ศูนย์รวมลูกหลานพญานาคศรีสัตตนาคราช

ปรากฎว่าเครื่องที่บ้านไม่สามารถพิมพ์ข้อความในเฟสบุคได้ ไม่รู้เพราะเนตช้า หรือไปเซตค่าอะไรไว้หรือป่าว สรุปว่าเฟสบุค ตกกระป๋องแล้ว อิอิ

 

ช่วงนี้หายใจไม่ค่อยสะดวก ไม่รู้ว่าจะอยู่ถึงสี่สิบปีไหม อิอิ ถ้าตายไปก่อน ก็รักษาตัวกันให้ดีนะ ไม่รู้ว่าต้องไปเป็นพญานาค เพื่อกิจบางอย่างหรือป่าว อย่าลืมชื่อ พญาศรีสัตตนาคราช ตอนมีเหตุให้ต้องลอยน้ำตุ๊บป่อง ให้ระลึกถึงพระ แล้วนึกถึงพญานาคชื่อนี้พ่วงท้าย ถ้ามีปัญญาช่วยได้ ก็จะมา คิดอยู่เสมอว่า คนไหนที่มีความดี ก็น่าจะได้รับการช่วยเหลือจากภพภูมิ

 

เมื่อใดที่ได้ทุกขเวทนา ให้ระลึกถึงครูอาจารย์ หลวงปู่ท่านบอกว่า ให้สวดมนต์แล้วอาการจะดีขึ้น ข้าจะช่วย

 

อ้าว ท่านตา ทำไมพูดเป็นลางยังงั้น
ยังหายใจไม่สะดวกอยู่หรือคะ เป็นเพราะอะไรน๊อ

แล้วคนที่อยู่ในภพมนุษย์ ยังสามารถกลับไปเกิดในภพนาคได้หรือคะ
มีเหตุอันใด ถึงต้องกลับไปเกิดในภพนาคอีก บ้างนะ

 

อ้าว ท่านตา ทำไมพูดเป็นลางยังงั้น
ยังหายใจไม่สะดวกอยู่หรือคะ เป็นเพราะอะไรน๊อ

แล้วคนที่อยู่ในภพมนุษย์ ยังสามารถกลับไปเกิดในภพนาคได้หรือคะ
มีเหตุอันใด ถึงต้องกลับไปเกิดในภพนาคอีก บ้างนะ

 

พี่ครู อย่าพูดให้ใจหาย ไม่ต้องกลัวหรอกพี่ครู โดนเรียกแน่ๆ 555 เพชรว่ายน้ำไม่เป็นน่ะ

อืม อะไรทำให้พี่ครูคิดว่าจะต้องไปก่อน และกลับไปเป็นนาคอีกหรือจ๊ะ มีนิมิตอันใดหรือเปล่า

เฟซบุ๊คตกกระป๋อง อ้าว งั้นพวกเราจะแห่ไปสมัครกันไปทำไมนิ ออกมาสู่แสงตะวันกันเสียทีหรือเรา หลบกันอยู่ในถ้ำจนกระทู้ไม่วิ่งแล้ว

 

ลูกหลานมาเพิ่มแล้ว มาทำความดีกันนะครับ ถ้านับได้ก็สองพระองค์แล้วสินะครับลูกของท่าน ครบทีมลูกพระนาง

สาธุครับพี่ครู ผมทราบดีครับว่าส่วนมาอายุก็ไม่ยืนกัน สี่สิบกว่าๆก็ไปกันแล้วหลายๆท่านในสายนี้ พอหมดวาระก็ต้องไปช่วยที่อื่นต่อ ผมทราบว่ามันเป็นวาระ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วผมก็ดีใจที่ระลึกได้ว่าเราทำอะไรกัน ชาติต่อๆไปก็ต้องมาสานต่อไป หากแม้นผมยังไม่ถึงวาระไป ยังมีหน้าที่ ตราบใดที่พี่ยังไม่ถึงวาระบรรลุ จนถึงวันนั้น ลูกๆหลานๆพี่น้องๆทุกคนก็จะเข็มแข็งและฝึหตนจนเป็นเรี่ยวแรงคนนึงให้กับศาสนา บ้านเมืองต่อไปตามที่เคยๆทำกันมาหลายยุคหลายสมัยจนจำกันไม่ได้

