จิตบังคับบัญชาได้หรือไม่ ถ้าไม่ได้...จะอบรมจิตได้อย่างไร???

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ธรรมภูต<O</O
รู้กับชำเลืองต่างกันนะครับ
คุณเพียงคิดว่าเข้าใจอย่างนั้น
แต่สภาวะธรรมที่เกิดขึ้นรู้โดยไม่ต้องคิดนะครับ
วิษณู12<O</O
ใช่ครับ เขียนต่างกันแต่ผมพยายามสื่อให้เข้าใจถึง รู้ น่ะครับ ว่าจะอธิบายอบ่างไรจึงได้อธิบายไป
</TD></TR></TBODY></TABLE>


*ที่คุณพยายามสื่อเค้าเรียกว่านึกว่ารู้ ไม่ใช่ระลึกรู้ชอบครับ
เป็นเช่นนั้นเหรอครับ แล้วจะสื่อ อย่างไรดีครับ??

ระลึกได้ คือมีสติ ระลึกรู้ เป็นเจตนาในการฝึก เพื่อ ให้สัมมาสติเกิด เมื่อ ชำนาญ ก็จะระลึกรู้ชอบ(สัมมาสติ)ได้ เอง ไม่เจือ เจตนา

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ธรรมภูต<O</O
ต่างกันนะครับ ของขวัญเราจงใจนำเข้าไปไว้ในหีบห่อนะครับ
เราจะให้ของใคร ไม่จำเป็นต้องมีหีบห่อก็ได้ใช่มั้ยครับ???
วิษณู12<O</O
ใช่แล้วครับ...ที่ผมยกมาเพื่อต้องการอุปมาน่ะครับ ว่าจะสลัดจิต ก็ต้องรู้ นิสัยจิตก่อน ..
คนจะแต่งงานอยู่ด้วยกันต้องทำความรู้จักนิสัยกันก่อน...
</TD></TR></TBODY></TABLE>

*ครับควรที่จะต้องพยายามสลัดนิสัยที่ไม่ดีออกไปให้ได้ก่อนใช่มั้ยครับ???
.... เปล่าเลย เพียงให้จิต รู้ถึง นิสัยจิต ไม่ว่าดีหรือไม่ดี โดยอาศัย การเดินตาม มรรค ทั้ง 1-6 เพื่อให้อยู่ในความดีเข้าไว้ แล้วต่อด้วยมรรค 7-8
ถ้าสลัดไม่ได้เราก็รู้ใช่มั้ยครับ??? ...
....ใช่ครับ ได้ไม่ได้ ก็ รู้
ถ้าเค้าทนต่อนิสัย(ในส่วนที่เรายังสลัดออกไปไม่หมด)ได้ ก็ไม่เป็นปัญหานิครับ???
....ก็ใช่ครับ
อนาคตเราอาจสลัดมันออกได้ ถ้าเรายังคอยระลึกรู้อยู่นะครับ

....ใช่แล้วครับ

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ธรรมภูต
ส่วนจิตนั้น มันต่างออกไปครับ เพราะถูกอวิชชาครอบงำ
จึงชอบที่จะออกไปรับเอากิเลสเข้ามาห่อหุ้มตัวเองอยู่ตลอดเวลาครับ...<O</O
วิษณู12<O</O
ใช่แล้วครับความประภัสสรแต่เดิมนี่เป็นอย่างไรเหรอครับ..
</TD></TR></TBODY></TABLE>
*จนกระทั่งมองไม่เห็นความประภัสสรแต่เดิมที่มีอยู่ครับ

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">วิษณู12<O</O
ความประภัสสรแต่เดิมนี่เป็นอย่างไรเหรอครับ..
</TD></TR></TBODY></TABLE>
*จิตเดิมนั้นประภัสสรผ่องใส ที่เศร้าหม่องไปเพราะมีอุปกิเลสเป็นแขกจร
....ท่านธรรมภูตเห็นจิตตัวเองประภัสสรแล้วเหรอครับเป็นเช่นไรครับ??

 

ธรรม คือ สิ่งใดที่ทรงไว้คือสิ่งที่มีประจำอยู่หรือสิ่งเหล่าใดทรงไว้ซึ่งลักษณะของตนเพราะฉนั้น สิ่งใดมีอยู่ประจำในโลกสิ่งนั้นก็เรียกว่าธรรมทั้งนั้น<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
สิ่งที่มีประจำอยู่ในโลก เมื่อว่าโดยย่อมีอยู่ 3 คือ<o></o>
1. สัตว์ คือ ทุกรูป นาม ทั้งหยาบ ละเอียด<o></o>
2. สังขาร คือ สิ่งที่ถูกปัจจัยทั้งหลายพร้อมกันกระทำขึ้น<o></o>
3. อาการ คือ สิ่งที่เกิดขึ้น แปรไป
....ที่มาพระสุตตันตปิฎก

กิเลส มีอยู่โดยธรรม ครับ เพราะกิเลสคือ ตัณหา คือสมุทัย เป็น อริยะสัจ จึงมีอยู่โดยธรรมครับ

 

*เหตุเพราะจิตออกไปหาหรือกิเลสกวักให้ออกไปหาครับ???
เพราะจิตไม่รู้จึงออกไปหา...

