โดนขังวิญญาณ

วันนี้มีเพื่อนคนหนึ่งจะไปปฏิบัติสมาธิประมาณ 2-3 วัน เลยจะลางาน เลยมีการพูดกันว่าน่าจะไปที่โน่น ที่นี่ มีแนะนำกันหลายแห่งมาก และในแวดวงเพื่อนจะมีบางคนเล่าว่ามีเพื่อนตนเองทั้งที่บวช และไม่ได้บวช ที่ไปฏิบัติสมาธิ(แบบมีอาจารย์ด้วย) แต่กลับมาแล้วไม่เหมือนเดิม (จิตหลุด)

มีวิธีป้องกันจิตหลุดไหมครับทั้งแบบนั่งเองไม่มีครูผู้สอนและแบบมีครูผู้สอน

ผมเพิ่งหัดนั่งสมาธิครับไม่กล้าไปฝึกตามที่ต่างๆ นั่งแล้วบางทีก็ง่วงจึงอายคนอื่น แอบนั่งเองที่บ้านโดยภาวนาว่าเกิดแก่เจ็บตายโดยกำหนดนึกว่าเห็นเลขไทยเป็น ๑ ๒ ไปถึงร้อยแล้วเริ่มใหม่ครับ อยากขอทราบวิธีป้องกันด้วยครับ

 

ผมท่องทุกวันครับเวลาถือขันน้ำเอาใว้ล้างหน้าตอนเช้าหลังแปรงฟัน

อะสังวิสุโลปุสะพุภะ (ต่อด้วย)
พุทโธพุทธัง นะกันตัง อะระหังพุทโธ นะโมพุทธายะ
พุทธะเมตตังจิตตังมะมะ พุทธะพุทธานุภาเวนะ
ธัมมะเมตตังจิตตังมะมะ ธัมมะธัมมานุภาเวนะ
สังฆะเมตตังจิตตังมะมะ สังฆะสังฆานุภาเวนะ
แล้วต่ออย่างอื่น

ท่านว่าพระคาถาบทใดที่ได้ยินในสมาธิ ให้ท่องให้ขึ้นใจ จะช่วยดึงจิต
เราได้เมื่อเราจะหลงทาง หรือร้อนรนด้วยอกุศลทั้งหลายครับ

 

ไหนๆวันนี้ท่านปราญชลีขึ้นต้นด้วยพระคาถาเลยต้องกล่าวถึงเพื่อเอามาใช้
สำหรับคนหัดสมาธิใหม่ คนโบราณท่านแนะนำว่า

เวลานั่งลงทำสมาธิให้กางมือออก เอานิ้วชี้ทั้งสองข้างขีดเป็นวงกลมล้อมรอบ
ตัวเราจากข้างหน้ามาข้างหลังโดยเราเองเป็นศูนย์กลาง พร้อมๆกับท่องคาถาว่า
"อิมิง เขตตังสมาธิยามิ" 3 ครัง ขีดครั้งเดียวแต่ท่อง 3 จบ

หลังจากนั่งสมาธิเสร็จแล้วให้ขีดกลับจากหลังมาหน้า แล้วท่องว่า
"อิมิง เขตตังนิคขิปปามิ" 3 จบเหมือนกัน

แต่ถ้าเป็นสมาคมคนเยอะ เราอาจจะอายไม่กล้าทำกลัวเขาว่า กลัวเขาหาว่า
งมงาย ก็ให้หลับตากำหนดในใจเราให้มีวงกลมรอบตัวเราพร้อมๆกับท่องโดย
ไม่ต้องเอามือขีด พอจบก็ถอนวงสมาธิโดยไม่เอามือขีดเหมือนกันครับ
จะกันจากภายนอกได้ แต่มารในใจเวลาเราอยู่ในวงนั้นต้องต่อสู้เอง

 

