พระเครื่องในคอผู้เฒ่าประจำบ้าน.. น.๔๘๙ สุดยอดแห่งแดนใต้..

ตลาดห้วยขวาง ของยังเยอะแต่ก็ขายแพงกว่าปกติครับ ส่วนห้างดังย่านอโศกที่เพิ่งเปิดใหม่ ขายของถูกกว่าตลาดครับ แปลกแต่จริงแถมของเยอะจนน่าตกใจ

 

เห็นด้วยครับครู....

บ้านหลังต่อไปที่ผมจะสร้าง...กลับไปใช้แนวทางเดิมครับ....
เบื่อนอนบ้านสมัยใหม่ ติดแอร์ แล้วครับ...หากไม่เปิดแอร์...ร้อนตับแลบครับ....
ปลูกบ้านใต้ถุนสูง...หน้าต่างรอบให้ลมวิ่งผ่านได้...
ถึงแม้จะมีกลิ่นโคลนสาบวัว กลิ่นขี้หมู ขี้ไก่ รบกวนบ้างตามทิศทางลม....
แต่ก็มิได้เป็นอันตรายต่อสุขภาพร้ายแรงเท่านอนห้องแอร์ครับครู...

ฝุ่นดินก็ยังดีกว่ากลิ่น CO ครับ...

 

ล่าสุดที่ทำงานต้องย้ายไปที่ ร.ร.วัดพระประโทณเจดีย์ ใน อ.เมือง เพราะน้องน้ำมาเยือน ขึ้นชั้น 1 เรียบร้อยแล้ว และวันที่ 7 นี ผอ.เขต ให้ไปอยู่เวรเฝ้าระวังน้ำ ผมเองยังนึกในใจ จะไประวังได้อย่างไรวะเนี่ย ที่ทำงานก็เข้าไม่ได้แล้ว น่าจะเฝ้าระวังน้ำลดมากกว่า เฝ้าระวังน้ำท่วมนะเนี่ย 5555

 

แท้ของตรู...ชำรุด...แต่ก็ชอบครับ....
สาธุ สาธุ สาธุ กราบหลวงปู่ครับ...

 

เยี่ยมครับพี่....
ผมอยากทำอะไรได้เองเหมือนยุคที่พ่อแม่เป็นครับพี่....
เรียนเยอะ...กลับไม่เคยทำอะไรตามที่ตัวเองฝันเลย...ใช้ตังส์ทำให้ตลอดครับ....

 

ไม่ใช่แท้ของตรูแล้ว แต่เป็นแท้สากล

อาเป็นมัคคทายกวัดดอนไร่ ไปหาตอนแต่งงานน้องสาว(ลูกของอา)
บุกเข้าห้องพระไปจิ๊กพระหลวงพ่อมุ่ยมา ได้หลายองค์ อาบอกพอแล้ว
มางวดหน้าค่อยหยิบใหม่ (เอาไว้อ่อยเหยื่อให้หลานไปหา) ก็เลยหยุด
แต่ใจอยากยกทั้งกะบะที่เป็นกล่องขนมปัง ทำตาปริบ ๆ อ้อนอาบอก ขอหมดเหอะ
แกก็ไม่ยอม บอกอยากได้มาเยี่ยมอาก่อนค่อยเอา ปรากฏว่าปีต่อมามีพวกต้มตุ๋น
ไปบอกแม่ยายของอาว่า อาให้มาซ่อมไฟ มันยกไปเสียเกลี้ยงเลย หลานเลยอด เศร้าจริง ๆ

 

โอ... น่าเสียดายเลยครับพี่ศนิวาร

ผมก็เคยเจอคล้าย ๆ แบบนี้เหมือนกัน ตอนยายทวดยังอยู่ ไปขอได้แล้ว ยายทวดยกให้หมดทั้งห้องพระ แต่ยายทวดมีข้อแม้ บอกให้กลับไปเยี่ยมบ่อย ๆ แล้วค่อยเอาไป

แต่พอยายทวดเสีย ผมเข้าไปห้องพระ เรียบเลยครับ ไม่รู้ว่าญาติทางไหนมาเอาไป ไปเจออยู่กับน้าชาย ก็เพียงส่วนเดียวเอง ที่เหลือไม่รู้หายไปไหนหมด เศร้าเลย....:'(

 

แบบนี้ใครเห็นใครก็ชอบครับพี่ กราบหลวงพ่อมุ่ยครับ

 

