คุยกันฉันท์เพื่อน - ( ๔๑) ^_^

คนไม่เป็นไรทั้งสองฝ่ายก็ดีแล้วครับ แผ่เมตตาให้ทุกฝ่ายครับ

 

พระคุ้มครองครับพี่มารีน

 

โหต้องให้ชัชติวเข้มเรื่องการใช้สมาธิกับการเรียนซะแล้วล่ะ
นั่นรู้คำตอบในจิตเลย รู้ก่อนว่าอาจารย์จะออกอะไรประมาณนั้นเลย

 

เป็น ห้องนั่งเล่น ที่อบอุ่น ตามประสา พี่ๆน้องๆครับ

 

เจอคล้ายๆกันเลยครับพี่มารีน เมื่อวานนี้ผมก็ถอยรถชนกับต้นไม้ท้ายยุบเยอะทีเดียว (เสียกะตังค์อีกแย้ว) ก็ยังดีที่ไม่ได้ไปชนใครเค้า ช่วงนี้มีแต่เรื่องเสียกะตังค์

พี่ๆ น้องๆหลายคนกำลังขะมักเขม้นกับงานพระเจ้าองค์แสนอยู่ โมทนาด้วยนะครับ สู้ สู้นะส่งกำลังมาให้หอบใหญ่ อึบ..

 

เห็นน้อง Natthakorn มาเล่าเรื่องข้อสอบ

ยังจำได้ตอนนั้นสอบวิชาเศรษฐศาสตร์วิชาสุดท้ายเหมือนกัน อยู่ปี4 มอ.สงขลาค่ะ จะจบแล้ว ไปซื้อของกันที่ห้างค่ะ จู่ๆพ่อช็อค ตาค้าง อาเจียน เราก็ตกใจมากนะคะ ตอนนั้นตั้งสติได้รีบขับรถพาพ่อไปโรงพยาบาลทันที เหยียบคันเร่งแบบว่าไม่คิดชีวิตแล้ว ปากก็บอกพ่อว่าพ่ออย่าเป็นอะไรนะ ทำใจดีๆ จนถึงรพ.เข้าฉุกเฉิน หมอพยาบาลมาช่วยกัน คือพอถึงรพ.เข่าอ่อน เราก็ทำอะไรไม่ถูก รถก็เหมือนกันพอถึงรพ.ปรากฎว่ายางล้อแบนแฟบ ก็ต้องจอดทิ้งไว้ค่ะ
ปรากฏว่าต้องส่งพ่อไปรพ.อีกแห่งที่พร้อมกว่า ก็นั่งรถฉุกเฉินไปกับแม่ คิดในใจว่าพ่อต้องรอด นั่งภาวนาขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วย พ่อมีสายระโยงระยางเต็มตัวไปหมด
จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก น้ำตามันจุกอยู่ในอก

ไปถึงรพ.หาดใหญ่ หมอ 5 คนต้องช่วยชีวิตพ่อ 5 ชั่วโมงกว่าๆค่ะ ปรากฎว่าพ่อเส้นเลือดหัวใจอุดตัน ต้องตัดเส้นเลือดใหญ่ที่ขาเพื่อจะได้ส่งเข้าหัวใจ หมอบอกว่าถ้ามาถึงโรงพยาบาลช้ากว่านี้คงไม่รอด ต้องรอดูอาการอีก 1 คืน อัตรารอดก็ 50:50 นั่นคือเริ่มแรกเลยที่พ่อเริ่มเป็นโรคไต (คือหมอบอกว่าถ้าเป็นเบาหวาน ก็จะได้พ่วงมาอีก 3 โรค คือความดันโลหิตสูง หัวใจ และโรคไต )

