จิตบังคับบัญชาได้หรือไม่ ถ้าไม่ได้...จะอบรมจิตได้อย่างไร???

[MUSIC][/MUSIE:\ธรรมมะ\วิธีปฏิบัติ\25491225.mp3C]

 

เอาไฟล์จากเครื่องเรานะท่านนิวรณ์ทำไงคับท่าน

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 2 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>วิษณุ12, ธรรมะสวนัง</TD></TR></TBODY></TABLE>
สวัสดีครับ มาแต่เช้านะครับ

 

ท่านธรรมภูต สรุปหรือยังครับว่า จิตบังคับบัญชาได้หรือไม่ได้ครับ


จิตเป็นธาตุรู้ รู้ลูกเดียว
ส่วน สิ่งที่เกิดขึ้นในจิต หรือที่เรียกว่า
อารมณ์ สามารถ บังคับได้ อบรมได้ หรือเปล่าครับ??

 

สวัสดีค่ะ
ขอโทษนะคะ ไม่ทันเห็น ปกติมาเช้าทุกวันค่ะ มีเวรตอนตี ๕ ค่ะ ^_^

 

คุณธรรมภูตครับ

เรื่องอนัตตาที่คุณเข้าใจว่า
มีความหมายเฉพาะไม่เป็นตัวเป็นตน
และจะมีความหมายว่าไม่มีตัวมีตนไม่ได้นั้น

ก็เหมือนคุณมีความเข้าใจว่านิพพาน "เป็นที่พึ่ง"
ไม่ใช่ทั้ง "อัตตา" และ "อนัตตา"
นั้นล่ะครับ
เป็นความเข้าใจที่ฟังหรืออ่าน ต่อ ๆ กันมา
เพราะยังไม่ถึงนิพพานด้วยตนเอง
จึงเข้าใจไปอย่างนั้น
เข้าใจถูกก็ถูก
เข้าใจผิดก็ผิด

ส่วนในภาคปฏิบัติที่แท้จริง
มีความกว้างแคบ หยาบ ละเอียด
แตกต่างกันไปตามนิสัยผู้ปฏิบัติครับ

ท่านผู้พิจารณาอนัตตา ให้หมายถึงไม่มีตัวมีตน
แล้วเกิดจิตสงบเป็นสมาธิ
หรือเกิดปัญญา เป็นความเบื่อหน่ายคลายโลก เป็น นิพพิทาญาณ
ยังมีอยู่ครับ
ขึ้นอยู่กับผู้ปฏิบัตรายนั้น ๆ ครับ

นี่ผมถอดออกมาจากหัวใจมาตอบเลยนะครับ
ไม่ได้ด้นเดามาตอบ

 

นิพพาน ก็คือนิพพาน มันคนละเรื่องกับ อัตตา หรือ อนัตตา ยกตัวอย่างเช่น

น้ำตาลมันก็หวานของมันอยู่แล้ว แต่ลิ้นของเราต่างหากที่ ไปสัมผัส หรือไม่สัมผัส

พอไปสัมผัส รสหายไปก็อนัตตา คือ ลิ้มรสแล้วหายไป แต่ น้ำตาลมันก็ยังคงหวานแบบนั้น แต่ถ้าอมไว้ตลอดอยากให้มันหวานอย่างนั้นก็เป็นอัตตา คือ ยึดให้มันหวานอยู่อย่างนั้น แต่มันยึดไม่ได้ เพราะธรรมชาติสมมติมัน ก็คือสมมติมันจะไปให้มันอยู่อย่างนั้นไม่ได้

ก็จะบอกว่า รสหวานเป็นอัตตา หรือ อนัตตามันก็คนละเรื่องกัน รสหวานมันเป็นอยู่อย่างนั้น
นิพพานมันก็เป็นอยู่อย่างนั้น จิตเราเมื่อพ้นสมมติไป ก็เข้าสู่นิพพาน ก็เป็นอยู่อย่างนั้น มันจะไปให้มัน เป็น อนัตตา หรือ อัตตา ก็ไม่ได้ มันละเอียดจนไม่มีเกิดดับ นั้นแหละเรียกว่า นิพพานเที่ยง

 

