โดนขังวิญญาณ

ขออนุญาตเรียนถามข้อสงสัยครับ

ทาน ศีล สมาธิ ภาวนา ปัญญา

ถ้าเรายังพอทำได้เพียงทาน ยังไม่ถึงขั้นศีล สมาธิ ภาวนา ปัญญา แล้วเราตั้งจิตอธิษฐานขอพรด้วยบุญที่เราทำบุญทำทานนี้จงส่งผลให้เราได้....ตามความปราถนานั้นจะได้หรือไม่ครับ หรือการขอไปนั้นก็ไม่ช่วยอะไร ต้องอาศัยนั่งสมาธิสะสมในแต่ละชาติไปครับ

 

ขอเรียนถามด้วยคนนะคะ คือพักก่อนได้ฝึกให้จิตเบิกบาน ส่งความรักออกไปทั้งจักรวาล ตั้งแต่นั้นมา หัวใจจะเต้นแบบวูบๆจนรู้สึกได้ พอดีกับช่วงนี้เป็นห่วงกังวลกับลูกชายที่มีเรื่องกับเพื่อนนักเรียนด้วยกันที่เป็นคนดำ ใจยิ่งเต้นแรงมากเกือบทั้งวัน ไม่ทราบจะเกี่ยวกันไหม ต้องทำอย่างไรให้ใจสงบลงได้คะ ขอบคุณมากค่ะ

 

ขอบคุณค่ะที่กรุณาเล่าให้ฟัง
ทีโอ ลืมไปเลยนะนี่ว่าให้นึกถึงดอกไม้สีขาวนี้แล้วจะจำของตัวเองได้

ส่วนกลิ่นเหม็นไม่ได้รังเกียจเค้าหรอก แต่ประสาทสัมผัสเรารู้สึกว่าเหม็นแค่นั้นเอง ว่ามันเป็นกลิ่นเหม็นนะ เอ้าจะให้บอกว่าหอมแล้วจะรู้มั้ยเนี่ยว่ามันเป็นกลิ่นแบบไหน เง้อ

ส่วนพญาครุท ต้องขอบคุณท่านมากที่วันนั้นกรุณาทีโอ

 

ก็ว่างั้นแหล่ะ น่าสงสารตัวเองจริง ๆ ไม่รู้มันเป็นไร จะโพสต์ก็โพสต์ไม่ได้ มือคันยิบ ๆ อยากโพสต์ 55 โทรศัพท์มันต้องตั้งค่าอะไรหรือเปล่าไม่รู้ เนื้อหามันขึ้นหมดเลยนะ พิมพ์ได้หมด แต่พอกดโพสต์ มันบอกว่า มีปัญหาขณะที่ท่านส่งข้อความนี้ ป๊าดโธ่ อุตส่าห์พิมพ์ตั้งนาน