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ธรรมภูต<O</O
ทุกข์เป็นผล เพราะละเหตุแห่งทุกข์ เมื่อละเหตุได้ทุกข์จึงดับ
ที่ถูกต้องควรเป็นแบบนี้นะครับ...<O</O
วิษณู12<O</O
ถ้าอย่างนั้นผมก็เข้าใจอย่างท่านธรรมภูติครับ
ธรรมภูต
ที่คุณพูดว่าดับหนะ หมายถึงไม่เกิดอีกแล้วใช่มั้ยครับ???
วิษณู12<O</O
ดับ ที่ผมอธิบายท่านธรรมภูต ผมว่าต่อ1ขณะจิตครับ ไม่ใช่ว่าไม่เกิดอีก
</TD></TR></TBODY></TABLE>

*คำว่าดับหมายถึง สิ่งที่มีอยู่แล้วดับไปใช่มั้ยครับ???
หากหมายถึงอารมณ์ผมเข้าใจเช่นนั้นครับ
<O</O
คำว่าเกิดหมายถึง สิ่งที่ไม่มีอยู่เกิดขึ้นมาใช่มั้ยครับ???
ในที่นี้ผมเข้าใจว่า วิ่งไปจับด้วยไม่รู้จึงเรียกว่าเกิดอีก

กิเลส นั้นมีอยู่ เพราะจิตไม่รู้วิ่งไปจับกิเลส

 

ถึงว่าสิครับคุณวิฯ ละกับดับต่างกันโดยสิ้นเชิงนะครับ
เทียนที่ติดขึ้นมาได้นั้น เหตุเพราะเราไปจุดด้วยประกายไฟมันใช่มั้ยครับ???
ถ้าเราละเหตุได้ เทียนก็ไม่ติดไฟใช่มั้ย??? ใช่ครับเพราะมีเรานี่ล่ะครับ ....แต่เทียนที่จุดมาแล้ว ผมยกมาเพื่อนอุปมาให้ท่านธรรมภูติ เพื่อเข้าใจสิ่งที่ผมอธิบายน่ะครับ ว่าวิธีดับความร้อนหรือแสดงสว่าง จะดับไปได้อย่างไร เลยต้องดับที่เชื้อ คือ ใส้เทียน ซึ่งเป็นเหตุ ให้ไฟลุกอยู่ ผมถึงพยายามชี้ตรงนี้น่ะครับ

ครับเพราะมีเราเป็นเหตุไปจุดเทียนขึ้นมาใช่มั้ย??? ครับใช่ครับ
ถ้าเราไม่ไปจุดเทียนขึ้นมาเทียนจะติดขึ้นมาเองได้มั้ยครับ???ครับใช่ครับ
คุณกำลังพูดสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว(มีเหตุสร้างผลแล้ว) ผมพยายามชี้อธิบายยกมาเปรียบเทียบเฉยๆครับ
เมื่อเทียนติดไฟแล้ว คุณดับโดยเอามือไปดับที่ไส้เทียนนิ้วมือร้อนมั้ยครับ??? .....ร้อนครับ แต่ผมคงไม่โง่ใช้ นิ้วไปดับใส้เทียนหรอกครับ

เรื่องบ้างที่เป็นเรื่องร้อนโดยที่มีเชื้อไฟยังอยู่บางครั้งต้องรอเวลาครับ ...ใช่ครับบางเรื่องรอเวลา
แต่ในกรณีนี้ที่ต้องการให้ดับโดยเร็วที่สุด ก็ควรที่เอาเทียนไปไว้ในที่อับอากาศเทียนก็จะค่อยๆมอดไปเองครับ

ไส้เทียนเป็นเหตุให้ไฟยังลุกต่อไปได้
ส่วนที่เทียนติดเพราะเหตุเราไปจุดมันใช่มั้ยครับ???(ละเหตุแห่งทุกข์)
ใช่แล้วครับ แล้วเราทำไมต้องไปจุดเทียนล่ะครับ...


ขอบคุณนะครับ....

 

ขออนุญาตสอด...แทรก...

