::: วรวุฒิคุณอนุสรณ์ ประวัติและวัตถุมงคลหลวงปู่ครูบาอิน อินโท ครูบาฟ้าหลั่ง :::

สวัสดีครับ...

ตอบคุณกริด... อักขระด้านหลังพระปิดตา
ด้านบน เป็นยันต์ประจำองค์ของหลวงปู่ครูบาอิน... อ่านได้ว่า "อะกะจะยัททะปะทัสสะ"
ผมเคยเอาอักขระนี้ไปถามท่านผู้รู้ในทางภาษาบาลีหลายท่าน...
ย้ำ.... หลายท่าน
ว่าเป็นบทคาถาตัดทอนมาจากบทสวด พระปริตร หรือหัวใจ อะไรหรือเปล่า
ปรากฎว่า.... ทุกท่าน ทุกรูป ที่ผมได้เรียนภาม "ไม่มีใครเคยเห็น"
ลูกศิษย์ลูกหาของหลวงปู่ (พระสงฆ์) ทุกรูปที่ผมเคยถามตอบแต่เพียงว่า
หลวงปู่บอกว่า "ดีทุกอย่าง" ท่านไม่ได้บอกว่าเอามาจากไหน
เมื่อลองค้นดูในปั๊บสาโบราณของวัดทุ่งปุย
ซึ่งเป็นชุดตำหรับตำราของเก่า ที่หลวงปู่ "ศึกษา" วิชาจากตำราเหล่านี้
ก็ไม่พบคาถาบทนี้...
เท่าที่เห็นก็จะเป็นที่หลวงปู่เขียนไว้ในปั๊บของท่าน "ที่ท่านเขียนเอง"
อีกอย่าง... ไมมีลูกศิษย์ลูกหาคนใดเคยได้ยินจากท่านว่า
พระคาถาบทนี้ท่านร่ำเรียน หรือจดมาจากที่อื่น...
ผมจึงสรุปเอาเองว่า.... "หลวงปู่ท่านคงจะผูกอักขระคาถานี้ขึ้นด้วยตัวของท่านเอง"
นี่เป็นข้อสรุปของผมเอง หลักฐานยืนยนก็มีเพียงเท่าที่เล่า
ฝากพี่ๆ น้องๆ ที่เชี่ยวชาญบทสวดมนต์ หรือภาษาบาลี
ช่วยชี้แนะด้วยนะครับ...

ส่วนด้านล่าง เป็นอักขระล้านนา อ่านได้ว่า "อุอากะสะ" ครับ

ธีระยุทธ

 

สวัสดีครับโหน่ง...

ผมพอจะมีข้อมูลครูบาดวงอยู่เพียงนิดหน่อยเท่านั้นนะครับ
ขออนุญาตตอบเท่าที่ทราบ

1.ครูบาดวงท่านสร้างอะไรบ้างคับ เห็นเพ่ว่ามีเหรียญรุ่นหนึ่ง ตอนนี้ยังหากันได้ไหมครับสนนค่าบูชาประมาณไหนคับ...

เท่าที่ผมเคยเห็นก็จะเป็นตะกรุด ผ้ายันต์ พระรอด... ตะกรุดนี่เคยเห็นของญาติๆ ที่เขาเคยเอารถยนต์ใหม่ไป "มัดมือรถ" (เจิมรถ) ที่ครูบาดวง เมื่อหลายปีก่อนนู้น... รถคันนั้นขายไปแล้ว แต่ลุงแกะเอาตะกรุดที่ท่านผูกให้ติดรถเอาออกมาเก็บไว้... ส่วนเหรียญรุ้นแรก เป็นเรียญทรงเสมาเล็กๆ เท่าที่ผมเคยเห็นมีเนื้อทองงรมดำ... และเนื้อทองเหลือง... ผมไม่ทราบว่ามีเนื้ออื่นอีกหรือเปล่า และไม่รู้ว่าสร้างเท่าไหร่ด้วยครับ... ค่านิยมเล่นหาก็ไม่แพง ประมาณร้อยสองร้อย บางทีไปเจอตามแผงที่คนขายเขาไม่รู้ 50-60 บาท ผมก็เคยบูชามาแล้ว... ติดอยู่ตรงที่ไม่ค่อยเห็นเหรียญของท่านตามแผง... แต่อย่าไปหากับชาวบ้านแถวๆวัดนะครับ เพราะเขาจะหวงมาก ให้เป็นพัน หลายพัน เขาก็ไม่แบ่งให้... อันนี้เป็นกันทุกวัด... ผมมักจะไปเดินดูที่แผงพระ "กาดงัว" (ตลาดนัดทุ่งฟ้าบด) เผื่อเจอหลงๆ มา


2.ลูกศิษย์ท่านที่สืบวิชาหาเจอไหมที่ไหนคับ

ข้อนี้ผมไม่ทราบจริงๆครับ... เดี๋ยวจะลองถามๆ แหล่งข่าวในพื้นที่ดูครับ


3.อยากถามอีกครับเห็ยเพ่ไก่เคยเล่าให้ฟังว่าเกจิสายแม่วางท่านไหนนะที่ไปต่อวิชากันในป่าช้า... วัดไหน......แล้วตอนนี้ท่านจะทำอะไรให้เราเก็บบ้าง

