ประสบการณ์ ธรรมะ พระเครื่อง หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก จ.อยุธยา

อึ้งด้วยคนครับ แปลกจริงๆ

กราบๆ หลวงปู่ท่านคอยดูเราเหล่าผู้ศรัทธาอยู่ตลอดจริงๆ สาธุๆ

 

Credit : พี่ก๊อบ Leozenith

 

22/04/2553

วันนี้โอนเงิน 300 บ. ร่วมบุญหล่อหัวใจด้วยเงินแท้ เพื่อบรรจุในองค์พระสิวลีต่ออายุ ที่สร้างถวาย หลวงพ่อประสิทธิ์ ณ วัดศรีมุงเมือง ครับ

แบ่งบุญให้อนุโมทนากันครับ



Link ร่วมบุญครับ ---> <!-- google_ad_section_end --> <!-- / message --><!-- attachments -->
<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>
</FIELDSET>

 

อย่าให้บุญตกหล่นที่ไหน



โดย พี่สิทธิ์

มีครอบครัวหนึ่งชอบที่จะไปกราบและสนทนาธรรมกับหลวงปู่ในตอนเย็น ๆ เสมอๆโดยปกติ เมื่อกราบลาหลวงปู่แล้ว ก็มักจะเดินทางไปแวะสนทนากับพรรคพวกคนรู้จักกันที่ในตัวเมืองอยุธยาก่อนที่จะกลับกรุงเทพฯ

แต่เหมือนหลวงปู่จะทราบว่าเมื่ออกจากวัดไปแล้ว ก็มัวไปเสียเวลาคุยฟุ้งกันในเรื่องโลก ๆ จนเป็นเหตุให้ความผ่องใสแห่งใจอันเกิดจากการปฏิบัติและการทำบุญที่วัดมันหกตกหล่นไปเสียมาก ดังนั้น ภายหลังก่อนกลับออกจากวัด หลวงปู่จึงเมตตาพูดตักเตือนว่า

"ทำบุญไว้ดีแล้ว ก็ให้รักษาไว้ อย่าเที่ยวทำมันให้หกตกหล่นที่ไหนนะ"

ไปกี่ครั้งท่านก็พูดเตือนอย่างนี้ กว่าจะได้คิดและมุ่งตรงกลับบ้านจริง ๆ โดยไม่แวะที่ไหนอีก ครอบครัวนั้น เล่าให้ฟังด้วยความซาบซึ้งในพระคุณของหลวงปู่ที่สุดจะประมาณได้

สมกับ พุทธโอวาท ในเรื่องความเพียรชอบ คือ

๑. เพียรรักษาความดีที่มีอยู่ไม่ให้หายไป
๒. เพียรเจริญคุณธรรมความดีให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก
๓.เพียรขจัดความไม่ดีที่มีอยู่ออกไปจากใจ
๔. เพียรระวังอย่าให้ความไม่ดีที่ยังไม่มีเข้ามาได้

หลวงปู่ท่านห่วงลูกศิษย์ถึงขนาดนี้แล้ว จะลืมพระคุณของหลวงปู่ได้อย่างไรกัน

 

ไม่ต้องขอผมหรอกคร้าบ เพราะป้าได้ขออนุญาติอย่างถูกต้องจากเจ้าของเขาไปแล้วนี่ครับ

 

ใจหายเหมือนกันครับ ผมนี่นอนไม่หลับทั้งคืนเลยเพื่อนๆก็เหมือนกัน

เพราะถ้าไม่มีท่านพวกผมคงไม่ได้สร้างบารมียิ่งใหญ่มาจนถึงขนาดนี้ เรียกได้ว่าพวกผมได้กินบุญกับวัดป่าปฐมพุทธารามมากมายมหาศาลเหลือเกิน

กำหนดการเผาศพท่านคิดว่าคงจะเป็น วันพฤหัสบดี ที่ 29 เมษายน เพราะท่านสั่งเสียไว้ก่อนมรณภาพว่าให้เก็บไว้ได้ไม่เกิน 3 วัน - 7 วัน แล้วให้เผาเลย ท่านไม่อยากเป็นภาระให้ใคร แล้วกลับไปบ้านรอบนี้ ผมจะไปนำสมุดบันทึกที่ท่านเคยถ่ายเอกสารมอบให้ผมนำมาเขียนลงกระทุ้ให้ได้อ่านกัน เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับอารมณ์ในการปฎิบัติธรรมของท่านล้วนๆครับป้า แต่จะเอาไปลงกระทู้วัดป่าปฐมฯ นะครับ ไว้จะแจ้งให้ทราบครับ

