ผมจะบาปมากไหมครับที่โกรธเกลียดแม่

ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต บุคคลในภาพไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาในกระทู้​

:'(ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย:'(


ครอบครัวผมเป็นครอบครัวที่ยากจน ผมไม่เคยรับรู้เลยว่า แม่มีความรักให้ผมมากน้อยแค่ไหน และแม่ก็มักตบตีผมบ่อย ๆ ตอนเด็ก ๆ

ผมไม่เคยได้ค่าขนมจากแม่ไปโรงเรียน ต่างจากน้องชายอีก 2 คน ที่แม่เรียกลูกรัก ให้ค่าขนม มีชุดใหม่ ๆ ใส่ ผมเรียนจบแค่ ป.6 พ่อก็ไปฝากให้หลวงน้าบวชเป็นเณร ผมอยู่วัด 3-4 ปี

พ่อผมเสีย แม่ไม่มีใครช่วยทำงาน แม่ก็มาหาผม บอกให้ผมสึกไปเถอะ แม่กำลังลำบาก ไปช่วยแม่ทำงานหน่อย ผมก็สึกไป และแม่ก็ได้สามีใหม่ เป็นสามีฝรั่ง เขาสร้างบ้านให้แม่ ซื้อที่ดิน ซื้อทอง แม่เริ่มมีหน้ามีตา ฝรั่งไม่ชอบผม แม่ก็เลยไล่ผมออกจากบ้าน

ไล่ผมออกจากบ้านแทบทุกวัน ผมเลยย้อนถามแม่ว่า ผมบวชของผมดีอยู่แล้ว ตามผมสึกมาทำไม ผมพูดไปผมก็ร้องให้ด้วย แม่ก็เฉย ๆ ผมไม่ค่อยได้นอนบ้าน ผมเครียดมาก อาศัยบ้านคนอื่นนอน แม่จะปิดประตูไม่ให้ผมเข้าบ้าน

ผมมาหางานทำที่กรุงเทพ พออายุครบ 21 ผมต้องไปเป็นทหารเกณฑ์ เขาก็ปล่อยให้กลับบ้าน 1 เดือนให้กลับบ้านได้ 10 วัน พอกลับมาที่บ้านแม่ก็จะถามว่าที่ทหารเขาไม่มีข้าวให้กินหรือกลับมาทำไม อยากไปอยู่ที่ไหนก็ไป ไม่ต้องกลับมาหรอก

ผมนึกคำนี้ทีไรผมร้องให้เสียใจแทบทุกวันเราทำกรรมอะไรถึงขนาดนี้หนอ ผมเลยอยู่กรมทหารไม่ค่อยกลับบ้านนาน ๆ ครั้ง ผมเป็นทหาร 2 ปี ออกมาแล้วผมก็ไปรักษาศิลที่วัด ผมก็มากรุงเทพฯ หางานทำ หาเงินเรียน ก ศ น จนจบ ม.6 และเข้าเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่ง คณะรัฐศาสตร์ ชีวิตเริ่มพลิกไปอีก

ผมได้แฟนมีฐานะ เงินเดือนเธอ 70,000 กว่าบาท ผมไม่รู้เหมือนกันทำไมเธอเลือกผม ผมไม่ได้หล่ออะไรเลย และชีวิตผมก็ไม่ได้มีอะไร หาเช้ากินค่ำ และผมก็ไม่เคยมีแฟน เพราะใคร ๆ บอกว่าผมไม่หล่อ จีบใคร เขาก็บอกให้กลับไปดูหน้าตัวเอง

แฟนบอกว่าเรียนแบบนี้จะมีอนาคตอะไร จบไปก็คงไม่พ้นเป็นลูกน้องคนอื่น เรียนสิ่งที่เป็นเจ้านายตัวเองได้ดิ เดี๋ยวจะออกเงินให้ แก่ตัวไปก็จะลำบาก จึงให้ไปเรียนสาขาคอมพิวเตอร์ และเรียน Graphic Design เรียนซ่อมมือถือ ซ่อมคอมพิวเตอร์ ควบคู่ไปด้วยจะได้มีงานทำระหว่างเรียน