เท่าที่ผมทราบ... เกจิแม่วาง ที่ต่อวิชากันในป่าช้า... ก็เห็นจะมี "ครูบาคำ วัดดอนปิน" เท่านั้นครับ... ถ้าเป็นท่านอื่นผมต้องขออภัยด้วย เพราะผมไม่ทราบรายละเอียด... แต่สำหรับครูบาคำ วัดดอนปิน ผมได้ฟังเรื่องการต่อวิชาของท่านในป่าช้าแสนคันธา ต่อวิชาให้พระเนียม วัดศรีชุม (พระอาจารย์เนียม วรธรรมโม)... โดยในการจะยกขันตั้งขอเรียนวิชา ต้องจัดพานใส่เครื่องบูชา และหนึ่งในเครื่องบูชาก็คือเหล้า รายละเอียดเรื่องราวนี่ผมไม่ทราบ แต่ตอนสำคัญคือว่า เมื่อครูบาคำนั่งบนเมรุเผาศพ (สมัยนั้นเป็นแค่ยกพื้นขึ้นมาเหมือนรูปบันได ตางกลางใส่ฟืนที่เผาโลงและปราสาทศพที่วางตั้งอยู่ด้านบน ไม่มีหลังคา)... เมื่อว่าคาถาเสร็จ ท่านก็จับขวดเหล้า ฟาดกับพื้นปูนของเมรุ ปรากฎว่าขวดเหล้าไม่แตก... หลังจากนั้น ท่านก็เทเหล้าใส่ลงในถ้วย โดยที่เหล้ามีลักษณะ "เหนียวเหมือนน้ำผึ้ง" ให้ท่านเนียมยกดื่มหนึ่งอึก... ตามหลักวิชาของท่าน...

เรื่องเล่ามีแค่นี้...

แต่เรื่องราวความขลังของครูบาคำ วัดดอนปิน เป็นที่กล่าวขวัญกันมากในท้องที่สันป่าตอง แม่วาง... เรื่องแคล้วคลาดนี่สุดยอด... อีกอย่างครูบาคำท่านก็ได้ชื่อว่า "ครูบาคำ ผีกลั๋ว" เช่นกัน พูดกันถึงขนาดว่า ไม่ต้องนิมนต์ท่านมาไล่ผี แค่เอ่ยชื่อท่าน ผีก็กลัวออกจากร่างแล้ว...

ครูบาคำท่านสร้างเหรียญไว้แค่ 2 รุ่น คือเหรียญรุ่นแรกปี 34 และเหรียญรุ่น 2 ปี 40... เหรียญรุ่นแรกเมื่อก่อนที่วัดให้บูชาเหรียญละ 20 บาท... แต่ส่วนใหญ่ถ้ามากราบท่านที่วัด ท่านมักจะแจกให้ไปบูชาฟรี บางเหรียญมีลายจารของท่านด้วย ต่อมาพอเหรียญเริ่มมีประสบการณ์มากขึ้นเรื่อยๆ ที่วัดก็หมด เลยต้องหาบูชากันข้างนอก ทุกวันนี้ก็ประมาณหลักร้อยต้นๆ ถึงกลาง ถ้ามีจารก็จะแพงขึ้นมาอีกนิดนึง...

นอกจากนี้ท่านยังมีพระรอดเกศา (กดมือที่วัด) ตะกรุด 108 รัดเอว ยันต์ 9 กุ่ม ยันต์ 7 ลูก ยันต์แม่ต่อแม่แตน ยันต์เจ้าเงาะถอดรูป ยันต์กันผีใส่คนใส่ ก๋าสะท้อน ยันต์หนีบ และผ้ายันต์น้ำบ่อแก้ว... พวกตะกรุด และยันต์ จะเล่นหาต้องระวังให้ดี เพราะของมันเหมือนของ... ดูยาก ต้องได้จากแหล่งที่เชื่อถือได้จริงๆ...

ผู้ที่ได้ต่อวิชาจากท่านก็คือ พระอาจารย์พรสิทธิ์ วัดสว่างอารมณ์ ทุ่งเสี้ยว ไปต่อวิชากับครูบาคำช่วงปลายๆ ชีวิตของหลวงปู่แล้ว เคยได้ยินมาว่า พระอาจารย์พรสิทธิ์ ได้ต่อวิชาจาก "ท่านเนียม" มาด้วย แต่ประเด็นนี้ไม่เคยได้ถามท่านตรงๆ ... ส่วนท่านเนียม ไปอยู่ม่อนจอง อ.อมก๋อย แล้วครับ

ขอติดเรื่องรูปครูบาคำ กับรูปเหรียญของท่านไว้ก่อนนะครับ
วันหลังจะเอามาโพสให้ชม... คุณโหน่ง ทวงด้วยนะ เผื่อลืม

ธีระยุทธ

 

คิดถึงคุณหนุ่มทิพย์มั่กๆๆ เช่นกันครับ
เมื่อไหร่จะมาเล่าเรื่องดีๆ ให้น้องๆ ฟังกันอีกครับ

 

ตอนนี้ชอบฟังมากกว่าชอบเล่าครับ...

