นิทาน เรื่อง "พญานาค"

จินตนาการกับความจริงมันห่างไกลกันมากเลยนะ
ดังเรื่องราวที่จะเล่าให้ฟังจากประสบการณ์ค่ะ

อาชีพขอทาน

ย้อนหลังไปเมื่อ 30 ปีก่อน ทุกคนเมื่อมองเห็นขอทานแล้วรู้สึกอย่างไร?
คงไม่ปฏิเสธว่าพวกเค้าดูน่าสงสาร บางคนก็พิการไม่สามารถหางานสุจริตทำได้
ก็เลยต้องยึดอาชีพขอทาน เพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องทั้งตัวเองและครอบครัว

เราเองในสมัยนั้นก็มองคนพวกนี้ น่าสงสารและสมเพชการเกิดมาที่พิกลพิการ
ทุกครั้งที่ได้เห็น จะไม่ลืมหยิบยื่นเศษตังค์ใส่กระป๋องให้พวกเค้า

เคยมีครั้งนึง สมัยที่ยังเรียนมัธยมต้น หลังเลิกเรียนก็เดินทางกลับบ้าน
ต้องขึ้นรถถึง 3 ต่อจึงจะถึงบ้าน พอมาถึงต่อสุดท้าย เราแวะลงที่ตลาด
เพราะหิวข้าว เข้าไปนั่งที่ร้านสั่งอาหาร ขณะที่กำลังจะตักอาหารเข้าปาก
ขอทานคนหนึ่งเดินมาหาเรา พร้อมแบมือขอตังค์ 10 บาท บอกว่าหิวข้าว
วันนี้ยังไม่ได้กินข้าวเลย ขอตังค์ไปซื้อข้าวกินหน่อย เราเพ่งพิจารณา
แล้วก็เลยบอกว่าเราไม่ให้ตังค์หรอก แค่ 10 บาทจะไปซื้อข้าวกินได้ยังไง
ข้าวแกงสมัยนั้นก็จานละ 15 บาทแล้ว อยากกินอะไรให้สั่งเลย เดี๋ยวเราจ่ายเอง

เพราะขอทานคนนี้เราจำได้ มาขอทุกวันเลย วันละ 10 บาท
วันนั้นก็เลยเมตตา จะเลี้ยงข้าวสักหน่อย ปรากฏว่าขอทานคนนั้น
ไม่ยอมกินข้าวแต่จะเอาตังค์ เราก็เลยไม่ให้พร้อมยื่นคำขาด
ว่าถ้าหิวข้าวก็ให้สั่งกิน ถ้าจะเอาตังค์เราไม่ให้หรอก
เราถือว่าโกหก เมื่อก่อนจะเกลียดการโกหกมากค่ะ
แล้วขอทานคนนั้นก็เดินจากไป ไปขอคนอื่นต่อไป ดูดิ

ถัดมาเป็นตอนที่เรียนจบแล้ว มีครอบครัวแล้ว เลิกกันแล้ว
เหตุการณ์มีครอบครัวแล้วก็เลิกกัน เพียงแค่ปีเดียวค่ะ
แล้วเราก็ไปตกระกำลำบากตามยถากรรม....

ได้ไปเห็นหมู่บ้านขอทาน เรียกว่าเป็นหมู่บ้านเลยดีกว่า
ทุกคนล้วนเป็นคนที่เราเคยให้ตังค์ บางคนพิการแขน
บางคนพิการขา บางคนก็ตาบอด เห็นแล้วน่าสงสารทุกคนเลย
วันนั้น ไม่รู้อะไรดลใจให้ผ่านไปทางนั้น ก็เลยได้เห็น
มีการเอาเศษตังค์ที่ได้แต่ละวัน มาเทนับ โอ้ว...ได้กันเป็นกอบเป็นกำ
วันหนึ่งๆ หลายพันต่อครอบครัว ไอ้ที่เห็นว่าพิการ ไม่ได้พิการเลยค่ะ
อาการครบ 32 ทุกคนเลยถอดอุปกรณ์ต่างๆ ออก ก็กลายเป็นคนปกติ

โถ...เพราะเราเป็นคนดี อย่างนี้นี่เอง ใช้แต่พรหมวิหาร 4
แต่ไม่ได้ใช้ปัญญาพิจารณาให้ถี่ถ้วน จึงกลายเป็นตัวตลกไปเลย....