ณ วันที่ต้องลอยตุ๊บป่อง ผมจะนึกเสมอหากผมหมดวาระผมก็ไป ผมไม่เสียได้รางกายนี้เลย ผมจะเสียดายถ้าผมไม่ได้ทำอะไร เหตุนี้ผมถึงมากาดคนร่วมกันสรางบารมี ช่วยสัพเพให้ประเทศบ้านเมือง สัพเพฝึกรับกระแสหลวงปู่หลวงตา ทำไมต้องทำพระผง ทำไมต้องแจก ทำไมต้องให้คนเริ่มมาสนใจธรรม ทุกอย่างก็แพลนไว้แล้ว ลูกศิษย์เหล่าหลายๆสาย หรือคนที่มีวาระมาช่วยก็ทำเท่าที่ทำ ทะเลาะกันบ้างแต่ทุกคนก็เป็นคนดี ถึงใครจะไม่ได้ทราบดีว่าสายเราทำอะไร ถึงจะเล็กๆไม่ได้อยากแพรวพราวแบบที่บางคนคิดเราแค่ทำเท่าที่ทำจึง

ผมกราบขออาราธนาเมตตาบารมีของหลวงปู่ช่วยคุ้มครองพี่ครูและทุกๆท่านให้ได้ทำตามวาระของตนอย่างเต็มที่โดยมีมารมาน้อยที่สุดหรือไม่มีเลย ผมขอให้ทุท่านสุขภาพแข้งแรงทั้งกายและจิต ขอให้ได้รสานต่อสิ่งที่เคยฝึกมาแล้วสามารถต่อยอดเพื่อช่วยเหลือคนและศาสนาเพื่อพัฒนาจิตใจเป็นสำคัญที่สุด

ถึงอย่างไรเราก็ได้เจอกันอีกแน่นอนถ้ายังไม่ถึงวาระครับ ชาตินี้เป็นแค่ชาติเล็กๆแต่งานบุญเยอะให้ได้ทำเพื่อชาติ ศาสนาหลัง2500ปี เราคงตามกันไปจนกว่าจะมีใครต้องไปนิพพานกันเสียก่อนก็ไปเถอะครับ อย่าทรมานตัวเองด้วยการมีขันต์เลยครับ ท่านใดต้องรอมีหน้าที่ก็ทำกันไป จะจนจะทุกข์จะเจ็บป่วยก็ต้องทนเพื่อสละบางสิ่งให้สิ่งใหญ่ๆ ผมขอขอบคุณครับที่เราได้เจอกันมาร่วมสรางบุญเล็กๆ ความดี จิตเป็นกุศล ฝึกจิตตัวเองกันอีก ขอบคุณพี่ครูที่เปิดห้องนี้ให้เราได้รวมตัวและแนะนำ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดครับ บางทีก็ไปพร้อมกับน้ำเลยครับทั้งพี่ครูและผม ^^

หลบมานี้เพราะพี่ครูเข้าFBไม่ได้อะ 555

 

ไม่ต้องกังวลค่ะพี่ครู ถ้าพวกเราอยู่ได้ถึงวันนั้นเราจะเรียกหาพี่ครูค่ะ ขอย้ำ!!!!!ถ้าพวกเราอยู่ถึงวันนั้น ^-^