ชอบฟังคุณไก่ เล่าเรื่องประเพณีมากครับ อย่างเรื่องการต่อวิชา ต้องมีพาน มีขันธ์ครู มีสอบวิชา เพราะเท่าที่เห็นปัจจุบัน มีแต่ครูพักลักจำเสียมาก จะเรียนจะต่อวิชาแบบเดิมๆเห็นจะน้อยเต็มที

ไปรู้จักพระรูปหนึ่งทางภาคกลาง ท่านเป็นพระปฏิบัติ แต่ก็เสกพระให้ตามพิธีเหมือนกัน ไปหลายงาน แต่ที่วัดท่านฯไม่มีของขาย ท่านว่า "สงสารชาวบ้าน...เค้าไม่ค่อยมีตังค์" แต่ท่านให้ความช่วยเหลือชาวบ้านตลอด มาวัดสามสี่ทุ่ม ก็เรียกท่านได้ ท่านเต็มใจช่วย ... ไว้จะกลับมาเล่าต่อ ขอทำงานแป๊บ

 

อยากถามคุณไก่ เรื่อง "พระรอดเกศา" ทำไมถึงเรียกอย่างนั้นครับ เห็นมีทำกันหลายท่าน

น้ำมันที่ส่งให้ไป ได้ใช้หรือยังครับ

ตอนเป็นเด็ก พ่อให้ตะกรุดมาพวงหนึ่ง เป็นแบบห้อยคอ มีตะกรุดหลายดอก เป็นเส้นสีแดง ไม่รู้ของใคร ให้เพื่อนไปใช้จนขาด มาทราบเอาตอนนี้ว่าเป็นของครูบาวัง วัดบ้านเด่น ก็ให้แสนเสียดาย นับตะกรุดแล้วได้ 106 ดอก ไม่รู้ว่าหายไปไหนบ้างหรือเปล่า คุณไก่พอจะมีความรู้เรื่องตะกรุดดอกนี้เล่าให้ฟังบ้างไหมครับ

 

อ้อ รู้จักครูบาดวงทิพย์ วัดป่าแงะ หรือเปล่าครับ.... เก็บของท่านไว้ให้ผมชิ้นนึงนะครับ

 

ขอบคุณอ้ายไก่จ๊าดนักคับ + ถามหน่อยเน่อเพ่ตอนนี้อ้ายไก่เรียนคาถาอาคมจากใครมามั่งแล้ว สอนผมบ้างได้ป่าว เคยได้ยินเพื่อนเล่าให้ฟังว่ามีอาจารย์ดีๆรุ่นใหม่แถวแม่วาง-สันป่าตอง ของท่านดีเจงๆมอบให้กับมือเสร็จแล้วก็คว้าดาบ(คมเฉียบ) มาฟันหลังฉับๆ เหนียวมากๆ ทางเหนือเรียกข่ามคง ท่านไหนนะคับ? เอ่อแล้วเพ่ไก่ล่ะคับเหนียวป่าว.....อิอิ

 

เพ่ไก่มีออีกเรืองขอความกระจ่างหน่อยคับ
1.สายข่ามคง กับ สายเมตตา ต่างกันยังไง
2.ข้อห้ามของคนคนมีวิชามีอะไรบ้าง/ยากไหม/หากละเมิดข้อห้ามจะมีทางแก้ไหม
3.คือว่าเมือ่วันอาทิตย์ที่ผ่านมาพี่ที่รู้จักกันเขามาถามผมว่ารู้จักวัดสว่างอารมณ์แถวสันป่าตองไหม?เพราะว่าเพื่อนเอาตระกรุดลูกปืนของท่านมาทดลอง ..ยิงด้วยปืนหลายชนิดนะแต่ขัดลำกล้องหมด (เชื่อถือได้คนเล่าอยู่ในเหตการณ์) ก็เลยให้ผมพาไปผมเลยอาสาพาไป(โทดทีคับอ้ายไก่พอดีติดรถเขาไปกันหลายคนเลยไม่ได้ไปชวนอ้ายไปด้วย)ไปหาที่วัดไม่เจอท่านเลยแต่ถามแม่ของท่านแล้วคุณยายบอกว่าท่านอยู่แต่ต้องหาเอง....เราก็ตามหาทั่ววัดทั้งกุฏิ น้อย-ใหญ่ รอบวัด หลังวัด วิหาร หาก็ไม่เจอ (สงสัยเราไม่มีวาสนานะ) ขึ้นไปกุฏิหลังใหม่เห็นตู้วัถุมงคล เป็นก้อนกลมๆใหญ่กว่ามะนาว คืออะไรคับเพ่ไก่?.....วันหลังจะชวนเพ่ไก่ไปขออาศัยบารมีพบปะอาจารย์หน่อยนะเพ่
ถามสัก 3 ข้อละกันวันหน้าถามอี อย่าเบื่อนะเพ่

 

จำไม่ได้ว่านานแค่ไหน ปีหรือสองปีนี่แหละมั้ง ได้ไปกราบพระอาจารย์พรสิทธิ์ วัดสว่างอารมณ์ น้องโจแนะนำ วันแรกที่ไปกราบท่าน ก็ไม่ได้คุยกับท่านนานนัก วันรุ่งขึ้นน้องโจบอกให้ไปอีก พระอาจารย์เตรียมของไว้ให้ ก็เลยไปกราบท่านอีกแต่เช้า ไปพร้อมคุณประจักษ์