ก็บอกว่าจิตบังคับบัญชาได้เหมือนขับเครื่องบิน เคยเห็นไหมว่าเครื่องบินก็มีระบบอัตโนมัติเหมือนกันไม่ต้องสั่งการแต่สามารถทำได้เอง เช่นนี้เรียกว่าบังคับหรือไม่ หรือเรียกว่าตั้งโปรแกรมไว้ก่อนแล้วตัวโปรแกรมเป็นตัวบังคับ แล้วตอนที่โปรแกรมทำงานแล้วรู้ตัวไหมหนอ ตัวรู้นี้เค้ารู้เองไหมหนอ ตัวระลึกรู้ระลึกรู้ได้เองไหมหนอ ว่าสับสนจังแล้วใครเข้าไปรู้แล้วใครถูกรู้แล้วรู้ใคร รู้แล้วรู้ทำไม ได้ประโยชน์อะไร รู้ไหมหนอ ว่ากล่าวหาอะไรพี่ภูตฯไปบ้างหนอ พี่ภูตฯ อย่าโกรธน้องผีฯนะ จริงชื่อเราคล้องจองกันดีนะ

 

ครับคุณวิฯ

ผมขอสรุปพอให้เอาไปพิจารณากันตามอัธยาศัย ดังนี้ครับ
สิ่งใดที่เราสามารถอบรมได้นั้น สิ่งนั้นย่อมควบคุมบังคับบัญชาได้ใช่มั้ยครับ???
การที่จะควบคุมบังคับบัญชาได้มากน้อยแตกต่างกันนั้น
ขึ้นอยู่กับการได้รับการอบรมที่ถูกต้องหรือไม่ ใช่มั้ยครับ???

คุณถามผมว่า

 

คุณเกสท์ครับ ต้องขอบคุณที่ถอดคำพูดจากหัวใจมาตอบ
ก็แสดงความจริงใจและปรารถนาดี เกรงว่าผม จะเข้าใจผิดไป
แต่ต้องขอเพียงน้อมรับในความปรารถนาดีเท่านั้นนะครับ

การพิจารณาอนัตตานั้น เราชาวพุทธควรที่ต้องมีหลักในการพิจารณาใช่มั้ยครับ???
ในอนัตตลักขณสูตร ได้บอกไว้ชัดเจนแจ่มแจ้งครับว่า
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ทั้งหลายนี้เที่ยงหรือไม่เที่ยง
พระอาจารย์ทั้ง ๕ ตอบว่า ไม่เที่ยงพระเจ้าข้า

พระองค์ถามต่อ ก็สิ่งใดไม่เที่ยงเป็นทุกข์หรือเป็นสุขเล่า
พระอาจารย์ทั้ง ๕ ตอบว่า เป็นทุกข์พระเจ้าข้า

พระองค์ถาม เมื่อสิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนไปเป็นธรรมดา
ควรหรือ เพื่อจะตามเห็นสิ่งนั้นว่านั่นของเรา เราเป็นนั่นเป็นนี่ นั่นเป็น “ตน”ของเรา
พระอาจารย์ทั้ง ๕ ตอบว่า หาอย่างนั้นไม่พระเจ้าข้า

ดูกรภิกษุทั้งหลาย
อริยสาวก ผู้ได้ฟังแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้

ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในรูป
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในเวทนา
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในสัญญา
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในสังขารทั้งหลาย
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในวิญญาณ

เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมสิ้นกำหนัด
เพราะสิ้นกำหนัด จิตก็พ้น
เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ก็รู้ว่าหลุดพ้นแล้ว

อริยสาวกนั้นทราบชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์ได้อยู่จบแล้ว
กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นอีกเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี.

พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระสูตรนี้แล้ว
พระปัญจวัคคีย์มีใจยินดี(อัตตมนา= มีใจเป็นตน) เพลิดเพลินภาษิตของผู้มีพระภาค.

ก็แลเมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสไวยากรณภาษิตนี้อยู่
จิตของพระปัญจวัคคีย์ พ้นแล้วจากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่น

คำถามท้ายพระสูตรมีอยู่ว่า
จิตที่หลุดพันเนื่องเกิดนิพิททาญาณนั้น เป็นที่พึ่ง เป็นสรณะใช่มั้ยครับ???

