เมื่อจิตเกิด-ดับ การดูจิตจะเป็นไปตามความเป็นจริงได้อย่างไร???

วัดให้มั่งดิ ^-^

 

"พ่อคร้าบบบบ.....หมามันเห่าอีกแล้วอ่ะคร้าบบบบบ ......" ผมเลิกเห่าแล้วนะพ่อ นั่งดูมันเห่าบ้างดีกว่า "เอ้าเห่าต่อไปอย่าหยุด เก่งจริงอย่าหยุด" .....^ ^

 

จะวัดอะไรอีกล่ะ พี่จินนี่เป็นคนตรง ๆ อยู่แล้ว
พลังงานยังทรงสภาพเดิม ไม่เปลี่ยนแปลงนินา เนอะ
คม ชัด ลึก อยู่ แล้วสำหรับพี่จินนี่ ...

 

ทำได้ไง สอนเลย สอน ^-^

 

:z3 ... ถ้าเจอแบบนี้เค้าเรียก ม๋าหอน :VO

 

ลองนิ่ง ๆ หรือแย่ดู มันจะวน มาให้จ๊เอ๋ ลองดูนะ

 

แป่วววว.... - -" คุณพี่มาแรงแซงโค้งเลยนะเนี่ย

 

rabbit_ จึ๋ยๆๆ จะพ้นโค้งนี้มั๊ย นั่นน่ะ

 

หนาย ๆ วัดอะไรกัน วัดให้มั่งจิ ^^

 

ไหนๆ น้าแว๊ด ก็จะเข้าวัดแล้วนี่ จะวัดอะไรล่ะ ชิ มิ

 

วัดพลังอุนตร้าแมน...อะหรอ พี่วิ๊ดนุ...^^

 

ท่านคคห.ที่๕ครับ
ป๋าภูต

มดกัน หน้าแข้ง มันรู้ที่ไหนฮะป๋า

มดกันแขน มันรู้ที่ไหนฮะป๋า

หยิกๆ หยอกๆ....(ท่านลองหวนนึกถึงตอนที่อยู่ในถ้ำ แล้วถูกแมลงสาบกัดแทะดูสิครับว่า....ขณะแรกที่ถูกกัดแทะนั้น กระเทือนถึงจิตโดยทันทีมั้ยครับ??? แล้วอาการของจิตขณะนั้นปรุงแต่งอย่างไรบ้างครับ??? แต่พอตั้งสติได้นั้น...ปล่อยวางว่าความนึกคิดที่ว่ากัดแทะ "เรา"...เป็นดูมันกัดหนังที่หุ้มกายนี้อยู่สิ...รู้สึกอย่างไร...เป็นการต่อสู้ระหว่างจิตที่ต้องดูรู้เฉยกับอาการของจิตที่พร้อมจะเกิดขึ้น...ถ้าเผลอสติครับ...แล้วสังเกตุหรือเปล่าหละครับว่า....ตั้งเริ่มจนเหตุการณ์ดำเนินไปนั้นเรารู้อยู่ตลอดเวลา....ไม่ใช่รู้บ้างไม่รู้บ้างใช่มั้ย???

;aa24

 

อยากรู้เรื่องวัดพลังได้หรือไม่ได้คุณลองดูอันนี้สิ คุณสัมผัสอะไรได้บ้าง ถ้าคุณสัมผัสได้ผ่านเว็บก็ไม่แน่เหมือนกันนะ อันนี้เป็นยันต์กันผีได้นะ อ่านว่า กะนะ แปลว่า กัน

ลองขยายใหญ่ ๆ ดู ทดสอบ sensing ตัวเองดูสิ ไม่ได้แนะเพื่อให้ติดนะ แค่ให้ศึกษา ถือเป็นพวกพลังงานที่มากระทบใจ หรือธรรมารมณ์ได้อย่างหนึ่งครับ

 