พระอาจารย์พรสิทธิ์ท่านก็ให้ตะกรุดลูกปืนมากำมือหนึ่ง บอกให้เอาไปแจกกัน ผมก็เรียนท่านว่า คงไม่แจก แต่จะเอาไปขายหาตังค์ทำบุญ ท่านก็ยิ้มไม่พูดอะไร

กลับถึงกรุงเทพฯ คุณประจักษ์ก็ทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์ หาทุนให้ท่าน งานนั้นใครทำบุญกับคุณประจักษ์ ก็คงได้ไปไม่น้อย ยินดีด้วยครับ แต่ใครเอาไปลอง ก็ให้มาโพสเล่าให้ฟังบ้าง แบบว่าชอบฟังเหมือนกัน เผื่อจะหาทุนเข้าวัดได้อีก

 

ใช่ที่ใช้มีดโกนเฉือนหรือเปล่าครับ หรือที่เพิ่งพ้นงานไหว้ครูไปเมื่อไม่นานมานี้ ว่าจะถามคุณไก่เหมือนกัน ...ถาม(คุณไก่)เฉยๆ...อยากรู้!

 

คุณหนุ่มทิพย์ครับ...

เมื่ออาทิตย์ก่อน พี่ชายที่แสนดีจากพิจิตร สจ.สุวิทย์ โทรมา... บอกว่า...
ทางคณะ (เพื่อน-ญาติ) จะรับเป็นเจ้าภาพหล่อพระพุทธรูปด้วยเนื้อเงินบริสุทธิ์
หน้าตักห้าสิบกว่าเซนต์ (ผมถามย้ำแล้วว่า เซนติเมตรครับ ไม่ใช่นิ้ว)
คาดว่าองค์พระคงจะกลวง เหมือนโดยทั่วๆ ไป เพราะถ้าตันคงจะเปลืองโลหะน่าดู
ด้านในองค์พระ จะบรรจุ "อัฐิธาตุ ของหลวงปู่ครูบาอิน" ในส่วนที่คุณสุวิทย์ได้เก็บรักษาไว้
ตอนแรกคุณสุวิทย์ตั้งใจ และได้บอกกับลูกๆ ไว้แล้วว่า....

ถ้าวันไหน ไม่มีคุณสุวิทย์แล้ว ให้นำเอาอัฐิธาตุของครูบาอินไปถวายครูบามนตรี
ที่วัดพระธาตุสุโทน จ.แพร่...

แต่พอทราบข่าวว่าครูบาท่านจะสร้างพระพุทธรูป
เลยเป็นโอกาสให้ได้นิมนต์อัฐิธาตุของหลวงปู่ครูบาอิน
มาน้อมถวายให้ศรัทธาประชาชน ได้กราบสักการะบูชา
ผ่านทางองค์พระพุทธรูปเนื้อเงินบริสุทธิ์องค์นี้เอง

คุณหนุ่มทิพย์ (และพี่ๆ น้องๆ ทุกท่านครับ) ผ่านไปทางนั้น อย่าลืมแวะกราบ
หุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่ครูบาอิน และอัฐิธาตุ (ในองค์พระพุทธรูป) ที่กำลังจะหล่อเร็วๆ นี้
ที่วัดพระธาตุสุโทน วัดใหญ่ วัดสวย มีศิลปะ สิ่งก่อสร้างน่าชมเยอะแยะ
มีรูปหล่อครูบาอาจารย์ให้กราบแบบที่เดียวได้ครบ... น่าไปเที่ยวมาก
.......

ครูบาดวงทิพย์ วัดป่าแงะ... เชียงราย
ผมไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับท่านเลยครับ
เพิ่งจะได้รู้จักก็ตอนที่คุณหนุ่มทิพย์แนะนำเรื่องขุนแผนนี่เอง
เดี๋ยวลองเช็คๆ ดูก่อน ถ้าหาได้ยังไงไม่ลืมคุณหนุ่มทิพย์แน่นอนครับ
.............

เรื่องพระรอดเกศา... จริงอย่างที่คุณหนุ่มทิพย์ว่า "มีการสร้างกันหลายสำนัก"

ว่าเรื่องพระรอดก่อน...
พระรอดกับคนเหนือนี่แทบจะแยกกันไม่ออก
งานแต่งงาน งานศพ งานขึ้นบ้านใหม่ ฉลองวันเกิด ฉลองเกษียณ รับตำแหน่ง ....ฯลฯ
มักหนีไม่พ้นมี "พระรอดแจก" ....

แล้วเอาจากไหนมาแจก????....

