เว็บพลังจิต ปฎิทินพลังจิตธรรมสัญจร 54

อ้างอิง:
<table border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td style="border: 1px inset;"> ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Komodo
สวัสดีค่ะพี่ญ. ทริปไปจันทบุรีอยากไปจังค่ะ รอตารางเวรออกก่อนนะค่ะ เคลียร์เวรได้ก็คงได้ไปค่ะอยากพาแม่ไปด้วยค่ะ
</td> </tr> </tbody></table>
พาพระอรหันต์ในบ้านไปด้วย โมทนาด้วยค่ะ ถ้าทริปธรรมสัญจร (๔) มีสมาิชิกแจ้งความประสงค์ร่วมเดินทางเข้ามาตั้งแต่ ๓๐ คนขึ้นไป พี่จะเปลี่ยนจากรถตู้ปรับอากาศ ๑๐ ที่นั่งเป็นรถบัสปรับอากาศ SUPER VIP เพื่อให้พระอรหันต์ในบ้านและทุกท่านได้ปรับเอนนอนพักผ่อนในรถไปอย่างสบายค่ะ


;aa59
มีกัลยาณธรรมหลายท่านสอบถามหลังไมค์มาว่า เป็นคนนอกไม่ใช่สมาชิกของเว็บ สามารถลงชื่อร่วมเดินทางไปได้<wbr>หรือไม่ ขอตอบว่า "ทุกงานบุญ......ไม่ได้ปิดกั้นการรับ ท่านใดมีความประสงค์จะร่วมเดิ<wbr>นทาง ไปในกิจกรรมบุญไหน ขออนุโมทนาและต้อนรับด้วยความยินดี เพียงแต่.... ต้องขออนุญาตแจ้งให้ทุกท่านเข้าใจว่าสถานที่ในทุกทริปธรรมฯ คือ วัด เพราะฉะนั้นความสะดวกสบายในทุ<wbr>กด้านจะไม่เหมือนบ้าน ถ้าวางกำลังใจเป็นก็จะมีความสุ<wbr>ขกับทุกกิจกรรมบุญ

โมทนาบุญกับกุศลจิตของทุกท่านด้วยทุกประการค่ะ

 

ตอบทุกคำถาม

ธรรมเฉพาะกิจทั้ง ๑ และ ๒ เดิมทีเป็นการเดินทางส่วนตัวโดยรถโดยสารประจำทาง แต่เนื่องจากเห็นว่าค่าใช้จ่ายเรื่องค่าเดินทางค่อนข้างสูง และยังไปไม่ถึงจุดหมายปลายทางสุดท้าย ต้องไปต่อรถหรือหาเช่าเหมารถเพื่อเดินทางต่อ จึงได้เปิดจัดรถรองรับเพื่อเป็นการอำนวยความสะดวกสำหรับทุกท่านที่ต้องการเดินทางไป โดยขออนุญาตจำกัดสมาชิกร่วมเดินทาง

และเหตุผลอีกประการหนึ่งโดยเฉพาะธรรมเฉพาะกิจ (๑) คือ กำหนดการต่าง ๆ ยังไม่มีการประกาศเวลาให้ทราบ ทั้งกำหนดการของทางสำนักพระราชวังในวันพระราชทานเพลิงฯ และกำหนดการของทางวัดในวันเก็บอัฐฐิธาตุ ทำให้ไม่สามารถวางแผนอะไรล่วงหน้าได้เลย ต้องแพลนแบบหลวม ๆ และค่อยวางแผนใหม่ตามสภาพสถานการณ์จริง ณ วันงาน

