การฝึกสมาธิกรรมฐานแบบยึดจิตไว้ที่เสียงสวดมนต์

ผมได้นั่งสมาธิกรรมฐาน แบบยึดจิตไว้ที่เสียงสวดมนต์หรือเสียงเทศน์การนั่งสมาธิ ซึ่งการนั่งแบบนี้ใจจะสงบมาก จะนิ่ง ส่วนเวลาฟุ่งก็จะหายจะเข้าออกยาวๆ ขณะนั่งไม่ภาวนายุบหนอหรืออะไรทั้งสิ้น การฝึกแบบนี้เป็นวิธีที่ถูกต้องหรือไม่ครับ แล้วเพื่อนๆมีท่านใดฝึกแบบผมบ้างครับ

 

กุศลผลบุญใด ๆ ก็ตามที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันนี้

ข้าพเจ้าขออุทิศให้<O</O​

​

 

ใจเป็นสมาธิ..จากคำภาวนาเมื่อเข้าสู่ญาณคำภาวนาจะหายไปเอง...สาธุ

 

อนุโมทนากับท่าน เจ้าของกระทู้

ขอเรียนแสดงความเห็น

โดยความเห็นของผมคิดว่า ได้นะครับ การที่จิตใจของเรากำลังจดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น การฟังบทสวด ฟังเทศก์ หรือการอ่านหนังสือธรรมะ ถ้าจิตของเราแน่วแน่จดจ่อ เมื่อนั้น จิตของเรา ย่อมเข้าสู่สมาธิ เข้าสู่ความสงบได้เช่นเดียวกับการนั่งแบบอานาปนสติ แต่ก็จะเป็นเพียง สมถะกรรมฐาน ในความสงบ เท่านั้นครับ....สาธุ

 

ดีครับ คนที่ชอบทำสมาธิด้วยการฟังนี้ น่าจะคนทิฏฐิจริต คือ ชอบคิดและไตร่
ตรอง เฉยไม่ได้ เฉยเป็นแว็บไปคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ จึงอาศัยเสียงที่จะแทรก
เข้าโสตวิญญาณ ทำให้จิตเสพเรื่องราวเฉพาะที่ได้ยิน เป็นหลัก แล้วให้
อาการหลงไปคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้เป็นรองลงไป เหตุนี้เอง จึงทำให้จิตใจลด
ความฝุ้งซ่านได้อยากมาก

เรียกตามปริยัติ ก็คือ เราใช้เสียงเป็นวิหารธรรม โดยใช้โสตวิญาณเป็นตัว
หน่วงนำให้มีอารมณ์เดียว ถ้าวันไหนจิตไปม่แว็บไปคิดเลย สามารถฟังเสียง
ได้จนไม่ว๊อกแว๊ก ก็จะเป็นสุขอย่างมาก

ปัญหามันจะมาตอนที่เราสุขอย่างมาก สงบอย่างมาก หากเราเผลอชอบใจ
ภาวะนี้ การณ์จะกลับตาละปัตร เมื่อเราออกไปเผชิญโลกข้างนอก เราจะ
มีโทษะง่าย ดังนั้น ต้องดูความชอบใจไว้ด้วย อย่าให้เกิด การดูก็ง่ายๆ ว่า
วันไหนเราว่างเว้นการฟัง เราโหยหาไหม เราเกิดความอยากมาบงการณ์ให้
คอยนึกถึงสภาวะสุขอย่างนั้นไหม ถ้ามี ก็ให้รู้ทันใจไปว่ามี ถ้าเกิดความชอบ
ใจแล้วมองอยู่ ดูอยู่ อันนี้ปัญหาจะหายไปทันที

แต่ให้ดี น่าจะคอยรู้จิตเราตอนที่แว็บไปคิด ดูให้ดีๆครับ ว่ามันแว็บไปคิดได้
อาจจะมีเรื่องคนละเรื่องกับที่ฟัง แยยนี้จะเห็นชัด แต่ถ้าเป็นการแว็บไปคิด
เรื่องเดียวกันเรามักไม่เห็น เพราะหลงว่านั้นคือความรู้ที่ควรได้จากการฟัง แต่
จริงให้ดูเราหลงไปคิด ถ้าดูอาการหลงไปคิดได้ จะเยี่ยมกว่าการเห็นอย่างอื่น

เพราะการหลงไปคิดนั้นคือการใช้ มโนวิญญาณไปดึงสังขารสัญญา ถ้าเรารู้
และอาการของมันทำงาน จะทำให้เราปิดช่องอยาตนะที่ต้นตอ

การคอยดู คอยรู้อาการหลงไปคิด เราเรียกว่า ดูจิต เป็นหนึ่งในการทำ
สติปัฏฐาน 4 นอกจากนี้ก็ดูกาย ดูเวทนา แต่ฟังเสียงเทศน์นี้น่าจะดูกาย
ได้อีกทาง เพราะตอนฟังจะต้องนั่งฟังนิ่งๆแน่นอน ก็ให้ดูอริยาบทไปพร้อมๆ
กับการฟัง แล้วคุณจะเข้าใจตัว สติ ที่สามารถแยกกิจกรรมของจิตได้ว่าตอน
นี้เรามีสติดูกาย ตอนนี้เรามีสติดูจิต ตอนนี้เราเห็นสติจมไปกับเสียงเทศน์ ทำ
บ่อยๆ ก็จะเป็นการเจริญสติ แยกดูได้มากก็สามรถเจริญสติได้มาก ก็จะสม
กับศิษย์พระตถาคตที่ท่านสั่งสอนให้ผู้ใฝ่ศึกษาหมั่นเจริญสติไว้เนืองๆ

 

ผมเคยลองอยู่เหมือนกัน ตอนบวช หลวงพ่อเทศน์ไปเราก็นั่งสมาธิไป ไม่รู้ว่าจะฟังหลวงพ่อดีหรือภาวนาดี งงอยู่เหมือนกัน