ที่เห็นมากที่สุดก็คือ... เาลาบ้านใครมีงาน ก็จะไปบูชา "พระรอดองค์บาท" คือ องค์ละบาท
ทำขายเป็นถุงๆ ถุงละร้อยองค์ แถวๆ หน้าวัดมหาวัน ลำพูน ก็มีขาย

พระรอดเหล่านี้ก็เป็นพระรอดดินเผาธรรมดาๆ ไม่มีสัญลักษณ์อะไรพิเศษ
เมื่อ "ซื้อ" มาเป็นร้อยๆ องค์ ก็เอาไปขอให้ครูบาอาจารย์ท่านเสกให้
ตรงนี้ก็อาจารย์ใคร อาจารย์มัน หรือไม่ก็เอาไป "เข้าอุโบสถ"
ก็คือการลงอุโบสถในวันพระของพระสงฆ์ แค่นี้ก็ถือว่าใช้ได้
เอาไปบรรจุซอง บรรจุกล่อง แจกเป็นที่ระลึกในงานต่างๆ

บางรายก็แจกกันลุ่นๆ ใส่ซองติดริบบิ้นสีดำเสียหน่อย ไม่ได้เขียนอะไร
ไปงานไหนได้มาก็ใส่รวมๆ กันไว้ในพาน
นานๆ ไป สติ๊กเกอร์หลุดลอกไป ถุงเปื่อยขาด
ก็จะแยกไม่ออกว่า พระรอดไหนมาจากไหน... กลายเป็น "พระรอดซั๊ปป๊ะ" ไป
((( แปลว่า พระรอด mix ไม่สามารถระบุที่มาที่ไปได้ครับ)))

อีกแบบหนึ่งก็คือ
สำหรับบางคนที่ใกล้ชิดครูบาอาจารย์ท่านใด อาจจะไปขอบูชา "พระรอดของท่าน"
มาเป็นร้อยๆ องค์มาแจกในงาน อย่างนี้มักจะระบุชัดเจนว่าเป็นพระรอดของใคร
ก็น่าจะได้รับความนิยมต่อไป... ประเภท เก็บแล้วมีอนาคต.....

โดยส่วนตัว ผมชอบเก็บพระรอด...
พระรอดใหม่ๆ นี่แหละครับ
แต่จะเก็บเฉพาะพระรอดที่มีการทำสัญลักษณ์ไว้ ด้านหน้าบ้าง ด้านหลังบ้าง

สัญลักษณ์พระรอด เช่น....
พระรอดครูบาชุ่ม วัดวังมุยก็จะเป็นตัว "สะ" หรือตัว "ส.เสือ" ล้านนา ปั๊มอยู่ด้านหลัง
พระรอดครูบาคำแสนก็จะปั๊มตัว "อุ" ล้านนา อะไรประมาณนี้
มีเป็นร้อยๆ เลย.... ที่มีลักษณะที่ "ทำให้แยกที่มาที่ไปได้"

พูดง่ายๆ คือ ประรอดแบบนี้ไม่ใช่ "พระรอดซั๊ปป๊ะ"
แต่ถ้าไม่รู้จักโค้ตด้านหลัง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นพระรอดของใคร
พระรอดเหล่านี้ราคาถูก บางองค์ 10-20 บาท บางองค์อาจจะเป็นร้อย
หรือหลายร้อย... เช่น "พระรอดหลัง อ."
"พระรอดวัดมหาวันรุ่นอินเดีย ปี 18" "พระรอดรุ่น 1200 ปี" กลุ่มนี้จะมีราคาสูง

อันนี้เป็นความชอบส่วนตัว...
ประมาณว่า ตั้งโจทย์ให้ตัวเองตามเก็บ
เหมือนช่วงก่อน ปี 39-40 ผมตั้งโจทย์ให้ตัวเองเก็บเหรียญนั่งพาน
สมัยนั้นสุดยอดเหรียญนั่งพานหลวงปู่ทิม วัดระหารไร่ยังไม่กี่พัน
ป่านฉะนี้ ก็ไม่กี่หมื่น...

พระรอดส่วนใหญ่เป็นเนื้อดินเผา...
ดังนั้น มวลสารก็จะหนักไปทางดิน หรือไม่ก็พระกรุแตกหักเอามาบ่นผสม
พระเหล่านี้ต้องเผา หากจะใส่มวลสารอื่นๆ เช่นเกศา จีวร ฯลฯ
ใส่ไปก็จะโดนเผาหมด

ผู้สร้างบางคนทำรูไว้ใต้องค์พระ เพื่อเอามาอุดเกศาตอนหลัง
หรือถ้าจะใส่เต็มๆ เลยก็คือไม่ต้องเผา ผสมมวลสาร กดพิมพ์แล้วก็ตาก
อย่างพระรอดเกศาของครูบาอินก็เช่นกัน
ผสมผงไม้งิ้วดำ ผงธูปต่างๆ คลุกกับเกศา แล้วก็กดพิมพ์
จากนั้นเอามาตาก พอแห้งก็ปลุกเสก แล้วก็แจกกันได้เลย
ที่จริงสะดวกกว่าด้วย ไม่ต้องก่อไฟเผา แต่พระจะทนทานน้อยกว่าพระรอดดินเผา

บางที่เอามาชุบรัก... ปิดทอง... ฯลฯ

เกศาครูบาเจ้าศรีวิชัย ก็ใช้วิธีการคล้ายๆ กันนี้
คือเอาผงเถ้า ผงธูป หรือถ้าเอาใบลานเก่าๆ มาเป็นมวลสาร
เราก็เรียกว่า "สะมุก" .... บางทีก็เผาใบโพธิ์ ที่เก็บจากต้นโพธิ์ 1000 ต้น
ก็มักจะเรียกว่า "ผงสะมุกไม้สะหลี๋พันต้น"..... etc... มีออพชั่นอีกเยอะครับ

