ให้สังเกต อาการเกินภูมิ

ตัวเด่นๆ เลยที่ใช้ได้คือ " จุติจิต " ซึ่งจะเป็น ของที่เดียรถียเอาไว้หากิน
เพราะเวลาสำคัญผิด มักจะคิดว่าเห็นตัวนี้เสมอ

พระท่านว่า หากใครเห็น จุติจิต นี่มันเป็น อรหัตมรรค เห็นชัดก็ถือว่าจวนเจียน
รู้ว่า ความเห็นชัดในการเห็นจุติจิตดับไปพร้อมกับปัญญาและการเห็นด้วย ถือ
ว่าได้ผลที่ชื่นใจ

สมัยนี้ ไม่ใช่ สมัยพระท่านจะอมภูมิ ท่านมีอะไรท่านก็สอนออกมาหมด

ดังนั้น การที่จะก๊อปปี้ ก็ไม่ควรดื่มเกินวันละสองขวด

 

คุยธรรมะ แทนที่จะเน้นเรื่องประโยชน์ของธรรมะ กลับมาเน้นที่ตัวบุคคล

เหนียวแน่นในอัตตาจริงๆ

 

กั๊กๆ

เวลากล่าวธรรมะ อย่าไปกล่าวอะไรที่ สวนปฏิปทา จรณะสัมปัณโณ ของ
พระพุทธองค์สิคร้าบท่าน

พระพุทธองค์ ตรัสเสมอเลยเรื่อง อานิสงค์ใหญ่ ใหญ่เลยนะ ไม่ใช่คิด
เล็กคิดน้อย " อานิสงค์ใหญ่พึงหวังได้ " เคยสดับเป็นกับเขาไหมนี่

 

เห็นไหมๆ เนี่ยะ พวก สับปรับ มันจะชัด

เข้าใจผิดไง คิดว่า เขาวัดกันที่ ก๊อตจักรพัน หรือว่าจะ อาบคอนบุรี ดี

พอเข้าใจผิด ไหลตามกระแสโลก เป็นขี้ลอยน้ำ ลอยไปตามขี้ปากชาว
บ้าน ปุถุชน มันก็ หยิบเอา ความคิดความเห็นชาวบ้านมาเป็นประเด็น

กล่าวแล้วเทห์ในหมู่ ปุถุชน คนไม่เคยสดับธรรมะ

ฮานาก้า ข้าทำโดยไม่หวัง โธ่ อ้ายเฮีย เอ้ย !!

ตรงนี้หากใครสงสัยว่า ทำไมเรียกเขาว่า " อ้ายเฮีย " ก็แค่ อ่านหัวกระทู้
แล้วตีลังกาซัมเมอร์ซอลอีกที ก็จะชัดว่า " เฮีย " ชัดๆ !!

******************

ปล.ปลิง อ้าย แปลว่า พี่ เฮีย ก็แปลว่า พี่

 

ถ้าไม่มีธรรมะมาพูดก็อย่ามายุ่ง

 

ผู้มีปัญญาถึงรู้้ว่าทั้งหมดไม่มีอะไร ดั่งที่ท่านกล่าวมา ท่านก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ หวังว่าคนอื่นจะได้ประโยชน์จากการให้โดยไม่หวังอะไรต่างหาก ไม่ใช่ไม่ทำอะไรเลย ส่วนคำกล่าวสองสามคำถ้าข้าพเจ้าเป็นหลวงตาก็จะพากันว่าสุภาษิตลึกซี้งยิ่งนัก แต่คำกล่าวเดียวกันนี้คิดว่าเป็นnewamazingฟังอย่างไรก็ไม่ไฟเราะ เพราะความยึดมั่นจริงๆพระใบลานเปล่านั้นคือผู้ที่กล่าวธรรมะได้มากดั่งตำราในใบลาน แต่เข้าไม่ถึงธรรมต่างหาก ยังโลภ โกรธ หลง อยู่เต็มเลย

 

แน่นอนครับล่ะ3อย่างได้ ก็จบกัน สังขารขันต์ปรุ่งแต่งจนจบกิจเป็นอรหันต์ไม่เกินเจ็ดชาติครับ

 

