จิตบังคับบัญชาได้หรือไม่ ถ้าไม่ได้...จะอบรมจิตได้อย่างไร???

ดู ดู ดู ดู เธอทำ ทำไมถึงทำกับฉันได้

 

สวิสช์ มันก็อยู่ที่จิต จะปิดจะเปิด ก็จิตนั้นเอง สั่งการทำเอง ทุกข์เอง
วันใดที่จิตรู้สึกตัว ก็ปิดสวิสช์ เอง แหละนะ ยังไม่รู้สึก ก็หน้ามืดต่อ

 

สติไม่ใช่ไม่ดี เเต่ไม่รู้ว่าจิตไม่ใช่ตัวตน

คำตอบ จึงไม่สามารถตอบได้ เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงเเตกต่าง

เเต่ความแตกต่างทำให้เรา ต้องการ เปลี่ยนเเปลงเพราะ คนภายนอกต่างจากเรา

เราจึงไม่สามารถปรับตัวได้ เพราะ เราก็ต้องการอยู่ในโลกเเห่งจินตนการมากกว่า โลกภายนอก

เพราะ จิต เราก็ต้องการบอกความจริง ในขณะที่คนภายนอกกก็หลอกเราว่า จิตไม่มีจริง

เพราะพวกเขามองไม่เห็นด้วยตา ในที่สุดก็ไม่สามารถยอมรับความว่าง ที่เข้ามาเยี่ยมเยือน

เเต่มาถึงตอนนี้เเล้ว จึงต้องยอมรับให้ได้ว่า มีเมียสอง ต้องรู้จักเเบ่งเวลาไปหาเมียน้อยเสียบ้าง

 

เกิดเป็นคน มันก็ต้องมีลิ้น

เมื่อมีลิ้น มันก็ต้องรู้รส จะทำให้มันไม่รู้รส ก็ต้องยืมคำ อาหลง จงตัดลิ้นเสีย

เมื่อรู้รสแล้ว เขาสมมติอาการของรสแบบนี้ว่า หวาน เราก็หวานไปตามเขา
เรียกว่า ยอมรับในสมมติสัจจ จะไปปฏิเสธมันทำไม

แต่เมื่อ สมมติว่าอย่างนี้คือหวาน แล้ว ก็ตกเข้าข่ายเป็น กามคุณ คือ เมื่อลิ้น
ได้รสก็มีสัมผัสมีสุขจากความหวานแบบนั้น ที่นี้มันจะเป็นโทษก็ต่อเราปล่อย
ให้จิตมัน ยินดี ยินร้าย ก็เริ่มเหมือนอาภัสราพรหมที่ชิมง้วนดินแล้วติดจาย เกิด
เป็นอวิชชาความไม่รู้ จนเป็นเหตุให้อวิชชาเป็นปัจจัยของสรรพสังขารา ก่อนที
จะเติมยินดี ยินร้ายให้พอกพูล จนกลายเป็น อุปทาน กิเลส ตัณหา ชาติ ชรา
มรณะ ว่ากันไป

ถามว่า อวิชชา จะต้องไปทำลายมันไหม ก็อ่านจากธรรมะของหลวงตามหาบัว
ก็บอกว่าไม่ต้อง เพียงแต่เราเพียรอบรมจิตให้ดี น้ำมันก็งวด ปลามันก็โผล่
พอปลาที่นิยามเรียกว่า อวิชชา มันโผล่แล้วเราเห็นเข้าเพียงนิดเดียว มุมเดียว
ไม่ต้องเห็นทั้งหมด เราก็แหวกความไม่รู้ออกไปได้ กิเลสมันก็พังคลืนทั้งหมด
โดยไม่ต้องไปทำลายอะไรมัน มันถูกทำลายไปเอง เพราะทันที่ที่เห็นหัวหน้า
โจร พวกลุกกระจ๊อกก็เผยตัวได้ทั้งหมด รู้แจ้ง(วิชชา)ครบถ้วนรูป-นาม(โลกวิทู)

 

ว่าแต่ว่า pm หรือ am

 

เริ่มมาสะดี ตอนจบแหม่งๆ

 

[ /] เอนนาเบิลอินวิสสิเบิลโหมด

 

คุณนิฯครับ
ผมคงไม่กล้าทำร้ายใครขนาดนั้นได้หรอกครับ
เล่นเอาน้ำร้อนลวกลิ้น อย่าว่าแต่รสหวานเลยครับ
เล่นกันขนาดนั้น ทุกรสละครับ ลิ้นไม่สามารถรับรู้รสได้!!!(ลิ้นพอง)

