นิทาน เรื่อง "พญานาค"

จันทร์เทวี ลองไปดูพระบนหิ้งแล้วอธิษฐานว่า คืนนี้ ขอนิมิตเห็นองค์พระที่มาสื่อสารด้วยครับ โดย ภาวนาว่า พุทธังอรหัง ธัมมังอรหัง อรหังสังโฆ ครับ
นิมิตเห็นองค์ไหนก็นำองค์นั้นครับ มาติดตัวครับ

 

ไอ้แผนการต่อไปนี่ดูเจ้าเล่ห์ทีเดียวนะคะ ... .
ไหน ใครได้ดอกไม้จากท่านแมวบ้าง ที่ตอบถูกน่ะค่ะ

 

ขอบพระคุณค่ะท่านประธาน...

คิดว่าจะไม่เมตตามนุษย์ตัวน้อยๆเสียแล้ว อิอิ

 

อย่า พระน้องนาง อย่าเพิ่งแปลงร่างตอนนี้ นั้นท่านประธานนะ อย่า!!ไม่มมม!!...



ในที่สุดก็เข้าใจท่านประธานแล้วสินะ!

 

55 ท่านแมวเหมียวเคยเห็นตอนที่เราแปลงร่างแล้วเหรอ...
ถ้าเคยเห็นบอกหน่อยได้มั้ย...ว่าน่ารักหรือว่าโหดร้าย
แต่คิดว่าคงเห็นยากสักหน่อยนะ...เพราะว่าเรามิดชิดมาก
มีแค่ไม่กี่ร่างเอง....? ร่างจริงๆ อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ว้าววว

 

เอ่อ ว่าแต่ ท่านประธานค่ะ นามของข้าพเจ้านั้น คืออะไรค่ะ จำไม่ได้ว่าท่านประธานเฉลยหรือยัง เห็นแต่ละท่านมีนามน่ารักๆ อยากมีมั่ง แต่จำอะไรไม่ได้กะเขาสักอย่าง การปฎิบัติตอนนี้ สงบนิ่งงงงง ฝันอะไรก็จำไม่ได้ เฮ้ออออ แล้วเมื่อไหร่จะได้เรื่องเนี่ยเรา

 

งั้นรับดอกนี้ไปพลางๆก่อนแล้วกันครับ

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 17 คน ( เป็นสมาชิก 13 คน และ บุคคลทั่วไป 4 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>fahmui, Worrada, Norlnorrakuln, nouk, kulthida, แสงสุริยา, ปลากะป๋อง, ขุนพิฆาต, munchaleevalai, โฟร์o, Aunny_Trakarn, jernnrej_JJ </TD></TR></TBODY></TABLE>

เย็นย่ำแล้ว คนยังแน่นขนาด...

นครนี้ hot จริงๆเลยจ้า ....catt7

 

แมวเหมียว เราก็ยังเป็นแฟนคลับนะ อยากรู้จัง เรื่องราวสีรุ้งจะจบยังไง

 

เพียงพริบตาเดียว หายไปไหนกันหมดแล้วววววว pig_cryy

งั้นเราขอกลับบ้านก่อนนะจ้ะทุกคน...

 

สวัสดีค่ะยามบ่ายๆ

 

บอกหน่อยได้ไหม บอกหน่อยได้ไหม
บอกหน่อยทำไม ฟ้าจึงมืดไป เหมือนใจมืดมน
บอกหน่อยได้ไหม เหตุใดเมฆฝน
จึงครวญครางดังคน ช้ำใจเรื่อยไปทุกครา
บอกหน่อยได้ไหม บอกหน่อยได้ไหม
บอกหน่อยทำไม ฝนจึงหลั่งไหล คล้ายดังน้ำตา
เจ็บปวดสิ่งใด บอกหน่อยเถิดหนา
ลมพัดพาน้ำตา ฟ้ามาจากไหน
หรือแสงตะวัน ได้พลันจากลา ฟ้าจึงมืดไป
เหมือนรักจากไป แล้วไม่กลับคืน
ฉันยืนเดียวดาย
ยามฝนพร่ำครั้งใด มองคล้ายดังน้ำตา
เตือนว่าเธอร้างลาฉันไป หัวใจร้าวราน
บอกหน่อยได้ไหม บอกหน่อยได้ไหม
บอกหน่อยทำไม ฉันทำอะไร ให้เธอเลิกรา
บอกหน่อยได้ไหม บอกหน่อยเถิดหนา
คืนรักคืนเวลา ฉันมาได้ไหม