ก็นี่ยังไงหละ ก็มันมีแค่ 2 ทางไง

ถ้าไม่หวังอะไรเลย ก็ไม่ต้องหวัง ไม่ต้องทำอะไรเลยสิ

หวังประโยชน์ ก็หวังให้เต็มที่ ทำในสิ่งที่เอื้อประโยชน์ต่อสัตว์โลกที่สุดสิ

ไอ้แบบ เอ ข้าหวัง หรือ ข้าไม่หวังก็ไม่รู้ รู้แต่ไอ้การที่ข้าทำ มันทำให้ข้าดูดี มีธรรมะ อันนี้มันเลยกลายเป็นปุถุชนไป

 

นั่น ร้อนใหญ่แล้ว

ก็ธรรมะ มันอยู่ในคำครูบาอาจารย์ที่ยกมาอยู่แล้ว

คุณจะมาใส่ใจอะไรโผ้ม... ผมมันเป็นแค่อากาศธาตุ อย่ามาใส่ตัวตนให้ผมมีตัวตน มันไม่ใช่เรื่อง...

คุณไม่ต้องสนใจหรอกนะ ว่าผมมันจะเลวชาติชั่วขนาดไหน
สนใจแค่ว่าธรรมะของครูบาอาจารย์ที่ผมยกให้คุณเอาไปคิด มันหมายความว่าอย่างไร แค่นั้นพอนะ

 

ข้าพเจ้าเข้าไม่ถึงตรงนั้นหรอก บอกแล้วไงเพียตรวจสอบว่ามันตรงกันกับวิสุทธิมรรค อยู่1อย่างคือการดับอัสสาสะปัสสาสะที่ผมกล่าวว่าอานาปานสติที่พระองค์แสดงเกี่ยวกับที่สุดของการเจริญอานาปานสตินั้นจะต้องดับอัสสาสะ ปัสสาสะนั้น เป็นการดับกิเลสในอานุสัย ซึ่งตรงกับการดับภพนั้นเอง เพราะกับดับอนุสัยได้ก็คือการดับภพนั้นเอง

 

..เอ......คิดว่า เอาคำว่าพระใบลานเปล่า มาใช้ไม่ถูกกาละเทศะ ก็จะไม่ค่อยดี...พระใบลานเปล่า มีเพียงท่านเดียวเท่านั้น...และไม่น่าจะใช้เรียกคนทั่วทั่วไป...

 

เอ้า แล้วแบบนี้เรียกว่า หมดสงสัยในธรรมะของพระพุทธองค์ได้ยังไงกัน

คนหมดสงสัยแล้ว เขารู้ได้ด้วยตัวเอง เขาไม่ต้องไปเทียบอะไรกับปริยัติ!!! (แถมดันไม่ไปเทียบที่พระพุทธเจ้าแสดง ดันไปเทียบกับของพระอริยสาวก ซึ่งเคยเป็นพราหมณ์มาก่อนแสดง ไว้อีกนั่น)

อันนี้มันคือ ยังสงสัยอยู่ ก็เลยต้องไปหาสิ่งสนับสนุน มายืนยัน ให้หายสงสัย

เป็นแนวคิดแบบปุถุชนล้วนๆ!!!!!

 

พระองค์แสดงให้ผู้ปัญญาเขลาต่างหากล่ะเพื่อสะสมเป็นทุนทรัพย์ให้เวียนว่ายอยู่ในวัฎฎะอย่างผาสุข ส่วนผู้มีปัญญานั้นเห็นแต่ประโยชน์ของผู้พร่องต่างหาก ถ้าจะหวังบ้าง ก็คงหวังตามภูมิที่มีในตนก็ไม่ผิดอะไร เพราะกิเลสยังกำจัดไม่หมดสิ้น

 

............ถ้าเอาตามตัวหนังสือ นะครับ ผมว่าท่านกล่าวถึงการรู้" ต่างหาก"ไม่ได้กล่าวถึง การ พยายามไปดับ....(ครั้งสุดท้ายก็รู้...หาดับไม่รู้ไม่) มีพระสูตรอื่นของอานาปานสติ ที่ กล่าวถึงการรู้เช่นนี้ ในเมื่อถึงการสุดรอบแห่งกาย ก็"รู้"เท่านั้น แต่อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ ไม่น่าจะเอามาวิเคราะห์ เพราะควรทำในใจ ในเรื่องมรรค ปฎิบัติมากกว่า จริงใหม...ถึงจะเป็นประโยชน์ตนประโยชน์ท่าน.....ถ้าบอกให้พยายามดับลม ละก็ ผมว่าน่าจะ ไม่ถูกต้องเท่าไหร่

 