พระองค์สอนให้ไม่ยึดถือขันธ์๕เหล่านั้นครับ ไม่ได้บอกว่าไม่มีตัวไม่มีตน
ครูบาอาจารย์เวลาท่านเทศน์ท่านสื่อตามความเข้าใจของประชุมชนเหล่านั้น
เช่นผีสางเทพเทวดาไม่มีรูปร่าง ชาวบ้านก็บอกว่าไม่มีตัวตนให้จับต้องได้
แต่สิ่งเหล่านั้นมีอยู่จริงครับ
คุณต้องการสื่อว่า เมื่อไม่ยึดถืออุปาทานขันธ์ ๕ แล้ว
ก็เหมือนกับว่าสิ่งนั้นไม่มีตัวไม่มีตนใช่มั้ยครับ??? แบบนี้ต้องแปลไทยเป็นไทยครับ

ส่วนเรื่องการปฏิบัติที่แท้จริงนั้น ทุกคนต้องผ่านบาทฐานการภาวนาอานาปานสติ
จนกระทั่งพิจารณาเห็นกายในกายเป็นภายในให้ได้ก่อนครับ
ถ้าพื้นฐานนี้ยังผ่านไม่ได้ อย่ามาพูดเสียให้ยากเลยครับว่ารู้จักพุทธศาสนาที่แท้จริง
ที่รู้ก็เนื่องการอ่าน การฟัง การคิดนึกเท่านั้น
ยังไม่เคยได้สัมผัสธรรมอันเอกที่ผุดขึ้นหรอกครับ

คุณเคยเข้าถึงตทังควิมุตติ(หลุดพ้นชั่วคราว)แล้วใช่มั้ยครับ???

;aa24

 

คุณขันธ์ครับ
ผมอ่านแล้วพอเข้าใจได้ครับ แต่มีคำถามเพื่อความเข้าใจที่ตรงกันครับ

ที่คุณพูดนั้นแสดงว่า จิตที่บริสุทธิ์ถึงขีดสุด พ้นสมมติแล้วเข้าสู่พระนิพพานใช่มั้ยครับ???

จิตที่พูดถึงนี้ใช่จิตอันเป็นที่พึ่งอันประเสริฐ เป็นสรณะใช่มั้ยครับ???

;aa24

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ สาธุ สาธุ สาธุ

ขอเป็นกำลังใจให้ท่านมีกำลังกาย กำลังใจ กำลังทรัพย์ในการทำความดีต่อไป
และขอผลบุญทั้งปวงเป็นปัจจัยให้ถึงซึ่งพระนิพพานในภพภูมินี้ด้วยเทอญ

ถนอม สุพัตรา ถกนธ์

 

คุณผีฯครับ คุณกำลังสับสนอยู่ครับ
ผมหมายถึงว่าก่อนเราจะขับขี่ควบคุมเครื่องบินได้นั้น
เราต้องผ่านการอบรมการใช้เครื่องมือต่างๆที่ควบคุมบังคับเครื่องบินใช่มั้ยครับ???
การปล่อยให้เครื่องเข้าสู่โหมต บินเองแบบออโต้นั้น
เราก็ต้องผ่านการอบรมมาเช่นกันใช่มั้ยครับ???

ใครเข้าไปรู้???
ใครเข้าไประลึก???
การระลึกต้องมีเจตนามั้ย???

ส่วนเรื่องที่ว่าโกรธนั้น โกรธไปเพื่ออะไรครับ???
โกรธแล้วใกล้มรรคผลนิพพานหรือครับ???
โกรธไปก็ไม่ได้ประโยชน์โภชน์ผลอะไรใช่มั้ยครับ???