จนผมจบมีงานทำ เงินเดือนครั้งแรกของผม คือ 18,000 บาท เป็น it support แก้ปัญหาระบบคอมพิวเตอร์ให้บริษัทต่าง ๆ ผมเริ่มมีรถขับ และผันชีวิตเป็นเจ้าของกิจการเอง เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์

ฝรั่งสามีแม่เสียชีวิต แม่เริ่มไม่มีใคร เพราะลูกของแม่กำลังเรียนอยู่ แม่เริ่มโทรหาผม แม่เรียกผมว่าลูก ตั้งแต่จำความได้ แม่ไม่เคยเรียกผมว่าลูก จะขึ้นคำว่าไอ้ เมื่อไหร่ลูกเมื่อไหร่จะกลับบ้าน แม่ทำความสะอาดบ้านไว้แล้ว ผมฟังคำนี้มันเจ็บปรี๊ดถึงหัวใจ คำพูดคำนี้ทำให้ผมเกลียดแม่สุด ๆ

เวลาที่ผมทำบุญอะไรต่าง ๆ ผมก็จะอธิษฐานขออย่าได้กลับมาเกิดเจอะเจอแม่คนนี้อีกเลย ผมกลับบ้านผมคิดถึงยาย เพราะตอนที่ผมไม่มีใคร ผมอาศัยบ้านยายนอน

แม่เอาใจผมมาก จัดที่นอนให้ หาไก่มาต้มให้กิน ทำทุกอย่างเพื่อเอาใจผม เรียกผมว่าลูก ทำไมไม่โทรหาแม่บ้าง แต่สิ่งนี้มันไม่สามารถทำความรู้สึกดีๆให้กับแม่ได้ และให้อภัยแม่

ผมส่งเงินให้แม่ใช้บ้าง เพราะยังไงเขาก็ให้เลือดเนื้อเรามา เขาเห็นเรามีค่า ต่อเมื่อเรามีอะไรให้กับเขา ถ้าเราไม่มีอะไรให้ กับเขา เราก็ไม่ต่างจากหมาตัวหนึ่ง ใจผมนั้นไม่ได้มีความรักความคิดถึงให้กับแม่เลย

สิ่งที่ผมเกลียดคือการเห็นค่าของคนอื่น ตอนที่ตัวเองลำบาก พอมีก็ถีบหัวส่ง ไม่รู้จักไม่นับญาติ

ผมจะบาปมากไหม ถ้าใจผมโกรธเกลียดแม่ขนาดนี้:'(

 

เข้าใจคุณนะ...เราเคยเจอมาถึงจะไม่แรงเท่ากับคุณ
มีผลให้ตอนนี้เรามีลูกคนเดียวก็ทำหมันเลย เราไม่
อยากทำให้ลูกรู้สึกว่าโดนลำเอียง เราจะรักลูกคนเดียว

แต่อย่างไรก็อยากให้คุณลองคิดดูใหม่ แม่ทำไปก็เพราะ
กรรมของแม่มาแบบนี้ ให้คุณพยายามยอมรับที่แม่เป็นแม่
เป็นผู้ให้กำเนิด ถึงเราจะเจ็บปวดจากการกระทำของแม่บ้าง
ให้ อุเบกขาเข้าไว้ มันไม่ง่ายหรอกนะ น้ำตาไหลตลอดแหละ
แต่เรายังทำได้เลย คุณบวชเรียนมาแล้วหน้าจะทำง่ายกว่า

เริ่มเลยตั้งแต่วันนี้...เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
การเป็นคนดีไม่ง่าย ลูกกตัญญูยิ่งยาก รักแม่มากๆนะค่ะ

 

ผมเองก็อยากเข้าไปกอดแม่ กราบแม่ วันแม่ก็อยากไปหา แต่สิ่งแม่ทำกับผมในอดีต ทำให้ใจ
ผมทำใจยอมรับยาก
เวลาที่ผม เห็น แม่กับลูก เขากอดกัน หัวเราะกัน มันทำให้ผมนึกถึงอดีต น้ำตาผมก็จะไหล
นึกสงสารตัวเองที่ไม่มีชีวิตความรักเหมือนคนอื่น

 