เมื่อคืนนี้พี่จิ-โป ทีโอไม่รู้เหมือนกันว่าดวงจิตนั้น เป็นดวงจิตของอาจารย์ท่านหรือเปล่า พอดีทีโอไปนั่งสมาธิ ก็มองเห็นทาง อยู่ข้างหน้า ทีโอก็ใช้จิตเดินไปตามทาง ทีโอก็เห็น กิ่งไม้วางไว้อย่างดี บนอะไรซักอย่าง ทีโอก็ถามว่า ท่านให้ทีโอดูอะไร มันเป็นยารึ ก็เลยมองเห็นหัวพญานาค ก่อน ตกจัยเหมือนกัน เพราะพญานาคขยับตัวได้ด้วย เป็นหัวพญานาคแผ่ออก จากนั้นก็เลยมองดูรูปพันธ์สันฐาน ลักษณะอาจารย์ ผมท่านขาวหมด ผมยาวแต่มัดรวบ มีเครายาว สีขาว แก่แล้ว ก็มองที่เสื้อผ้าที่ใส่ ท่านใส่ชุดสีขาว แสดงว่าท่านบำเพ็ญทางจิต
ทีโอเลยนั่งอึ้งอยู่พักนึง เลยฟังเสียงท่านพูด ท่านบอกว่า กิ่งไม้นั้นก็เหมือน กิ่งไม้ที่แห้งเหี่ยว (เหมือนคนตาย) ไม่มีน้ำรด ไม่มีการใส่ปุ๋ยก็แห้งเหี่ยว ไม่มีชีวิต
เปรียบเหมือนคนเราเช่นกัน บุญยังคงต้องทำไว้ก่อน เหมือนเป็นการรดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย เมื่อถึงเวลา ต้นไม้นั้นก็จะงอกงาม และออกดอกออกผล เมื่อนั้นจึงจะใช้งานได้ แต่ตอนนี้ มันแห้งแล้ง (คือทีโอ เซ็ง ๆ น่ะค่ะ ตอนนั่งสมาธิ อาจารย์ท่านคงจะปรับระดับจิตให้ทีโอ ครือพ่อของทีโอ น่ะค่ะ เวลาทีโอจะนั่งสมาธิ ทีไร แกจะปวดฉี่ แล้วก็เปิดประตูพรวดเข้ามาเลย) เจ้าต้องทำบุญมาก ๆ แต่ไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง อย่าทำด้วยความอยาก แต่ทำเพื่อคนอื่นด้วย เมื่อนั้น บุญเจ้าเยอะ อารมณ์บุญก็จะมา เมื่ออารมณ์บุญชัดเจน เจ้าค่อยกำหนดกสิณให้เข้ม เทียบเท่ากับอารมณ์บุญที่ชัดเจน แล้วผลก็จะตามมาเอง อาจารย์บอกว่า จำไว้นะ ยามใดที่เข้าสมาธิไม่ได้ ให้นึกถึงอาจารย์ แล้วอาจารย์จะปรับระดับจิตให้ เพื่อจะได้จำของเก่าได้ เราจะได้มีปีติ และอารมณ์จะเกิด เวลานั่งสมาธิก็จะเข้าได้เอง ในใจหนูน่ะนึก เอ..ถ้าท่านเป้นพระท่านต้องนั่งยิ้มอย่างเดียว คำตอบก็มาอีก ท่านเป็นพระโพธิสัตว์ ท่านเลยบอกอีกว่า ค่อย ๆ สูดเอาสิ่งดี ๆ เข้าไป เอาสิ่งไม่ดี ออกมานะ 3 ครั้ง แล้วค่อย ๆ ถอยกลับคืน ตอนจะถอยกลับคืน มันมีปีติใจขึ้นมา น้ำตาเอ่อ รู้สึกถึงอารมณ์ปีติเลยค่ะ พอเสร็จจะลืมตาท่านก็ยังบอกให้ลืมตา
อนุโมทนากับท่านที่มีจิตเป็นกุศล ช่วยสั่งสอนทีโอ ให้เข้าสมาธิได้


พี่จิ-โป คะ ทีโอไม่เข้าใจที่พี่จิ-โป บอกว่า ให้ดักตรงกรรม แต่ทีโอเข้าใจว่า ตอนนี้นะ เมื่ออยู่ในอรูป มันสัมผัสกรรมไม่ได้ แต่เมื่อไหร่ที่รูปปรากฎในใจ ให้กำหนดแสงรึ
กำหนดแสงก่อน แล้วค่อยย้อนไปที่อดีตของเราใช่มั้ยคะ ยังงง..อยู่
รบกวนบอกวิธีด้วยค่ะ

 

เป็นงั้นไป 55 ใครคุยกับทีโอ บางคนก็บอกว่าได้กลิ่นหอมที่ตัวทีโอ วันนั้นไปทำผม ช่างก็สระผม แล้วก็ตัดผมให้ เค้าบอกกับทีโอว่า ได้กลิ่นเหมือนกลิ่นโสม ออกมาจากเส้นผมของทีโอ เออ..แปลกดีเหมือนกัน

แต่เรื่องกลิ่นของทีโอเนี่ย ที่ทำงานเค้าได้กลิ่นกันจนชินแล้วค่ะ เหอ ๆ

 

พี่จิ-โป ของคุณปราญ ยังมีรูปภาพประกอบ ของทีโอ ไม่มี หาให้หน่อยได้มั้ยคะ 55

 

ศิลามณี ส่งรูปให้คุณทูฯ .................