จากนั้นเป็นต้นมา จึงได้เห็นว่าจินตนาการนั้น เชื่อถือไม่ได้เลย
ตราบใดที่ยังไม่เห็นความจริงในสิ่งที่จินตนาการ ก็ไม่ควรยึดถือเอาไว้

 

พี่ nouk คำนี้ รากษส อ่านว่าไร ครับ

 

และนี้จึงเป็นที่มาของคำว่า "อัตตาหิ อัตตโนนาโถ โกหินาโถ ปโรสิยา"
ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน ใครเล่า!จะเป็นที่พึ่งแก่เราได้ ผู้ที่ฝึกตนดีแล้วย่อมได้ที่พึ่งที่ได้มาโดยยาก!!

แท้จริงมนุษย์จะประเสริฐได้ ก็เพราะการฝึกตนเอง

แสงทองส่องทาง แสงธรรมส่องใจ
เสียงธรรมทรงไว้ หัวใจเบิกบาน
แสงทองส่องทาง แสงธรรมส่องใจ
เสียงธรรมทรงไว้ หัวใจเบิกบาน
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ
สังฆัง สรณัง คัจฉามิ

 

ใช่ค่ะ ท่านกวีเทพ เราชอบมากๆ กับการพึ่งพาตนเอง
ทุกเรื่องราว ตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบัน เราไม่เคยหวังพึ่งใครนอกจากตัวเราเอง
ยังปัญญาตนเองให้เกิดขึ้น ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ต้องแลกกับอะไรบ้าง
ทุกวันนี้ เรารู้สึกว่าทุกข์นั้นน้อยลง ด้วยอุเบกขา

 

อ่านว่า ราก-สด ค่ะ แปลว่า ยักษ์ร้าย

 

อ้าว...แล้ววันนี้ไม่มีนิทานหนุกๆ ให้อ่านหรือคะ
รออ่านอยู่นะ....รออ่านหนอ....

 

ถ้าเราเล่าเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องปยานาคนะ มีแต่เรื่องธรรม

พูดถึงดวงจิต ดวงจิตนี้ก็ไม่มีรูปร่างอะไร เป็นแต่ธาตุรู้เท่านั้นเอง หรือธาตุแห่งความคิด
ความรู้นี้นับว่าเป็นแกนของชีวิต เมื่อมีความรู้อาศัยอยู่ในรูปร่างอันนี้นะ รูปร่างอันนี้ก็เคลื่อนไหวไปมาได้
ทำอะไรก็ได้ ถ้าความรู้สึกหายไปจากรูปร่างนี้แล้ว รูปร่างอันนี้ก็ไม่สามารถจะเคลื่อนไหวไปมาได้
เพราะฉะนั้น ความรู้สึกคือดวงจิตนี้ จึงเป็นแกนชีวิต