หากเชื่อในกรรมเก่า ก็ย่อมพิจารณาได้ว่า ชาติก่อนๆๆนั้น เราอาจจะเคยทำแบบนี้ให้ลุกหรือคนอื่นเจ็บช้ำน้ำใจ มาชาตินี้ เราจึงได้รับผลกรรม โดยที่เราไม่ได้ทำผิดอะไร ทำให้พลอยคิดโกรธ แค้น ว่าทำไมต้องแบบนี้ ทำไมต้องแบบนั้น หากเพียงเราสามารถระลึกชาติได้ ก็อาจจะเข้าใจ อ๋อ เป็นเพราะเราเคยทำกับคนอื่นไว้นี่เอง ชะนั้นแล้ว อย่ามัว ตัดพ้อ ถึงอดีตเลยครับ ในเมื่อวันนี้มีชีวิตที่ดี สิ่งที่ควรคิดไม่ใช่ อดีตที่เลวร้าย แต่คือการนำมาปรับปรุง ใช้ ว่าวันนี้ และต่อไปเราไม่ควรทำให้ลูกหรือคนอื่น เจ็บช้ำน้ำใจในแบบที่เราเคยประสบมา

สุดท้ายนี้ ขอเป็นหนึ่งในกำลังใจน้อยๆให้ครับ

 

ดิฉันเองก็ไม่ต่างอะไรกับคุณยอมรับ อาจจะไม่โดนรุนแรงมาขนาดนั้น
ทุกวันนี้คิดแต่ว่าทุกอย่างเป็นไปตามแรงกรรม เวลานั่งสมาธิจิตจึงสงบ ไม่งั้นคิดน้อยเนื้อต่ำใจวนไปวนมา
ทำดีกับท่านเท่าที่เราทำได้ รู้ดีว่าทำดีเท่าไหร่ก็ไม่เท่าลูกชายของแม่
ปัจจุบันมีลูกสาวคนเดียว ทุ่มความรักให้ลูกคนเดียวไม่มีคำว่าลำเอียงแน่นอน
ทำใจให้สบายตอบแทนท่านในขีดที่เราสบายใจ เป็นกำลังใจให้เข็มแข็งอย่าคิดว่าปาบหรือผิดเราไม่ได้อกตัญญูนี่

 

ไม่รู้จะช่วยอย่างไรดี ขอเป็นกำลังใจให้แทนนะคะ

 

(y)..........อยากให้คุณมองอย่างนี้นะครับ.....ความเป็นตัวของเราไม่ขึ้นอยู่กับผู้อื่น ที่เขาจะดีจะร้ายกับเราขอให้แยกไว้ก่อน...........ความเป็นกุศล ความสุจริต ทั้งกาย วาจา ใจ นั้นขอให้ขึ้นอยู่ในกายใจเราเองแต่เพียงผู้เดียว.......คราวนี้คุณจะพบอิสระที่เป็นกุศล และ ปราศจากความทุกข์.......และพบกับคำว่าให้ความรัก เมตตา โดยปราศจากเงื่อนไข.........เพราะมีเงื่อนไขเดียว....คือกายใจเราเท่านั้นครับ...ลองดูครับ...

 

ขอบคุณทุกๆท่านครับ ขอบคุณ paetrix ที่ให้สติ

 

คำว่าแม่ ลูกไม่มีสิทธิ์ด้วยซ้ำว่าแม่จะดีหรือไม่ ยังไงก็คือแม่ของเราอยู่ดี เอาใจช่วยให้หาทางออกได้นะ

 

ให้กำลังใจครับ ผมว่าไม่บาปหลอกครับ ถ้าเราเกลียด

แต่ต้องเข้าใจด้วยว่า แม่ก็ไม่มีทางเลือกนะครับ แม่ก็ต้องอยู่รอด

คราวนี้คุณมีชีวิตที่ดีขึ้น ความเก่าๆๆก็ขอให้ลืมครับ มันไม่มีประโบชน์

วิธีการที่ดี ที่สุดก็คือ เปิดใจให้กว้าง พร้อมให้อภัยเพราะทุกๆคนก็มีกรรมนะครับ

ถ้าคุณเกลียดแล้ว จิตใจคุณเศร้าหมอง ก็ไม่ใช่เรื่องดีแก่ตัวคุณนะครับ

ลองคุยกับท่านๆดีๆ ถามท่านว่า ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ตอนนี้มีความรู้สึกยังไง ไม่ชอบอะไรบ้าง

