จิตบังคับบัญชาได้หรือไม่ ถ้าไม่ได้...จะอบรมจิตได้อย่างไร???

เจตนา ก็คือ สังขารขันธ์....เกิดได้อย่างไรเหรอครับ

 

สัญญา ทำให้เกิด สังขาร(เจตนา).....

 

ทุกข์เป็นผล เพราะละเหตุแห่งทุกข์ เมื่อละเหตุได้ทุกข์จึงดับ <O</O
ที่ถูกต้องควรเป็นแบบนี้นะครับ...ถ้าอย่างนั้นผมก็เข้าใจอย่างท่านธรรมภูติครับ <O</O

ที่คุณพูดว่าดับหนะ หมายถึงไม่เกิดอีกแล้วใช่มั้ยครับ???
ดับ ที่ผมอธิบายท่านธรรมภูต ผมว่าต่อ1ขณะจิตครับ ไม่ใช่ว่าไม่เกิดอีก

 

สัญญา ทำให้เกิด สังขาร(เจตนา)
สัญญาเกิดจากอะไรหรอกครับ..

 

ถึงว่าสิครับคุณวิฯ ละกับดับต่างกันโดยสิ้นเชิงนะครับ
เทียนที่ติดขึ้นมาได้นั้น เหตุเพราะเราไปจุดด้วยประกายไฟมันใช่มั้ยครับ???
ถ้าเราละเหตุได้ เทียนก็ไม่ติดไฟใช่มั้ย??? ใช่ครับเพราะมีเรานี่ล่ะครับ ....แต่เทียนที่จุดมาแล้ว ผมยกมาเพื่อนอุปมาให้ท่านธรรมภูติ เพื่อเข้าใจสิ่งที่ผมอธิบายน่ะครับ ว่าวิธีดับความร้อนหรือแสดงสว่าง จะดับไปได้อย่างไร เลยต้องดับที่เชื้อ คือ ใส้เทียน ซึ่งเป็นเหตุ ให้ไฟลุกอยู่ ผมถึงพยายามชี้ตรงนี้น่ะครับ

ส่วนที่คุณพูดหนะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว
คุณไม่รู้หรือครับว่า เปลวเทียนและความร้อนเป็นอัญญะมัญญะปัจัจยซึ่งกันและกัน ..ถูกต้องแล้วครับ ต่างกันโดยสิ้นเชิง
เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วหากรรมวิธีที่ถูกต้องในการดับครับ...ไม่เกี่ยวกับการละเลยนะครับ....ครับ ถือว่าผมเข้าใจ คำว่าละ ผิดไปเองครับตรงนี้ ต้องขออภัย...

 

เป็นไปได้หรือครับว่า เพียงแค่มีคนบอกว่าวิธีนี้เป็นการรู้ถูก เราเข้าใจเองว่าอย่างนั้น
โดยไม่เคยสมาทานนำมาลงมือปฏิบัติก่อนเลย แล้วเพ้อฝันว่าที่รู้มานั้นถูกแล้ว
ต่อเมื่อลงปฏิบัติจริงๆจังๆก่อนสิครับ สิ่งที่รู้มาอาจผิดก็ได้นะครับ ...ต้อง อ่านรู้ถูกให้เข้าใจก่อนซิครับ ไม่ใช่อ่านยังไม่เข้าใจก็ลงมือทำ

ในมหาจัตตารีสักกสูตร พระองค์จึงได้ยกเอา
สัมมาสมาธิเป็นประธาน โดยแวดล้อมด้วยมรรคอีก๗องค์
และใน๗องค์นั้นทรงให้สัมมาทิฐิเป็นใหญ่เป็นประธานนะครับ

ลงมือปฏิบัติสัมมาสมาธิให้รู้เห็นตามความเป็นจริงก่อนสิครับ
คุณจึงจะรู้ว่าที่รู้มานั้นมันถูกต้องตามความเป็นจริงหรือมันผิดจากความเป็นจริง
..ก่อนจะลงมือก็ต้องให้เข้าใจกระบวนการก่อนซิครับ ...การรู้เห็นตามความเป็นจริงเป็นอย่างไรบ้างครับ..

ยังไม่เคยปฏิบัติจริงๆจังๆ อย่าเดาสวดไปเลยนะครับ เป็นบาปโดยไม่ได้ตั้งใจครับ

ใช่แล้วครับ การเดาสวดเป็นบาปจริงๆครับ...

 

คุณทำความดีโดยไม่ไปยึดถือมัน ก็ไม่เป็นการสะสมครับ
ต่อเมื่อคุณยึดว่านั่นเป็นความดีของเรา แน่นอนครับ คุณเริ่มสะสมมันแล้วครับ
...ใช่แล้วครับ
เป็นการติดดีในดีครับ
แต่ความดีที่ไม่ยึดถือนั้น ก็ไม่ได้สูญหายไปไหนครับ
ยังถูกบันทึกไว้เพื่อส่งผลให้เราในภายภาคหน้าครับ
...ใช่ครับ ดีแล้วครับ

 

คุณวิฯครับ
คุณแยกไม่ออกจริงๆ หรือแกล้งเพื่อเอาชนะเท่านั้นครับ
...ผมไม่ได้แกล้งหรอกครับ ตอบตามที่ผมเข้าใจเท่านั้นเอง
ความเป็นคนดี กับ ความที่มีจิตใจสงบตั้งมั่นไม่หวั่นไหว ต่างกันนะครับ
...ใช่แล้วครับต่างกันอย่างไรเหรอครับ?
คนที่ชอบทำความดีจนเป็นนิสัย อาจจะมีจิตใจว้าวุ่นทั้งวันก็ได้ครับ
....ก็ใช่เหมือนกันครับ และอาจจะไม่ว๊าวุ่นก็ได้เหมือนกันครับ
ส่วนคนที่ได้ฝึกอบรมปฏิบัติ จนเป็นผู้มีจิตใจสงบตั้งมั่นแล้ว
อาจเป็นคนเฉยๆในสายตาคนอื่นก็ได้นะครับ
....ก็ใช่เหมือนกันครับ เฉยๆในสายตาคนอื่น

