พระเครื่องในคอผู้เฒ่าประจำบ้าน.. น.๔๘๙ สุดยอดแห่งแดนใต้..

เป็นของหลวงพ่ออิ่มล่ะมีเฮเลยครับ...เอาใจช่วยจ้า

 

แหมๆ...ว่าซ่ะลอย...เหอๆ

สีผึ้งชำนาญไม่เป็นน่ะครับ ไม่รู้จะเชี่ยวชาญด้านไหน

แต่ตอนเด็กๆมีความประทับใจว่า หลังจากคุณยายผมกินหมาก จะเอาสีผึ้งมาว่าคาถาทาปากด้วย สีผึ้งจะเป็นตลับในเชี่ยนหมาก ทั้งเชี่ยนหมากและ ตลับจะเป็นไม้สีน้ำตาล ผมยังเก็บอยู่ สีผึ้งรุ่นเก่าจะหอมมาก ผมชอบไปเปิดดม ยายสอนคาถาให้ด้วย มีคาถาสำหรับสีผึ้งและ คาถา ดับพิษไฟ โตมาเรียนหนังสือ มัวแต่เมา เลยลืม ยายก็ตายไปแล้ว เลยสาบสูญ จำได้แต่ท่อนท้าย ว่าประสิทธิเม...เหอๆ

สีผึ้งผมใช้ทุกวัน ถ้าหาไม่เจอ เอา ลิปมัน แทน เสกเอง ไม่ทราบเรียกว่าเชี่ยวชาญได้หรือไม่จ้ะ

 

ฮ่าๆๆๆถ้าเจอแล้วขอแบ่งบ้างนะครับพี่...

 

ลองถ่ายมาเทียบกับของพี่บุพฯดูครับคุณนันท์ อยากชมครับ

 

ขอบคุณครับพี่ศนิวาร ที่ช่วยดูให้ หลวงปู่ขาวนี่ผมแทบจะไม่มีความรู้เลย ไปอุดรทีไรว่าจะแวะกราบ แต่ก็ติดอยู่ที่จะๆๆอยู่นั่นแหละ (เหมือนแมงมุม รอน้องชมพู่555)

 

ครับผมขอบคุณสำหรับข้อมูลมากครับผม

 

พอเห็นพี่โพส ตลับสีผึ้ง+นางกวัก แล้วนึกถึงของยายที่เพิ่งเสียไปเมื่อสองปีก่อน จำได้ว่าในตะกร้าหมากจะมีตลับสีผึ้งและนางกวักอยู่ด้วย น่าจะอยู่ที่แม่ผมเพราะ รับมรดกตะกร้าหมากและการเคี้ยวหมากมาด้วย555

 

มีมาฝากกันอีกเหรียญครับผมพี่ๆท่านใดมีข้อมูลจัดหนักให้ทีครับ

 

มีครับพี่ศุภฤกษ์ พระเกษม สำนักสงฆ์ป่าสามแยก ที่เพชรบูรณ์ไงครับ ตอนนี้กำลังดังมาก เหนียวจริง ๆ ไล่ก็ไม่ไป ไม่ออก และก็บอกว่าตัวเองทำตามพระไตรปิฎก ไม่ตกนรก ครับ

 

ยังไม่ได้อ่านข่าวอ่ะครับพี่โจ๊ะ.....
แต่ฟังที่พี่โจ๊ะบรรยายมา...พุทธคุณออกไปแนว "ดื้อ" นะครับพี่....
แนวนี้...ต้องแก้ด้วย ไม้เรียว ครับ ฮ่าๆๆๆๆ

 

ถามอีกนิดครับพี่พี...

พี่ำีพีครับ...ชิ้นที่เป็นไม้สองชิ้น...คล้ายๆนกนะครับ....
จะเรียกว่าเป็น สาริกา ได้มั๊ยครับพี่....

 

ลูกปืน...คงทำอะไรพี่ศุภฤกษ์ไม่ได้แน่ๆครับ...ผมเชื่อ...
แต่ฝากพี่ศุภฤกษ์ระวัง "บังตอ" ใกล้ๆตัวมั่งก็ดีนะครับ...
หากเห็นว่ามันคมมากๆ...ก็เอาไปสับหินให้มันทือเข้าไว้ก่อนครับ....ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

ด้วยความเคารพครับพี่...

 

คนวัยเดียวกันเค้ารับมุขกัน....
ผู้อ่อนประสบการณ์แบบผม...ขออนุญาติขำเบาๆนะครับพี่...อิอิ

 

คงไม่ใช่หรอกครับพี่พี.....
ที่บ้านมีเครื่องรางหลวงพ่ออิ่ม ตกทอดมาไม่กี่ชิ้นครับ....
ส่วนมากอยู่กับพี่ชายคนโตของภรรยาครับ...