เหตุผลที่สอง องค์ประกอบจากปัจจัยภายนอกที่จะเข้ามากระทบ ไม่ว่าจะมาจากปริมาณรถ-ปริมาณคลื่นมหาชนจำนวนมหาศาล จะทำให้ทุกอย่างอยู่นอกเหนือจากการควบคุม เวลาที่เดินทางไปถึงวัดอาจจะล่าช้า หรือเมื่อไปถึงวัดแล้วโอกาสพลัดหลงจากหมู่คณะสูง เพราะฉะนั้น สิ่งที่ทำได้คือ หญิงจะดูแลทุกท่านได้เฉพาะช่่วงเดินทางไปและกลับ แต่เมื่อถึงวัด ทุกท่านต้องดูแลตัวเอง ย้ำ! ทุกท่านต้องดูแลตัวเองในทุก ๆ เรื่อง ทั้งเรื่องที่พัก อาหารการกิน สิ่งที่หญิงจะทำได้คือ จับคู่สมาชิกเพื่อให้ช่วยดูแลซึ่งกันและกัน และทุกท่านต้องคอยตรวจสอบ SMS ที่หญิงจะส่งข่าวให้ทราบตลอดเวลาที่อยู่ภายในวัด

วันอาทิตย์ีที่เป็นวันเดินทางกลับ ถ้าพิธีเก็บอัฐฐิธาตุเสร็จสิ้นสมบูรณ์ภายในเวลาไม่เกิน ๐๙.๐๐ น. เวลาที่เ่หลือคือ ตะเวนไหว้พระและกราบสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก่อนเดินทางกลับ ซึ่งวางแผนว่าต้องออกเดินทางจากอุดรอย่างช้าไม่เกินเวลา ๑๒.๐๐ น. แวะสักการะพระธาตุขามแก่นซึ่งเ็ป็นเส้นทางผ่าน และเดินทางกลับถึงกรุงเทพฯ ตามเวลาที่ประมาณการไว้ คือ ๒๓.๐๐ น. (อุดรธานี-กรุงเทพฯ ใช้เวลาเดินทางประมาณ ๘-๑๐ ชม. เผื่อเวลาสำหรับพักรับประทานอาหาร-เติมน้ำมัน-เข้าห้องน้ำ และรถติดแล้ว)

แต่ถ้าพิธีการในวันอาทิตย์เสร็จสมบูรณ์ในเวลาประมาณ ๑๒.๐๐ น. เวลาที่เหลือ คือ เดินทางกลับกรุงเทพฯ ซึ่งก็น่าจะถึงกรุงเทพฯ ในเวลาประมาณ ๒๐.๐๐ น. ซึงก็จะมีส่วนต่างของเวลาประมาณ ๓ ชม.

แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ทุกอย่างขอให้เป็นไปตาม "ธรรมะจัดสรร" และ "กฎไตรลักษณ์" (ความไม่เที่ยง) แต่ขอให้ทุกท่านรู้เถิดว่า ความเมตตาของหลวงตานั้นสุดประมาณยิ่งนัก ในเมื่อพวกเราตั้งใจเดินทางไปกราบส่งสรีระสังขารของท่านเป็นครั้งสุดท้าย ทุกอย่างจะราบรื่นและคล่องตัวทุกประการ....ใครไม่เชื่อ แต่หญิงเชื่อค่ะ

 

รับทราบค่ะ

เฉพาะกิจ (๒) เดินเท้า ๑๖ กม. จุดเริ่มต้นคือวัดหนองก๋าย-ปลายทางวัดพระพุทธบาทสี่รอย ช่วง ๔ กม.แรกเป็นถนนลาดยางเรียบ เริ่มไต่ระดับในช่วง กม.ที่ ๖ และชันเรื่อย ๆ จนถึงยอดเขา ถ้าเดินไม่ไหว มีรถเก็บ (ตก) ตลอดทางค่ะ

 