...บอกหน่อยได้ไหม บอกหน่อยได้ไหม
บอกหน่อยทำไม ฝนจึงหลั่งไหล คล้ายดังน้ำตา
เจ็บปวดสิ่งใด บอกหน่อยเถิดหนา
ลมพัดพาน้ำตาฟ้า มาจากไหน
หรือแสงตะวัน ได้พลันจากลา ฟ้าจึงมืดไป
เหมือนรักจากไป แล้วไม่กลับคืน
ฉันยืนเดียวดาย
ยามฝนพร่ำครั้งใด มองคล้ายดังน้ำตา
เตือนว่าเธอร้างราฉันไป หัวใจร้าวราน
บอกหน่อยได้ไหม บอกหน่อยได้ไหม
บอกหน่อยทำไม ฉันทำอะไรให้เธอเลิกรา
บอกหน่อยได้ไหม บอกหน่อยเถิดหนา
คืนรักคืนเวลา ฉันมาได้ไหม

บอกได้แค่เพียงว่า ฟังเพลงนี้แล้ว ร่างจริงๆของคุณนุ๊ก
ก็พลันปรากฎ เป็นมโนภาพ อยู่ในจิตของแมวเหมียวเอง ครับ

 

คิดว่าคืนนี้ คงเรียบเรียงเสร็จครับ
แม้เพียงไม่กี่บันทัด แต่คงนานนาดู!!

 

จริงเหรอ...มันช่างง่ายดายอย่างนั้นเลยเหรอ
เหมือนคนใจอ่อน ชิมิ...แต่ตอนนี้รู้สึกว่าจะอ่อนใจกับนิทานแล้วนะ
นู๋...อยากอ่านนิทานค่าาาา....

ฟ้ายามที่มีฝนพรำ อาจเจ็บช้ำจึงต้องมีน้ำตา
ทุกครั้งที่เจ็บใจ แต่ไม่รู้จะบอกใคร ก็ร้องไห้ออกมา
ร้องมันออกมาให้พอ ไม่อยากจะขอใครให้มาเห็นใจ
ไม่คิดจะจดจำ เจ็บและช้ำยิ่งกว่าใคร
เมื่อรักมาจากลา
ฟ้า...ฟ้ายังต้องมีฝน เกิดเป็นคน...ย่อมมีเสียน้ำตา
ฝน...ฝนร่วงหล่นมาช้าๆ จากดวงตา...จากส่วนลึกในใจ
เหลือเพียงแต่รอยน้ำตา อีกไม่ช้าคงจะเลือนลบไป
แล้วฝนก็จะซา กลับเป็นฟ้าที่สดใส ไม่เหมือนที่ผ่านมา........

 

อ้าว...หายไปไหนกันหมดแล้วคะ

รออ่านนิทาน พากันหายแซ้บ....

 

ขอโทษค่ะ วันนี้ทำงานทั้งวัน

แต่เข้ามาดู ติดตามตลอด

เคยมีคนบอกค่ะ คนที่บอกเป็นร่างปู่พญานาคพี่สาวนับถืออยู่

ว่ามีลูกพญานาคตามเราอยู่

ชอบมากอด มารัดตัวเรา บอกอยากมาอยู่ด้วย

นอกนั้นเราไม่ได้ถามต่อค่ะ

 

การถ่อมตน

เหตุผลที่แม่น้ำและทะเล สามารถเป็นเจ้าเหนือลำห้วยภูเขานับร้อยๆ
ได้ก็เพราะมันรู้จักต่ำกว่าลำห้วย นั่นทำให้มันสามารถปกครองลำห้วย
ทั้งปวงจากภูเขาไว้ได้

บางสิ่งเพิ่มขึ้นด้วยการทำให้น้อยลง บางสิ่งน้อยลงด้วยการเพิ่มขึ้น
สิ่งหนึ่งถ่อมตนเพื่อให้ได้มา อีกสิ่งหนึ่งได้มาเพราะรู้จักถ่อมตน
คุณธรรมที่ยิ่งใหญ่คือ "การถ่อมตน" การรู้จักคารวะอ่อนน้อมและ
ถ่อมตน เป็นมงคลอันสูงสุด....

 

อ้าว..ทำไมเงียบเชียบกันจังเลย

ไม่มีใครอยู่เหรอคะ????

