พระเครื่องในคอผู้เฒ่าประจำบ้าน.. น.๔๘๙ สุดยอดแห่งแดนใต้..

อยากได้ตะกรุดดีๆบ้างครับ ตอนนี้พยายามหาอยู่ ชุดนี้สวยบาดใจครับ

 

ท่านโอ๋ขับปาดหน้าซะแล้วฮ่าๆๆๆ

 

ฮ่าๆๆๆๆ....ตะกรุดดัง แพงนะครับท่านน้องฯทั้งหลาย....
มาดูแบบถูกๆ ไม่ทราบที่กันบ้างดีกว่าครับ...เพื่อมีฟลุ๊ก.....

อ่ะ...ดอกนี้ ได้มาเมื่อคืนตอนหัวค่ำ 500 บาท....
สนามแถวลพบุรี...ผมยังไม่เคยเห็นครับ...

แต่กลัวจะมีเป็นเข่งที่สนามอื่นเหมือนกันครับ....ฮ่าๆๆๆๆๆ

 

บริษัทญี่ปุ่นเนี่ย...safety เป็นเลิศจริงๆครับคุณตี๋....
นี่ถ่าเปลี่ยนหมวกแบบมีหูสองข้าง...เหมือนยอดมนุษย์กาโม่เลยครับ ฮ่าๆๆๆๆ

 

สวย ขลัง...บาดใจจริงๆครับท่านติ่งลี่...
สาธุ สาธุ สาธุ กราบหลวงพ่อทบครับ...

 

555...ทุกวันนี้ในกระเป๋าใส่เงินผม ก็มีแบงค์ 20 ของไทยที่มีรูปเจ้าพ่อตากสินติดตัวตลอดมานานแล้วครับ

 

ที่หายใจไม่กล้าใส่ เพราะเคยใส่พ่นสีแล้วหายใจไม่ค่อยออกต้องถอดทุกทีเลยครับ

 

คนเมืองจันท์ทั้งจังหวัดก็นับถือท่านมาก เหมือนเพลงมาร์ชเมืองจันทบุรีที่ว่า ".......ตากสินมหาราช ท่านเก่งกาจกล้าล้น สถิตย์ในดวงกมลของปวงชนชาวจันทบุรี......"

 

มีเรื่องราวดีดีมาเล่าอีกแล้ว....
สาธุ สาธุ สาธุ...กราบองค์พระเจ้าตากสิน กราบเจ้าแม่ฝ่ายขวาและซ้ายครับ...

 

หล่อลอยองค์เนี่ย...ไม่ชอบส่องเลยจริงๆครับ....
เวลาเห็นเนื้อทองเหลือง พิมพ์เบลอๆ...ยอมรับว่าดูยากมากๆครับ....
บางที...พิมพ์คมชัด เป็นของแท้
บางที...พิมพ์เบลอๆ...เป็นแบบหล่อโบราญ....

หลวงพ่อทบ...ต้องรอป๋าหน่องเข้ามาแนะนำครับคุณอัค ฮ่าๆๆๆๆๆ
สาธุ สาธุ สาธุ กราบหลวงพ่อทบ กราบหลวงพ่อทรัพย์ครับ...

 

อาาา....องค์นี้จ๊าบครับคุณอัค....
ที่มาชัดเจน...สุดยอดดดดครับ....

สาธุ สาธุ สาธุ กราบหลวงปู่เงิน กราบหลวงพ่อสิงห์ครับ...