มารู้จักสถานที่ ๆ จะไปในธรรมเฉพาะกิจ (๑) วันที่ ๔-๖ มี.ค.๕๔ กันเถิด

๑. วัดป่าบ้านตาด
​

ตั้งอยู่ที่ตำบลบ้านตาด เดินทางออกจากตัวเมืองไปตามทางหลวงหมายเลข ๒ เส้นอุดรธานี-ขอนแก่น ถึงบริเวณสี่แยกบ้านคงเค็ง แล้วแยกขวาเข้าไปอีกประมาณ ๙ กิโลเมตร ก็จะถึงบริเวณวัดที่อยู่เลยจากชุมชนบ้านตาดไม่ไกลเท่าใดนัก สภาพโดยทั่วไปของวัดนี้มีลักษณะเป็นพื้นที่ป่าบนโคก มีพื้นที่ทั้งหมดราว ๑๖๓ ไร่ ล้อมรอบด้วยกำแพง นอกจากมีจุดประสงค์ที่จะให้แสดงเขตแน่นอนของวัดแล้วยังป้องกันอันตรายให้กับสัตว์ป่าที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าของวัดอีกด้วย เพราะในบริเวณวัดมีสัตว์ป่าชุกชุมมาก ทั้งไก่ฟ้า ไก่ป่า นก กระรอก กระแต หมูป่า

วัดป่าบ้านตาดเป็นที่พำนักของพระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน พระอาจารย์วิปัสสนาสายพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ท่านเป็นพระที่มีปฏิปทา เป็นที่เคารพศรัทธาเลื่อมใสของพุทธศาสนิกชนโดยทั่วไป และวัดนี้เหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการไปปฏิบัติธรรม

อ่านประวัติหลวงตามหาบัว ได้ที่ คลิก

๒. เสาหลักเมือง

ตั้งอยู่บริเวณทุ่งศรีเมือง อ.เมือง จ.อุดรธานี ได้เริ่มสร้างเสาหลักเมือง เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๒ โดยได้ทำพิธีอัญเชิญดวงพระวิญญาณของพลตรีพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหลวงประจักษ์ศีลปาคม มาสิงสถิต ณ เสาหลักเมือง ซึ่งทำด้วยไม้คูณ และใต้เสาหลักเมืองมีแผ่นยันต์และมีแก้วแหวน เงิน ทอง ต่าง ๆ เป็นจำนวนมาก ตัวเสาหลักเมืองยาว ๕ เมตรเศษ และฝังลึกลงไป ๓ เมตร

ในปี พ.ศ. ๒๕๔๒ ได้มีการสร้างศาลหลักเมืองหลังใหม่แทนหลังเดิมที่ทรุดโทรมไป ตัวอาคารศาลหลักเมืองเป็นแบบสถาปัตยกรรมอีสาน ศาลหลักเมืองหลังใหม่ตั้งอยู่ด้านหน้าของศาลหลักเมืองเดิม

​

ขอบคุณที่มา : วิกิพีเดีย

๓. วัดมัชฌิมาวาส
​

ตั้งอยู่บนเนื้อที่ทั้งหมด ๑๕ ไร่ ๑ งาน มีถนนล้อมรอบทั้ง ๔ ด้าน อยู่ใกล้กับสถานที่ราชการหลายแห่ง คือ ใกล้ศาลจังหวัดอุดรธานี โดยห่างจากศาลจังหวัดอุดรธานีเพียง ๔๐ เมตรเท่านั้น และตั้งอยู่ในย่านกลางของคุ้มต่าง ๆ คือ คุ้มบ้านห้วย คุ้มบ้านโนน คุ้มหมากแข้ง คุ้มทุ่งสว่าง คุ้มบ้านคอกวัว

พลตรีพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงประจักษ์ศีลปาคม สมัยดำรงตำแหน่งเป็นข้าหลวงใหญ่ ผู้สำเร็จราชการหัวเมืองลาวพวน ได้ทรงสร้างวัดโนนหมากแข้งพร้อมกับการสร้างเมืองอุดรธานีขึ้น วัดมัชฌิมาวาสจึงได้ขึ้นชื่อว่าเป็นวัดที่เป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองอุดรฯ จนตราบเท่าทุกวันนี้ (เคยเป็นวัดร้าง) แล้วมีภิกษุจำพรรษาอีกครั้ง เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น วัดมัชฌิมาวาส เมื่อราว พ.ศ. ๒๔๓๖ ก่อนจะมาเป็นวัดมัชฌิมาวาส วัดมัชฌิมาวาสเป็นวัดร้างมาก่อน ชื่อว่าวัดโนนหมากแข้ง แต่หลักฐานที่พอให้ทราบได้ว่าเป็นวัดร้างนั้น ก็มีอยู่ ๒ อย่าง คือ เจดีย์ศิลาแลงตั้งอยู่ที่โนน (เนิน) ชาวบ้านเล่าสืบกันมาว่าเจดีย์นั้นได้ครอบหรือคร่อมตอหมากแข้งขนาดใหญ่ และมีพระพุทธรูปหินขาวปางนาคปรก) อยู่ภายในเจดีย์ (ปัจจุบัน คือ หลวงปู่นาค)