;aa24

 

ในพระวิสุทธิมรรค เปรียบไว้ดีแล้วคือ ตรงนิพพานนั้นมีอยู่ เปรียบดังปราสาทที่ทุกคนจะไป
การมองเห็นปราสาทนั้นเปรียบดังโคตรภู การโหนเชือกกระโดดไปยังปราสาทนั้นเรียกว่า มรรคญาณ เมื่อไปถึงปราสาทแต่ยังไม่ปล่อยเชือกเรียกว่าผล เชือกนั้นก็ตีกลับมาพากลับมายังตำแหน่งเดิม ครั้นพระอรหัตตผล นั้นแหละจึงจะปล่อยตัวประดิษฐานในปราสาทนั้น

ทีนี้ คุณธรรมภูติยังไม่เข้าใจ เพราะไม่เคยได้ไป จิตบริสุทธิ์นั้นมันไม่ใช่ว่า บริสุทธิ์ตลอด หรือ มัวหมองตลอด มันขึ้นอยู่กับว่า จิตเสวยอารมณ์ใด แต่ แน่นอนว่า เสวยอารมณ์พระนิพพานนั้นมีแต่ พระอริยบุคคล ก็บอกว่า จิตถึงขีดสุดในขณะได้ผล ก็ได้ แต่เมื่อกลับมาแล้ว จิตก็กลับมีอวิชชาปกคลุมตามเดิม เพราะยังไม่ใช่พระอรหันต์

 

คือว่าจิตมันไม่อยู่ในบังคับบัญชาของเรา

เพราะมันแปรปรวนไปอยู่เสมอ

เรียกว่า เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ไม่ควรทำความเข้าใจว่าของไม่เที่ยงว่าเที่ยง

ไม่ควรตามรู้เห็นสิ่งเหล่านั้น

 

คุณขันธ์ครับ

คุณคิดว่าจิตนั้นยังต้องเสวยอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งอยู่ตลอดเวลาหรือครับ???
ที่จอมศาสดาตรัสไว้ว่า "จิตของเราสิ้นการปรุงแต่ง บรรลุพระนิพพานเพราะสิ้นตัณหา"
แสดงว่าพระองค์ยังมีพระชนชีพอยู่ขณะบรรลุพระนิพพานใช่มั้ยครับ???
เมื่อพระองค์ท่านบรรลุพระนิพพานแล้ว ขณะนั้นเป็นพระอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้าใช่มั้ยครับ???

คุณขันธ์ครับคุณเคยเข้าสู่สภาวะตทังควิมุตติมั๊ยครับ
และเราสามารถฝึกฝนอบรมให้จิตวิมุตติถาวร(พระอรหันต์)ได้ใช่มั๊ยครับ???

เวลาหมดๆเวลาครับ ไปละ


;aa24

 

คุณธรรมภูต ครับ ผมไม่เคยอ่านพระสูตรที่คุณยกมา
ผมก็ตอบไปตามที่รู้ที่เห็นมาจากการปฏิบัติ
จะถึงตทังควิมุตติหรือเปล่ามันก็เป็นเรื่องของปัจจัตตัง ของผู้ปฏิบัติรายนั้น ๆ
พูดมากไปก็ ธรรมเสื่อมได้เหมือนกันครับ

ไม่ต้องแปลตามตัวหนังสือหรอกครับ
เพราะมรรคผลนิพพานไม่ได้อยู่ที่ตัวหนังสือ
อยู่ที่การปฏิบัติครับ
เข้าวงปฏิบัติแล้วรู้เองครับ

 

คือว่าจิตมันไม่อยู่ในบังคับบัญชาของเรา
(แล้วเราคือใครล่ะ??? แสดงว่ามีเรานอกจากจิตงั้นหรือ???)

เพราะมันแปรปรวนไปอยู่เสมอ
เรียกว่า เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
(มัน คือ ขันธ์ ๕ ใช่รึเปล่า???
ที่แปรปรวนไปอยู่เสมอ เรียกว่า เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา)

ไม่ควรทำความเข้าใจว่าของไม่เที่ยงว่าเที่ยง
(ใครล่ะ??? ที่ไม่ควรทำความเข้าใจว่าของไม่เที่ยง(ขันธ์ ๕)ว่าเที่ยง
ใช่เรา ใช่จิตมั๊ย???)

ไม่ควรตามรู้เห็นสิ่งเหล่านั้น
ใครล่ะ??? ที่ไม่ควรตามรู้เห็นสิ่งเหล่านั้น(ขันธ์ ๕)
ใช่เรา ใช่จิตมั๊ย???

(smile) ขันธ์ ๕ ไม่ใช่เรา เราไม่ใช่ขันธ์ ๕ ขันธ์ ๕ ไม่ใช่ตนของเรา