เปิดกล่องออกมาแต่ละที...ปนกันจนไม่รู้ว่าชิ้นไหนของหลวงพ่ออะไรครับ...
ตะกรุด...ผูกด้วยผ้าจีวรควั้น...เก๋าดีครับพี่...

 

ไม่เชี่ยวชาญเรื่องเกจิทำสีผึ้ง....
แต่เชียวชาญเรื่องการใช้...ฮ่าๆๆๆๆๆ

ผมเองก็เพิ่งทราบจากภรรยาเนี่ยแหล่ะครับ...ว่าเป็นตลับที่แม่ใช้อยู่เป็นประจำ...
ภรรยาผมเองก็ไม่เคยรู้...ว่ามีอะไรอยู่ในตลับสีผึ้งบ้าง...
คาถา...แม่คงมีอ่ะครับ...แต่ไม่เคยมีใครไปถามท่าน...ท่านเสียด้วยวัย ๗๗ ปีด้วยโรคเบาหวานครับ...

แต่ยังมีคาถาสายหลวงปู่อิ่มที่ท่านผู้เฒ่ายังจำได้แม่นอยู่ครับ...
น่าจะพอใช้แทนกันได้ครับพี่พี...ฮ่าๆๆๆๆ

 

มรดก...มักมีเรื่องราวดีดีในครอบครัวเสมอครับคุณอัค....
หากเราละเว้น หรือละเลย...น่าเสียดายครับ....
กลับไปดู เห็นด้วยครับ...

เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนหน้านี้...ก็คุยกับท่านผู้เฒ่าถึงแบงก์ไถนา...
เอาลงจากหิ้งพระมาดูกัน....

่ท่านผู้เฒ่าบอก...หลวงพ่อให้พกติดตัวครับ...
แล้วท่านก็ขอเอาไปเก็บที่ห้องนอนท่าน...บอกจะขอรางวัลใหญ่จากหลวงพ่อสักงวด ฮ่าๆๆๆๆ

พ่อตามีโชค...ลูกๆหลานๆก็จะได้มีโชคไปด้วยครับ ...
สาธุ สาธุ สาธุ...กราบหลวงพ่อมุ่ยครับ...

 

ยังไม่มีครับ

พุทธคุณแบบนี้ยังไม่มีใครลองครับพี่ ผมเองก็ไม่กล้าแนะนำและการันตีว่าเหรียญหลวงพ่อองค์ไหนรุ่นไหนถึงจะใช่แน่ แต่ผมเห็นด้วยกับพี่เกรียงที่ว่าบังตอคมๆนี่อันตรายและน่ากลัวนะครับ หุ หุ หุ หุ

 

เมื่อเช้าแอบดู...ต้นใหญ่...รากอ่อนเพี้ยบเลยครับท่าน armchi....
ต้นเล็ก...คงต้องลุ้นยาว ฮ่าๆๆๆๆ

อนุโมทนาบุญกับทานที่บริจาคด้วยครับ...
สาธุ สาธุ สาธุ...

 

ตอนแรกดูข่าวช่อง3 แล้วมาอ่านหนังสือพิมพ์ ในใจก็นึกว่า(ถ้าอยู่ใกล้) สาธุกราบผ้าเหลืองพระคุณเจ้า กระผมขอชกซักเปรี้ยงได้ใหมครับ ยิ่งปรี๊ดมากตอนที่ท่านยกเท้ามาเหยียบที่หน้าตักองค์พระพุทธชินราชจำลอง แถมตบพระเศียรอีก(ตามข่าวว่าอย่างนั้นนะครับ จริงเท็จประการใดไม่ทราบแน่ชัดครับ) สุดท้ายญาติโยมต้องนิมนต์ย้ายพระพุทธชินราชจำลอง ไปไว้ในที่เหมาะสม...
นึกถึงแล้วให้เห็นแทน นรกรำไรๆๆ...

 

ขอบคุณมากๆครับคุณตี๋...ที่มาสนับสนุน...
พี่ศุภฤกษ์ ท่านมีตะกรุดนารายณ์แปลงรูปของพ่อท่านนองอยู่ในคอครับ....
ใครเห็นใครรัก..ใครเห็นใครหลง...รูปงามดั่งองค์นารายร์แปลงมา...

ผมมีแหวนหลวงพ่อมุ่ยอยู่ในนิ้ว...ตะกรุดหลวงพ่อทบอยู่ที่เอว...
กันมีดกันปืน...ยังมั่นใจอยู่ครับ...

แต่กันบังตอเนี่ยะ...ไม่มั่นใจจริงๆครับ ฮ่าๆๆๆๆๆ