ปัจจุบันพระพุทธรูปหินขาวปางนาคปรก ก็ได้นำมาประดิษฐานไว้ที่หน้าพระอุโบสถให้ชาวอุดรฯ และจังหวัดใกล้เคียงได้สักการะบูชากันมาจนถึงทุกวันนี้ และกลายเป็นพระพุทธรูปที่ขึ้นชื่อในเรื่องของความศักดิ์สิทธิ์คู่วัดมัชฌิมาวาสตลอดมา

ขอบคุณที่มา : วิกิพีเดีย

๔. วัดโพธิสมภรณ์

ตั้งอยู่ถนนเพาะนิยม เลขที่ ๒๒ ต.หมากแข้ง อ.เมือง จ.อุดรธานี อยู่ทางทิศตะวันตกของหนองประจักษ์ มีเนื้อที่ ๔๐ ไร่ เริ่มสร้างเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๙ ตอนปลายสมัยรัชกาลที่ ๕ แห่งรัตนโกสินทร์ โดยมหาอำมาตย์ตรีพระยาศรีสุริยราชวรานุวัตร (โพธิ เนติโพธิ) สมุหเทศาภิบาลมณฑลอุดร ได้พิจารณาเห็นว่าในเขตเทศบาลเมืองอุดรธานีมีเพียงวัดมัชฌิมาวาสวัดเดียวเท่านั้น สมควรที่จะสร้างวัดขึ้นอีกสักวัดหนึ่ง จึงได้ไปสำรวจดูสถานที่ทางด้านทิศใต้ของ “หนองนาเกลือ” ซึ่งเป็นหนองน้ำกว้างใหญ่อุดมไปด้วยเกลือสินเธาว์ มีปลาและจระเข้ชุกชุม (ต่อมาภายหลังได้เปลี่ยนชื่อเป็น “หนองประจักษ์” เพื่อเป็นอนุสรณ์แด่กรมหลวงประจักษ์ศิลปาคม ผู้ก่อตั้งเมืองอุดรธานี) เห็นว่าเป็นทำเลที่เหมาะสมควรแก่การสร้างวัดได้เพราะเป็นที่ราบป่าละเมาะเงียบสงบดี ไม่ใกล้ไม่ไกลจากหมู่บ้านมากนักและอยู่ใกล้แหล่งน้ำ

เมื่อตกลงใจเลือกสถานที่ได้แล้ว ก็ได้ชักชวนราษฎรในหมู่บ้านหมากแข้งถากถางป่าจนพอควรแก่การปลูกกุฏิ ศาลาโรงธรรม สำหรับใช้เป็นที่บำเพ็ญบุญ และเป็นที่ถือน้ำพระพิพัฒน์สัตยาประจำปีของหน่วยราชการ ใช้เวลาสร้างอยู่ประมาณ ๑ ปี ในระยะแรกชาวบ้านเรียกว่า “วัดใหม่” เพราะแต่เดิมมีเพียงวัดมัชฌิมาวาสซึ่งชาวบ้านเรียกว่า “วัดเก่า” ด้วยพบร่องรอยเป็นวัดร้างมาก่อน มีเจดีย์ศิลาแลงเก่าแก่และพระพุทธรูปหินขาวปางนาคปรก และได้กราบอาราธนา พระครูธรรมวินยานุยุต (หนู) เจ้าคณะเมืองอุดรธานี จากวัดมัชฌิมาวาสมาเป็นเจ้าอาวาสวัด