ถ้า sensing ตรงนี้คุณผ่านคุณสัมผัสได้ ไม่ใช่อุปาทาน แสดงว่า จิตของคุณค่อนข้างว่าง คุณเคลียร์อารมณ์ช่่วงสั้น ๆ ได้ขาด เรียกว่า สติอยู่กับปัจจุบันจริง ๆ จิตจึงสัมผัสได้ไว แยกแยะความแตกต่างได้ชัดเจน นี่ถือเป็นอุปกรณ์อีกอย่างหนึ่งที่อาจจะพอวัดได้ว่า ตกลงที่ว่ามีสติ ๆ ๆ กันนั้นมีจริงหรือเปล่า ถ้าจิตคุณไม่จับอยู่กับปัจจุบัน นิวรณ์มันคลุม กามฉันทะบ้าง พยาบาทบ้าง สงสัยบ้าง ฟุ้งบ้าง คงจะสัมผัสพลังได้ยากนะ ให้รู้ไว้เลยว่า ถ้าสติจับอยู่กับปัจจุบันจริง ๆ แม้ชั่วเวลาสั้น ๆ นิวรณ์ก็ไม่ครอบงำสั้น ๆ เหมือนกัน แต่มันจะเป็นฌาน หรือ ขณิกสมาธิอะไรก็ช่างมัน เราหัด reset ตัวเองให้ว่างบ่อย ๆ ก่อน เผลอแล้วรู้ บางทีเผลอแล้วรู้แต่มันยังไหล ก็ต้องกระตุ้นความรู้สึกตัวเองให้มากขึ้น เช่น สูดลมหายใจเข้าให้ลึก ๆ เพื่อเรียกออกซิเจนให้มันไปกระตุ้นสมองให้แจ่มใส สติกลับมาอยู่กับกาย มันจะได้เลิกจมแช่ในความคิด ทำไป ๆ จะเห็นความต่างระหว่างการมีสติกับการหลงจมแช่ได้ชัดขึ้น ๆ เอง นั่นแหละ บทแรกของการมีสติเลยนะครับ

โชคดีครับ

 

ต่อไป ถ้าเรามีสติมากขึ้น ไม่หลงจมแช่ สติอยู่กับปัจจุบันมากขึ้น ทีนี้ปัจจุบันธรรมตรงหน้า สภาวะตามความเป็นจริงตรงหน้านั่นแหละคือสิ่งที่เราต้องดู ถ้าเผลอคิดเรื่อยเปื่อย ก็กระตุ้นความรู้สึกตัวเองกลับมาอยู่กับปัจจุบันจริง ๆ บ่อย ๆ อีก reset ตัวเองบ่อย ๆ ทั้งวัน ทำงานไปเผลออิน ก็กระชากตัวเองออกมา จิตเกิดก็ดับ อยากไม่เข้าเรื่องเข้าราวก็รู้จักลดละเลิก อย่าปล่อยไหล เท่านี้เดี๋ยวก็สวยเอง...

สมมุติภายนอกเรายังทำงานได้ตามปกติ ทำแต่กุศล อกุศลเราไม่ทำ จิตมันก็โล่งโปร่ง ถ้าเวลาจิตจะเกิด เรารู้จักสังเกตหมั่น reset ตัวเองบ่อย ๆ อีกหน่อยก็จะเข้าใจตัวเองมากขึ้นเอง ทีนี้ก็จะรู้จักวิธีการจัดการกับชีวิตตนเองได้มากขึ้นเอง เรื่องง่าย ๆ ที่บางคนมักมองข้ามจริง ๆ ครับ

 