 

ดอกอะไรคะน่ะ.................................

แอะ ๆ รู้แล้วว่าทำมัยโทรศัพท์ถึงโพสต์ไม่ได้ พิมพ์ไม่ถึง 20 ตัวอักษร ก็ไม่ขึ้นให้ งั้นต้องใส่ ......... เยอะ ๆ อิอิ

 

กิ่งใม้นั่นล่ะกรรม
กรรมคือการกระทำของเจ้าในแบบนั้นส่งผลคือความแห้งเหี่ยวใจอันคือกิ่งใม้
แห้ง เมื่อเหนกิ่งใม้แห้งใจก็รับรู้อารมณ์อันนั้น ภาพทั้งหลายก็มาเองแบบนี้
พิจารณาให้ละเอียดลงไปอีกว่า อารมณ์ตอนที่เห็นกิ่งใม้เป็นแบบไหน ก่อนที่
จะเข้าไปนึกถึงใครว่าเขาจะมีกรรมแบบไหน ตรงนั่นล่ะคืออรูปไปดักกรรม
เล่ามาไม่หมดนี่

 

คือให้นึกภาพกิ่งไม้ไว้ในใจก่อนใช่มั้ยคะ และพิจารณาอารมณ์ตอนเห็นกิ่งไม้ใช่มั้ยคะ กิ่งไม้ที่เห็น เป็นกรรมของเราที่ส่งผลให้แห้งเหี่ยวใช่มั้ยคะ
ท่านบอกแค่ว่า หนูน่ะไม่ได้ทำบุญ มันก็เลยเหมือนกิ่งไม้ที่แห้งเหี่ยว
เหมือนใจหนูตอนนี้ที่มันแห้งเหี่ยวเหมือนกิ่งไม้ เอ..ไปทำอะไรเกี่ยวกับกิ่งไหม้หว่า นึกไม่ออก
หรือท่านทำให้ดูว่า วิธีดักกรรมเพื่อไปรู้กรรมของเขา คือแบบนี้คะ

 

ไม่ทราบเหมือนกันคะ........แต่ต้องเป็นดอกไม้บนสวรรค์แน่ๆ

 

คิลานะปัจจะโย นมเปรี้ยวมีจุลลินทรีย์ น้ำมูตรเน่าก็มีจุลลินทรีย์เช่นกัน
คนถวายไม่มีกรรมคนกินก็ไม่มีกรรมยกเว้นใว้ว่า คนกินนั้นกินด้วยความหลง
ความเพลิดเพลิน ไม่ได้กินด้วยอาการปลง สงบ กินโดยเห็นว่าเป็นยาเพื่อยัง
กายสังขารนี้ให้คงอยู่

ท่านห้ามฉันท์อาหารต่างๆหลังวิกาลไปตลอดราตรีจนรุ่งเช้า วิกาลก็บัญญัติ
ใว้ว่า วิกาลหมายถึงหลังเที่ยงวันเป็นต้นไป แต่ถ้าพระนั้นป่วย ก็กล่าววาจา
ออกมาถึงอาหารเหล่าใดว่าเป็นคิลานะปัจจะโย เป็นยารักษาร่างกายที่ป่วยไข้
เพื่อยังกายสังขารนี้ให้อยู่ ก็ฉันท์ได้ทั้งวันล่ะครับ จะกิน 3 มื้อ 4 มื้อไม่ผิดเลย
ท่านออกกฏใว้ยกเว้นให้พระที่ป่วย

