ฌาณค้างเป็นอย่างไร

จะหมายเอาอย่างนั้นก็ได้ เพราะปกติ คนเราเห็นหัวใจเราเต้นได้กี่ครั้งใน 1 วัน

เว้นเสียแต่ว่า จะไปหัดทำความสงบลดนิวรณ์ ถึงจะรุ้สึกว่าหัวใจเราเต้น

และถ้าอธิบายของความกระเพื่อมให้ชัดเจน ยิ่งขึ้น คือ

เวลาที่เราไปนั่งทำความสงบในที่วิเวก แล้วเกิดเสียงที่ไม่ได้เชื่อเชิญ
เอาแบบหยาบๆ ก่อนก็ได้ยังไม่ต้องถึงความละเอียดของเสียง

ลองดูว่า ตรงนั้น มันจะกระเพื่อมขนาดไหน
ตุ๊บตั๊บตุ๊บตั๊บ และบวกกับอาการกลัว ตื่นตระหนก

 

ถ้าจะหาที่วิเวกฟังเสียงหัวใจ
ไม่เห็นต้องลำบากขนาดนั้นเลย
หาที่ฟังหัวใจมาฟังดูก็ได้

เข้าใจว่าเป็นเสียงชีพจร
รู้ไหมจิตเป็นกุศลชีพจรเต้นอย่างนึง
จิตเป็นอกุศลชีพจรเต้นอย่างนึง
เหมือนฟองอากาศที่แตก

โอ๊ย อย่างนี้ไม่ต้องไปนั่งก็ได้ วิ่งรอบบ้านซักสามรอบ อาการเหมียนกัน เป๊ะ

 

ก็ไม่แปลกนี่ หากพี่หลงจะแก้อาการค้าง ก็วิ่งเอาโลด

 

ไม่เห็นยากเลย ถ้ามันค้าง ก็เลิกนั่งซะ
ค้างเกิด สงสัยก็เกิด หงุดหงิดฟุ้งตามมาอีก
หาวิธีแก้ เอ้าอยากเกิดอีก
แก้ได้แล้ว ยินดี เอ้าโลภะเกิดอีก
คราวนี้นั่งยาว ด้วยอำนาจโมหะ

ถ้าไม่ใช่ก็ดีไป แต่เราจะแน่ใจได้ไงหนอ

 

ก็มัวแต่หนอนี่ไง
เลยไม่รู้จักคำว่า บ่อยๆซักที ​

 

บ่อยๆมันเป็นไง ครับ

ผู้มีปกติเจริญสติปัฏฐาน มันไม่เกินสิบนาที่ก็ต้องกลับมาระลึกในอารมณ์ ไม่หลุดยาวข้ามวัน
จึงเรียกว่าเกือบปกติ ( มาแนวขี้โม้ )

 

บ่อยๆ ก็ทำแบบเดิมซ้ำๆ

 

เป้งงงงงงงง ยกที่หนึ่ง
โชเเปงน้อยศิษเจ้าพ่อสมหวัง ปะทะเดือดกับ ปราบจราจรลูกเจ้าเเม่พระพรายทองงงงงง

ใครจะไปใครจะอยู่ เชิญร่วมรับชมกันได้ บัดเดี๋ยวนี้

 

เอ..เอ้าพี่ปราบจราจร ออกมาหน่อย มีกรรมการมาแล้ว

 

ว่าแต่ว่า นรามะเส็งนี่ เข้าใจว่า ปราบจราจล กับ ปราบเทวดา คนเดียวกันอ๊ะป่าว
ถ้าเข้าใจอย่างนั่น ก็แสดงว่าเข้าใจผิด เพราะคนละคนกันนะฮะ

 

ชื่อของนักมวยเขา น่ะท่าน

 

วันนี้มีหลายคู่ จัดหนักแบบชุดใหญ่ทั้งนั้น เหมือนเรียนธรรมะในสนามมวยเลย

 

พี่ฉลูมาแระ ไปดีกั่ว ​

 

นก กับ ปลา คุยเรื่องเดียวกัน

 

ผมไปฟังธรรมมาแล้วที่เคยถามพี่หลง ว่า จำเป็นต้องทำอานาปาณะสติเพราะอะไรนะ ผมไปฟังอย่างละเอียด ท่านว่า ยกภูมิ ขึ้นวิปัสนาจากการตามดูลมหายใจสั้นยาว(รูป)เป็นฐานที่ตั้ง(วิญญานฐิติในรูป) นั้น ขณะนั้น จิต(วิญญาน)วิ่งไป รับรู้อารมณ์ที่ใหนสติ ก็รู้ เหมือนภาวนา ปกติ แล้วก็ระลึกกลับมาที่ฐาน รู้ลม(กาย) ทำอย่างนี้ เนืองเนือง จิตจะเห็น การเกิดดับ(พระไตรลักษณ์ ชัดเจนกว่าไม่มีฐาน) ยกขึ้นภูมิวิปัสนา เหมาะไม่เหมาะอย่างไร ก็ ลองดู นะพี่ ส่วน อานาปาณะสติถือว่าเป็นสมถะก็ได้เพื่อ จิตตั้งมั่น

 

แล้วก็มี อืนทรีย์สังวร และละนันทิ(ความเพลินในอารมณ์)ในการรู้ อารมณ์ ต่างต่าง แล้วก็กลับไปรู้ ลม เหมือนเดิม...