กดพิมพ์เสร็จ คลุกรัก โรยเกศา... เสร็จ...
นานๆ ไปตีเข้าเป็นของครูบาเจ้าหมด... เพราะได้ราคาดี 55555+++

ปัจจุบันอาจจะได้รับอิทธิพลความเชื่อ ที่เคยทำมาในอดีต
เลยมีการสร้าง "พระรอดเกศา" (หรืออาจจะเป็น พระคง พระเลี่ยง พระลือ รูปเหมือน etc.)
ของครูบาอาจารย์แต่ละที่ออกมามากมาย..
ดังนั้น... เมื่อพูดถึงพระรอดเกศา
ก็คือพระพิมพ์ รูปทรงพระรอด... มีเส้นเกศาของครูบาอาจารย์อยู่
อาจจะอุด อาจจะโรย อาจจะผสมลงไปในเนื้อพระ ก็แล้วแต่ผู้สร้างจะเห็นสมควร....


ผมเขียนตามความเข้าใจของผมนะครับ
ผู้รู้โปรดชี้แนะ...
......

เรื่องตะกรุด....
ตามที่คุณหนุ่มทิพย์พูดถึง ผมเดาว่าน่าจะเป็นตะกรุดหัวใจ 108 แต่ทำหายไป 2 เลยเหลือ 106

ตามตำราว่าไว้ว่า สิ้นอิทธิฤทธิ์แล้ว เอาไปทำบุญ หลอมเวลาใครหล่อพระพุทธรูปดีกว่า
ถ้าตัดใจได้... แฮะๆๆ

ตะกรุดครูบาวัง ผมไม่รู้รายละเอียดครับ
แต่ผมว่าน่าจะคล้ายๆ กัน กับตะกรุด หัวใจ 108 ของทางเหนือสำนักอื่นๆ
เป็นตะกรุดคาดเอว.. มีอยู่ 108 ดอก (บวก หัว บวกท้าย ตามตำราของแต่ละสำนัก)

ก่อนจะพูดต่อ... บอกหน่อยว่า
ตะกรุดหัวใจ 108 กับตะกรุด 108 ไม่เหมือนกันนะ
ตะกรุด 108 ผมหมายถึง ตะกรุด "ดอกเดียว" ตีตาราง 9x9 ช่อง
แต่ละช่องลงอักขระบ้าง เลขบ้าง... ประโยชน์ ดีร้อยแปดประการ

ตะกรุดหัวใจ 108 มักจะทำเป็นสายคาดเอว เพราะมีตั้ง "108 ดอก"
เชื่อว่าคงเคยเห็นกันแล้ว...
แต่ละดอกลงหัวใจพระคาถา

ผมเคยถามท่านผู้รู้ท่านหนึ่ง เคยเล่าให้ฟังว่า
ก่อนจะทำ ต้องหา "มื้อจั๋นวันดี" หรือพูดง่ายๆ ก็คือหาฤกษ์
แล้วก็ตั้งขันดอกไม้ธูปเทียน ข้าวเปลือกข้าวสาร ผ้าขาว ผ้าแดง เบี้ย
....ฯลฯ แล้วแต่ครูบาอาจารย์ของใครกำหนด...

แล้วก็ลงตะกรุด... ทีละดอก...

นั่นหมายความว่า ผู้ลงตะกรุดจะต้องจดจำหัวใจพระคาถาทั้งร้อยแปดให้ได้ก่อน
เช่น "นะชาลีติ อิสวาสุ จะพะกะสะ อุอากะสะ..... " ว่ากันไปให้ครบ 108 ดอก

เวลาลงดอกไหน ก็ให้ทำจิตให้เป็นไปตามนั้น
เช่นลงเมตตา ก็ให้ทำจิตไปทางเมตตา
ลงหัวใจด้านแคล้วคลาดมหาอุด ก็ต้องกลั้นหายใจตอนลงอักขระ
... ท่านว่ามา อะไรประมาณนี้...

ลงทีละดอก เอาวางเรียงไว้ ตะกรุดดอกไหนสะดุด ทิ้งไปเลย
ลงต่อจนครบ 108 + หัวท้าย
จากนั้นก็เอามาถักเชื่อก แล้วก็เสก

นี่คือภาคทฤษฎีคร่าวๆ
ภาคปฏิบัติไม่รู้ ไม่เคยทำเอง ถึงทำก็ไม่ขลัง....
เพราะไม่เคยไปตั้งขันขอต่อวิชา

อย่างที่คุณหนุ่มทิพย์ว่า...
สมัยก่อน กว่าที่จะได้วิชาจากครูบาอาจารย์แต่ละอย่าง ต้องเพียรมาขอ
ต้องมีพิธีกรรมการต่อวิชาที่น่าเลื่อมใส...
ดังนั้นครูบาอาจารย์ยุคเก่าๆ ถึงทำอะไรได้ขลัง
และเนื่องจากได้วิชามายาก ส่วนมากท่านก็เลยหวง
ไม่ค่อยให้ใครง่ายๆ...