พูดเถอะครับ ท่านจะได้รู้ด้วย คุณก็จะได้ เครียตัวเอง เครีย ความรู้สึกตัวเอง

และพยายามทำดีกับท่านให้มากๆๆนะครับ หัวอกความเป็นแม่จะมีความรู้สึกดีทุกครั้ง ที่ลูกของท่าน ทำบางสิ่งบางอย่างให้ท่านครับ

ผมมีเพื่อน เป็นแบบเดียวกับคุณ โดนแม่ด่าเช้าเย็น ลูกคนอื่นๆๆก็ไม่ว่า ของเพื่อนโดนทุกวัน จนไม่อยากจะอยู่บ้าน ทำดีแทบตายแม่ไม่ชมเลย พอทำเสีย โดนเต็มๆๆ มันน่าน้อยใจ เพื่อนผมร้องไห้บ่อยๆๆผงก็สงสารเขานะ

ได้แต่ปลอบใจว่า เขาคือแม่เรานะ ทำดีไปเลื่อยๆๆ อย่าหวังผลตอบแทนเลย เพราะเขาคือแม่

เราทำเพราะ เราเป็นลูกจะทำให้ท่าน ท่านจะว่าไงก็ช่าง เราทำอย่างเดียว ก่อนที่ท่านจะไม่อยู่ให้เราได้ทำต่อไป

คิดถึงคนไม่มีแม่สิครับ เขาก็ร้องให้ทุกวัน อยากมี เรามีแล้วก็อย่ามานั่งน้อยใจท่านเลย

ดูแลท่านเถอะครับ มันดีกว่า เพราะเราเป็นลูกท่านแล้ว มันเลือกไม่ได้

สิ่งที่คุณทำได้ คือเป็นลูกที่ดูเถอะครับ ทำหน้าที่ให้สมบูรณ์ แล้วคุณจะดีใจที่ได้ดูแลท่าน เมื่อวันหนึ่ง ท่านจากไป คุณจะไม่เสียใจเลยที่ได้ทำหน้าทีที่ สมบูรณ์ที่สุด ในโลก

ขอเป็นกำลังใจให้คุณนะครับ
ธรรมะจงรักษาท่าน

 

อดีตอย่าหวนคิด ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
ถึงแม่จะมีพฤติกรรมกับเราอย่างไร ก็ได้ชื่อว่าเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดเรามา
คิดอีกอย่าง คงมีกรรมต่อกันจึงได้มาเกิดเป็นแม่ลูกกัน
การให้อภัยเท่านั้น เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด ท่องไว้เถิดว่า อโหสิกรรม และให้อภัย แล้วก้าวต่อไปดีกว่าคะ
อ๋อ...แล้วทำหน้าที่ของลูกที่ดีด้วยนะคะ ดูแลท่าน ก่อนที่จะไม่มีท่านให้เราดูแล คุณเป็นคนโชคดีคะ

 

เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนและไม่ใช่ว่าคนส่วนใหญ่จะเข้าใจได้ ท่านอาจจะไม่
เห็นคุณเป็นลูก แต่สิ่งที่สำคัญคือคุณเห็นท่านเป็นแม่หรือเปล่า ถ้าใช้คุณคงจะ
รู้ว่าควรปฏิบัติต่อท่านอย่างไร เวลาที่คุณมองแม่ตัวเองคุณอาจจะไม่เห็นท่าน
คุณอาจจะเห็นแม่ของคนอื่น เวลาที่คุณมองตัวเองคุณอาจจะไม่เห็นตัวเอง แต่
อาจจะเห็นลูกๆ คนอื่น นี่คือการเปรียบเทียบ ถ้าคุณเห็นตัวตนจริงๆ ของแม่
คุณ และตัวตนจริงๆ ของตัวเองคุณจะหยุดเปรียบเทียบกับคนอื่นได้ และถึง
แม้จะมีผู้วิเศษที่สามารถทำให้คุณเป็นคนอื่นได้คุณก็จะเลือกที่จะเป็นตัวเอง ไม่
อยากที่จะเป็นคนอื่น สิ่งที่คุณจะเรียนรู้จากเหตุการณ์รอบตัวได้คือแท้จริงแล้ว
คุณเป็นคนอย่างไร ถ้าคุณคอยเทียบกับคนอื่นคุณก็จะเป็นเงาของคนอื่นจะเป็น
ตัวของตัวเองไม่ได้ อย่างนโปเลียนถ้าเลียนแบบอเล็กซานเดอร์มหาราชก็จะไม่
มีนโปเลียน