[FONT=&quot]ก็เห็นไข่มุกใหญ่มาก อยู่ใต้น้ำชึ่งศาลเจ้าตรงนั้นก็อยู่ติดกับแม่น้ำในเวลาต่อมาก็ได้ไปดูที่ตรงนั้นด้วยกลายเนื้อจริงๆมีเพื่อนพาไป...ต่อจากนั้นท่านก็พาไปเที่ยวที่พม่าพอไปถึงเห็นคล้ายเป็นอุโบสถในนั้นเห็นมีผู้หญิงอยู่คนหนึ่งมีอายุอยู่ประมาณกลางคนในมือท่านถือประคำอยู่เส้นหนึ่งท่านเป็นคนรูปร่างสมส่วนผิวสองสีน่าจะกำลังปฎิบัติธรรมอยู่จากนั้นเทดาองค์นั้นท่านบอกว่าเดี๋ยวจะพาไปหาพระมหาโพธิ์สัตว์พอไปถึงมองเห็นแค่เก่าๆอันหนึ่งข้างบนนั่งไว้ด้วยชายคนหนึ่งใส่ชุดขาวรูปร่างท่วมผิวขาวดูมีสง่าราศีเทวดาองนั้นเลยพาเข้าไปกราบพอกราบท่านเสร็จท่านพูดกับเทวดาองค์นั้นว่าเห็นไหมเขาทำจริงชึ่งคงหมายถึงเรา ก็เลยถามท่านว่าทำไม่ท่านมาอยู่ที่นี้พอพูดจบท่านไม่ตอบท่านกลับชี้มือไปพอมองตามเห็นเป็นประเทศลาวแล้วมีแสงสลั่วๆคลุมอยู่จากนั้นก็กราบลาท่านกลับ...<o></o>[/FONT][/QUOTE]

อนุโมทนานะครับ น่าจะไปเที่ยวเมืองลาวตามหาท่านนะครับ คงจะได้คำตอบ
ที่ดีครับ

 

จิตหลุดเกิดจากอะไรครับ

แม่ผมเคยบอกว่าเป็นเพราะ เวลาเรานั่งไปเรื่อย ๆ จิตเราจะออกจากร่าง แล้วจะเห็นภาพต่าง ๆ
ไม่ว่าจะเป็นวิญญาณหรืออะไรก็แล้วแต่ ซึ่งอาจจะทำให้เราตกใจ และออกจากสมาธิกระทันหัน
ทำให้อาจเป็นบ้าได้ จริงหรือเปล่าครับ

 

การออกจากสมาธิกระทันหันอาจทำให้บ้าได้ เช่นทำกสิณไฟ แล้วเกิดไฟนั้น
มาให้เห็นในนิมิต อย่าลืมว่านิมิตที่เห็นนั้นเหมือนจริงมาก อาจทำให้คิดว่าไหม้
บ้าน รีบลุกกระโดดออกมาจากสมาธิ แล้วจิตยังไม่คลายตัวจากไฟของกสิณ สืบ
ต่อสันสติของกสิณ ทำให้ไฟไม่หายไปจากใจ

บางครั้งกสิณอื่นๆก็เกิดเห็นภาพสัตว์ใหญ่ๆ ยักษ์ ผี มาทำร้ายเรา อาจทำให้
รีบลุกเพื่อวิ่งหนี ก็กรณีเดียวกัน แต่ทั้งหมดนี้ถ้าละอกุศลมูลทั้งสามคือ
โลภะ โทสะ โมหะ ก็ไม่ทำให้ต้องรีบออกจากสมาธิในขณะที่เป็นนิมิต
อย่าลืมว่านิมิตนั้นเผลอนิดเดียวโดนกระชากกลับมาที่กายเดิมแล้ว การที่จะเห็น
นิมิตแล้วลุกวิ่งหนีโดยไม่ทำให้นิมิตคลาดเคลื่อนหรือดึงกลับโดยอัติโนมัตินั้น
ยากแสนยาก

นอกจากจะเกิดจากโทสะของผู้ฝึกเอง ไปอยากลองวิชา ลองของกับใครเข้า
ทำให้ใจไม่ยอมถอนจากกสิณนั้นๆ เช่นกำลังจะเผาร่างวิญญาณของผี แต่ผีแรง
ไฟนั้นเลยกลับมาเผาตัวเอง หรือโลภะ เห็นแก้วแหวนเงินทอง หยิบฉวยในนิมิต
เลยสืบสันสติออกมาในโลกความเป็นจริง ทำให้บ้าเห็นก้อนหินเป็นทองคำได้
ครับ

บ้าจากการฝึกสมาธินั้นรักษายากกว่าบ้าธรรมดานะครับ ต้องระวัง โลภะ โทสะ
โมหะ อกุศลพวกนี้ให้ตัดออกให้ได้ อย่างน้อยในขณะที่นั่งสมาธิก็ยังดี

 

ขอบคุณครับ

มีครั้งหนึ่ง นั่งสมาธิอยู่ในห้อง นั่งไปซักพัก ฝนเริ่มตก ก็คิดว่าจะเลิกนั่งเพราะฝนตกเริ่มหนักแล้ว
แต่ช่วงที่กำลังจะเลิกใจก็คิดว่านั่งอีกแปปสัก 5 นาที ไม่ทันไร ฟ้าผ่า ดังมาก จนตกใจสุด ๆ
ลืมตา ตอนนั้นปิดไฟอยู่มีแสงสลั่ว ๆ มันเหมือนกันว่า เห็นหน้าแฟนไม่ใช่แฟน บอกไม่ถูก
เหมือนกัน ต้องตั้งสติสักพัก ตอนนั้นผมว่าเป็นอะไรที่น่ากลัวมาก
ผมเลยตั้งใจว่าถ้าฝนตกจะไม่นั่งอีกเลยกลัว