พระพุทธเจ้าของเราให้สร้างบุญบารมีต่างๆ ก็เพื่อดวงจิตดวงนี้เอง เพื่อจะให้บุญกุศลอันนี้
ส่งจิตดวงนี้ให้หลุดพ้นไปจากความผูกพันกับสภาวธาตุต่างๆ เหล่านี้ ที่ว่าให้พ้นๆ ไป
จากความผูกพันกับสภาวธาตุต่างๆ ดังกล่าวมาแล้วนั้นมันเป็นทุกข์ เพราะอะไรมันจึงเป็นทุกข์....
ก็เพราะมันไม่เที่ยงนั้นเอง เมื่อมันไม่เที่ยงแล้วนี้อัตภาพร่างกายนี้มันก็แปรปรวนไป
ก็กระทบกระทั่งกับดวงจิตนี้ จิตนี้ก็ทนอยู่ไม่ได้ ก็ต้องหวั่นไหวไปตามสังขารร่างกายอันนี้
อย่างนี้แหละ ผู้มีสมาธิ ผู้มีปัญญาทั้งหลาย ก็เพ่งพิจารณาดูอย่างนี้ จึงเห็นว่าไม่ควรที่จะมายินดีพอใจ
อยู่ในสภาวธาตุเหล่านี้ เพราะมันไม่เที่ยง มันเป็นทุกข์ ทนได้ยาก ทนลำบาก มันบังคับไม่ได้ มันไม่เป็นไปตามใจหวัง

เมื่อปัญญามันเกิดขึ้น ก็เห็นแจ้งอย่างนี้แหละ จึงควรเป็นสิ่งที่ควรปล่อย ควรวาง
ไม่ควรสำคัญว่าเป็นตัวเป็นตน เป็นเราเป็นเขา

นี่พระโสดาบันท่านก็เจริญวิปัสสนาให้เกิดความรู้ความเห็นอย่างนี้แหละ ก็ได้บรรลุโสดาปัตติผล
ความรู้ ความเห็นของพระโสดาบันนั้น โดยรวบรัดแล้วก็มี กรรม กิเลส วิบาก 3 อย่างนี้แหละ
มันเกิดขึ้นและแล้วนำดวงจิตวิญญาณนี้ ให้ไปเกิดในภพน้อย ภพใหญ่ วนเวียนอยู่ในโลกสงสารอันนี้

 

ระหว่างรอนิทานหลักจากท่านประธาน เรามาฟังนิทานอ่านเล่นกันต่อครับ

เสียงฟ้าร้องในช่วงรัติกาลคืนหนึ่ง เป็นเวลาปีเศษแล้วที่พระธิดามณีมนต์ทราศิริมิได้กลับคืนสู่ นครฉัพพังคศิริ
"ลูกจ๊าอย่าดิ้นแรงนักสิแม่เจ็บท้องเหลือเกิน"เสียงพระนางครวญถึงลูกน้อยที่ดิ้นอยู่ในท้องตามจังหวะแรงสั่นสะเทือนของสายฟ้า พระสวามียังคงบรรทมหลับ
เพราะความเหน็ดเหนื่อย หลังจากกระทำราชกิจต่างๆตลอดทั้งวัน พระองค์ยังคงเอาใจใส่ดูแลให้ความรักต่อพระธิดาจำแลงเป็นอย่างดี ยิ่งทรงทราบว่าตั้งครรภ์
แทบจะไม่ให้นางคราดสายตาเลยทีเดียว...หลังจากเจ้าชายวิเชียรชัยมังคละ เรียนศิลปะวิทยาจนสำเร็จ เสด็จพ่อเธอก็ทรงสละราชบัลลังก์ยกราชสมบัติทั้งหมดให้ปกครอง
ช่วงนี้คงเป็นงานบริหารบ้านเมืองอันแสนจะเหน็ดเหนื่อย...พระนางรู้สึกสังหรณ์ใจ นึกถึงถิ่นฐานบ้านเมืองเดิมที่ตนจากมา...กลิ่นไอสายลมลอยมากระทบสัมผัสบางเบา
ฝนใหญ่กำลังจะล่วงหลนจากฟากฟ้า พญานาคราชในนครแห่งนี้ทุกตนต่างรู้กันดี ถึงสัมผัสพิเศษว่ายามใดพระพิรุณจะหลังทักษิโณทกจากนภากาศ
กลางดึกคืนนั้นพระนางจึงเสด็จออกเดินทางมุ่งตรงไปยังราชอุทยาน ใกล้สระโบกขรณีนั้นได้ถูกจัดเป็นเรือนรับรองเฉพาะของพระธิดา...แต่นางหารู้ไม่ว่าพระสวามี
ยังมิได้หลับสนิท!เพราะเสียงฟ้าร้องคืนนั้นคำรามดูน่าสะพึงกลัว ให้นึกหวั่นในหทัยยิ่งนัก จึงเสด็จออกติดตามไปด้วยความห่วงหาเป็นกังวล...
สายฝนใหญ่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย พระราชาแอบซุ่มอยู่ใต้โคนต้นไม้ใหญ่ทนเปียกปอนข่มใจไว้มิให้พระนางผิดสังเกตุ...ทันใดนั้นเอง!
พระราชาก็ต้องทรงตกพระทัยเมื่อสิ่งที่ปรากฏต่อหน้า เป็นพญางูใหญ่แหวกว่ายอยู่ท่ามกลางสระโบกขรณีนั้น...สายฟ้าแล็บเป็นระยะๆ พระองค์ทรงกำลังจะตัดสินใจ
ตรงเข้าไปเรือนรับรองนั้น เพื่อคอยปกป้องพระชายาเกรงจะได้รับภัยจากพญางูใหญ่ แต่เคยได้ให้สัญญากันว่ามิให้อยู่ใกล้พระนางในวันฝนตก!...เมื่อสถานการณ์บังคับ
จึงจำต้องปรากฎพระองค์ ถึอพระแสงขันธ์เดินรี่ออกจากต้นไม้ไปสู่เรือนรับรองริมสระโบกขรณีในบัดดล...แต่เมื่อพระองค์เสด็จไปถึงกลับพบแต่ความว่างเปล่า
"ไม่จริงๆ..พระน้องนาง พระน้องนางมณีมนต์ทราศิริ!"เสียงพระราชาทรงเรียกตะโกนก้อง แหวกสายฝนรอบอุทยานนั้น...