ท่านคคห.ที่๖ครับ ผมนำข้อความที่บางส่วนที่คิดว่าต้องทำความเข้าใจครับ

ตามพระคัมภีร์ว่า สูงสุดคืออรูปพรหม ยาวนานอาจกจะหลายพุทธันดร (อ่านมาจำเวลาไม่ได้)
แต่ก็สรุปได้ว่า การทรงสมาธิของผู้รู้ของจิตปุถุชนนั้นไม่เที่ยง มีเกิด มีดับ ยังไม่พ้นจาก
กฏพระไตรลักษณ์ แต่อาศัยการทรงสมาธิของผู้รู้ได้นานในฐานะปุถุชนของมนุษยภูมิ
จึงสามารถนำมาพิจารณาธรรมของสรรพสิ่ง จนจิตยอมรับความจริงของพระไตรลักษณ์
จนเกิด ไตรลักษณญาณ จิตเกิดมีปัญญาญาณ ละความยึดมั่นถือมั่นของกายและใจตน
ไม่ยึดถือกาย และจิต ว่าเป็นเรา เป็นของเรา เป็นของตน จึงเกิดมรรคผล แห่งการบรรลุธรรม....(ท่านต้องเข้าใจก่อนนะครับว่า ฌานที่พระพุทธองค์ทรงปฏิเสธไปนั้น...ถึงจะไม่ใช่ทางพ้นทุกข์...แต่ก็เป็นไปเพื่อให้กิเลสเบาบางได้....และพร้อมที่เข้าทางที่ถูกต้องได้เมื่อมีผู้ชี้ทางที่ถูกให้....หมายความว่าต้องยอมรับฟังด้วยนะครับ....ถึงให้มีกิเลสเบาบางก็จริง...ถ้ายังดื้อไม่ยอมฟังผู้ที่ชี้ทางที่ถูกให้....ก็เปล่าประโยชน์ครับ...../ส่วนเรื่องไม่ยึดถือกายและ(อาการของ)จิต..(รูป-นาม=ขันธ์๕)...ว่าเป็นเรา....เป็นของเรา.....เป็นของตน(ใคร???...ถ้าไม่ใช่จิต).....จึงเกิดมรรคผล แห่งการบรรลุ...มรรคผลเกิดขึ้นที่ไหน....อย่าบอกนะเกิดขึ้นมาลอยๆ.....ไม่มีผู้รับมรรคผลจริง...หรือ...มีแต่การบรรลุ......ผู้บรรลุไม่มีอยู่จริง....อย่าเห็นพุทธศาสนาเป็นเพียงเรื่องหลอกเด็กไปได้สิครับ/....เมื่อมีมรรคผลนิพพานอยู่จริง....ก็ต้องมีผู้รับผลของมรรคผลนิพพานนั้นสิครับ.....ในหัวใจพุทธศาสนาพระองค์ทรงตรัสว่า....อบรมจิตให้บริสุทธิ์ผ่องแผ้วไปเพื่ออะไร....ถ้าอบรมให้บริสุทธิ์ผ่องแผ้วแล้วจิตก็หายไป???....จะมีประโยชน์อะไรในการอบรมจิต???)...

;aa24

 

ก็ถ้ายังยึดมั่นถือมั่นอยู่กับผู้บรรลุ ก็ไม่มีผู้ใดได้บรรลุ
แต่เพราะ ปล่อยวางหมดความยึดมั่นถือมั่น ทั้งกายและจิต ก็มีโอกาสได้บรรลุ
เราเข้าใจว่าเป็นดังนี้ นะ เหมือนกับว่าเอามือจับราวเพื่อหัดเดิน จะเดินไปข้าง
หน้าสักก้าวหนึ่ง ก็ต้องปล่อยมือจากราวถึงจะไปต่อได้ ถ้าจับไว้มันก็อยู่ที่เดิม
เรื่องผู้รับมรรคผลนั้นมีอยู่ แต่การไปยึดมั่นในผู้รับมรรคผลนั้น ก็คือตัวกั้นมรรคผลเอง
เป็นความรู้จากสติปัญญาของเราที่อ่านและฟังธรรมมา เข้าใจแบบนี้

 