 

ขอถามต่อสักนิดนะคะ เวลาที่จะเลิกจากสมาธิต้องทำอะไรที่เป็นพิเศษหรือไม่คะ
คือเพิ่งเริ่มนั่งไม่ได้มีนิมิตอะไรเหมือนอย่างที่เค้าถามกัน
แต่สงสัยว่าต้องทำอย่างอื่นเพิ่มหรือเปล่า เพราะปกติแค่คิดว่าจะเลิกนั่งแล้วนะก็ค่อยๆลืมตาขึ้นเลยเท่านั้น

 

อ่านแล้วเศร้า อยากให้หาทางช่วยเหลือให้ดีที่สุดอย่าเพิ่งปล่อยไป โดยความรู้สึกส่วนตัวคิดว่าถ้าช่วยให้ผู้อื่นสักผู้หนึ่งพ้นทุกข์ได้จะมีอีกหลายชีวิตที่พ้นทุกข์ได้ด้วย
แต่ถ้าปล่อยผู้หนึ่งไป จะมีอีกหลายชีวิตที่ถูกปล่อยให้ทุกข์ตามผู้ถูกปล่อย

ขออภัยครับ เพียงความคิดหนึ่ง แต่ถามว่าจะช่วยอย่างไรก็ตอบไม่ได้เช่นกัน

 

ตอนออกจากสมาธิให้ปลงทุกอย่างลงสู่หลักไตรลักษณ์ครับ ทุกๆอย่างเลย
ตั้งแต่นิมิตที่เห็น อารมณ์ที่ปรากฏ เวทนาที่เกิดกับร่างกายเรา เหล่านี้ปลงให้
เห็นเป็นอนิจจัง ไม่เที่ยง เป็นความทุกข์ที่มีกันตามปกติ ไม่อาจยึดมั่นถือมั่นได้
เช่นพออกจากสมาธิก่อนลืมตาขึ้นให้ทบทวนอารมณ์เราถ้าอิ่มยินดีในอารมณ์
ที่ติดมาจากการทำสมาธิก็ปลงว่าอารมณ์เป็นของไม่เที่ยงตอนนี้อิ่มยินดี ซักพัก
ก็คงคลายตัวกลายเป็นอื่น อารมณ์ยินดีก็ยังคงอยู่ แต่เมื่อมันหมดไปเราก็จะไม่เสีย
ใจเสียดาย นิมิตที่ปรากฏ(ถ้ามี)ให้เห็นว่าเราเป็นนักรบนักบวช ก็ให้ปลงเป็นของ
ไม่เที่ยง จากภพนั้นมาภพนี้ เวียนว่ายตายเกิด ก็เกิดความปลงความคลายกำหนัดใน
การเกิด เวทนาที่ปรากฏ(เช่นปวดขา ปวดหัว ปวดท้อง) ก็ปลงถึงความไม่เที่ยงของสังขาร
เมื่อนั่งแล้วปวดนัก ตอนไม่นั่งไม่เห็นมันเป็นอะไร แสดงถึงร่างกายนี้เป็นเครื่องฉุดรั้งคน
ไม่ให้หลุดพ้นง่ายๆ

คนเรามีปัญญาสุขุมแค่ไหน ละเอียดแค่ไหนก็ปลงได้ลึกซึ้งละเอียดเข้าไปเรื่อยๆ
ยังงี้เรียกได้ว่าเป็นสมถะควบวิปัสสนาได้ ไม่ใช่ว่าขณะที่จะได้สมาธิดันไปคิดปลง
ทำให้อำนาจสมาธิลดน้อย หรือขณะวิปัสสนากลับจับที่ความอิ่มของใจทำให้ปัญญา
ไม่แจ่มใส ต้องแยกให้ออกก็ทำแบบนี้ละครับ พิจารณาทุกทีที่ออกจากนั่งสมาธิ

 

สาธุ......กับคุณจิโป

กล่าวได้ชอบแล้วครับ

ผมขออนุโมทนา ที่จิตรู้

ของคุณครับ

 