รอบด้านจริงๆครับ พี่ supparerk หายากจริงๆครับ งานละเอียดอย่างเพชรพลอยของสวยๆงามๆ มาถึง งานฝีมือเชิงช่าง สุดยอดครับ นับถืออย่างแรงครับ

 

พูดถูกใจมากๆครับ

พูดถูกใจมากๆครับ ทุกวันนี้คนเราสร้างบ้านต่ำลงไปหาน้ำเองครับ ผมก็พูดกับเพื่อนๆแบบนี้อยู่ตลอดครับ แถมบางที่ ก็ขุดมุดไปหาน้ำอีกต่างหาก คนเรานี่มันคนไม่ทั่วซะจริงๆครับ บ้านยกสูงกันภัยได้สารพัดครับ ท่านที่น้ำท่วมขอกำลังใจไปช่วยอีกหนึ่งแรงครับ พรุ่งนี้ฟ้าก็สางครับ (ถ้าเรื่อง ส่าง ก็แล้วแต่ตัวใครตัวมันล่ะครับ) ขณะนี้ เพ ลา 01.45 นาที

 

อย่าเพิ่งเศร้าครับครู.....
หลวงปู่เพิ่งเริ่มเป็นที่เล่นหากันในหมู่ชมรมพระเครื่องมาไม่กี่ปี....
เซียนลงพื้นที่ไปเก็บเยอะก็จริง...แต่เก็บไม่หมดหรอกครับ.....

หลวงพ่อมุ่ยมีวัตถุมงคลทั้งแบบทำตามวาระ...และทำเองให้เฉพาะกลุ่มลูกศิษย์และชาวบ้านที่ใกล้ชิดหลวงพ่อ....

ศิษย์รุ่นสุดท้ายที่ทันหลวงพ่อจริงๆ...อายุเกิน 50 ปีแล้วครับ....
ที่ย้ายถิ่นมาอยู่พระพุทธบาทก็หลายครัวเรือนครับครู...
ที่ศรีเทพ เพชรบูรณ์ก็มี...ใน กทม ก็เยอะ....

และที่แน่ๆ...หนองสะเดา ยังมีให้เห็นเกือบทุกบ้าน โดยเฉพาะผ้ายันต์หงษ์เดี่ยว ๒๔๙๖ ครับ...รุ่นแรก...

ผมว่า...ลูกๆหลานๆอาครู...ยังมีอยู่ครับ...หากไม่ขายกินกันเสียก่อน...
บางรุ่นเป็นเนื่อดินเผาเก่าๆ แปลก...หากเจอให้เก็บไว้ก่อนครับ...

ของที่อยู่รอบๆวัดดอนไร่...ไม่เป็นของหลวงพ่อมุ่ย ก็เป็นของหลวงปู่อิ่ม...หรืออย่างน้อยก็เป็นของหลวงพ่อพยุงครับครู....

บางครั้งผมไปเจอวางทิ้งไว้ตามหิ้งหน้ากระจกเสาเรือน...เห็นแล้วใจอยากหยิบแต่ไม่กล้าครับ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ญาติๆกันทั้งนั้น...มีโอกาสเจอเจ๋งๆ...เอาไว้ขอฟรีตรงเลยดีฟ่า คิคิคิ...

ปล. อยากเห็นชิ้นที่ครูจิ๊กมาครับ อิอิอิ

 

เป็นไปเพราะวาสนาครับท่านน้องหมู...
พี่เองยังได้สมบัติปู่มาเพียงสองชิ้น...กรุอยู่บนบ้านคุณอาชั้นสอง...ยังมิกล้าขอขึ้นไปดูเลยครับ....

อะไรที่ไม่ใช่ของเรา...คิดไปก็เศร้าครับ....
วาสนามี...คงได้ครอบครองครับ...ฮ่าๆๆๆๆ

 

ยังเป็นรองกรุของท่าทิพย์อีกหลายขุมครับ...ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณมากๆครับท่านทิพย์...

 

เจอพี่เกรียงเมื่อไหร่ จะขอหลวงพ่อมุ่ย แบบแท้ของตรูมาห้อยคอหน่อยครับ หุหุหุ

พี่เกรียง ขอเพลงหน่อยครับพี่ เสรี รุ่งสว่าง กับ ศรเพชร รบกวนหน่อยครับ

 

อ่านโพสของพี่ศุภฤกษ์แล้ว...คิดอยากจะสร้างบ้านด้วยมือของตัวเองเลยครับท่าน willy.....
บ้านไม้ใต้ถุนสูง...พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ล้วนทำเองกับมือ โดยมีญาติพี่น้องลงแรงกัน....
ไม่ต้องออกแบบ ไม่ต้องมีวิศวกรเซ็นต์...ไม่ต้องผ่านการขออนุญาติจากรัฐ(เขตท้องที่)....