 

อิๆๆประสบการณ์ลูกแม่น้ำเหมือนกันร่วมแจมครับ ท่าน้ำที่บ้านเดิมที่จะมีตอต้นฉำฉาล้มขนาด3คนโอบ หันรากแก้วทวนกระแสน้ำ ทุกปีจะมีคนตายลอยมาติดเป็นประจำสอง-สาม-สี่ ศพ ถือเป็นเรื่องปกติ แต่สมัยก่อนเขาจะห้ามเอาศพขึ้น ก็ต้องพายเรือออกไปเอาไม้ดันออก ศพจะไปขึ้นที่เข้าเขตพิจิตร บางที่เวลาเล่นน้ำอยู่ก็จะไดกลิ่นมาแต่ไกล แต่ต้องแยกกลิ่นก่อนฮ่าๆๆๆ ว่าเป็นไอ้กาง หรือไอ้เน่า (ไอ้กาง=คนตาย ไอ้เน่า=หมาตาย ศัพย์เฉพาะถิ่น555) และส่วนมากตามความเชื่อ ถ้าเป็นผู้ชายมักจะหงาย ผู้หญิงมักจะคว่ำ อันนี้ยังไม่สามารถวิเคราะห์อิๆๆ อยู่กับแม่น้ำจนชินเป็นวิถีความกลัวน้ำจึงไม่มี แต่สมัยนี้พอระบบสาถารณูประโภคเข้าถึง ไฟฟ้า ประปา วิถีชีวิตเปลี่ยน เด็กสมัยนี้ บางคนลงเล่นแม่น้ำปีหนึ่งยังไม่ถึงห้าครั้ง...อืมๆๆๆๆ[/QUOTE]
ศัพย์เฉพาะถิ่น...ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เห็นภาพเลยครับ....

ตำนานหญิงคว่ำ ชายหงาย...เคยฟังตอนเด็กๆเช่นกันครับ.....
แต่พอเจอจริงๆ...ทั้งหงายและคว่ำ ไม่มีแบ่งเพศครับ......

เหมือนกันเลยครับ...คุ้งน้ำ ที่ศพชอบลอยมาติดเป็นประจำ...เหมือนนัดกันมาครับ...อิอิอิ
แนวก่อไผ่หน้าวัด...แอ่งน้ำวนหน้าปากคลอง...
แต่ด้วยความที่ผมอยู่เรือ...บางครั้งก็ลอยผ่านหน้า ช่วงกำลังทานข้าวเย็นที่หัวเรือครับ....
บางครั้ง ก็มาเกยตื้นชายหาดทราย....แม่น้ำปิง หน้าแล้งจะมีหาดทรายขึ้นเต็มแม่น้ำ และเหลือล่องน้ำไหลเล็กบ้างตื้นบ้างให้พอว่ายข้ามได้ครับ...

เจอทุกรูปแบบครับ...เพิ่งขึนอืดบ้าง สภาพเน่าเกือบผุบ้าง...น่าสังเวชครับ...
ต้องยอมรับว่า...สมัยก่อน ไกลปืนเที่ยง...ต้องอยู่กันแบบนักเลงจริงๆถึงจะเอาตัวรอดครับ...

เล่ายาวเลยครับ ฮ่าๆๆๆๆๆ

 

ตะกรุดหน้าสนใจดีครับ ยังไม่เคยเห็นครับ ดูๆแล้วน่าจะมีที่ไปที่มา หรือท่านอื่นๆเคยเห็นสนามไหน แบ่งปันความรู้ด้วยเน้อ...

 

องค์อุ้มบาตรยังไงก็ไม่ใช่หลวงพ่อทบครับพี่ ตอนหยิบมาผมยัดให้เป็นหลวงพ่อทรัพย์ แต่เช็คแล้วก็ไม่ใช่ ก็เลยแท้ของตรูๆๆฮ่าๆๆ

 

ผมนึกถึงภาพ พี่พีเดินเที่ยวป่าสมัยยุคก่อน 2520...เดานะครับ....
ตอนนั้น...ถนนสายเอเชียเพิ่งเริ่มใช้งานได้...เลยไปต้องนั่งรถยาวไปตามเส้นพหลโยธิน....

ป่ายุคนี้...ผมว่ายังเยอะ และหลงง่ายอยู่ครับ...ฮ่าๆๆๆๆๆ
อ่ะ...หากมีโอกาศและวาสนา...จะชวนพี่พีไปเดินป่าในลาวครับพี่...