ปูชนียวัตถุที่สำคัญของวัด คือ

-พระพุทธรูปทองสำริด เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัยหลวงพ่อพระพุทธรัศมี) หน้าตักกว้าง ๑.๕๕ เมตร สูง ๒.๓๐ เมตร อายุประมาณ ๖๐๐ ปี สมัยสุโขทัย เป็นพระประธานในพระอุโบสถ และพระประธานองค์นี้ยังมีพระบรมสารีริกธาตุบรรจุไว้ในพระเศียรด้วย
- พระพุทธรูปศิลาแลง เป็นพระพุทธรูปปางประทานพร สูง ๙๕ เซนติเมตร กว้าง ๒๔ เซนติเมตร สมัยลพบุรี อายุประมาณ ๑,๓๐๐ ปีประดิษฐานอยู่หลังพระอุโบสถ พระพุทธรูปองค์นี้ชาวเมืองอุดรให้ความเคารพนับถือเป็นอย่างมาก มักจะมีคนมากราบไหว้ขอพรอยู่เสมอ จนมีอีกชื่อหนึ่งว่า “พระขอ” ซึ่งหมายถึงหากเราขออะไรก็จะได้อย่างนั้นนั่นเอง
- ต้นพระศรีมหาโพธิ์ เป็นต้นโพธิ์ที่รัฐบาลประเทศศรีลังกา มอบให้รัฐบาลไทย ในสมัยจอมพล ป. พิบูลสงคราม เป็นนายกรัฐมนตรี ได้นำมาปลูกไว้เมื่อปี พ.ศ.๒๔๙๔
- รอยพระพุทธบาทจำลอง ทำด้วยศิลาแลง อายุประมาณ ๑๐๐ ปีเศษ
- ตู้พระไตรปิฎกลายทองลดน้ำ สร้างในพระนามเจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดช กรมหลวงสงขลานครินทร์ เมื่อปี พ.ศ.๒๔๗๒
- พระบรมธาตูธรรมเจดีย์

​

ปัจจบันมีพระอุดมญาณโมลี (หลวงปู่จันทร์ศรี จนฺททีโป) เป็นเจ้าอาวาส

ขอบคุณที่มา : http://udn.onab.go.th

๕. พระธาตุขามแก่น
​

ตั้งอยู่ที่วัดเจติยภูมิ หมู่ที่ ๑ ต.บ้านขาม อ.น้ำพอง จ.ขอนแก่น เป็นปูชนียสถานของจังหวัดขอนแก่น บ้านขามเคยเป็นเมืองมาตั้งแต่สมัยโบราณเป็นเวลาประมาณ ๒,๐๐๐ ปี ตั้งแต่ พ.ศ. ๕๐๐ ต่อมาเจ้าเมืองสุวรรณภูมิ ชือ เพี้ยเมืองแพน (ปัจจุบันคือ จังหวัดร้อยเอ็ด) ได้มาตั้งเมืองขามแก่นที่บ้านขาม พุทธศตวรรษที่ ๕ พระยาหลังเขียวหรือโมริย กษัตริย์เจ้าเมืองโมรีย์ (เมืองโมรีย์อยู่ในอาณาเขตของประเทศกัมพูชา) สร้างพระธาตุขามแก่น

พระธาตูขามแก่น มีหลายตำนานเล่าขานกันหลาย ดังนี้
ตำนานที่หนี่ง
นับแต่การเสด็จดับขันธ์ปรินิพพานขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ เมื่อถวายพระเพลิงเสร็จแล้ว พระบรมสารีริกธาตุได้ถูกนำไปประดิษฐานไว้ในที่ต่าง ๆ คือ พระสารีริกธาตุกระโยงหัว (กระโหลกศีรษะ) ฆะฏิการพรหมนำไปไว้บนเทวโลก, พระธาตุเขี้ยวหมากแง (พระเขี้ยวแก้ว) พระอินทร์นำไปไว้บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ พระธาตุกระดูกด้ามมีด (พระรากขวัญ) พระยานาคนำไปไว้เมืองบาดาล