จบ (ดื้อๆ) การตอบคุณหนุ่มทิพย์เพียงเท่านี้

เดี๋ยวมาตอบเรื่องอื่นต่อครับ

ธีระยุทธ

 

หากคุณไก่มีโอกาสไปพระธาตุจอมทอง ก็ขอฝากซื้อทราย(ผมจำไม่ได้ว่าเรียกว่าอะไร) มีขายใส่ขวดในวัด สักขวดสองขวด ลักษณะสีแดง แล้วนำไปให้ครูอาจารย์ทางโน้นอธิฐานให้ด้วย เผื่อได้ใช้ในโอกาสสำคัญ


เมื่อไม่นานมานี้ มีการลองยิงตะกรุดกัน และได้คุยกับผู้ที่ทำให้ตะกรุดยิงไม่ออก ท่านก็เล่าให้ฟัง ว่าของแบบนี้เป็น"อุด" เวลาจะใช้ก็ค่อยพกไป เวลาไม่ใช้ก็คลาย(เก็บ) ผมก็ขอ ท่านก็ว่า "ทำเองดีกว่า..แล้วจะสอนให้" พอมีโอกาส ก็ไปถามพระรูปหนึ่ง ที่เคยได้ของจากอาจารย์ท่านนี้ไป หลวงพี่ก็เล่าให้ฟังว่า "มันอุดจริงๆ...ต้องถอดเก็บ" หมายถึงเรื่องอุดนี้เชื่อได้ แต่เรื่องลาภนั้น มันขัดกันจริง.... ก็คงจะเป็นคนละธาตุกัน เราก็เลยเฉยๆ

ไม่รู้ว่ามหาอุด กับเมตตานั้น มันจะไปกันได้หรือเปล่า แต่ต้องเข้าใจก่อนครับว่า มหาอุด กับมหาอุตม์ มันคนละอย่างกันครับ

เมื่อประมาณกลางปีที่แล้ว มีคนถูกยิงเผาขน แต่ไม่ออกทั้งสองกระบอก คนถูกยิงนั้น พกเพียงผ้ายันต์พรหมสี่หน้า ผ้ายันต์ผืนนี้ ผมเคยได้ยินว่าเป็นเมตตาอยู่ แต่เรื่องยิงไม่ออก ก็เพิ่งจะมาได้ยิน คนเล่าก็สนิทกันดีกับคนถูกยิงและอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ก็เลยน่าเชื่อถืออยู่

หลวงปู่ฯ เคยบอกว่า "เอายิงไม่ถูกดีกว่า... ถ้ามันรู้ว่ายิงไม่ออก ประเดี๋ยวมันวิ่งมาตีเอา.."

 

ครูบาดวงทิพย์ ท่านอยู่เชียงรายครับ ไกลมากคนเชียงรายยังท้อที่จะไปครับ ขุนแผนที่แจกตอนแรกผมบอกเพื่อนว่าอยากได้ เพราะรู้ว่าเค้าจะทํากัน เพื่อนผมจึงบอกรุ่นน้องว่าคนกรุงเทพอยากได้ จึงเรียนหลวงปู่และนําเอามาแจก ข้างล่างเป็นตระกรุดโทน ท่านจารเองทุกดอกจึงทำน้อย ในตระกรุดหนึ่งดอก จะมีพญายันต์และตาลฮิ้น ตำหรับล้านนาโบราณ น่าเก็บมากๆเพราะท่านอายุ 94 พรรษาแล้ว

 

รูปท่านครับ

 

คุณอัสดงครับตระกรุดโทนสวยเหลือเกิน(เห็นแล้วผมเกิดกิเลสทันที)พอมีแบ่งป่าวคับยิ่งครูบาอาจารย์ท่านจารย์เองสุดยอดคับ

 

ผมขออนุญาตตอบคุณแมวขาวนะครับ พอดีมีความรู้บ้างเล็กน้อย ความรู้เท่าหางอึ่งอะครับ เหอๆๆ

๑.ข่ามคง แตกต่างจาก เมตตาครับ คำว่าข่ามคง คือ ข่ามปืน ข่ามดาบ ข่ามระเบิดและอาวุธทั้งปวง สามารถทนต่ออาวุธได้ครับ คือคุณโดนพวกนี้ก็ไม่เป็นอันตรายกับตัวคุณ ส่วนทางเมตตา คือ เวลาคุณไปที่ไหนคนก็ให้ความเมตตาช่วยเหลือคุณ มีทางออกเสมอ ยากหมดหนทางก็จะมีคนมาช่วยคุณเสมอ ไปทางไหนก็ไม่อดตาย วิธีการพิสูจน์ทางข่ามคงจะเห็นง่ายกว่าครับ เพราะเป็นรูปธรรม เช่น ลองยิงปืน ลองเอามีดสับ