ท่านคคห.ที่๑๐ครับ
หมายถึงเจ้าของกระทู้ที่ยังไม่ได้เข้าทางวิปัสสนาเลย แต่ก็สร้างกระทู้มาแสดงความเห็นที่คลาดเคลื่อน โดยที่เข้าใจว่าตนเดินมรรค แบบนี้อันตรายมาก ^-^...(ท่านยังไม่เคยเข้าถึงอานาปานสติในสัมมาสมาธิเลยแม้สักครั้งเดียว....ที่ทำให้เกิดฌานได้.....ยังกล้าพูดถึงวิปัสสนาอีกหรือครับ....อานาปานสตินั้นเป็นทั้งสมถะและวิปัสสนาในตัวอยู่แล้วครับ....เมื่อของถูกต้องที่เป็นพื้นฐานตอนต้นยังไม่รู้จัก...แต่กลับไปพูดถึงตอนปลายเสีย....เริ่มต้นยังเข้าใจผิดๆว่าจิตเกิด-ดับ/ทั้งที่ตามความเป็นจริงแล้ว...เป็นเพียงอาการของจิต(เจตสิก)เท่านั้นที่เกิด-ดับ....แต่ไปพูดถึงวิปัสสนาเสียแล้วแบบนี้....วิปัสสนามิต้องเกิด-ดับไปด้วยหรือครับ???...เอาเรื่องพื้นฐานให้เข้าใจถูกต้องก่อนเถอะ...ค่อยพูดถึงเรื่องที่เกินไปกว่านั้น....)

;aa24

 

ท่าน คคห.ที่ 7749 ครับ

ท่านจะมากล่าวแบบนั้นไม่ได้นะครับ ท่านกล่าวแบบนั้นใครจะรู้เรื่องหละครับ
ไม่มีใครเข้าใจท่านหรอกครับ ท่านต้องเข้าใจนะครับว่า อะไรที่ไม่เคยมีมาก่อน
แล้วเราไปกล่าว หรือไปทำให้มันมี มันก็คือ พฤติจิตทั้งหมด ท่านเล่นเข้าไป
อยู่ในความว่าง พ้นไปจากกระทู้นี้ ความว่างและการพ้นจากกระทู้นี้หรือวางขันธ์5
ลงนั้นเป็นเรื่องที่ท่านไปทำขึ้นมา ไปครองเอาไว้ นั่นแหละ ท่านกำลังยุ่งอยู่
กับพฤติจิต เป็นเพียงอาการของจิต ที่ท่านไปยึดมั่นถือมั่นว่ามี ท่านไม่ได้รู้ถึง
จิตอะไรเลยนะท่าน

มองให้ออกนะท่าน ท่านยุ่งอยู่กับอาการของจิต พฤติจิต เหมือนๆกับที่ท่าน
พยายามจะเข้ามาบอกเราใน คคห.ที่ 7749

 

ท่านครับใครหัดเดิน....ตอบว่าเราหัดเดิน....เมื่อเราหัดเดินได้แล้ว....
เราต้องยึดราวอะไรอีกหละ....ก็เราหัดเดินได้แล้วไม่ใช่หรือ????....

ที่ท่านพูดมาเปรียบเหมือนมีแต่การหัดเดินได้....แต่ผู้หัดเดินได้ไม่มี....
ไปพูดให้เด็กฟังเด็กยังงง!!!...ผู้ใหญ่ก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ว่า....มีแต่การกระทำ...
ผู้กรtทำกับไม่มี....แบบนี้เป็นการหลงสมมุติเข้าไปใหญ่

จิตที่หลุดพ้นได้นั้น...เป็นเพราะจิตปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่นได้.....
จิตจึงหลุดพ้นจาก(แขกจร)เครื่องเศร้าหมองทั้งหลาย....ยังต้องยึดอะไรอีกหละครับ...
เพราจิตปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่นได้ต่างหาก....จิตจึงหลุดพ้นได้....

เมื่อมีการบรรลุ....ก็ต้องมีบุคคลที่บรรลุ....จึงมาบอกได้ว่า...ตนเองบรรลุครับ...

;aa24