บางครั้งผู้สดับรับฟัง ก็อาจเป็นเพียงพระใบลานเปล่าได้นะ รู้หมดมันก็ให้อะไรใครไม่ได้ และอดอะไรไม่ได้ เพราะเข้าใจผิด ธรรมะว่าเป็นอนัตตา ก็เลยหยุดหมดแม้แต่ความดี ที่พระองค์ทรงกระทำตลอดชีวิต ได้แต่อวดภูมิความรู้ตามตัวหนังสือดังพระใบลานเปล่านั้นเอง

 

พระุทธองค์ทำมากก็ไม่ได้หวังอะไรครับ ปุถุชนไม่เข้าใจธรรมะก็จะทำอะไรที่มีประโยชน์มากเท่านั้น ผู้มีปัญญาก็ทำอะไรที่มีประโยชน์มากเช่นกันและไม่มีประโยชน์ก็ทำเช่นกัน ผู้เป็นอริยชนช่วยเหลือสัตว์ทุกประเภท ดั่งที่พระองค์ทรงแสดงไว้ ขนาดเศษอาหารที่สาดทิ้งไปก็ให้นึกถึงสัตว์เล็กสัตว์น้อย

 

กั๊กๆ ตกลงจะ ปรักปรำ พระพุทธองค์ว่า กล่าวไปลอยๆ เผื่อว่า คนจะได้
สดับแล้ว ฮานาก้า อาศัยได้ประโยชน์อย่าง เรื่อยเจื้อย ขี้ลอยน้ำเหรอครับ

ม่ายหรอก

ประโยคที่ผมยกเมื่อครู พระพุทธองค์จะใช้ตอนไหนทราบไหมครับ

พระพุทธองค์จะบอกกับ คนที่เจริญสติปัฏฐาน จนถึงขั้น เห็นโพชฌงค์
ได้แล้ว เสร็จแล้ว ก็กล่าวว่า " หากทำเนืองๆ "

เน้นอีกทีว่า " หากทำเนือง ตามเห็นเนืองๆ ทำให้มากๆ " พอจบวรรค
ทำให้มากๆ ก็จะกล่าวว่า " พึงหวังได้ "

ซึ่งก็แปลว่า

คนที่ทำชำนาญต่างหาก ที่ให้ หวัง

งง ไหมครับ

งง แน่นอน เพราะ คุณ ไม่เคยภาวนาไง เลยไม่รู้ว่า ประโยคไหน
ควรกล่าวตอนไหน

มาเจอคำ " หวัง " ได้แบบ ปุถุชนคนหนา ก็คืดว่า หวังแบบก๊อตจับมาพัน

 

คนเลวท่านสอนไม่ให้คบหาสมาคม
อเสวนา จ พาลานัง

คุณอย่ามายุ่งกับผม ผมไ่ม่สนทนากับคนเลวอย่างคุณ

ถึงจะหยิบธรรมะของครูบาอาจารย์มาอ้าง
ก็มาอ้างด้วยความเลว
ผมไม่ยุ่งด้วย

 

ตอนที่ข้าพเจ้าดับได้ก็ไม่ได้พยายามดับนะครับ เพราะตอนนั้นยังไม่อ่านถึงตรงความดับของอัสสาสะ ปัสสาสะเลยมันดับเองแล้วจึงรู้ คนที่รู้ก็แสดงก็ไม่ได้หมายความว่าต้องพยายามดับ แต่ที่สุดแล้วก็ต้องเข้าให้ถึงงจุดนั้นถึงจะรู้ได้

 

กั๊กๆ

ไป กันใหญ่แล้วคร้าบ ท่าน

เศษอาหาร ที่เท อันนี้ ประโยชน์มันเกิดอยู่แล้วครับ และ บางครั้งก็
เกิดโทษด้วย

เรื่อง โยนเศษอาหาร ตรงนี้ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับความเป็น ศาสนาพุทธ

มันเป็นเรื่อง โลกๆ ที่ คนเขาทำกันอยู่แล้ว ขี้ออกมา ก็ยังมีสิ่งอาศัย
เป็นประโยชน์.......

เข้าใจไหมนี่ ว่า เรื่องแบบนี้ มันเป็น เรื่องโลกๆ โลกเขาทำกันอยู่แล้ว

ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ อริยะ หรือ ไม่อริยะ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ ความ
เป็น ศาสนา

พูดง่ายๆ เทของทิ้ง ขี้เอาไว้เป็นกองๆ ของแบบนี้ เขาไม่ต้องสอนกันก็ได้ ทำเป็นกันทั้งนั้น