หึง หวง หิว ที่สามารถทำให้คุณตายได้

ย้อนตอนเรียน มหาลัย คราบ

อาจารย์ บอกว่า 3 สิ่งนี้ ควรหลีกให้ไกล มิฉะนั้น ท่าน อาจ ตายได้

1 หึง

2 หวง

3 หิว

หึง เนี้ย น่ากลัวสุดๆ ไม่ว่า จะเป็น หญิงก๊าชาย หญิงกับหญิง และ และ ชายกับชาย (จารู้มั๊ยหนอ)



ถ้ารู้ ก็ ค่อยๆพูด ค่อยๆจากันเน้อ ก่อเองก็แก้กันเองเน้อ อย่าทำร้ายคนอื่นเน้อ


คำ เตือนโปรด อ่าน วันละ 3 เวลา เพื่อ ความมั่นใจ จาได้ ระวังตัว นะจ๊ะๆๆ

 

จาก 3 หอที่ว่า หากมี "โหด" ร่วมด้วย นั่นแหละ ที่น่ากลัว

แต่ถ้าจะให้ดี เปลี่ยนมาเป็น "หัวเราะ" จะดีกว่า

 

5555555+
ถ้าเน้นสวย กุลสตรีหน่อย ต้อง๕๕๕๕๕๕+
นะจ๊ะๆๆ

 

ขออนุญาต เพิ่มอีก "หื่น" อีกหนึ่งหอ นะครับ น่าจะอันตรายพอๆ กัน.

 

มีอีกหนึ่ง "ห" ทำให้สมาธิไม่ก้าวหน้า ทำให้ผิดศีลได้ บ้างเสียเงินเสียทอง บ้านแตก ฉิบหาย ฆ่ากันตาย เพราะ "ห" นี้

 

แต่มีอยู่หนึ่ง "ห" ที่ควรค่าแก่การยกย่อง นั่นคือการ "ให้"

 

เลี่ยง "หอย" กันจังนะ ..มันหายไปเห็นไหม..ครับ

 

เป็น อันนี้ รึเปล่า

 

โมทนาสาธุคะ มีคุณค่าที่สุดคะ
ถึงแม้....ผู้รับ... จะไม่เห็นค่าก็ตาม.....

 

มันไม่หายไปใหนหรอกคุณฉับ เพราะ หัวเรา ก็ลอดมาจาก จักรวาล อันนั้น
ที่เราต้องกราบไหว้ทุกวัน เพราะสิ่งนั้น ทำให้เรามีชีวิต มาเป็น เห็นค่า
ใน คุณค่า ที่ควรเป็น และ เพื่อ เป็น แบบ อย่าง ที่ ต้องคงอยู่
การมองมันต่างมุม อยู่ที่ เรามอง เรามองมุมใหน เราก็ อยู่ที่มุมนั้น มุมที่เรามองนั้นละ จะบ่งบอก ว่า ตัวตน ว่า เราเป็น ยังใง

แล้วคุณฉับ จะ ไปทะเลทำไม ทั้งที่ ฝน กำลังจะตก คลื่นแรงเน้อ

 

หวย ห่วย ห้วย ห๊วย ห๋วยยย... ^^

 

เอ่อ.....ก็ เลี่ยง แล้ว เดี๋ยวไปกันใหญ่ แค่นี้ ก็(คนแก่) หัวใจ จะวาย.......
ก็ ให้ โอกาส เพราะ ห้วย กับ ทะเล ทะเล ย่อม น่าสนใจกว่าเยอะ..........ไปให้สุด แล้วค่อยกลับ
แล้ว ก็ รอ ถาม ว่า เป็นใง พอ ยัง

 

เอ๋ คุณ nee ตั้งใจตั้งกระทู้ให้คนคิดถึงอีก ห หรือเปล่า 55

 

ด้วยใจ บริสุทธิ เปิด กระทู้ แค่ หึง หวง หิว คะ
และ เน้น หึง คะ เพราะ น่ากลัวมาก กะฆ่าได้ ฆ่าเลย มันเป็น บาปคะ ยิ่งทำกับคนที่เข้าถึง กระแสธรรมแล้ว ถือ ว่า ทำร้าย ลูกของ ตถาคต คะ ก็ พยามยามชี้ให้เขาเห็น คะ เพราะเขาก็อยู่ในกระแสธรรม นั้นเหมือนกัน คะ

ต้องขออภัย ถ้ามันล่อแหลม จนเกินบรรยาย เปลี่ยน หัวเรื่องแล้วนะคะ

 

ความหึงเนี่ยเกิดจากมีการอุปทาน ฉันทะราคะเข้าไปยึดว่าเค้าเนี่ยเป็นของเรา.. เกิดเป็นราคานุสัย เเละเอาอุปทานเข้าไปตั้งอยู่เเบบนั่น

พระพุทธองค์เลยสอนว่า ทุกขสภาวะเนี่ยควรกำหนดรู้ไว้ ให้ตั้งสติดูตามไว้ เเต่จะมีทุกข์อีกตัว1คือ วิปริณามทุกขตา ก็ต้องควรละความเพลินทุกข์ ตัวนี้อีกด้วยนะ เพราะจะกลายไปเป็นทุกข์ทั่งๆที่ไม่คิดว่าจะเกิดได้ *-*

 

สาวๆ สมัยนี้ โดยส่วนมาก ก็คงเหลือแค่ "หิว" มั้ง เพราะขึ้นคานเป็นแถวแล้ว

ส่วนใหญ่ที่ขั้นคาน ก็เพราะ "ห้าวเกิน"

 

ร เรือตัวเดียว

 