 

เพื่อกระทู้จะได้ไม่เหงา เรามาตอบคำถามสนุกๆกันครับ
พระนางมณีมนต์ทราศิริ จะคลอดลูกออกมาในลักษณะใด?
1.เป็นฟองไข่
2.เป็นลูกพญานาคตัวน้อย
3.เป็นแบบลูกมนุษย์ธรรมดา
4.เป็นพญานาคโตทันทีเหมือนกำเนิดเดิมของพระนาง
ตอบถูกเดี๋ยวรอรับดอกไม้สวยๆจากแมวเหมียวแล้วกันนะครับ
ฟังคำเฉลยมีอยู่ในเนื้อเรื่องตอนต่อๆไปครับ

 

ขอตอบข้อ 3.เป็นแบบลูกมนุษย์ธรรมดา ค่ะ

 

ขอบพระคุณค่ะพี่นุ๊ก... ไข้ไม่มีแล้ว เหลือแต่ไออย่างเดียว ที่ต้องกำจัด

บ๊ะ... เห็นพี่นุ๊กบ่นแล้วใจไม่ดี ว่าไม่มีใครมาเล่า เลยเอาเรื่องเล่าตอนนอนกลางวันมาให้ฟังค่ะ

นอนกลางวันไป ท่อง นะ มะ พะ ทะไปด้วย ... หลับไปฝันว่า อยู่ที่วัดหนึ่ง ตัวเองนุ่งขาว ห่มขาว ใส่เสื้อสีขาว นุ่งกางเกงสีขาว เหมือนมาวิปัสสนาอะไรประมาณนั้น (โอยยย จำไม่ค่อยได้) รู้สึกเหมือนว่าเกิดอะไรบางอย่างขึ้น ผู้คนพากันเดินออกไปออ ตรงแถวหน้าประตูทางเข้าโบสถ์ แล้วเราได้ยินว่า ใครที่ต้องการจะปกป้องรักษาดูแลศาสนา เป็นลูกเป็นหลานสายพญานาค(ณ ตรงนี้ไม่มั่นใจว่าปกป้องดูแลศาสนาหรือปกป้องดูแลพญานาค จำไม่ได้จริงๆ) ให้ก้าวออกมารวมกัน อะไรประมาณนั้นค่ะ มันลางมากๆในความจำตอนนี้ ภาพที่จำได้ชัดเจน คือมีชายหญิง นุ่งขาวห่มขาวยืนเรียงกันอยู่ด้านหน้าเราเต็มไปหมด และเรากำลังก้าวออกไปยืนรวมกันกับเขาด้วย