ไอแค๊กเดียวก็เรียกว่าป่วยแล้วครับถ้าพระรูปนั้นจะเลี่ยงบาลี ประสาอะไรกับ
ยาคูลล์นมเปรี้ยวคือน้ำที่มีสิ่งมีชีวิตภายใน พิจารณาลงไปในแบบยารักษา
ฉันท์ได้หมดแต่ยังขึ้นอยู่กับตรงนี้อีกว่า สิ่งนั้นเราเห็นที่มาของมันหรือไม่
เช่นขณะที่จะฉันท์มองเห็นด้วยนิมิตว่าสิ่งนั้นหมักมาจากรกของเด็กทารกแรก
เกิดก็ฉันท์ไม่ได้ เหมือนเนื้อที่ฉันท์ขณะฉันท์มองเห็นวัวมายืนร้องอยู่ในจิต
ก็ฉันท์ไม่ได้
ต้องพิจารณาปลงว่าเป็นยาตลอดจนกรรมและการใช้หนี้จนถึงที่สุดจนนิมิต
นั้นหายไปจากใจหมดจดจึงฉันท์ได้ครับ

 

อ๋อ! ถึงว่า ทำมัยต้องสำรวม แม้เวลากิน คนเรากินด้วยความอยาก มันเลยส่งผลกับร่างกาย มองเห็น สัตว์มันเศร้า หรือดิ้น ก็กินไม่ได้ พอจะเข้าใจและค่ะ

 

สวัสดีครับทุกคน
หายไป2วัน พอดีว่าย้ายเข้าบ้านเช่าหลังใหม่...เหนื่อยใช่เล่นเหมือนกัน
กลับมาไล่อ่านหลายหน้าอยู่เหมือนกัน
มีเรื่องดีๆมาให้อ่านอยู่เสมอเลยนะครับ

 

ไม่ได้นึกภาพกิ่งใม้ นึกทำไมกิ่งใม้มีอะไรน่าดูไม่หล่อซะหน่อย
ก็นึกถึงอารมณ์ตอนนั่นสมาธิตอนแรกที่นั่งแป๊ะลงไป มันรำคาญอะไรแล้วมัน
ปลงความหงุดหงิดนั้นวนไปวนมา นี่ล่ะคือดักกรรม ทำอรูปให้เป็นรูปจากกรรม
กรรมคือการกระทำ

ทีนี้เมื่อเราปลงได้อารมณ์นั้นแล้ว รูปกิ่งใม้จึงปรากฏนั่นคือรูป แล้วนิมิตท่าน
ก็มาสอนว่า..ใช่ใหม
นี่ถ้าเราจะกำหนดรูปของท่านเลยจะทำได้ใหมล่ะ ไม่ได้ใช่ใหม เราจึงพิจาร
ณาอารมณ์เพื่อเกิดรูป อารมณ์นี่ก็อรูปนะ ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่บอกแล้ว
มาเอาเฉลยตลอด
ให้พิจารณาเป็นช๊อตๆไปว่าก่อนนั่งเราคิดยังไง นั่งลงไป
แล้วคิดยังไง อารมณ์ยังไงให้ละเอียด แยกออกมาเป็นธาตุต่างๆเพื่อดูวิถีจิต
และตอนที่จะจบก็ดูตอนมันจบว่าจิตนั้นอะไรหายไปอะไรมาแทนในชวนะนั้น
จะให้เฉลยเลยไม่เข้าใจได้ง่ายๆหรอก แค่บอกวิธีทำนี่ก็ดีแล้ว ก็ทำๆไปเถอะ

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1437095/[/MUSIC]

 

ช่วงนี้กระทู้นี้คึกคักจัง

 

เฮ้อ..............................................กลุ้ม

 

ผมเคยนึกครึ้ม ๆ ลองพิจารณาข้าวมันไก่ดูว่ามันมาจากไหนบ้าง ก็จินตนาการไปเรื่อยตามประสา ตั้งแต่ไก่จนมาเป็นข้าวมันไก่เลยแทบทานไม่ลง สรุปวันนั้นหาความอร่อยไม่ได้เลยกินพอมีแรงเฉย ๆ

 

บางทีเราเองน่ะ จะตักอาหารใส่ปากแล้ว ปรากฎเห็นสัตว์นั้น ทุรนทุราย เราก็ไม่กินเลย ปกติเวลาจะกินอะไรแต่ละที แค่กินพออิ่ม ๆ ไม่ได้กินให้มันอร่อย หรือเพราะอยากจะกินให้หนำใจ ทำนองนั้น เป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว กินให้พออิ่มเท่านั้นเอง