น้าต้องพาเราไปที่บ้านก่อนเนื่องจากพรุ่งนี้เช้าต้องสอบ ถ้าไม่สอบก็คือไม่จบ เหลืออีกแค่วิชาเดียว แม่ก็เลยบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวแม่เฝ้าพ่อเอง ส่วนแม่ก็อยู่เฝ้าพ่อทั้งคืน ข้าวก็ไม่ได้กิน
พอมาถึงบ้านน้า หนังสือก็อ่านไม่รู้เรื่อง เห็นแต่หน้าพ่อ นอนก็นอนไม่หลับ ร้องไห้จนหมดน้ำตา รู้สึกว่ารุ่งเช้ามันนานมากๆ พอถึงรุ่งเช้าก็รีบโทรไปหาแม่ แม่ก็บอกว่าไม่เป็นไรแล้วลูกพ่ออาการดีขึ้นแล้ว หลังจากนั้นก็ไปสอบค่ะ ก็พยายามทำให้เต็มที่ อาจเนื่องจากเราได้เตรียมตัวมาก่อน ก็เลยทำได้
แล้วก็ผ่าน เรียนจบ รับปริญญา ตอนที่รับก็ต้องไปรับที่มอ.ปัตตานี พ่อกับแม่ก็ไปไม่ได้ ต้องส่งพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องไปช่วยดูแล และก็มาถ่ายรูปกับพ่อที่บ้าน ก็เห็นพ่อน้ำตาซึมๆ
คือรู้สึกว่ามันเป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตจริงๆ เข้าใจเลยว่าคนที่ขับรถฉุกเฉินเนี่ยะ เหมือนกับเค้าฝากชีวิตความเป็นความตายเอาไว้ ถ้าเป็นเคสที่สาหัสจริงๆ ช้าไม่ได้เลย ทุกนาทีมีค่ากับชีวิตค่ะ
ขออนุโมทนา
ผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ด้วยค่ะ

 

สอบเสร็จแล้วครับ

เห้อออออ

หลุดพ้นจากพันธนาการ

เหลือรายงานอีกหนึ่งเล่มสิบแผ่นเท่านั้น

จะได้กลับสกลนครแล้ว

 

วันนี้ส่งของไปให้แล้วจ้า พรุ่งนี้น่าจะถึง

 

อนุโมทนากับพี่ธรด้วยครับ ที่ตั้งกระทู้ดีๆขึ้นมาให้พี่น้องได้ใช้เป็นที่เยียวยารักษาใจ เป็นธรรมดาของชีวิตที่ยังเวียนว่ายในกองทุกข์ จะเกิดมายากดีมีจน ย่อมหนีไม่พ้นทุกข์ จะทุกข์มากทุกข์น้อยมันก็คือทุกข์

เวลาที่ทุกข์มากๆ บางทีก็ไม่รู้จะแก้อย่างไร ในยามที่ชีวิตมันมืดบอดหาทางออกไม่เจอ บางครั้งการได้กัลยาณมิตร มาช่วยเหลือแม้เพียงคำปลอบใจเพียงเล็กน้อย ก็รู้สึกมีค่าเหมือนได้น้ำทิพย์หล่อเลี้ยงใจให้มีกำลังสู้ต่อ

อนุโมทนากับน้องตุ้ยด้วย ที่ระลึกถึงพ่อ(พระพุทธเจ้า) พี่เองผ่านความทุกข์ระทมมาได้ ก็เพราะระลึกถึงพ่อนี่หล่ะ พ่อทุกๆพระองค์ลำบากกว่าเราเยอะ ลำบากมานานแสนนาน กว่าจะนำทางสู่ความสุขสงบมาให้พวกเรา ได้เดินตามไปถึงที่หมายแบบสบายๆ

หากใครที่มีความทุกข์ แล้วหาทางออกไม่พบ ก็อย่าพึ่งท้อ หากเหน็ดเหนื่อยกับชีวิตนัก ก็พักเสียบ้าง ลองมองดูคนอื่นที่ยังต้องทนทุกข์ เจอความลำบากกว่าเรานั้นมีอยู่อีกมากนัก ขอให้ลองตั้งสติ หาหนทางสร้างกำลังใจให้กับตัวเองให้ได้ เมื่อมีแรงมีกำลังใจแล้ว ก็เดินต่อไปสู่จุดหมายปลายทาง ด้วยใจที่เป็นสุข ไม่เบียดเบียนใคร

 

ขอบคุณครับพี่.. ประเดี๋ยวจะเดินทางไปร่วมงานทอดกฐิน ที่จ.ลำปาง หลวงพ่อโอภาส ท่านเป็นพระปฎิบัติดีปฎิบัติชอบอีกองค์หนึ่ง จะได้ให้ท่านร่วมเขียนแผ่นทองด้วย ได้เรื่องอย่างไรแล้วจะแจ้งให้ทราบอีกครั้งครับ เดินทางวันที่ 3-4 ตุลาคมนี้ครับ

 

ขอโทษทีครับที่ไม่ได้มาตอบ พอดีช่วงนี้ยังยุ่งๆอยู่เลยขอโทษทีครับ

หาโรงเรียนอยู่ครับ ตอนนี้อยากได้กำลังใจครับ วันหลังจะมาเล่าให้ฟังครับ

 

ว่างเมื่อไหร่อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะคะ พี่ๆน้องๆในนี้ จะช่วยเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ปล. ไปดูผลสอบลูกสาวคนเล็ก (น้องปรอง) เข้าอนุบาล 2 มาแล้ว .... สรุป สอบได้ค่ะ น้องปรองยิ้มหวานเลย อยากไปเรียนกับพี่สาวมั๊กๆ .....