ใครจะรู้ว่าพวกเราที่นั่งอ่านข้อความของพี่ครูนี้จะไม่ชิงตายจากพี่ครูไปเสียก่อน
ใครจะรู้ว่า น้องจะไม่ตายก่อนพี่ ลูกจะไม่ตายก่อนพ่อ เด็กจะไม่ตายก่อนผู้ใหญ่ มีมีสิ่งใดยืนยันกันเราได้เลย พ่อแม่บางคนอาจต้องเผาศพลูกของตัวเองด้วยซ้ำ ความตายไม่เคยประกาศเตือนให้เราได้รู้ตัวล่วงหน้า และไม่เคยเมตตายอมให้เราผลัดผ่อนวันตาย แถมยังไม่ยอมให้เราได้เลือกวิธีตายอีกด้วย

หากพี่ครูจะต้องตายจริงๆ ไม่ต้องกังวลนะคะ สุดท้ายแล้ว พวกเราก็จะเอาตัวรอดให้ได้ ทุกคำพูด ทุกคำสอน ที่เหล่าครูบาอาจารย์ได้บอกผ่านลงมายังพี่ครูสู่พวกเรา เราจะใช้คำสอนเหล่านั้นให้เกิดประโยชน์สูงสุด พี่ๆน้องๆจะรักและดูแลกัน
ถ้าพี่ครูห่วงพวกเรามากก็รีบหาท่านแม่ซักทีสิเจ้าคะ จะได้มาดูแลลูกๆแทนพี่ครูไง^-^

 

ไม่ต้องตกใจ ที่พูดร่ำลาไว้ ก็เพราะถ้าต้องตาย จะได้เป็นการบอกกล่าวกันไว้ อิอิ แต่บางทีอาจจะหมายถึงว่า การตายคือ การที่คนเก่า เปลี่ยนเป็นคนใหม่ก็ได้ ขึ้นอยู่กับเบื้องบน และวาระกรรม แต่ช่วงนี้ มีอาการ หายใจไม่ค่อยสะดวกมาบ่อยๆ พยายามไม่คิดอะไร ก็คิดว่า เหมือนช้างล้ม คือ ถ้าหมดแรง คือถ้าล้มแล้วก็จบกัน อิอิ ทุกคนที่อ่านเจอจะได้ไม่ประมาทในชีวิต เพราะทุกคนชอบคิดว่าอายุยังไม่เยอะ ยังไม่ถึงคราวตาย แต่บางที ความตายก็ไม่เลือกอายุ

 

เรื่องมีอยู่ว่า พอจะรู้หน้าที่ตัวเองว่าต้องทำอะไร ก็พยายามเตือนคนให้ทำความดี สวดมนต์ ที่ผ่านมาตอนที่ฝันเรื่องภัยพิบัติฝันว่า น้ำท่วมเหลือแต่เกาะ เราอยู่บนเกาะประมาณว่าน่าจะเกาะภูเก็ต และได้รับมอบหมายให้ลงไปสำรวจใต้น้ำ ก็ไปเจอซากเมืองจมอยู่ อีกครั้งก็เคยฝันว่า ในหลวงทรงเดินอยู่ที่โรงเรียนสวนกุหลาบ ท่านเดินผ่านมา แล้วชี้ให้ดูบางอย่าง พอเรากราบท่าน ท่านชี้ให้เห็น ก็เป็นใต้แผ่นดิน มีลาวาไหล มีความร้อน จะมีเหตุภัยเกิดขึ้นตามที่ท่านพ่อบอกไว้ แล้วในฝันเราก็กลายเป็นภาพในสมัยโบราณ ในยุคต้นรัตนโกสินทร์ ในหลวงทรงเป็นวังหน้ามหาสุรสิงหนาท พี่ครูนั่งอยู่ใกล้ๆท่าน เหมือนเป็นทหารรับใช้ เพราะนั่งอยู่ที่ด้านล่างใต้ที่ประทับ ที่ผ่านมาเคยได้รับรู้ว่าสมัยก่อน เคยเป็นบุตรบุญธรรมของท่านวังหน้า ก็ได้ฝันตามที่เล่า

 

ขอน้อมจิตวันทาบูชาครู
ขอเชิดชูปูชนีย์คุณมากล้น
ขอกตัญญูต่อครูทุกทุกคน
ขอกุศลแห่งความดีคุ้มครองครูฯ
​