 

ชีวิตจริงนี่มันเน่ากว่านิยายมากเลยเนาะ....คิดซะว่าเรามาชดใช้กรรมเก่าของตัวเรา.....แม่ ยังไงก้อเป็นแม่ เปลี่ยนสถานภาพไม่ได้ บุญคุณของท่านมี เราเป็นลูก ก้อทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุด อย่าให้ใครมาตำหนิเราได้.....เป็นกำำลังใจให้ค่ะ

 

อ่านเรื่องราวจบลงด้วยความเข้าใจและเห็นใจเป็นที่สุด
....พระอาจารย์ของพี่ท่านสอนว่า
สิ่งที่ควรให้ที่สุดและให้โดยเร็วที่สุดคือให้อภัย
แม้ว่าแรกๆ จะทำใจได้ยากเพียงใด....
ก็ขอเป็นกำลังใจให้น้องพยายามนะคะ
เมื่อทำได้ ใจของน้องจะเป็นสุข
พฤติกรรมของคุณแม่ จะมาจากสาเหตุใด เราไม่มีทางรู้
แต่พฤติกรรมของเรา เรารู้สาเหตุ และเราสามารถแก้ไขได้

ในอนาคต หากน้องได้แต่งงาน
มีลูก ลูกของน้องก็จะเป็นคนดี และภาคภูมิใจในตัวของน้อง
ภรรยาของน้อง ก็จะภูมิใจในตัวของน้อง
และที่สำคัญที่สุด น้องเองนั่นแหละ ที่จะเป็นคนที่ภูมิใจในตนเองที่สุด
ที่เอาชนะตนเองได้ และได้ทำในสิ่งที่คิดแล้วว่าดีที่สุด

พี่ขอส่งกำลังใจมาให้นะคะ
พี่เชื่อมั่นว่าน้องเป็นคนดี ใฝ่ดี และน้องต้องทำได้แน่นอน
ใหม่ๆ อาจยาก อาจลำบาก ที่ต้องต่อสู้กับความรู้สึกของตนเอง
แต่สักวัน น้องต้องเป็นผู้ชนะ
๑. ชนะจิตใจตนเอง
๒. ชนะจิตใจของคุณแม่
คุณธรรมเบื้องต้นของคนเราคือความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ อันมีบิดามารดาเป็นต้น สู้ๆนะคะ

 

เห็นด้วยอย่างยิ่ง คุณโชคดีอย่างที่สุดแล้วที่มีแม่ ถึงเขาจะทำหน้าที่แม่ที่ดีให้กับคุณ ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่คุณควรทำหน้าที่ของลูกที่ดีและดิฉันก็อยากให้คุณทำให้ได้ มันเป็นหน้าที่ของเรา อาจจะเป็นกรรมที่ร่วมกันมาจึงได้เกิดมาชดใช้กันไป หากคุณไม่อยากเกิดมาเป็นแบบนี้อีกคุณต้องหยุดกรรมที่ไม่ดีเอาไว้ที่ตัวคุณ ก็คือ การอโหสิกรรมต่อกันและสร้างกรรมดีให้กับตัวคุณเพื่อความหลุดพ้น ดิฉันอยากจะบอกกับคุณว่า ตัวดิฉันเองไม่มีพ่อ แม่ เกิดมายังไม่เคยเห็นหน้าท่านเลย รุ้แค่เพียงชื่อ ในใบเกิดของตัวเองเท่านั้น ดิฉันคิดโกรธ และก็น้อยใจทำไมท่านถึงทิ้งฉันได้ลงคอ แต่ตอนนี้ดิฉันคิดได้แล้วว่า ท่านอาจจะมีเหตุผลของท่านที่ไม่สามารถเลี้ยงดูเราได้ คนเราทำอะไรย่อมมีเหตุผลของตัวเองเสมอแต่เราจะเข้าใจเขาหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่ว่าเราเปิดในกว้างยอมรับได้แค่ไหน ทุกวันนี้ดิฉันภาวนาอยากเจอท่านสักครั้ง ขอให้ได้มีโอกาส กราบแทบเท้าท่าน ขอบคุณท่านที่ทำให้เราเกิดมา ไม่ฆ่าทิ้งเสียตั้งแต่อยู่ในครรภ์ อย่างงัยดิฉันก็ยังรักและเครพบูชาท่านเช่นเดิม