 

แวะมาเล่านิทานให้อ่านก่อนนอนค่ะ...
เมื่อคืนฝันว่า..ได้ขับรถไปกับเพื่อนหนึ่งคน เป็นผู้หญิงผอมสูงผมเป็นลอนสลวยยาวเคลียบ่า
ถ้าขับรถแบบทั่วไป ก็ไม่ใช่เรา..อิอิ รถที่ขับไปเหมือนรถสมัยเด็กเป็นรถเก๋งนั่งต่อกันได้สองคน..
เราเป็นคนขับเพื่อนซ้อนท้าย..ขับไปตามถนนพอเข้าทางเลี้ยวซ้าย..มีรถวุ่นวายไปหมด
เราก็ต้องขับรถด้วยความระมัดระวัง..รถประหลาดยังไม่พอนะ เรายังขับรถแบบถอยหลังซะด้วย..ฮ่า
พอเข้าโค้งรู้สึกว่าวุ่นวายมาก..ก็เลยลงแล้วนั่งกลับตัวใหม่ เลยเป็นขับไปด้านหน้าแทน ไม่ได้วิ่งถอยหลัง..แล้ว
ต่อมา..ต้องขับขึ้นบันได ก็แปลกอีก..รถเด็กเล่นที่เป็นโลหะกลายเป็นหุ้มด้วยขนสัตว์หรือไหมพรมนี่แหละ..(เหมือนเสื้อกันหนาว)
ตอนจะขึ้นก็มีไม้ที่หุ้มด้วยขนสัตว์เหมือนกัน..ที่เราต้องหมุนๆ เพื่อให้รถลอยขึ้นบันไดไป(เหมือนไม้เท้ากายสิทธิ์เลยนะ)
พอขึ้นไปถึงชั้นบน..ก็มองเห็นคนด้านล่างกำลังยืนเข้าแถวเรียงกันเหมือนรอเข้าเมือง..
สำหรับเราด้านบน กำลังคุยกันถึงไส้กรอก และต้นตำรับคนที่คิดข้าวผัดไข่เป็นคนแรก..
ชื่ออาจจะเรียกยาก(แต่เหมือนพายุที่เข้าจีนเลย..แฮะ)แต่เราเห็นหน้าและจำได้แม่นยำเลย
หน้าเหมือนแขก..ผมหยักเป็นลอนแล้วมัดเป็นปมสองปมบนหัวเหมือนมิกกี้เม้าส์
..กำลังตั้งใจดูหน้าดูตาคนที่คิดทำข้าวผัดไข่เป็นคนแรก...ก็ตื่น..
ตื่นแล้วยังเหนื่อยอยู่เลย..สงสัยใช้พลังขับรถ..ฮ่า.. แถมตื่นสายอีก แล้วเป็นวันจันทร์ด้วย..
พิโธ่..ฉัน ตั้งหลักได้ก็ตาลีตาเหลือกสิจ๊ะ...จบ
...ถ้าคืนนี้ฝันอีก แล้วจะมาเล่าให้ฟังนะจ๊ะ ขอให้สบายกาย สบายใจ ทุกทุกคนค่ะ ..ดาว*

 

บนขุนเขา

ก่อนรุ่งอรุณ หมู่ดวงดาวจรัสแสงบนฟากฟ้า ดวงเดือนเปล่งแสงนวล
เหมือนทิวไม้ค่อยคล้อยลับ เสียงจักจั่นเรไร หมู่แมลงทั้งกบเขียดป่า
ร้องไพเราะ ผสานกับเสียงธารน้ำตกโกรกผ่านหินและหมู่ไม้ไม่ขาดสาย
ใต้เพิงกระท่อมเล็กๆ ใกล้ชะโงกหิน ฉันนั่งสดับสำเนียงธรรมชาติ เฝ้าดู
เฝ้าดู ตรึกจิต พิจารณาตน อยู่อย่างเงียบๆ มันสงบสงัดเยือกเย็น ดำรง
ความเป็นหนึ่งอยู่ภายใน

ฉันได้พบธรรมชาติแห่งความกลมกลืน ไร้ความขัดแย้ง และได้พบว่าสิ่ง
มีชีวิตและไร้ชีวิตสรรพสิ่งทั้งมวล ก็เป็นชีพแห่งธรรมชาติและเป็นธารการ
ไหลแห่งธรรมชาติอันยิ่งใหญ่มหาศาล ไม่มีประมาณ เหลือคณา เราก็เป็น
หนึ่งเดียวกับสิ่งทั้งปวง เราเป็นหน่วยธุลี หนึ่งเล็กๆ บนโลกนี้ ไม่มีอะไรให้
ผูกหมายมั่น ไม่มีอะไรได้อะไรเสีย ไม่มีอะไรมาไม่มีอะไรไป เอกภาพก็
ปรากฏ ใยเล่าชีวิตจึงเบียดเบียนกันอหิงสาธรรม.