 

กลับมาจากไปงานศพญาติข้างแฟน วันแรกที่ 29 ก.ย.52 ไปฟังสวดศพ ก็แผ่เมตตาและอุทิศบุญกุศลให้คุณแม่ละมัย มั่นตุ้ม (ผู้ตาย) และเทพเทวดา วิญญาณทุกผู้ทุกตนที่อยู่ในบริเวณวัดนั้น ปรากฏว่าคืนนั้น มีกุมารน้อย หน้าตาน่ารัก แต่งชุดจงกระเบนลายทองไว้โก๊ะมาเยี่ยม ไม่รู้ว่ามาจากวัด คนที่มางานศพเขาพามา

 

ดีใจด้วยนะคะ

ดีใจด้วยนะคะ คุณเอ๋ หมดห่วงไปเรื่องหนึ่งแล้วเนาะ

ลูกคนโตของกุ้ง น้องเฟ ปีนี้อยู่อนุบาล 3 ค่ะ อยากให้เข้ารร.ที่กุ้งเคยเรียนตอนประถมจะลองให้ไปสอบดู ไม่ทราบจะได้มั้ยค่ะ ต้องลุ้นกันอีกแระ แง้วๆ!

 

พลัดมาหลายวันมาตามสัญญา ^__^

ตุ้ยเองจุดเริ่มต้น คงมาจากหนังสือ นิตยสารธรรมเล่มเก่าๆที่อยู่หลังตู้เสื้อผ้าที่บ้าน ที่บ้านไม่เคยมีหนังสือธรรมะเลย มีแต่หนังสือสวดมนต์
โดยปีนหาของแล้วได้เจอเข้า เลยเอามานั่งอ่าน ตั้งแต่นั้นมาตุ้ยจึงเริ่มสนใจทางธรรมเรื่อยมา
นิตยสารนี้ ปัจจุบันนี้ก็ยังมีขาย ชื่อนิตยสารความหมาย อีกมิติ ของกายทิพย์ ปัจจุบันเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน ในความรู้สึก เนื้อหาไม่
เหมือนแต่ก่อน ตอนนี้เลยเลิกซื้อไปนานแล้ว จากเล่มแรกจนปัจจุบัน เป็นสิบๆเล่ม

สมัยตุ้ยเด็กๆ จะชอบพระมาก โดยเฉพาะพระธุดงค์ สมัยเด็กๆจึงอยากบวชแล้วออกธุดงค์
มาก ชอบความวิเวก อยากโปรดคน เหมือนพระท่าน สมัยเด็กจึงมักพูดบ่อยมาก กับแม่
"แม่ แม่ ตุ้ยขอบวชนะ บวชแล้วจะไม่สึก จะขอธุดงค์" แม่จะบอกว่า "ให้โตก่อน ดูแลแม่ก่อนนะ " ด้วยความที่เด็กเลยบนไว้ในใจว่า ขอให้แม่ถูกหวยรางวัลที่หนึ่งเถิด
แม่จะได้สบาย แม่จะได้อนุญาตให้บวช จะบวชตลอดชีวิตไม่สึกเลย