 

ถึงเค้าจะทำไม่ดีกับเรา แต่เค้่าก็เป็นแม่ แต่แม่ก็เป็นคน มีรัก โลภ โกรธหลง คิดซะว่าถึงแม่จะเคยทำไม่ดีกับเรามากแค่ไหน ยังไงก็เป็นธรรมดาของนิสัยมนุษย์ทั่วไป แต่บุญคุณที่เราได้เกิดมาแล้ว ได้มีโอกาศสร้างบุญกุศล เราก็ทดแทนได้ ทำบุญอะไรก็แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรแม่บ้าง หรือ อาจจะบวชให้สักพรรษา ก็ถือว่าเป็นการทดแทนคุณเหมือนกัน

 

อ่านแล้วก็ไม่มีอะไร ก็บาปหน่อยที่ความรู้สึก ตอนนี้ไม่ต้องทำอะไรมาก รับผิดชอบความเป็นลูกเท่าที่ทำได้ คุณนี่คล้ายๆผมเลยนะ แต่แม่ผมไม่แรงขนาดนี้ แค่ไม่โอ๋เฉยๆและให้พึ่งตนเองตั้งแต่เด็ก ผมรู้สึกคล้ายคุณ แต่ตอนนี้ผมก็พยายามทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด เค้าว่าพ่อแม่พี่น้องนี่แหละ เจ้ากรรมนายเวรที่แท้จริง บุญคุณกำลังเสริม ตอนนี้อย่าเหลิง ทำเท่าที่ทำได้ เพราะจะมีเวลาที่คุณตกต่ำอีก ตอนนั้นแม่คุณก็จะห่างไปอีก แล้วถ้าคุณยังคงความดีได้ จะมีคนมาช่วยคุณอีก แล้วคราวนั้น คุณก็ไม่เจอแม่คุณอีกตลอดชีวิต แล้วชีวิตคุณจะสุขสงบตั้งแต่นั้นมา ... ................................................ถ้าผมบอกว่าอย่าเกลียดแม่คุณเลย เชื่อมั้ยว่าทำไม่ได้หรอก แต่แค่อย่าไปทำกับเค้าก็แล้วกัน ผมต้องรับกรรมมาหลายปี กับอคติกับแม่ พอปล่อยวางได้ ชาตินี้ชาติสุดท้าย อโหสิ ชาติต่อไปก็จบ.........................

 

ขอบคุณมากครับ อนาคตข้างผมหรอครับ แนะนำด้วย :'(
คุณก็ไม่เจอแม่คุณอีกตลอดชีวิต แล้วชีวิตคุณจะสุขสงบตั้งแต่นั้นมา ... หมายความว่าอย่างไรหรอครับ

 

ความรักความคิดถึงคงเป็นสิ่งที่สั่งหรือบังคับกันไม่ได้ ก็เลยไม่อยากให้คิดว่าเป็นบาป
อยู่ที่ว่าตอนนี้คุณทำสิ่งที่ควรทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน
แม่คุณคงจะเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมา ถ้าเป็นไปได้ท่านคงจะอยากแก้ไขอดีต และคงไม่อยากทำแบบนั้น บางทีสภาพการณ์ตอนนั้น มันก็เป็นตัวผลักดันให้เกิดเหตุการเช่นที่คุณ
เล่ามา
แต่มองดูแล้วคุณก็ได้รับสิ่งชดเชยนะ เช่น ความอดทน ดิ้นรน สู้ชีวิต และได้แฟนดี
บางคนที่ได้รับการเลี้ยงดูดี กลับอ่อนแอ ทำอะไรไม่ค่อยเป็นก็มี
ก็รู้สึกสงสาร เด็กๆ ที่เป็นแบบนี้ มากๆ แต่ลืมมันเสียเถอะ คิดดีๆ มีเมตตา กรุณา ให้อภัย
กตัญญู แล้วคุณจะได้รับผลดีกลับมาแน่นอนค่ะ