อุปาทิยสูตร ว่าด้วยการถูกมารผูกมัดเพราะถือมั่น
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุ
เมื่อบุคคลยังยึดมั่น ก็ต้องถูกมารมัดไว้<O</O
เมื่อไม่ยึดมั่น จึงหลุดพ้นจากมาร<O</O
<O
ดูกรภิกษุ<O</O
บุคคลยังยึดรูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ มั่นอยู่ ก็ต้องถูกมารมัดไว้<O
เมื่อไม่ยึดมั่น จึงหลุดพ้นจากมาร<O</O
<O
<O</Oขันธสูตร ว่าด้วยอุปกิเลสแห่งจิต
ดูกรภิกษุทั้งหลาย<O</O
ความกำหนัดด้วยอำนาจความพอใจใน รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ<O</O
นี้เป็นอุปกิเลสแห่งจิต

(smile)

 

จิตปรุงกิเลส คือ การที่จิตบังคับให้กาย วาจา ใจ กระทำสิ่งภายนอกให้มี ให้เป็น ให้ดี ให้เลว ให้เกิดวิบากได้แล้ว ยึดติดอยู่ว่านั่นเป็นตัว นั่นเป็นตน ของเรา ของเขา

กิเลสปรุงจิต คือ การที่สิ่งภายนอกเข้ามาทำให้จิตเป็นไปตามอำนาจของมัน แล้วยึดว่ามีตัว มีตนอยู่ สำคัญผิดจากความเป็นจริงอยู่ร่ำไป.

หลวงปู่ดุลย์

 

สาธุครับ..
ความไม่รู้แปลว่าอวิชาใช่ไหมครับ..

 

*ถึงอ่านให้เข้าใจมันก็เพียงเป็นความเข้าใจของเราเองใช่มั้ย???
ต่อเมื่อลงมือปฏิบัติเท่านั้นครับจึงจะรู้ตามความเป็นจริงว่า
สิ่งที่คิดว่าเข้าใจหนะมันผิดหรือมันถูกใช่มั้ย???

;aa24

 

*เห็นมั้ยครับครั้งแรกเราเพียงเรียนรู้ขบวนการนะครับ ไม่ใช่ว่ารู้ถูกซะที่ไหน
ต่อเมื่อลงมือปฏิบัติอย่างจริงจังเท่านั้น จึงจะพูดได้ว่าสิ่งที่รู้มานั้นรู้ถูกหรือรู้ผิด
การรู้เห็นตามความเป็นจริงนั้นก็เหมือนที่คุณเปรียบเทียบเรื่องเทียนนั่นนะครับ
เมื่อเกิดเรื่องขึ้นร้อนรนเป็นทุกข์ (กำหนดรู้)
ก็ฝึกการละเหตุสิครับ เพราะเราไปจุดมันเองนิครับ มันไม่ได้ติดขึ้นมาเองซะหน่อย
เรามีสิทธิโดยชอบธรรมนะครับที่จะไม่ไปจุดมันใช่มั้ย???

;aa24

 

*รู้แล้ว ควรลงมือปฏิบัติอย่างจริงจังสิครับ ไม่ใช่เพียงแค่นึกๆคิดๆเอาเท่านั้นครับ <O
อย่าให้ความเกียจคร้านหรือความเชื่อถือศรัทธามันครอบงำเอาสิครับ

;aa24

 

*ผมชมจริงๆครับ เพราะมนุษย์เราทุกวันนี้ไม่รักเหตุที่ถูกต้อง
เอาเพียงอารมณ์ความเชื่อและศรัทธาในตัวบุคคลเป็นที่ตั้งเท่านั้น
พระพุทธองค์ทรงเป็นศาสดาเอกอันยิ่งใหญ่ของโลก
ก็เพราะพระองค์เป็นนักเหตุผลอย่างยิ่งนะครับ
ช่วยขยายความ

 

*แต่ที่คุณแสดงไว้ในคคห.ด้านล่าง ยังมีการสะสมทหาร สะสมเสบียงอยู่นิครับ

;aa24

 

*เพียงแค่อาจจะใช่มั้ยครับ??? ยังฟันธงไม่ได้

*เห็นความแตกต่างหรือยัง <O
คนที่มีจิตใจสงบตั้งมั่นแล้ว ฟันธงได้เลยครับว่าล้วนเป็นคนดีทั้งสิ้นครับ

*ที่ผมรู้ได้ ก็เพราะคุณบอกมาเองทั้งนั้นโดยไม่รู้ตัวเองแหละครับ

*โอกาสหน้าก็เอาที่ได้ลงมือปฏิบัติแล้วได้รับผลมาพูดบ้างก็ได้นิครับ<O</O
คิดเองเออเองไม่ดีหรอก พุทธพจน์เสียหมดครับ
;aa24<O</O