ตอนเด็กตุ้ยมักจะไม่เหมือนเด็กในหมู่บ้านเดียวกันคือ ชอบฟังพระเทนศ์มาก
เพราะตุ้ยชอบพระท่านเล่าเรื่อง นรก สวรรค์ เรื่องพุทธประวัติ ผลจากเวรกรรม
ทุกวันพระ เวลาพระเทศน์จะได้ยินจากลำโพงที่วัดก็จะนั่งฟังที่บ้าน
และมักจะสงสัยเสมอว่า เราเกิดมาเพื่ออะไร เกิดแล้ว เรียนๆ ทำงาน แก่ แล้วตาย
มันต้องเวียนอย่างนี้ มันมีไหมที่ไม่ต้องมาเิกิด และสังเวช เศร้าใจว่าทำไม ต้องเป็นเช่นนี้
ไม่มีหนทางที่ไม่ต้องมาวนเวียนอยู่นี้หรือ
แถมยังเคยร้องไห้โฮ ว่าพระพุทธองค์ปรินิพพานไปแล้ว
ทำอย่างไรดี พุทธศาสนาจะอยู่อย่างไร เราจะทำอย่างไร
ถึงจะได้ธรรมะจากพระองค์ ด้วยความที่เป็นเด็ก ไม่รู้เรื่องอะไร

ตุ้ยมาปฏิบัติอย่างไร
เริ่มจากหนังสือสวดมนต์ที่มีบอกการทำสมาธิ มีบอกไว้เพียง
หายใจเข้าพุท หายใจออกโธ แค่นั้น ก็ทำมาเรื่อยๆ นอกจากหนังสือ ก็ฟังจาก
วิทยุเอเอ็ม ที่จะมีพระมาเทศน์บ่อยๆ บ้างทีก็ไม่รู้เรื่อง แต่จะฟังแต่เรื่องทำสมาธิ พุท โธ
กับเรื่องครูบาอาจารย์ เรื่องเวรกรรม สวรรค์ นรก
แต่เด็กๆมักจะเห็นอนาคตบ่อยๆ เห็นอดีตก็มีแต่ไม่รู้ว่าคืออะไร
และจำได้ด้วยว่าตอนอยู่ในท้องแม่เป็นอย่างไร
ผมไม่รู้ว่ามีใครรู้เรื่องสมัยอยู่ในท้องแม่ได้บ้าง สำหรับผมจำได้จนทุกวันนี้



วันหลังจะมาเล่าต่อครับ

 

สวัสดีค่ะ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่เคราพรัก ,,,
เจนหายไปนาน .... ^ ^ หายไปปฏิบัติธรรม ที่วัดแห่งหนึ่งในประเทศไทยนี้เอง ค่ะ

 

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=fnv5yHSk-mk"]YouTube - ??????????????? ??? ????????? feat ????[/ame]

ดีใจจังกลับมาแล้วจิน่ะแล้วจะยังไปทำบุญกับเราเหมือนเดิมเปล่า ใกล้สิ้นสุดการเดินการทำบุญอีกครั้ง เป็นงานที่ท้าท้าย ตลอดเลย ไม่รู้ไปทำอะไรไว้....ถึงได้มีงานที่ยากเข้ามาตลอดเลย ผมนะคิดว่าตัวเองเป็นเด็กตลอดเลย ไม่อยากจะโต งานครั้งนี้ เจออุปสรรคเยอะแยะเลย ทั้งเจ็บตัว เสียของเสียอะไรมากมาย แต่เราก็ได้เรียนรู้อะไรหลายๆๆ อย่างใช้ธรรมในการดำรงชีวิตอยู่ เรียนรู้อะไรมากมายบนทางธรรม

ผมเชื่อนะว่าการสร้างวัตถุทางสักอย่างต้องใช้ธรรมะของบุคคลคนนั้นเป็นเครื่องสร้าง หากว่าไม่มีใจเลยจะสร้างออกมาไม่ได้หรอก

ปาฏิหาริย์ในใจเรื่องที่คิดว่าเป็นไปไม่ได้ ก็เป็นได้ทุกครั้ง กับคนธรรมดาคนหนึ่ง บนกลมๆ ที่เว็ปนี้ก็กลายเป็นบ้านไปแล้ว อยู่ไปเรื่อยๆๆก็มีเพื่อนมากมาย แต่วันเวลาก็กำลังเดินไปต่อเรื่อยๆ ความเปลี่ยนก็เดินเข้ามา การพลัดพรากก็เกิดขึ้นตลอดเวลา เป้าหมายในผมก็ชัดเจนขึ้นเยอะเลย ผมเพิ่งคิดได้ไม่กี่วันนี้เอง หุหุหุหุห ว่าต่อจากนี้จะไปไหน จะไปอย่างไร (บ่นอาจะอ่านไม่รู้เรื่องหุหุหุหุห)
วันนี้ไปเซียมซีมา

 

ช่วงนี้งานยุ่งค่ะ รักษาสุขภาพกันนะคะ