 

กองลมเอาไว้เป็นวิหารธรรม ไว้พัก ไว้เสพ ก็ตามถนัดครับ

พึงทราบว่า
ตลอดวันตั้งแต่ลืมตานั้น ไม่ว่าจะเป็น สี เสียง กลิ่น รส สัมผัส นั้นเป็นผลจากกรรม
ที่ทำให้ต้อง เห็นสิ่งนี้ ได้ยินสิ่งนี้ ได้กลิ่นอย่างนี้ อยู่ตลอดเวลา
อารมณ์ทางทวารทั้ง๕อย่างนี้ เป็นกุศล และ อกุศลก็ได้

การใส่ใจในอารมณ์ทางทวารทั้ง ๕ นั้น
ขณะเจริญสติระลึกรู้นั้น จิตย่อมเป็นกุศล ได้ชื่อว่าทำกุศลให้เกิด
กุศลนี้เป็นปัญญา ต้องเจริญให้มาก เป็นกิจของคนฉลาด

ไม่ลืมว่า ทำอย่างไร พึงรับวิบากอย่างนั้น
ไม่ลืมว่า จิตนั้นมีสภาพบันทึกและสั่งสมด้วย
ให้จิตได้เสพคุ้นบ่มดอง สร้างเหตุดีที่ยังไม่เกิดให้เกิด ที่เกิดแล้วให้เกิดยิ่งๆขึ้น

 

ซ้อม ซ้อม แล้วก็ ซ้อม ไม่มีอะไรมากหรอกพี่หลง ไปฟังหลวงพ่อ คึกฤทธิ์ ท่านพูดถึง เสาเขื่อน เสาหลัก ที่มัดเชือก สัตว์6อย่าง แล้วพอปล่อย ต่างตัวต่างชนิด ก็ พากันวิ่งกลับบ้านตัวเอง ถ้ามีเสาหลัก มันก็ไม่กระเจิง1และ2การกลับมารู้กายที่ลมหายใจ เวลาจิตรับรู้อารมณ์ อื่น จะเห็นการไปกลับ ทำให้เห็นไตรลักษณ์ชัดอย่างที่ว่าว่า เอามาที่ กายแล้วมันก็ยังมีกิจสภาวะธรรมของมัน...บังคับมันไม่ได้นาน เน้นที่การเห็นนะครับ...

 

.........พี่หลงลองเล็งประโยชน์อื่น ที่ไม่ใช่ วิหารธรรม สิครับ....นั่นคือการเห็นรูป-นาม ที่นิ่งที่สุด และการรู้ลมหมายถึงอะไร นั่น คือ ปัจจุบันธรรมนะครับ สามารถ ที่จะเห็น สภาวะธรรมอื่นได้แม่นกว่าการใหลไป จากโน่น ไปนี่ จาก นี่ไปนั่น ทัน บ้างไม่ทันบ้างเป็นใหนใหน..(ขึ้นวิถี) และ การละกิเลส ในฐานะที่ขึ้นวิถีเป็นกิเลส ตัณหาแล้ว คือการสลัดคืนที่เรียกว่า "ปฎินิสสัคคะ"

 

ระดับเรากลัวตาย เพราะถ้าไปไม่ถึงที่อยู่ที่มองไว้ ไปพักแล้วเศษกรรมมันตามทัน เดี๋ยวมันฉุดลงมาวุ่นบนโลกอีก ต้องทรงความดีไว้เช่นกัน

บันไดแต่ละขั้นที่ก้าวขึ้นไปมีอะไรให้เราต้องเรียนรู้อย่างท่านว่า ไม่รู้มีอรรถาธิบายในพระไตรปิฎกหรือเปล่า เรื่องฌานค้าง ถ้าไม่มีก็แสดงว่า อารมณ์ธรรมอีกหลายอย่างที่พระพุทธเจ้าไม่ได้เอ่ยถึงรายละเอียดคงมีอีกมาก เหมือนใบไม้ในกำมือเดียว แต่ที่เหลือในป่ายังมีอีกมาก

เจริญธรรม