ถ้าใน ความคิด นะคะ สาวๆเขาไม่หิวคะ เพราะ หากินเองได้ และ
ขึ้นคาน คิดว่า ผู้หญิงสมัยนี้ฉลาดขึ้นคะ รู้จักเลือก เพราะ สมัยนี้ ผู้ชายเปลี๋ยนไป คะ

 

ร๊ากกกก มั้งคะ ที่ ต้องเกิดทุกข์ๆๆๆๆๆๆ ซ้ำซาก

 

ก่องข้าวน้อยฆ่าแม่ ตำนาน จาก ความหิว




ครั้งหนึ่งเมื่อหลายร้อยปีมาแล้วที่บ้านตาดทอง ในฤดูฝนมีการเตรียมปักดำกล้าข้าวทุกครอบครัวจะออกไปไถนาเตรียมการเพราะปลูก ครอบครัวของชายหนุ่มคนหนึ่งกำพร้าพ่อ ไม่ปรากฏชื่อหลักฐาน ก็ออกไปปฏิบัติภารกิจเช่นเดียวกัน

วันหนึ่งเขาไถนาอยู่นานจนสาย ตะวันขึ้นสูงแล้วรู้สึกเหน็ดเหนื่อยอ่อนเพลียมากกว่าปกติ และหิวข้าวมากกว่าทุกวัน ปกติแล้วแม่ผู้ชราจะมาส่งก่องข้าวให้ทุกวัน แต่วันนี้กลับมาช้าผิดปกติ

เขาจึงหยุดไถนาเข้าพักผ่อนอยู่ใต้ต้นไม้ ปล่อยเจ้าทุยไปกินหญ้าสายตาเหม่อมองไปทางบ้าน รอคอยแม่ที่จะมาส่งข้าวตามเวลาที่ควรจะมา ด้วยความรู้สึกกระวนกระวายใจยิ่งสายตะวันขึ้นสูงแดดยิ่งร้อนความหิวกระหายยิ่งทวีคูณขึ้น

ทันใดนั้นเขามองเห็นแม่เดินเลียบมาตามคันนาพร้อมก่องข้าวน้อยๆ ห้อยต่องแต่งอยู่บนเสาแหรกคาน เขารู้สึกไม่พอใจที่แม่เอาก่องข้าวน้อยนั้นมาช้ามาก ด้วยความหิวกระหายจนตาลาย อารมณ์พลุ่งพล่าน เขาคิดว่าข้าวในก่องข้าวน้อยนั้นคงกินไม่อิ่มเป็นแน่ จึงเอ่ยต่อว่าแม่ของตนว่า

"อีแก่ มึงไปทำอะไรอยู่จึงมาส่งข้าวให้กูกินช้านัก
ก่องข้าวก็เอามาแต่ก่องน้อยๆ กูจะกินอิ่มหรือ?"

ผู้เป็นแม่เอ่ยปากตอบลูกว่า "ถึงก่องข้าวจะน้อยก็น้อยต้อนแต้นแน่นในดอกลูกเอ๋ย ลองกินเบิ่งก่อน"

ความหิว ความเหน็ดเหนื่อย ความโมโห หูอื้อตาลาย ไม่ยอมฟังเสียงใดๆ เกิดบันดาลโทสะอย่างแรงกล้า คว้าได้ไม้แอกน้อยเข้าตีแม่ที่แก่ชราจนล้มลงแล้วก็เดินไปกินข้าว กินข้าวจนอิ่มแล้วแต่ข้าวยังไม่หมดกล่อง จึงรู้สึกผิดชอบชั่วดี รีบวิ่งไปดูอาการของแม่และเข้าสวมกอดแม่

อนิจจา แม่สิ้นใจไปเสียแล้ว..

ชายหนุ่มร้อยไห้โฮ สำนึกผิดที่ฆ่าแม่ของตนเองด้วยอารมณ์เพียงชั้ววูบ ไม่รู้จะทำประการใดดี จึงเข้ากราบ นมัสการสมภารวัดเล่าเรื่องให้ท่านฟังโดยละเอียด

สมภารสอนว่า "การฆ่าบิดามารดาผู้บังเกิดเกล้าของตนเองนั้นเป็นบาปหนัก เป็นมาตุฆาต ต้องตกนรกอเวจีตายแล้วไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเป็นคนอีก มีทางเดียวจะให้บาปเบาลงได้ก็ด้วยการสร้างธาตุก่อกวมกระดูกแม่ไว้ ให้สูงเท่านกเขาเหิน จะได้เป็นการไถ่บาปหนักให้เป็นเบาลงได้บ้าง"

เมื่อชายหนุ่มปลงศพแม่แล้ว ขอร้องชักชวนญาติมิตรชาวบ้านช่วยกันปั้นอิฐก่อเป็นธาตุเจดีย์บรรจุอัฐิแม่ไว้ จึงให้ชื่อว่า "ธาตุก่องข้าวน้อยฆ่าแม่" จนตราบทุกวันนี้

ทุกวันนี้มีผู้มากราบธาตุก่องข้าวน้อยฯทุกวันเพื่อขอขมาลาโทษเหมือนเป็นการไถ่บาปที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ บางคนเมื่อมีลูกแล้วถึงรู้ว่าบุญคุณแม่มากสุดเหลือคณานับ เพิ่งรู้ว่าเลี้ยงดูลูกนั้นยากหนักหนาขนาดไหน จึงมาสำนึกที่ทำให้แม่ต้องเสียใจ บ้างก็มากราบไหว้เพื่อรำลึกถึงบุญคุณแม่

คติ:ทำดีกับพ่อแม่ยามเมื่อท่านยังมีชีวิตอยู่ดีว่า สำนึกได้เมื่อท่านจากไป