เท่าที่จำได้ มีเท่านี้แหละจ้าาาาาา ถือว่าไม่นอนหลับไปเปล่าๆเสียทีเดียวค่ะ

 

ตอบ

4.เป็นพญานาคโตทันทีเหมือนกำเนิดเดิมของพระนาง

 

ตอบเป็นฟองไข่ค่ะ

 

อ่านง่ายง่าย เองอ่า คิดตั้งนาน นึกว่า อ่านว่า ราก - สะ - สะ ก็เลย งง

 

หากเธอพ่ายแพ้ ท้อแท้ สิ้นหวังในใจ หมดทุกอย่าง
อยากตะโกน อยากร้องไห้ ระบายให้สะใจ
ปิดตัวเอง เพื่อเธอ จะหลบหนี ไปให้ไกล
จากวันนี้ ที่โหดร้าย เกินจะทน
อยากปลอบใจ ให้เธอ ให้หายระทม ในหัวใจ
แต่ก็คงทำไม่ได้ ก็เธอไม่เปิดใจ
ได้แต่เพียง บอกเธอ ว่าฉันยังคอยห่วงใย
อยากให้เธอ ฟังเอาไว้ สักครั้ง

เธอ ไม่ใช่คนแรกที่ร้องไห้
และไม่ใช่คนสุดท้าย ที่เสีย น้ำตา
เธอยังต้องเจอ เรื่องราว เลวร้ายกว่า
กับชีวิต ที่ต้องฟันฝ่า อีกมากมาย ฮ้าฮาฮ่า
ในชีวิตหนึ่ง คงต้องมีแพ้ หากเธอแพ้ แก้ตัวและเริ่มใหม่
วันที่หมองมัว คงจะสดใส เมื่อรอยยิ้ม รับมือกับรอย น้ำตา

เธอ ไม่ใช่คนแรกที่ร้องไห้ และไม่ใช่คนสุดท้าย ที่เสีย น้ำตา
เธอยังต้องเจอ เรื่องราว เลวร้ายกว่า
กับชีวิต ที่ต้องฟันฝ่า อีกมากมาย
เธอ ไม่ใช่คนแรกที่ร้องไห้ และไม่ใช่คนสุดท้าย
ที่เสีย น้ำตา เธอยังต้องเจอ เรื่องราว เลวร้ายกว่า
กับชีวิต ที่ต้องฟันฝ่า อีกมากมาย ฮ้าฮาฮ่า

 

ขอตอบ 2.เป็นลูกพญานาคตัวน้อย

 

อ้าว...มาไม่ทันซะแล้ว
แต่ก็ตามอ่านนิ....อยากอ่านอีก
มีไหมหนอ.....?

 

เดาล้วนๆ ค่ะ ขอตอบ ข้อ 4. เป็นพญานาคโตทันทีเหมือนกำเนิดเดิมของพระนาง

 

ไม่มีอะไรค่ะพี่รั้ง แค่อยากหาเรื่องคุย..อิอิ
เรื่องใจเย็นเนี่ย เย็นมาตั้งนานแล้วนะ
เค้าแค่เย็นแบบน้ำลวกไก่ เท่านั้นเอง...

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=XXrGdkkAd80]Ninthong - ຄິດເຖິງທຸກຄືນ Khit Theung Thouk Khuen (Soundtrack) - YouTube[/ame]

เอาเพลงมาฝาก... สำหรับความคิดถึงจ้า

คิดถึงทุกคืน...