ผู้ที่ยิ่งปฏิบัติเข้าถึงธรรมได้ลึกซึ้งเพียงใด
ย่อมรู้และสัมผัสได้ละเอียดอ่อนลึกซึ้งเท่านั้น

เพียงแต่ท่านไม่ยินดีและยึดถือครอบครองในสิ่งเหล่านั้นครับ

;aa24

 

คนไม่เคยมีเมียน้อยไม่เข้าใจหรอกว่า เมียหลวงก็เเต่งเเล้วอยุ่กับเขาก็ต้องอยู่ให้ตลอด

เเต่เมียน้อยเราก็รักไง เเต่เขาก็ไม่ยอมให้กลับมาหาเมียหลวง

เเต่สุดท้ายเราก็ต้องยอมรับให้ได้ว่า เมียหลวงดูเเลทุกอย่าง

ส่วนเมียน้อยก็อยู่ด้วยเเล้วสบายใจ

ถ้าบริหารให้ถูกอย่าให้มาเจอกัน บ้านก็ไม่เเตก

 

เรียก แม่กล้วยฉาบดีก่า เอ หรือ ตะละแม่ครองแครง ดี มันเคลือบน้ำตาลเหมือน
กัน เพียงแต่อย่างหลังนี่ ใส่น้ำปลา กับ พริกไทย ใส่ใบผักชีโรยละก้อ สูตรชาววังเชียว

 

พอดี เมียน้อย เล่นของ เลยไม่ได้กลับไปหาเมียหลวง นาน

เเต่ตอนนี้ เมียน้อยบอกว่า จะดูเเลดีเพราะ ไม่อยากให้เรา เสียใจ

 

เรียก ฟ้าผ่าก็ได้...

 

พี่ภูตตอบคำถามน้องยัง น้องเอาแป้งเข้าเตาอบแล้วนะ

 

อันนี้จะพูดรายละเอียดให้ฟัง

มันก็ต้องพิจารณาให้เห็นจริง เมื่อรู้แจ้งเห็นจริง ในความไร้ตัวตัน ไม่มีแก่น ของสมุทัย มันก็ไม่ก่อเชื้อ เมื่อไม่ก่อเชื้อ มันก็ไม่มีอะไร

ทีนี้เมื่อรู้ตรงนี้แล้วมันไม่ใช่ว่าจะแจ้ง มันต้องอบรมดูแล้วดูอีกจนแจ้ง เมื่อแจ้งแล้วก็เหมือนคนเห็นทาง มันก็ไม่หลงไปอีก

ต้องเรียกว่า ที่มันพังครืนลงไป นั้นมันมีแต่ตัวรู้กับไม่รุ้ พอตัวไม่รู้หายไป มันก็รู้แจ้งอย่างเดียว เมื่อตัวรู้แจ้งอย่างเดียว มันจะเอาตัวโง่ที่ไหนไปปรุงให้มันมีกิเลสขึ้นอีก ก็มันไม่ได้หลงไปนี่

แต่ที่พูดนี้มันธรรมพระอรหันต์มรรค ไม่ใช่ ธรรมของพระเสขบุคคล เพราะอวิชชานั้น ละเอียดมาก ลำพังปุถุชนมองเห็นก็แค่ เปลือกของอวิชชา
พระอริยะโสดาบันก็ขยับมองเห็นแค่ เปลือกใน เข้ามาอีกชั้นหนึ่ง

ยังต้องอาศัย ความเพียร กำลัง และ โพธิปักขิยธรรม อันสนับสนุนอีกมาก

 

ขอมั่งซิเมียไม่มาก...

 

อู้ว ว้าว เป็น สำนวน ปรกติครั้งแรกเลยนะนี่ ทุกทีต้องพกห่อย้อนกลับ

พูดแบบนี้ค่อยรู้เรื่องหน่อยอะเฮีย ยิ่งประโยคตอบด้วยคำถามนี่ถ้าเฮียไม่
ใช้นะ ผมสังเกตว่า เรื่องมันจะจบง่าย

;aa8

 

ยังรู้ อยู่เหมือนเดิม ตามรู้ และตามรู้
รอวันที่ตามรู้ แล้วเกิดรู้ ที่ไม่เหมือนเดิม
ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าว่าคืออะไร รู้แต่ว่า ให้ตามรู้ต่อไป อย่าไปสงสัย
ได้ยินคำสอนพระอาจารย์อยู่เนืองๆ ว่า รู้ไปเรื่อยๆตามจริง วันหนึ่งจะรู้ถูกเอง

 

สันโดษเป็นอะไรคับแค้นใจบอกพี่นิวรณ์ช่วยได้นะ เฮียเค้าเก่ง