แม๋...พูดถึงลาวแล้วเสียวสันหลังครับพี่....
ผมต้องนั่งภาวนาครับ...อยู่โรงปูน อยู่โรงปูน อยู่โรงปูน เพี้ยงงงงงง!

 

พอจะทราบแล้วครับคุณอัค...ว่าสนามไหน...
รอพี่โจ๊ะมาฟันธงให้ครับ...เด็กข้างวัด ฮ่าๆๆๆๆๆ

แต่หากพี่ๆน้องๆท่านใดจะฟันธงให้...ก็ยินดีรับฟังครับ....
พอรู้ว่าเป็นของหลวงปู่บุญ...ก็เกิดอาการลังเลว่าจะเก่าไม่ถึงยุคท่านครับ....
เลยต้องรอเจ้าของพื้นที่มา confirmed ครับ...ว่าแบบนี้เกลื่อนสนาม และเก๊มานานแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

สาธุ สาธุ สาธุ กราบหลวงปู่บุญครับ...

 

ตะกรุด ดูดี มีลุ้นครับพี่ ด้านข้างเห็นจาร อยู่แต่ผมเห็นไม่ชัดอะครับ ความยาวเท่าไหร่ครับ ด้านในดูน่าจะเป็นตะกั่ว ด้านนอกดูเหมือนเป็นผงยาพอกไว้ ดูแล้วเก่าได้ใจมากครับ เป็นไปได้ว่า เป็นตะกรุดหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว ที่เห็นพอกไว้น่าจะเป็นเนื้อผงยาจินดามณี ยุคแรกๆครับ

 

ยาว 4.5 นิ้วครับท่านทิพย์.....(เส้น ศก. ประมาณ 2cm ไม่ถึงนิ้วครับ)
ด้านในเป็นตะกั่ว...ม้วมจบหัวท้ายดูดี เก่าได้ใจครับ....
เนื้อผงยาแห้งเก่า จารคมชัดลึก ลายมือสม่ำเสมอพอใช้ได้เลยครับ....

ดูรวมๆแล้วเก่าดีครับ...แต่พอรู้ข้อมูลว่าเป็นของหลวงปู่บุญ...เริ่มลังเลใจครับ...
เกรงจะเป็นของสนามระดับห้าดาวครับท่านทิพย์....

งานนี้ ต้องพึ่งพี่โจ๊ะครับ...ฮ่าๆๆๆๆๆ

 

ยอดมนุษย์

จากทีมสำรวจที่เข้าไปชุดแรกทำให้ทราบว่ากว่าจะเข้าไปในโรงงานได้คงจะประมาณสิ้นปีพอดีครับ เพราะแค่เข้าไปสิบนาทีก็ยังแย่แล้วครับทั้งร้อน ทั้งมืด อากาศแถบไม่มีให้หายใจ อยากถอดหน้ากากออกแต่ก็ไม่ได้เพราะมีทั้งเชื้อราและสารเคมีที่ยังค้างในโรงงานเป็นจำนวนมาก การกอบกู้โรงงานและทำงานเลยล่าช้ากว่าปกติมากครับ ที่สำคัญต้องปฏิบัติตามกฎระเบียบของบริษัทประกันภัยที่เข้าไปร่วมสำรวจด้วย อีกอย่างบริษัทผมเจ้าของคืนมะกันกาขาว เรื่องSafety ต้องมาก่อนครับ ผมเองทำงานในส่วนออฟฟิศอยากเข้าไปใจจะขาดเพราะพระเครื่องเก็บไว้ที่ทำงานเยอะพอสมควร เสียหายส่วนหนึ่งเพราะฝากเก็บไว้ห้องรุ่นพี่ที่มีตู้ใหญ่ๆเก็บพระได้มาก แต่อีกส่วนหนึ่งเก็บไว้บนชั้นสองเลยไม่เป็นไรครับ

 

รอยจารยันต์ครับท่านทิพย์...