ครั้งต่อมาโมริยกษัตริย์ทราบข่าวภายหลังเพราะอยู่ห่างไกลและเดินทางช้า จึงได้แต่พระอังคารธาตุ (ฝุ่น) แล้วนำไปไว้ที่นครของตน ประมาณพุทธศักราชล่วงมาได้ ๓ ปี พระมหากัสสปะเถระเจ้า พร้อมด้วยพระอรหันต์ ๕๐๐ องค์ นำเอาพระอุรังคธาตุ (กระดูกส่วนอก) ไปประดิษฐานไว้ภูกำพร้า (พระธาตุพนมในปัจจุบัน) พระยาหลังเขียว และพระอรหันต์ยอดแก้ว พระอรหันต์รังษี พระอรหันต์คันทีและไม่ปรากฏชื่ออีก ๖ องค์ จึงเดินทางพร้อมอัญเชิญเอาพระอังคารธาตุเพื่อไปบรรจุไว้ในพระธาตุพนมด้วย ระหว่างทางได้มาถึงพื้นที่แห่งหนึ่ง (ที่ตั้งของพระธาตุขามแก่นในปัจจุบัน) มีพื้นที่เป็นพื้นที่ดอนราบเรียบ มีห้วยสามแยกน้ำไหลผ่านรอบดอน และมีต้นมะขามใหญ่ที่ตายแล้วเหลือแต่แก่นอยู่ต้นหนึ่ง ขณะนั้นเป็นเวลาพลบค่ำพอดี ประกอบกับพื้นที่มีความเหมาะสมจึงได้พักแรมที่นี่ และนำเอาพระอังคารธาตุไปวางพักไว้บนแก่นของต้นมะขามที่ตายแล้วดังกล่าว พอรุ่งเช้าทั้งคณะก็เดินทางมุ่งหน้าสู่สถานที่ก่อสร้างพระธาตุพนมต่อไป

พอไปถึงปรากฏว่าพระธาตุพนมได้สร้างเสร็จแล้ว ไม่สามารถนำพระอังคารธาตุบรรจุลงไปได้อีก จึงจำต้องนำเอาพระอังคารธาตุนั้นกลับตามเส้นทางเดิม โดยตั้งใจว่าจะนำกลับไปไว้ที่นครของตนตามเดิม เมื่อมาถึงดอนมะขามซึ่งเคยเป็นที่พักแรมครั้งก่อน ได้เห็นต้นมะขามใหญ่ที่ล้มตายเหลือแต่แก่นนั้นกลับผลิตดอกออกผล แตกกิ่งก้านสาขามีใบเขียวชะอุ่มแลดูงามตายิ่งนัก จะเป็นด้วยเทพเจ้าแสร้งนิมิต หรือด้วยอำนาจอภินิหารของพระอังคารธาตุก็มิอาจรู้ได้

เห็นเป็นอัศจรรย์เช่นนั้นจึงพร้อมกันก่อสร้างพระธาตุครอบต้นมะขาม และบรรจุพระอังคารธาตุของพระเจ้าไว้ภายในด้วย โดยมีรูปลักษณะดังที่เราเห็น อยู่ในปัจจุบันนี้ จึง เรียกชื่อพระธาตุนี้ว่า "พระธาตุขามแก่น" หลังจากการก่อสร้างพระธาตุเสร็จแล้ว พระยาหลังเขียวพร้อมด้วยบริวารได้สร้างบ้านแปลงเมืองอยู่ตรงนี้ และได้สร้างวัดให้เป็นที่พำนักของพระอรหันต์ทั้ง ๙ องค์ ซึ่งมีวิหารและพัทธสีมาเคียงคู่กับองค์พระธาตุสืบมา ครั้นกาลล้วงมาพระอรหันต์ทั้ง ๙ องค์ก็ได้ดับขันธ์ปรินิพพาน ชาวเมืองนำเอาอัฐธาตุของท่านบรรจุไว้ในพระธาตุองค์เล็ก ซึ่งอยู่ด้านทิศตะวันออกของอุโบสถในเวลานี้ ต่อมาประชาชนจึงเรียกพระธาตุองค์ใหญ่ว่าครูบาทั้งเก้าเจ้ามหาธาตุ ส่วนพระธาตุองค์เล็กเรียกว่า ครูบาทั้งแปด