๒.ข้อห้ามแต่ละครูบาอาจารย์มีแน่นอนครับ ถ้าคุณจะถือของพวกนี้ให้ดีเยี่ยม อันดับแรกที่ควรมีคือ สัจจะ อันดับสองคือคุณจะไม่หักหลังครับ และคุณต้องเคารพครูบาอาจารย์ตลอดจนพระรัตนตรับรวมไปถึงบิดามารดาผู้มีพระคุณกับคุณ และยังมีข้อห้ามปลีกย่อยตามแต่ครูบาอาจารย์จะกำหนดอีกครับ บางคนเอาของไปใช้ตอนแรกก็ดี แต่ผ่านไปของก็หมดฤทธิ์เป็นเพราะคุณขาดคุณสมบัติพวกนี้ครับ และที่สำคัญคุณจะถือของให้ขึ้นคุณต้องมีความศรัทธาเป็นที่ตั้งครับ หากละเมิดเราก็ต้องไปขอขมาโดยการแต่งขัน หรือไปขอให้ผู้มีวิชาทำน้ำส้มป่อยเสกทั้งกินและอาบจะแก้ได้ครับ ผมเคยผิดครูโดยไม่รู้ตัวหลายครั้ง ครั้งที่รุนแรงสุด ก็อาเจียนไม่มีแรงเลยครับ พอนึกขึ้นได้ก็ขอขมาท่านและรุ่งเช้าก็ให้ผู้มีวิชาแก้ให้ครับ

๓.ตะกรุดลูกปืนท่าน ผมได้ยินลุงเริญ พูดมาแกบอกว่า มีลูกศิษย์พระอาจารย์คนหนึ่ง โดนปืนยิงจ่อ ครั้งแรก โดนไปหลายนัดเหมือนกัน จะ จะ ไม่เข้าครับ เดินสบายตัว ครั้งที่สองเจอปืนใหญ่ประมาณว่าอานุภาพร้ายแรงกว่าเดิม เจอหลายนัดเหมือนกัน ไม่เข้าแต่คราวนี้จุกครับ แชะไปหลายนัดเหมือนกันครับ อันนี้เป็นประสบการณ์ที่ผมเล่าสู่กันฟังครับ ถ้าคุณไปกราบพระอาจารย์จริงลองอธิษฐานถึงตัวท่านครับขอให้บุญบารมีได้เจอท่าน วันหลังลองไปอีกทีครับโทรชวนพี่ไก่ไปด้วยก็ได้ครับ

เอาเท่านี้ก่อนครับ เอาที่รู้ครับยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่คุณต้องไปเห็นกับตา สัมผัสด้วยตัวเองครับ

 

ขอบคุณ donjudoก777 มากๆครับ เมื่อกี้กำลังสนทนากับพี่ที่ไปวัดสว่างฯกับผมแกคง(ไม่แล้วใจ๋)กลับไปวันนี้อีกครั้ง ได้เจอท่านด้วย บูชาตระกรุดโทนมา (อันที่ผมบอกว่าเป็นลูกๆใหญ่กว่ามะนาว)ที่จริงเป็นตระกรุดโทนพอกด้วยผงวิเศษ พระอาจารย์บอกพี่เขาว่าลูกปืนมาเป็นห่าฝนก็ไม่โดนเรา โอ้โหวันนั้นไปแล้วไม่เจอท่านเลยอดบูชา พี่เขาขอมา 3 อัน งานนี้ขอ(ขอเอาดื้อๆแหละ)1อัน ขอให้ได้เถอะ......สาธุ ถ้าได้จะมาเล่าสู่เพ่น้องคับ
เอ่อ........เห็นพี่เขาบอกว่าวันนี้มีโรงเรียนอะไรสักแห่งหนึ่งเอาแหวนมาให้พระอาจารย์ปลุกเสก(เอ่...อยากบูชาด้วยตามไปที่ไหนนี่)หากใครรู้เอ้นมาตวยคับ...thank

 

ขอโทษด้วยครับหายหน้าหายตาไปนาน....อยากให้คุณไก่ลงข้อมูลเกี่ยวกับมีดหมอและดาบสรีกัญไชยของหลวงปู่ครูบาอินให้พี่น้องได้ทราบด้วยครับ....เพราะเป็นของดีมีประสบการณ์ซึ่งปัจจุบันค่อนข้างหายากมาก...ใครมีเขาก็จะเก็บกันเป็นส่วนใหญ่....และดาบสรีกัญไชยของหลวงปู่ถือว่าเป็นระดับตำนานของเมืองเหนือเลยทีเดียว....ขอบคุณล่วงหน้าครับคุณไก่

 

ส่วนตะกรุดของหลวงปู่ครูบาอินนั้นมีประสบการณ์จริงๆ ครับพี่น้อง....รู้สึกว่าที่ผมเคยใช้นั้นเป็นตะกรุดที่ออกจากวัดทุ่งปุย...ดอกเล็กกระทัดรัดและที่ปลายเชือกมีเหรียญกลมๆเล็กๆของหลวงปู่อยู่ด้วย....ติดตัวไว้เมตตานักแล...ที่สำคัญใครคิดจะข่มเรา...นั้นไม่มีทางเลย....

 

........................อิจฉาครับ ตาร้อนผ่าวๆ....

ช่วงนี้หัวใจไม่ค่อยดี พาลจะวายเพราะอิจฉา.... ตะกรุดที่คนเสกคนจารคนเดียวกันในยุคนี้หาได้น้อยจริงๆครับ