ความจริงวันนี้(เรียนเชิญพระอริยมาตอบกระทู้นี้นะขอรับ)

อ่าว แร้วไป... ขอโต๊ด ละกัน นะ นะ

เอาไป 1 ที แทนการ ขอโทษ ที่วู่วาม ด้วย โมหะ ไปนิส

 

เส้นทางเเห่งการบรรลุธรรมไม่ได้อยู่ที่ จุดหมาย

เเต่อยู่ที่การเลือกที่จะเดินทาง ไปสู่ที่เเห่งนั้น

ดังเช่น พระถังฯ เดินทางไป ชมพู ทวีป

ย่อมมีอุปสรรค เเต่ เมื่อ ตั้งจิตอธิษฐานเพื่อมุ่งไป เผยเเพร่ พระพุทธศาสนา

เราย่อมเดินไม่ผิดทาง กิน นอน พูด อ่าน เขียน ทุกกิริยา คือ ธรรม

ดังนั้น การเดินทางของ เส้นทางธรรมไม่ได้อยู่ที่จุดหมาย

เเต่อยู่ที่ว่า บุคคลผู้นั้น พร้อมที่จะเป็น ผู้ประพฤติตนอยู่ในศีลธรรมตลอดเวลาเเล้วหรือ ยัง

เมื่อเป็นได้เเล้ว เเม้ ตาย จิตย่อมมีสติ ระลึกคุณเเห่งธรรม เฉกเช่น พระอริยะที่มีอยู่ในโลกใบนี้ เช่นกัน

 

ที่ตอบ ไม่ใช่เพราะว่า เรา เป็น พระ หรือ เป็นอริยะ

เเต่ เป็น เพราะ จิตเรานั้น ต้องการ ตอบคำถาม ที่เรา คิดว่า เรา ตอบได้

ตาม เเบบ ผู้ศึกษาเข้าใจ

เราไม่ได้ คิดว่า พระอริยะ คือ บุคคลผู้สูงศักดิ์

เพราะ พระโพธิสัตว์ ไม่ได้เกิดมา เพื่อเป็น พระโพธิสัตว์

ทั้งพระอริยะและพระโพธิสัตว์ มี ปณิธาน เพื่อช่วยเหลือ สรรพสัตว์ให้พ้นทุกข์

หาก ยังไม่พ้น พระโพธิสัตว์ ก็ เลือกที่จะอยู่ช่วยต่อไป

จนกว่า จะสมความตั้งใจ เพราะฉะนั้น พระอริยะ หรือ พระโพธิสัตว์

มีหน้าที่ เพื่อช่วย หากไม่เข้าใจ เเละ ยังถามคำถามเช่นนี้

ก็เเสดงว่า ไม่เข้าใจคำว่า พระอริยะ อย่างถ่องเเท้

 

ถ้าเข้าใจ คงไม่ถามคำถามงี่เง่านี่
ที่ถาม เพราะไม่เข้าใจ และไม่มีทางได้คำตอบ หรือ อาจเป็นเพราะ ไม่ต้องการคำตอบกระมัง อิอิ

 

อะนะ ก็ แค่ความเห็น ไม่ตรงกัน

ทำไมต้อง ว่าเค้า ซะขนาดนั้น เค้า สวย นะยะ ... (อุ๊ฟ...แบบว่า ช่วยเพื่อน ง่ะ)... ลำเอียงเห็นๆ นะ

 

การเสียสละ ของ พระอริยะ ไม่ใช่เป็นเพราะ กิเลส เเต่ เป็น การเสพติดในธรรม

ทำให้รู้ซึ้งถึง จิต และ ใจตนเอง เมื่อ เราเรียนเท่าไร

ความมหัศจรรย์ ของจิต จึงเป็น ต้นเหตุเเห่ง การเรียนรู้ไม่รู้จบสิ้น

ผู้คนหายไป จิตใจหายไป ทุกอย่างไม่มีจริง ที่เหลือ มีเเต่ เรากับธรรม

เมื่อรู้ซึ้ง ถึงจิตใจเรา นั้นจึงทำให้ เรา ได้ รู้ว่า ผู้สอน เขาไม่หยุดสอน

ผู้เรียน กลายเป็นผู้รู้มาก จาก จิตตนเอง

เมื่อรู้มาก ย่อม เป็นไปตามวิถีธรรม ผู้ใด ที่เข้าใกล้ย่อมเกิดความเลื่อมใส

เป็นที่โจษขาน เพราะสอนให้ เจอตนเอง เคารพตนเอง และศึกษาตนเอง

หาใช่ ศึกษา และ นับถือผู้อื่น เมื่อท้ายที่สุดปัญญาเกิด

เเล้ว เราก็ รู้เองว่า การรู้ มันก็ เเค่รู้ เเต่ การเรียนมันจะเปลี่ยนไป

เป็นการเรียนรู้เพื่อนำออกมา

เพราะฉะนั้น ความเก่งมันไม่ได้เกิดเอง

เเต่เป็นเพราะความสงสัย เท่านั้นเอง

 