ตำนานที่สอง
มีเรื่องราวคล้ายตำนานที่หนึ่ง แต่กล่าวว่าพระอรหันต์ที่อัญเชิญพระอังคารธาตุนั้น มีเพียง ๒ องค์เท่านั้น

ตำนานที่สาม
แต่เดิม ณ ที่นี้เป็นที่รกร้างว่างเปล่า ต่อมาเมื่อเริ่มมีชาวบ้านเข้ามาหักล้างถางพง จับจองที่ดินทำกินและที่อยู่อาศัยนั้น ชาวบ้านพบว่ามีตอมะขามที่ตายแล้วเหลือแต่แก่นอยู่ต้นหนึ่ง แต่ต่อมาปรากฏว่าแก่นมะขามนั้นกลับมีการแตกใบ ผลิดอก ดูแปลกประหลาด และพบว่าหากมีใครที่ไปทำการอะไรที่เป็นการดูหมิ่นหรือลบหลู่ตอมะขามนั้น คนผู้นั้นก็จะมีอันเป็นไป ชาวบ้านจึงเกิดความเคารพบูชา และร่วมกันสร้างเจดีย์ครอบตอมะขามนั้นไว้ พร้อมกับบรรจุพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ๙ ประการไว้ในนั้นด้วย จึงเรียกเจดีย์ที่สร้างนั้นว่า พระเจ้าเก้าพระองค์หรือเจดีย์บ้านขาม ต่อมาจึงเป็นพระธาตุขามแก่น

ขอบคุณที่มา : วิกิพีเดีย
​

 

เดินค่ะเดิน อย่างพี่นี่เสลี่ยงไม่ต้อง นอกจากจะมีคนสละหลังให้ขี่ ฮิ ฮิ ฮิ

มีภาพพระอาจารย์ตอนเดินป่าบึงลับแล วาระ ๓ มาให้ดู ขอกระซิบบอกว่าเวลานั้นใครที่เดินตามหลังท่านแบบระยะประชิดตามติดทุกฝีก้าวจะรู้สึกเหมือนกับมีพลังแม่เหล็กดูดให้เดินได้รวดเร็วแบบไม่เหนื่อย แต่อย่าหลุดนอกเขตเชียว เพราะจากที่เดินได้รวดเร็วแบบติดจรวด จะกลายเป็นนั่งรากงอกในสภาพนี้ทันที

อ่านบันทึก ตอน คิชฌกูฎ-คลองนารายณ์ วาระ ๓ (เสลี่ยงจำเป็น) คลิก
อ่านบันทึก ตอน ลึกลับที่ลับแล ๓ คลิก

รับทราบค่ะ ของน้องปาล์มพิชิตเขาวงพระจันทร์ ๑.๖ กม. มาแล้ว พระบาทสี่รอยแค่ ๑๖ กม. ไม่ได้มีความแตกต่างกันตรงตัวเลขเลยเพราะมีหนึ่งกับหกเหมือนกัน ถือว่า จิ๊บ.. จิ๊บ.. แต่เพื่อความไม่ประมาทเนื่องจากงานนี้อาจจะ้ต้องทำตัวเป็นสุภาพบุรุษลาก สว. เอ้ย! จูงมือสุภาพสตรีทั้งหลาย เพราะฉะนั้นพี่ขอแนะนำให้ฟิตซ้อมสองท่านี้ค่ะ ฮิ ฮิ ฮิ