แน่นอนครับ คุณไม่เคยลงมือฝึกฝนปฏิบัติให้จิตตั้งมั่นไม่หวั่นไหวได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อมีเหตุใกล้เกิดขึ้นมา คุณจะมีความเห็นชอบได้อย่างไรครับ???
.....ท่านเก่งนะครับท่านธรรมภูต รู้ได้ด้วย
ที่คุณพูดกันมาๆหนะ เป็นการคิดเองครับ
ใช่แล้วครับเป็นการคิดเองของผม ถูกต้องเลย เป็นการคิดเองของผม...

 

*ครับ คุณวิฯเข้าใจถูกแล้วครับ
การระลึกชอบ(สัมมาสติ)ในที่๔สถานนั้นเป็นไปเพื่อความหน่ายคลายละ(นิพิททา)ครับ
เพื่อปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่นในขันธ์๕
เป็นไปเพื่อมรรคผลนิพพานเพียงอย่างเดียวครับ...

*ที่คุณเข้าใจ๓อย่างนั้น ยังไม่ถูกต้องนักครับ
เป็นเพียงความตั้งใจหรือที่คนในโลกเรียกว่า

 

*คุณวิฯครับ เข้าใจถูกครับเป็นชนิดของจิตในขณะนั้นครับ
ผมขอยกตัวอย่างพอให้พิจารณาดูครับ
เปรียบเสมือนจิตเป็นเหมือนหลอดไฟ
เมื่อเราเอาโคมสีแดงไปครอบไว้ แสงที่ออกมาก็เป็นสีแดง
เมื่อโคมสีแดงออก เอาสีเหลืองครอบแทน แสงที่ออกมาก็เป็นสีเหลือง
เมื่อเอาโคมสีเหลืองออก เอาสีน้ำเงินครอบแทน แสงที่ออกมาก็เป็นสีน้ำเงินครับ...

*ถ้าไม่มีสัญญเจตนาในตอนนั้น
คุณจะรู้หรือครับว่า หายใจเข้าหรือหายใจออก หยาบหรือละเอียดฯ
ในคนปกติทั่วไปไม่ต้องมีเจตนาอะไรทั้งสิ้น เค้าก็หายใจของเค้าอยู่แล้ว
โดยที่ไม่เคยรู้เลยว่าขณะนั้นหายใจเข้าหรือออก หยาบหรือละเอียด
แม้กระทั่งตอนโกรธยังไม่รู้เลยว่าลมหายใจทั้งหยาบ ทั้งสั้นและเร็ว ฯลฯ


;aa24

 

*คุณวิฯครับ คุณเคยหัดท่องสูตรคูณมั้ยครับ???
ผมเชื่อว่าส่วนใหญ่เคยผ่านการฝึกหัดท่องมาแล้ว
เมื่อผ่านขั้นตอนการฝึกหัดมาแล้ว ก็ถึงขั้นตอนการใช้
คุณจะใช้ก็ต่อเมื่อมีเหตุให้ใช้(เจตนา)
คุณคงไม่ท่องขึ้นโดยไม่มีเหตุอันควรใช่มั้ยครับ???

;aa24

 

ครับ คุณธรรมะสวนัง
จิตปุถุชน ย่อมคุ้นเคยกับการออกไปยึดอารมณ์ที่ชอบหรือที่ชังจนเป็นนิสัย
พระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ที่อุบัติขึ้นในโลกนี้
ล้วนทรงสอนให้ฝึกฝนอบรมเพื่อปล่อยวางอารมณ์ จนเป็นนิสัยเช่นกันครับ

;aa24

 

*ไม่ว่าสมถะและวิปัสสนาก็เช่นเดียวกับการฝึกหัดท่องสูตรคูณเช่นกันครับ....<O</O
;aa24

 

*เป็นไปได้หรือครับที่คุณพูดว่า

 

*อ้าวก็เห็นคุณพูดว่าอะไรๆก็เกิดขึ้นเองได้เองโดยไม่ต้องเจตนานิครับ???
ดีครับกราบขอขมาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์...อยู่เนืองๆ
เหมือนที่ผมทำวันละหลายครั้ง
เพราะท่านเหล่านั้นยังคงอยู่กับเราจนทุกวันนี้ครับ

;aa24

 

*คุณวิฯครับ คุณกำลังเข้าใจอะไรผิดอยู่หรือเปล่าครับ
งั้นพวกโจรผู้ร้ายหรือมือปืนรับจ้างก็เป็นเช่นเดียวกับคุณน่ะสิ
เพราะในบางครั้งเมื่อสำนึกที่เคยถูกพ่อ-แม่หรือผู้หลักผู้ใหญ่
อบรมสั่งสอนไว้แต่เก่าก่อนผุดขึ้นมาโดยไม่มีเจตนาว่าการทำความชั่วไม่ดี
แสดงว่า พวกเค้าก็มีวิปัสสนาเกิดขึ้นโดยไม่เจือเจตนาบังคับสิ

ถามนะครับว่าทำไมพวกคนเหล่านั้นเมื่อมีวิปัสสนา(ปัญญา)เกิดขึ้น
ทำไมยังไม่เลิกทำชั่วอีกหละครับ???
ทุกครั้งที่ทำผิดกฎหมายแล้วโดนจับได้ก็จะพูดว่าไม่อยากทำเลยครับพี่น้อง...

;aa24