 

ตายก็แค่หลุดไปทำงานอีกทีนะครับ ^^ ผมเข้าใจดีขอบคุณครับ
ผมคงไม่คิดจะเรียกพี่อย่างใด ผมไม่อยากให้ใครต้องมาห่วง ผมจะคิดว่ามาแล้ว ไปแล้ว ก็พอครับ นึกถึงหลวงปู่ถ้าลูกยังต้องอยู่ก็อยู่ทำต่อครับ ไม่ห่วงร่างแล้ว บ้านผมข้างใต้ก็เป็นน้ำครับ มีคนบอกอยู่แล้วว่าจะเป้นยังไงแต่ก็รอดไหมก็ไม่สนครับ ทำไมผมถึงไม่คิดมีครอบครัวเพราะมันจะเป็นห่วงนี้เอง อิอิ

 

จะรีบไปไหนครับพี่ครู ขอให้อยู่กับน้องๆ อีกนานๆ ในกาลข้างหน้ายังมีงานที่ต้องช่วยกันอีกเยอะ ขอให้เป็นร่มโพธิร่มไทรของน้องๆ ก่อนนะครับ อิอิ
ขอให้หายเร็วๆ นะครับพี่

 

และถ้าพี่ครูเกี่ยวข้องกับพญาศรีสัตตนาคราชเหมือนเป็นดวงจิตเดียวกัน ตามที่อ่านๆพบข้อมูลว่าพญาศรีต้องทำหน้าที่ช่วยเหลือมนุษย์เรื่องภัยพิบัติ แล้ว ถ้าในความเป็นมนุษย์จะช่วยอะไรได้มาก คงต้องเป็นพญานาคถึงจะสามารถช่วยคนได้ เรื่องก็เป็นประการฉะนี้ ขอให้เป็นอุปาทาน คือคิดไปเอง ก็จะดี อิอิ

 

โบราณว่าคนที่ไม่กลัวในความตายและไม่ประมาทในความตาย มักจะมีอายุยืน อิอิ

 

น้องๆก็ลองถามพระหรือหลวงปู่ให้พี่ครูหน่อยสิ ว่าพี่ครูต้องตายตอนช่วงนี้หรือป่าว อิอิ

 

นั้นน่ะสิ ผมก็ว่างั้นตามที่พี่เคยว่า เซ็งสุดๆ
ถ้าไม่ประมาทโดยตัดกรรมก่อนก็นานพอดู
อดไปช่วยเลย ขาดมือขวาไปได้อย่างไร น้องตามาแล้วตามไปทุกทีเสมอๆตามที่เคยๆทำ อดมัน อิอิอิอิ

ยังอีกหลายปีครับพี่ครู 40 มั้ง เกินนิด หย่อยหน่อยนะครับ มั้ง
บาปอะครับ ทายพระอริยะ เดี๋ยวน้องๆป่วยนะครับ ...... อิอิอิ

 

แต่เมื่อคืน ตอนที่พิมพ์ เล่าให้ฟัง สักพักอาการหายใจคล่องขึ้น รู้เลยว่ามีคนแผ่กุศลให้ อิอิ ขอขอบใจลูกหลานพี่น้องสหมิตรทุกคน

 

รู้จักกันไม่นาน แต่เป็นห่วงนะพี่ครู

 

อืม.. ไม่ประมาทในความตาย
ตายอย่างมีสติ

ไม่รู้ว่าถึงเวลานั้น จะยังมีสติมั้ย
พระท่านถึงสอนให้ฝึกเจริญสติ ให้มากๆ

พญาศรีสัตตนาคราช ท่านมีหลายองค์ใช่มั้ยคะ
ถ้าต้องเจอภัยทางน้ำ สงสัยไม่ได้ลอยตุ๊บป่อง แล้วระลึกถึงท่าน
คงจะตกใจ จมบุ๋มๆๆ ก่อนใครเลย อิอิ เพราะกลัวน้ำมาก