รอบสองแล้วนะเจ้
เรามิได้กล่าวหาคุณสันโดษ
เรารักสันโดษเสมอมา
เราหมายถึง จขกท
ข้อความนั้น สันโดษลงท้ายว่า "ก็เเสดงว่า ไม่เข้าใจคำว่า พระอริยะ อย่างถ่องเเท้"
เราก็ชงต่อไป เท่านั้นเอง
วันนี้คุณขวัญเป็นอะไรไปเนี่ย อิอิ
นั่งนิ่งๆ สักพักดีกว่าไหม อิอิ

 

;aa13;aa24

 

มันก็ตลกดี ที่ตั้งคำถามแบบไม่รู้ แบบนี้
อันพระอริยะสงฆ์ตั้งแต่ โสดาบันขึ้นไปนั้น ท่านไม่เล่นอินเตอร์เน็ทและไม่มีทางเล่นได้
เพราะกิจธุระทางธรรมของท่านนั้น มีแต่ ธุดงค์ และปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน เท่านั้น
พระที่มาเล่นเน็ท เป็น สมมุติสงฆ์ทั้งสิ้น ไม่ใช่อริยะสงฆ์
คำว่าอริยะสงฆ์ ไม่ใช่นั่งหลับตาอยู่ในเมืองแล้วจะสำเร็จได้
ส่วนใหญ่จะเป็นพระป่าแทบทั้งสิ้น สายพระอาจารย์มั่น
ส่วนสายอื่นๆ ถ้าไม่ธุดงค์วัตร 13 เป็นอาจิณแล้ว เชื่อได้99.99เปอร์เซ็นต์ว่า ยังไม่ใช่พระอริยะสงฆ์
ต้องศึกษาและเรียนรู้ทางปฏิบัติโดยการเข้ากราบหาพระป่าให้มากกว่านี้

 

พระอริยะตัวจริงออกโรงแล้ว
จอมเทพอย่างเราคงต้องหลีกทางไปก่อน อิอิ
โย่ว โย่ว อิอิ

 

ครึ่งหลังก็ดูดีนะ
แต่ครึ่งแรกยังกวนเหมือนเดิมนะท่าน อภิมหาจอมปราชญ์มหาราชบัณฑิต00000

 

อะจ๊ะ เจ๊ ตื่นแระ ตะกี้ มาว ไปหน่อยนึง เอิ๊ก..อุ๊ฟ..

 

ลิเก หลงโรง อะนะ

 

คุณนาคายึดติดกับคำว่า พระอริยะสงฆ์ เกินไปแล้วนะครับ
คุณมองว่าพระอริยะ ต้องเป็นพรสงฆ์เท่านั้น และต้องผ่านการปฏิบัติอย่างอุกฤษณ์ ถือธุดงค์วัตร13 วิปัสสนาฐานอย่างโชคโชนประเภทเอาชีวิตเข้าแลก และพักอาศัยอยู่แต่ตามป่าตามเขาเท่านั้น
ทัสนะเช่นนี้ แม้จะถูกต้อง แต่ก็ส่วนเดียว
ใครว่า พระอริยะ เป็นฆราวาสไม่ได้
ไม่ออกเดินธุดงค์ เป็นพระอริยะไม่ได้
ในฐานะที่คุณและผมนับถืออาจารย์ใหญ่มั่นเหมือนกัน คงแนะนำได้เพียงเท่านี้
ขอบคุณครับ...

 

เปลี่ยนจาก โรง เป็น โลง น่าจะเหมาะกว่านะ อิอิ

 

ใช่ แม้ท่านเองก็ควรศึกษา และปฎิบัติให้มากกว่านี้ ^-^

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=3 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 align=center bgColor=#f5f5f5 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

อดไม่ได้ ขอขำอีกภาพนะ
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=3 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 align=center bgColor=#f5f5f5 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

แอบมานั่งอ่าน ไม่มีใครเห็น ทำหน้า เซ่อร์ ๆ อยู่

 

หน้างัว พูดถึงตัวเอง ก็ได้ด้วย