แม้เปลียนชื่อก็ไม่อาจเปลียนกรรมได้หรอกครับ+กับกรรมปัจจุบันเข้าไปอีก
ที่เป็นอยู่ตอนนี้เขาคงแทบควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วละหากเจ้าตัวต้องการเลิก
หรือตั้งใจจะเลิกก็แก้ได้หากเจ้าตัวไม่ต้องการหรือไม่อยากเลิกก็แก้ได้ ก็ไม่นาน
เอากิเลสที่เป็นเหตุให้เกิดความต้องการเหล่านั้นออกแล้วอย่าไปยุ่งเกี่ยวอีกก็จะแก้ได้แต่หากเข้าไปยุ่งอีกก็จะกลับมาเหมื่อนเดิมเพราะสิ่งต่างๆจากที่เล่ามานั้น
ล้วนมีอาถรรพ์ แต่ทีเห็นมาพวกที่เกี่ยวข้องกับสิ่งเหล่านี้ยากนักที่จะเลิกได้ที่สำคัญไม่อยากเลิกนะชิ

 

ขอบพระคุณมากๆสำหรับคำแนะนำนะคะ
จะนำไปปฏิบัติให้ได้ค่ะ

 

คงจะจริงค่ะ คนเราต้องเริ่มช่วยเหลือตัวเองอย่างเต็มที่ก่อน จะให้ผู้อื่นช่วยเหลือ และกรรมดีกรรมชั่วแล้วแต่คนเลือกที่จะปฏิบัติ ขอขอบคุณมากนะคะ

 

.....สวัสดีคะ ศิลามณี ไปเที่ยววัดในเชียงใหม่ กะ ที่ลำพูนมาคะ ...สนูก....กกก สนุกคะ อืมร์ นุกที่สุดในโลกเลยนะนี่... เอาบุญมาฝาก มีรูปมาด้วยนะคะ นี่ไง..

รูปแรกทางซ้ายสุด เป็นภาพที่ถ่ายในวัดเชียงมั่นคะ อีกรูปถัดมาทางขวา ที่วัดป่าดาราภิรมย์...ถัดมาอีกวัดที่ลำพูนคะ สวยมากๆเลย เพราะเป็นไม้สักทองทั้งหลัง รูปสุดท้ายเป็นภาพด้านในคะ ของจริงสวยกว่านี้นิ.....

คราวนี้สุดท้ายจริงๆละ รูปลูกแก้วคะ.. เห็นสวยดี...ถ่ายออกมามีลูกนัยต์ตาด้วย เท่จริงๆเลย

 

ทิพย์มาอ่านกระทู้นี้ทีไร ทำให้อยากปฏิบัติธรรมจริงๆค่ะ อยากเก่งแบบคุณจิโป

แบบคุณ ainteerati และเพื่อนๆอีกหลายคนในนี้ดูจะปฏิบัติกันไปไกลโขได้เห็นสิ่งที่นอกเหนือตาเนื้อมองเห็นได้

ได้เห็นเทวดาได้เห็นผีกัน อ่านแล้วตื่นเต้นจริงๆนะคะ เห็นคุณศิลามณีไปปฏิบัติธรรมแล้วก็ยิ่งทำให้อยากมากขึ้น

ต้องปฏิบัติกันนานขนาดไหนคะกว่าจะได้เห็นบ้าง และมีสถานที่ไหนที่เขาจะสอนให้เราเข้าใจในหลักการปฏิบัติที่แท้จริง

หรือว่าแล้วแต่บุญวาสนาของเราที่เคยทำมาว่าจะไปได้ไกลขนาดไหน

 

ลองเข้าไปใน Google แล้วค้นคำว่า สติ99.คอม ดูสิคะ ศิลามณี เคยเข้าไปดูเห็นมีตารางสอนการปฏิบัติ เปิดสองอยู่หลายที่ ...

 

รูปสวยนะครับอนุโมทนาด้วยนะครับ

 

มาโอเค

โอเคครับ รูปสวยครับ

 

สวัสดีคะ พักนี้เงียบจัง...เมื่อคืนวันพระที่ผ่านมา พระจันทร์สวยมากๆเลย...พระจันทร์ดวงโตราวกับกะทะใบบัวอยู่บนฟ้า...นะคะ เสียดายไม่ได้เอากล้องติดไปด้วย ไม่งั้นจะถ่ายมาให้ดูแล้วคะ...เอ คืนวันเพ็ญแบบนี้ ศิลามณี เคยอ่านเจอในหนังสือ กับเคยได้ยินมา ...ท่านมักจะทำพิธีอาบน้ำเพ็งกัน...อาบเพื่ออะไร ศิลามณี ก็ไม่ทราบเหมือนกันเดาๆเอาก็เพื่อความสิริมงคลละมังคะ...

คุณจิ-โป ...สวัสดีคะ เห็นหลังไวๆไม่ทราบออกไปหรือยัง