 

รำลึกพระคุณหลวงปู่ดู่
โดย ครูบาบุญชุ่ม ญาณสังวโร

จากหนังสือกายสิทธิ์



อาตมา พระบุญชุ่ม ญาณสังวโร จำพรรษาอยู่ที่พระธาตุดอนเรือง เมืองพงษ์ เขตพม่า ในพรรษาที่ ๒

อาตมาได้นิมิตเห็นหลวงปู่แก่เฒ่าองค์หนึ่ง อายุประมาณ ๘๐ ถึง ๙๐ ปี มาเทศน์ให้ฟังตอนที่อาตมาเข้ากรรมปฎิบัติไม่พูด ๗ วัน ท่านเทศน์สอนเรื่องการปฎิบัติให้มีสติและให้อยู่สันโดษ มีขันติ มีเมตตา และความเพียร ให้ถึงความพ้นทุกข์ ให้ดับเสียสิ้นชาติ ชรา พยาธิ มรณะ ให้ถึงซึ่งพระนิพพานเป็นที่สิ้นสุด

ท่านเทศน์เป็นภาษาบาลี และแปลเป็นไทยให้ฟังอย่างชัดเจน แล้วท่านก็เทศน์สอนเรื่องปฎิจจสมุปบาทและเทศน์ให้ฟังอีกหลายอย่าง อาตมารู้สึกปิติและอิ่มเอิบในรสพระธรรมของท่าน อาตมาจึงนึกถึงหลวงปู่องค์นั้นเสมอว่าท่านนั้นเป็นใคร และยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า ได้แต่กราบขอพรท่านทุกวัน

ต่อมาไม่นาน หลวงปู่โง่น โสรโย วัดพระพุทธบาทเขารวก อำเภอตะพานหิน จังหวัดพิจิตร ท่านเป็นอาจารย์องค์สุดท้ายของอาตมา ที่ท่านได้ส่งตัวอาตมาไปทำความเพียรที่ภูเขาหิมาลัย ประเทศเนปาล แล้วท่านก็ไปรับกลับมาบวชพระที่เชียงใหม่และอาตมาก็จำพรรษาที่พม่า พอดีอาตมาทำบุญคล้ายวันเกิด วันที่ ๕ มกราคม ๒๕๓๑ อาตมาได้นิมนต์ หลวงปู่โง่น ได้โปรดเมตตารับเครื่องไทยทานใน วันที่ ๔ มกราคม หลวงปู่โง่น ค้างคืนที่วัดพระธาตุดอนเรือง ท่านได้เอ่ยถึง หลวงปู่ดู่ วัดสะแก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ว่าเป็นพระที่มีเมตตาองค์หนึ่งในอยุธยาและเป็นพระอริยบุคคลองค์หนึ่ง อาตมาได้ยินก็อิ่มเอิบ ปิติยินดีเป็นอย่างยิ่ง อยากจะไปกราบไหว้บูชาพระองค์นั้น



พอดีอาตมาได้ไปทำบุญคล้ายวันเกิดหลวงปู่โง่น พอเสร็จก็ขออนุญาติหลวงปู่โง่นไปกราบหลวงปู่ดู่ ซึ่งหลวงปู่โง่นก็อนุญาติและเขียนจดหมายกำกับไปด้วย พอไปถึงวัดสะแกก็เข้าไปกราบหลวงปู่ดู่ ท่านกำลังนั่งรับแขกอยู่ที่กุฎิไม้ พอได้เห็นหลวงปู่ดู่ก็นึกขึ้นได้ เหมือนในนิมิตตอนเข้ากรรม (หลวงปู่เฒ่าองค์นั้นก็คือ หลวงปู่ดู่ นั่นเอง !!!) จึงก้มกราบขอพรท่าน ท่านก็ให้พรแล้วยังถวายผ้าไตรจีวรกับพระพุทธรูป ๒ องค์ รูปเหมือนหลวงปู่ทวดอีก ๑ องค์แก่อาตมา และอาตมาก็ถวายน้ำผึ้งและยา ท่านยิ้มแย้มมีเมตตาที่สุด อาตมาเอา พระบรมสารีริกธาตุ น้อมถวายแก่หลวงปู่ ท่านพูดว่า