แต่มาเดี๋ยวนี้ดิ...ถูกรัฐออกกฏหมายบังคับให้ต้องใช้เงิน แทบทุกขั้นตอน...มิเช่นนั้นจะละเมิดกฏหมาย....
เราเลยมีโอกาสน้อยลงที่จะคิดสร้างด้วยตัวเองครับ....

น่าเวทนาตัวเองบนความเจริญของสังคมครับ...

 

ฮ่าๆๆๆๆ....
หากมีวาสนา...ก็ไม่ยากที่จะได้ของฟรีไว้หอยคอครับคุณนัน....

ปล. เสรี/ศรเพชร เดี๋ยวจัดให้เร็ววันนี้ครับ...อิอิอิ...

 

ผู้ใดมีเวร...ย่อมต้องเข้าเวรครับพี่โจ๊ะ....ฮ่าๆๆๆๆๆ
ผมเอง ยังต้องมาเข้าเวร เฝ้าออฟฟิตเดือนละ 1 ครั้งของวันเสาร์ครับ อิอิอิ...
ไม่มีอะไรทำ...ก็ดูหนังใน comp ครับพี่...copy จากลูกน้องไว้ 10 กว่าเรื่อง ยังดูไม่หมดเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ

พี่โจ๊ะนำพระมาฝึกถ่ายรูป...แต่งภาพก็ดีนะครับ....
อยากดูอีกหลายๆชิ้นที่พี่โจ๊ะนิมนต์ติดตัวซ้ำอ่ะครับ...อิอิอิ...

 

BKK

กลับเข้ามาช่วยทำงานที่BKKตั้งแต่เช้าวันพุธครับ จองตั๋วได้พอดี ก็จะกลับวันศุกร์นี้ตอนกลางคืนครับ

 

ขอให้เดินทางปลอดภัยครับคุณตี๋.....
สำนักงานใหญ่ผมที่ กทม เพรชบุรีตัดใหม่ ก็มีคนทำงานน้อยลงครับ....
เหตุเพราะบางคน...หาเส้นทางมาทำงานไม่ได้....

ตอนนี้ก็ดึงเฉพาะบางคนที่สำคัญๆเข้ามาเช่าคอนโดฯแถว rca ให้อยู่ชั่วคร่าวครับ....
แต่หากแนวโน้มยังไม่ดีขึ้น...คงต้องย้ายบางส่วนมาทำงานที่โรงงานสระบุรีครับ...

ชีวิตไม่สิ้น...ต้องดิ้นกันไปครับ...สู้สู้...

 

ปกติก็เรียนมาทางอัญมณีครับ แต่พอไปอยู่ต่างเมืองก็ต้องเรียนรู้ทุกอย่างด้วยความจำเป็นครับ เริ่มด้วยงานโรงงานเหล็ก(คนจีนทั้งโรงงานมีพูดภาษาอังกฤษเป็นคนเดียวคือลูกชายเจ้าของโรงงาน) เป็นคาวบอยในฟาร์มต่างรัฐ(เป็นคนเอเชียคนเดียวที่ไปอยู่ในดงเมืองเถื่อนเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว กำลังเรียนได้สองปีเพื่อนที่เป็นแม็กซิกันชวนไปเลยออกจากโรงเรียน ผลสุดท้ายเพื่อนอยู่ได้แค่อาทิตย์เดียว คนอเมริกันพื้นบ้านที่นั่นไม่ยอมรับ เหลือผมคนเดียวที่นั่นเกือบสองปี ก็เหมือนบ้านนอกเมืองไทยนั่นแหละครับ แต่ละฟาร์มอยู่ห่างกันเป็นสองหรือสามไมล์ไม่มีรถวิ่ง เสาร์อาทิตย์ออกไปเที่ยวในตัวเมืองถ้ารถในฟาร์มเราไม่ออกก็ต้องโบกรถจากฟาร์มอื่นไป ถนนดินแดง ใช้เครื่องปั่นไฟสามทุ่มสี่ทุ่มดับไฟ ในหมู่บ้านไม่มีตำรวจ มีเชอรีฟอยู่สามสี่คนแค่นั้น มีตัวผมหัวดำคนเดียวรู้จักกันทั้งหมู่บ้านเพราะนอกนั้นหัวทองหนวดทองหมด)