"เราพึ่งพูดเรื่องพระธาตุเมื่อตะกี้ บัดนี้ท่านเอาพระธาตุมาถวายเป็นนิมิตหมายมงคลยิ่ง"

หลวงปู่ก็ให้พรด้วยใบหน้าที่อิ่มเอิบ อาตมาได้เอาพระธาตุส่วนหนึ่ง และลูกประคำให้หลวงปู่อธิษฐานจิต ท่านมีลูกศิษย์หนุ่มคนหนึ่งอายุประมาณสัก ๒๖ หลวงปู่ถามลูกศิษย์ว่า

"สว่างไหม เห็นชัดไหม มองไปให้ลึกๆ"

ลูกศิษย์ก็ตอบว่า

"เห็นแล้ว สว่างแล้ว"

หลวงปู่จึงปลุกเสกหลับตาอธิษฐานพระธาตุ และลูกประคำ แล้วท่านก็บอกว่า

"พระธาตุนี้ไปมาหลายที่แล้ว เคยอยู่ที่พระธาตุนครปฐม และพระธาตุนครพนม"

หลวงปู่ท่านก็สั่งให้เก็บรักษาบูชาไว้ให้ดี อาตมาจึงกราบนมัสการลาหลวงปู่กลับวัดพระธาตุดอนเรือง อาตมาระลึกถึงบูชาพระคุณของหลวงปู่อยู่มิได้ขาด

ต่อมาไม่นาน อาตมาก็ได้ไปกราบหลวงปู่อีกครั้ง หลวงปู่ท่านก็แนะนำสั่งสอนให้เร่งความเพียรหลวงปู่คงอยู่ไม่นาน อาตมาก็กลับวัดมาปฎิบัติธรรมตามคำสอนของหลวงปู่ด้วยความอุตสาหะ ยังนึกอยู่ในใจว่าถ้ามีโอกาศจะไปอุปัฎฐากหลวงปู่

อยู่อีกไม่นาน อาตมาก็ได้ยินข่าวว่าหลวงปู่ละสังขารเสียแล้ว เป็นที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง อาตมารู้สึกสังเวช และเสียดายหลวงปู่อย่างมาก ที่ท่านมีเมตตาอบรมสั่งสอนอาตมาซึ่งชีวิตนี้หาไม่ได้อีกแล้ว จึงนึกถึงมรณสติกรรมฐานเป็นอารมณ์ปลงเข้าไปในไตรลักษณ์เป็นกฎธรรมชาติ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อาตมาจึงอธิษฐานตั้งใจปฎิบัติธรรมตามคำสอนของหลวงปู่ทุกอย่าง ให้ถึงความพ้นทุกข์ มีพระนิพพานเป็นที่สุด

หลวงปู่ท่านมรณภาพสิ้นไป เปรียบเสมือนดวงอาทิตย์ที่ให้ความสว่างส่องแจ้งในโลกและดับไป อุปมาเหมือนดั่งดวงประทีปที่ให้ความส่องสว่างแก่ลูกศิษย์ได้ดับไป ถึงแม้พระเดชพระคุณหลวงปู่ดู่ได้มรณะไปแล้ว แต่บุญบารมีที่ท่านเมตตา รอยยิ้มอันอิ่มเอิบยังปรากฎฝังอยู่ในดวงใจของอาตมามิอาจลืมได้ ถ้าหลวงปู่มีญาณรับรู้และแผ่เมตตาถึงลูกศิษย์ทุกคน ขอให้พระเดชพระคุณหลวงปู่ เข้าสู่พระนิพพานเป็นอมตะแด่ท่านเทอญ

อาตมาขอกราบคารวะพระเดชพระคุณ หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ ด้วยความเคารพบูชาสูงสุด

พระบุญชุ่ม ญาณสังวโร
วัดพระธาตุดอนเรือง เมืองพงษ์ เขตพม่า

 

สาธุครับ

คนเบี้ยน้อยหอยน้อยแบบผมได้แต่มองเหมือนเคย

 

แปลกดีครับ

ไว้หามาเล่าอีกนะครับ